Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Βρισκόμαστε σε έναν χώρο ο οποίος έχει κάτι από παλιατζίδικο, συνεργείο, σαλόνι και μπαρ, που όσοι τον γνωρίζουν και τον επισκέπτονται τον αποκαλούν ακόμα «στάβλο» και συνεννοούνται. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Ένας παλιός στάβλος στο Κορωπί, γεμάτος με chopper μηχανές και κλασικά αυτοκίνητα

0

Σε ένα κτίσμα περίπου εκατό ετών στο Κορωπί, που κάποτε λειτουργούσε ως στάβλος, ανοίγοντας την παλιά σκουριασμένη πόρτα μυρίζει κάτι από άχυρο ακόμα, μαζί με καμένα μέταλλα και λάδια με πολλές ώρες λειτουργίας σε αερόψυκτους κινητήρες. Απ' όλα αυτά, βέβαια, ο Γιώργος προτιμά το άρωμα του νυχτολούλουδου που υπομονετικά περιμένει στην αυλή να υποδεχτεί το καλοκαίρι κάθε χρόνο.

Στον χώρο του στάβλου, ταλαιπωρημένα από τα χρόνια αντικείμενα έχουν τοποθετηθεί επιμελώς ατημέλητα, και κάπως στριμωγμένα. Έτσι όμως σώθηκαν, κερδίζοντας μια δεύτερη ευκαιρία για να ξαναλειτουργήσουν.

Μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα που πρωτοκυκλοφόρησαν πολλές δεκαετίες πριν, ένα τζουκ μποξ, φλιπεράκια, μερικά vintage έπιπλα, που μαζί με μια ξυλόσομπα διαμορφώνουν κάτι σαν μικρό καθιστικό, μουσικά όργανα, μια ξύλινη μπάρα που λειτουργεί και γεμίζει συχνά. Βρισκόμαστε σε έναν χώρο που έχει κάτι από παλιατζίδικο, συνεργείο, σαλόνι και μπαρ. Όσοι τον γνωρίζουν και τον επισκέπτονται, τον αποκαλούν ακόμα «στάβλο» και συνεννοούνται.

«Αγαπώ τη φυσική φθορά που αφήνει ο χρόνος πάνω στα αντικείμενα αλλά και σ' εμάς τους ίδιους. Ο στάβλος έχει νόημα να υπάρχει εφόσον δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε πολύ παλιά αντικείμενα ώστε να προσφέρουν ξανά αναλογικές στιγμές ευχαρίστησης, ενώ κάποια από τα αυτά λειτουργούν ως μοναδικές custom κατασκευές».

Όσα κάνει σήμερα στο Κορωπί ο Γιώργος Φακίνος έχουν την αρχή τους στο 2013, όταν ακόμα εργαζόταν στους διαδρόμους του αεροδρομίου της Αθήνας, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του είχε αρχίσει να αξιοποιεί μερικά παλιά σκουριασμένα εργαλεία του πατέρα του που βρήκε στο γκαράζ του σπιτιού τους.

«Τα χρήματα ήταν λιγοστά, ενώ όλα γύρω μου μού φαίνονταν κονσέρβα. Όλα τα οχήματα ήταν ίδια, απλώς είχαν διαφορετικές αποχρώσεις, τα έπιπλα των σπιτιών μας ήταν φτιαγμένα από το ίδιο υλικό και την ίδια πολυεθνική, οι τηλεοράσεις πολλών ιντσών έμπαιναν σε προσφορά. Έχοντας αυτές τις εικόνες, με έπιανε το συναίσθημα του ασυμβίβαστου, ήθελα να δημιουργήσω κάτι δικό μου, ξεχωριστό και μοναδικό».

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
«Με την πρώτη μηχανή που αγόρασα άρχισα να δημιουργώ το δικο μου πρότζεκτ, σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Είχε γίνει η αρχή για κάτι που μου άρεσε πολύ, αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί πού θα με οδηγούσε». Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Αγόρασε τότε την πιο οικονομική κλασική μηχανή που βρήκε και ξεκίνησε το «chop-άρισμα» – οι πρώτες chopper μηχανές εμφανίστηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι στρατιώτες που επέστρεψαν στην πατρίδα τους άρχισαν να αφαιρούν από τις μηχανές τους τα μεγάλα και βαριά μέρη που δεν είναι απαραίτητα για τη βασική λειτουργία τους, όπως τα φτερά, προκειμένου να τις κάνουν πιο ελαφριές και να βελτιώσουν την απόδοσή τους στους αγώνες που πραγματοποιούνταν σε αποξηραμένες λίμνες της Νότιας Καλιφόρνιας.

Η κυκλοφορία της ταινίας «Easy Rider» το 1969 συνέβαλε στο να εξαπλωθεί ραγδαία το στυλ αυτών των μηχανών και να αποκτήσουν θαυμαστές και εκτός της υποκουλτούρας που μέχρι τότε υπήρχε μόνο σε μερικές περιοχές των ΗΠΑ, ενώ τότε εμφανίστηκαν και οι πρώτοι Ευρωπαίοι κατασκευαστές τους.

Μια τέτοια μοτοσικλέτα μπορεί να δημιουργηθεί πάνω σε έναν ήδη υπάρχοντα σκελετό ή να κατασκευαστεί από το μηδέν. «Με την πρώτη μηχανή που αγόρασα άρχισα να δημιουργώ το δικό μου πρότζεκτ, σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Είχε γίνει η αρχή για κάτι που μου άρεσε πολύ, αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί πού θα με οδηγούσε. Έπειτα άρχισαν να μου ζητάνε φίλοι να φτιάξω custom μοτοσικλέτες για εκείνους.

Ακόμα θυμάμαι τις ξέγνοιαστες στιγμές στο μικρό γκαράζ με το παλιό ψυγείο, που ήταν πάντα γεμάτο με μπίρες, και μια μικρή ψησταριά που βοηθούσε στο να καθόμαστε με τις ώρες, χειμώνα - καλοκαίρι. Ήταν θέμα χρόνου να ψάξω να βρω ένα μεγαλύτερο μέρος ύστερα και από τα παράπονα που έκανε και η κυρία Ευθυμία, η μητέρα μου».

Δεν αναζητούσε κάποιο «λουξ» κατάστημα, βρήκε λοιπόν τον στάβλο, εγκαταστάθηκε εκεί, τον έχτισε σιγά σιγά με τη βοήθεια φίλων και του έδωσε το όνομα Homo Ratus. «Αγαπώ τη φυσική φθορά που αφήνει ο χρόνος πάνω στα αντικείμενα αλλά και σ' εμάς τους ίδιους. Ο στάβλος έχει νόημα εφόσον δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε πολύ παλιά αντικείμενα, ώστε να προσφέρουν ξανά αναλογικές στιγμές ευχαρίστησης, ενώ κάποια από τα αυτά λειτουργούν πάλι ως μοναδικές custom κατασκευές.

Έχω ξοδέψει ώρες ατελείωτες με αυτά τα σίδερα, ούτε που θυμάμαι πόσα έχω φτιάξει, έχω ξενυχτήσει για να λύσω προβλήματα, έχω κάνει ρεβεγιόν με βρόμικα χέρια, έχουν δακρύσει τα μάτια μου από την ηλεκτροκόλληση, έχω κάψει τόσο τα χέρια μου που έχουν αποκτήσει "ανοσία", έχω ταλαιπωρήσει το πόδι μου παλεύοντας με τις μανιβέλες. Όλα αυτά δεν τα λέω για να δείξω πόσο γαμάτος είμαι αλλά γιατί όλα αυτά με έκαναν να αναρωτιέμαι πώς στο καλό μπορεί ένα άψυχο μεταλλικό αντικείμενο να σου προσφέρει τόσα συναισθήματα, σαν αυτά που έχω νιώσει εγώ».

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Οι πρώτες chopper μηχανές εμφανίστηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι στρατιώτες που επέστρεψαν στην πατρίδα άρχισαν να αφαιρούν από τις μηχανές τους τα μεγάλα και βαριά μέρη που δεν είναι απαραίτητα για τη βασική λειτουργία τους. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO
Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Όσα κάνει σήμερα στο Κορωπί ο Γιώργος Φακίνος έχουν την αρχή τους στο 2013, όταν ακόμα εργαζόταν στους διαδρόμους του αεροδρομίου της Αθήνας, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του είχε αρχίσει να αξιοποιεί μερικά παλιά σκουριασμένα εργαλεία του πατέρα του που βρήκε στο γκαράζ του σπιτιού τους. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Έχει περάσει μια δεκαετία απ’ όταν άρχισε να διαμορφώνει τον στάβλο με πράγματα που τον βρίσκουν πια, όπως λέει,  χωρίς καν να τα ψάξει και μου ακούγεται λογικό. Με τα χρόνια πολλοί έμαθαν ότι στα χέρια του Γιώργου Φακίνου κάποια πράγματα μπορούν να αποκτήσουν ξανά αξία.

«Παρότι προσπαθώ να συγκρατούμαι, έχω αγοράσει αρκετές φορές πράγματα για να τα σώσω από βέβαιο "θάνατο". Βρίσκω κάτι μαγικό και μυστηριώδες σε αυτά, καθετί κρύβει και μαρτυρά μια άλλη εποχή, σίγουρα θα έχει αποτελέσει κομμάτι όμορφων στιγμών, κάποιος μπορεί να κόπιασε κάποτε για να το αποκτήσει. Βρήκα πεταμένο στην υγρασία ένα παλιό πιάνο, γερμανικό, του 1888. Όταν το άνοιξα προκειμένου να το κουρδίσω βρήκα χαραραγμένο ένα γυναικείο όνομα και τη χρονιά, 1902. Όταν άρχισα να παίζω σε αυτό ήταν λες και ταξίδευα με τον ίδιο ήχο που κάποτε γέμιζε μουσική κάποιο άλλο σπίτι, σε κάποια άλλη γειτονιά».

Πριν από καιρό αγόρασε ένα Chevrolet του 1949, το πρόλαβε λίγο πριν γίνει παλιοσίδερα. «Καθώς το χάζευα, συνειδητοποίησα πόσες ζωές θα χρειαστώ για να φτιάξω όσα έχω μαζέψει εδώ. Και κάπως ξύπνησα, έβαλα ένα μέτρο και άρχισα να ζω περισσότερο».

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα που πρωτοκυκλοφόρησαν πολλές δεκαετίες πριν, ένα τζουκ μποξ, φλιπεράκια, μερικά vintage έπιπλα που μαζί με μια ξυλόσομπα διαμορφώνουν κάτι σαν μικρό καθιστικό, μουσικά όργανα, μια ξύλινη μπάρα που λειτουργεί και γεμίζει συχνά. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Μέσα από το Homo Ratus ο Γιώργος Φακίνος γνώρισε και γνωρίζει ακόμα πολύ κόσμο, ο οποίος μάλιστα συμβάλλει και συνεισφέρει στη διατήρηση του στάβλου. Εκεί τον γνώρισα κι εγώ, σε ένα μπάρμπεκιου που έγινε στην αυλή του και ένωσε δυο μεγάλες παρέες.

Αποτελώντας και το σημείο συνάντησης της Λέσχης Κλασικών και Τροποποιημένων Οχημάτων, μια και δεν είναι μόνο ο Γιώργος που απολαμβάνει να ασχολείται με αυτές τις μηχανές και την κουλτούρα τους στην Αθήνα, ο στάβλος είναι πάνω απ’ όλα ένα «κέντρο συνάντησης ανήσυχων φίλων», όπως τον περιγράφει.

«Συνηθίζουμε να κάνουμε κάποια θεματικά πάρτι ώστε να ανοίγει ο χώρος μας για όλο τον κόσμο και η ανταπόκριση είναι τουλάχιστον συγκινητική, ολοκληρώνει την ιδέα του Homo Ratus γιατί χωρίς την αγάπη κάποιου γι’ αυτό το μέρος θα μιλούσαμε απλώς για ένα ακόμα παλιό κτίσμα».

Πέρα από τα πάρτι όμως, στα οποία παρευρίσκεται και ο ίδιος, πολλοί είναι εκείνοι που ζητούν τον χώρο για να γιορτάσουν εκεί μια σημαντική προσωπική τους στιγμή, ανάμεσα σε πραγματικά παλιά αυτοκίνητα και μηχανές που θυμίζουν ταξίδια στον εμβληματικό αυτοκινητόδρομο της Route 66. Αρκεί να τα βρείτε με τον Γιώργο στη μουσική που θέλετε να ντύσει αυτή σας τη στιγμή.

Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
«Συνηθίζουμε να κάνουμε κάποια θεματικά πάρτι ώστε να ανοίγει ο χώρος μας για όλο τον κόσμο και η ανταπόκριση του είναι τουλάχιστον συγκινητική και ολοκληρώνει την ιδέα του Homo Ratus γιατί χωρίς την αγάπη κάποιον γι’ αυτό το μέρος θα μιλούσαμε απλώς για ένα ακόμα παλιό κτίσμα». Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO
Σε έναν παλιό στάβλο στο Κορωπί, γεμάτο με κλασικές μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα που σώθηκαν Facebook Twitter
Μέσα από το Homo Ratus ο Γιώργος Φακίνος γνώρισε και γνωρίζει ακόμα πολύ κόσμο ο οποίος μάλιστα συμβάλλει και συνεισφέρει στη διατήρηση του στάβλου. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/ LIFO

Homo Ratus, Μιχαήλ Δήμα 79, Κορωπί, 211 1838405

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μιχάλης Τιβέριος: «Από την αρχαιότητα η Ελλάδα είναι παρέες και κυκλώματα»

Άκου την επιστήμη / Μιχάλης Τιβέριος: «Από την αρχαιότητα, η Ελλάδα είναι παρέες και κυκλώματα»

Η παιδεία, οι διανοούμενοι και όσα μας καταδυναστεύουν ως χώρα. Ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ., Μιχάλης Τιβέριος, μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Τα Τέμπη δεν θα ξεχαστούν εύκολα»

Lifo Videos / «Τα Τέμπη δεν θα ξεχαστούν εύκολα»

Ποιοι είναι οι λόγοι που οι θεσμοί δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη; Έχει σχέση ο θυμός της τραγωδίας των Τεμπών με εκείνον των Μνημονίων; Και τι σημαίνει "διαδηλώνω" σήμερα; Ο Γιάννης Πανταζόπουλος συζητά με τον καθηγητή Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών του ΕΚΠΑ, Αριστείδη Χατζή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μπορούν να ζουν τα παιδιά μόνο με μακαρόνια και πατάτες τηγανητές;

Radio Lifo / Μπορούν να ζουν τα παιδιά μόνο με μακαρόνια και πατάτες τηγανητές;

Γιατί η παιδική ηλικία ζητάει το άμυλό της; Γιατί η ζάχαρη είναι τόσο εθιστική στα παιδιά; Και τελικά πόσο πρέπει να επιμένουμε να τρώνε μπάμιες, φασολάκια, φρούτα και λαχανικά; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με την κλινική διατροφολόγο Κωνσταντίνα Κεραμύδα.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Όταν ο Κωστής Πολύζος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, μάνα και πατριός απευθύνθηκαν στην Νικολούλη

Αληθινά εγκλήματα / Όταν ο Κωστής Πολύζος εξαφανίστηκε, μάνα και πατριός απευθύνθηκαν στη Νικολούλη

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την αινιγματική εξαφάνιση του 23χρονου Κωστή Πολύζου, η οποία αποτέλεσε την αρχή για ένα θρίλερ που δεν έβρισκε λύση για σχεδόν πέντε χρόνια.
THE LIFO TEAM
«Δέχτηκα έντονο bullying λόγω αυτισμού, έφυγα από την Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή»

Lifo Videos / «Δέχτηκα έντονο bullying λόγω αυτισμού, έφυγα από την Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή»

Ο Χάρης Καρακωνσταντάκης διαγνώστηκε με αυτισμό από μικρή ηλικία. Στο σχολείο άκουγε ότι είναι «έξυπνος και περίεργος». Σήμερα εργάζεται στον τομέα του Diversity & Inclusion, συμβάλλοντας στη δημιουργία ενός καλύτερου περιβάλλοντος για τα αυτιστικά άτομα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Τα ανθισμένα λούπινα στην Ισλανδία που εξαφανίστηκαν από το Μεσσηνιακό τοπίο

Ηχητικά Άρθρα / Τα ανθισμένα λούπινα της Ισλανδίας που εξαφανίστηκαν από το μεσσηνιακό τοπίο

Το όσπριο που οι Νοτιοαμερικανοί κάνουν vegan σεβίτσε και έθρεψε γενιές Ελλήνων έχει βγει πια από τη διατροφή μας. Οι πεδιάδες της Ισλανδίας όμως γίνονται ένα απέραντο μοβ από αυτό - είναι η μόνη χώρα που το έχει σε αφθονία και δεν το τρώει.
M. HULOT
Τι είναι το tokenism και γιατί πρέπει να το αποφεύγεις

Ζούμε, ρε! / Τι είναι το tokenism και γιατί πρέπει να το αποφεύγεις

Μήπως είναι καιρός να εγκαταλείψουμε τον προσχηματικό χαρακτήρα της συμπερίληψης ατόμων με αναπηρία; Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν για τον όρο tokenism και μέσα από παραδείγματα εξηγούν γιατί είναι σημαντικό να τον γνωρίζουν όλοι όσοι ασχολούνται με δράσεις γύρω από την αναπηρία και τη συμπερίληψη.
THE LIFO TEAM
 «Να σταματήσει πια η πιο ανήθικη πράξη, η εγκατάλειψη σε τροχαία, να χαρακτηρίζεται πλημμέλλημα»

Radio Lifo / «Να σταματήσει πια η εγκατάλειψη σε τροχαία να χαρακτηρίζεται πλημμέλημα»

Η Ντίνα Καράτζιου συζητάει με τον Μανώλη Σταυρουλάκη του δραστήριου συλλόγου «SOS τροχαία εγκλήματα» για τον φόρο αίματος στους δρόμους, το τραύμα της απώλειας, αλλά και για τα σημαντικά ζητήματα που σχετίζονται με την οδική ασφάλεια, για τα οποία ο νέος ΚΟΚ που βρίσκεται σε διαβούλευση δεν δίνει λύσεις.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Μαμά, μπαμπά, θα χωρίσετε;» - Πόσο οδυνηρό μπορεί να γίνει για το παιδί ένα διαζύγιο;

Radio Lifo / «Μαμά, μπαμπά, θα χωρίσετε;» - Πόσο οδυνηρό μπορεί να γίνει για το παιδί ένα διαζύγιο;

Πώς ανακοινώνουμε έναν χωρισμό στα παιδιά; Υπάρχει κατάλληλη εποχή; Κατάλληλος τρόπος; Χρειάζεται από δίπλα ένας ψυχολόγος; Η Τζούλη Αγοράκη σε μια εκ βαθέων συζήτηση με τον ψυχολόγο και οικογενειακό σύμβουλο Μάνθο Κατσούνα και τη Μάρθα Ιωακειμίδη, μητέρα τριών παιδιών με δυο διαζύγια.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Θα είναι οι AI influencers το επάγγελμα του μέλλοντος;

Άκου την επιστήμη / Θα είναι οι AI influencers το επάγγελμα του μέλλοντος;

Οι αλγόριθμοι και ο διαδικτυακός μας εαυτός. Ο κοινωνιολόγος του Διαδικτύου και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και Τεχνοηθικής, Χαράλαμπος Τσέκερης, εξηγεί στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυναικοκτόνος ντιτζέι που προσπάθησε να παραπλανήσει τις Αρχές μέσω Facebook

Αληθινά εγκλήματα / Ο γυναικοκτόνος DJ που προσπάθησε να παραπλανήσει τις Αρχές μέσω Facebook

Tα ίχνη αίματος στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου, που είχε καρφωθεί σε κολώνα έξω από το Πολύκαστρο κινητοποίησαν τους αστυνομικούς που επιλήφθηκαν του τροχαίου ατυχήματος. Τι είχε συμβεί; O Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται το χρονικό μιας γυναικοκτονίας που συγκλόνισε την Καστοριά το 2011.
THE LIFO TEAM