«Να σου πω, φτιάχνω τη σύσταση του ΔΣ στο ΤΑΠ και θέλω μεταξύ άλλων να κάνουμε design προϊόντα για τα πωλητήρια, εμπνευσμένα, όπως αυτά που βλέπουμε έξω. Και άμα προλάβουμε να ανανεώσουμε κάπως και τις εκδόσεις. Πρόεδρος θα είναι η Λούβη από το ΠΙΟΠ και οι υπόλοιποι, είναι ένας κι ένας, τους έχω βρει όλους. Μου λείπει ο designer και ξέρω τη μούρλα σου με τα Μουσεία και τα βιβλία, αλλά με το μαλακό εκεί, είναι δημόσιο και η αμοιβή συμβολική»**.
Αυτά πάνω-κάτω ειπώθηκαν τηλεφωνικά από τον Νίκο Ξυδάκη τέλη Φεβρουαρίου–αρχές Μαρτίου του 2015, βράδυ «από το γραφείο σε παίρνω και πρέπει να απαντήσεις άμεσα για να το ανακοινώσω».
Ο ΣυΡιζΑ είχε επικρατήσει και μια διάχυτη ευφορία επλανάτο στη χώρα. Από την άλλη, πέρα από την εμπειρία μου στη διαχείριση τυποτεχνίας μεγάλου όγκου περιεχομένου και πολιτιστικών (περιοδικά, εφημερίδες, βιβλία, εταιρική ταυτότητα και οπτική επικοινωνία πολιτιστικών φορέων και τα συναφή), διοικητική εμπειρία μεγάλου οργανισμού δεν διέθετα.
Λίγο στο ΚΝΕ, λίγο στη Συμβούλιο της Σχολής του ΤΕΙ Γραφιστικής, ξώφαλτσα στο Παρίσι με τους Νέους Φεντεραλιστές, κατόπιν στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και στο Αθλητικό Σωματείο Έσπερο Καλλιθέας, πιο πολύ παρατηρούσα αυτούς τους μικρόκοσμους αποκτώντας μια εμπειρική κοσμοθεωρία για την ανθρωπογεωγραφία του καιρού μας παρά δύο αράδες ακόμα στο βιογραφικό μου. Επιπροσθέτως, η επαφή μου με πάσης φύσεως δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες αλλά και ΔΕΚΟ τα τελευταία 30 χρόνια μαζί με αρκετά ταξίδια, έκαναν το μυαλό μου να «ανοίξει» κάπως, αποκτώντας ταυτόχρονα ένα αντανακλαστικό κριτήριο περί ορθότητας.
Την Τρίτη [8/8/17] που μας πέρασε η τρίτη Υπουργός Πολιτισμού αυτής της Κυβέρνησης μάς έπαυσε ανακοινώνοντας απλά τη σύνθεση του νέου ΔΣ (πλην ενός). Δουλειά 28 μηνών επί 7 θέσεων εργασίας (και σύνολο 10 ανθρώπων με τις ενδιάμεσες ανακατατάξεις μελών) στα σκουπίδια. Θυμήθηκα σχεδόν αμέσως πώς οι «διάδρομοι» των υπηρεσιών καλωσορίζουν τις εκάστοτε διορισμένες διοικήσεις: «καλά, αυτοί είναι και ούφο, που πάν’;». Αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Οι αναλώσιμοι είναι οι υπουργοί και οι διοικήσεις. Τα τελευταία πέντε χρόνια πριν αναλάβουμε είχαν αλλάξει επτά (7) ΔΣ και δεν ξέρω πόσους Υπουργούς. Μέσος όρος παραμονής: 8-9 μήνες.
Ένας άλλος ψύλλος πέρασε μέσα από τα κουτάκια του xl όταν είδα το νούμερο στα «υπερωρίες και εξαιρέσιμα», ρωτώντας να μου το κάνουν λιανά γιατί το νούμερο ήταν σε εκατομμύρια και διψήφιο. «Πώς, ενώ είναι υπάλληλοι του ΥΠΠΟ, εμείς πληρώνουμε τις υπερωρίες και τις αργίες από το ποσό που απομένει αφού έχουμε αποδώσει ήδη το 40% των εσόδων στο Υπουργείο και μάλιστα αδιαμεσολάβητα;».
Πέρυσι τον Αύγουστο είχαμε μόνο στην Ακρόπολη μόνο περί τους 350–400.000 επισκέπτες. Κάτι λιγότερο από 200.000 ήταν τα μηδενικά εισιτήρια. Θεωρητικά θα είχαμε παιδομάνι πάνω στο βράχο, αλλά οι εκπαιδευτικές σχολικές αποστολές τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος δεν λαμβάνουν χώρα κατά τον παχομύγη (δικαίωμα δωρεάν εισόδου έχουν όλοι οι νέοι και παιδιά μέχρι 18 ετών, καθηγητές και άλλες μικρότερες κατηγορίες πολιτών).
Ένας άλλος ψύλλος πέρασε μέσα από τα κουτάκια του xl όταν είδα το νούμερο στα «υπερωρίες και εξαιρέσιμα», ρωτώντας να μου το κάνουν λιανά γιατί το νούμερο ήταν σε εκατομμύρια και διψήφιο. «Πώς, ενώ είναι υπάλληλοι του ΥΠΠΟ, εμείς πληρώνουμε τις υπερωρίες και τις αργίες από το ποσό που απομένει αφού έχουμε αποδώσει ήδη το 40% των εσόδων στο Υπουργείο και μάλιστα αδιαμεσολάβητα;».
Δύο Μέλη, εξαιρετικά καταρτισμένα στελέχη σε Δ/σεις του Υπουργείου μού έκαναν εντατικά. Καινούργιο λεξιλόγιο (Κωδικός, ΚΥΑ–Κοινή Υπουργική Απόφαση κ.ά.), καινούργιο «συντακτικό» και η κότα με τα χρυσά αυγά (βλ. ΤΑΠ) να μην έχει ΠΕ Οικονομοτεχνικό (Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης) ή τουλάχιστον κανά δυο τζιμάνια ΤΕ Λογιστικής (Τεχνολογικής Εκπαίδευσης) προκειμένου η λέξη Ταμείο να ανταποκρίνεται στοιχειωδώς.
Προσωπικά, από τον πρώτο καιρό που αναλάβαμε είχα πέσει με τα μούτρα για τον σκοπό για τον οποίο βρέθηκα εκεί: να λυθεί η σπαζοκεφαλιά, πώς να έχεις design πολιτιστικά προϊόντα– από μπρελόκ, μπλουζάκια και κούπες μέχρι γραφική ύλη–, μένοντας παράλληλα σύννομος και αισθητικά σύγχρονος, πείθοντας νέους και καταξιωμένους σχεδιαστές να κάνουν τον κόπο να συμμετέχουν σε μια διαδικασία του Δημοσίου όπου σχεδόν ποτέ δεν προβλέπει στην παραγωγή προϊόντων ή εκδόσεων τον σχεδιασμό σαν χωριστή αμοιβή παρά μόνο συνολικά την παραγωγή του υλικού ή την εκτύπωση και το χαρτί. [1]
Κοιτάξτε, είμαι ένας κανονικός άνθρωπος (εντάξει, κάπως πιο ενθουσιώδης από το μέσο όρο) αλλά κορόιδο δε με λες, άσε που δύομισι χρόνια σχεδόν εκεί μέσα «πονήρεψα», διότι άλλα σού λένε, άλλα εννοούν, κάποια τους είναι εντελώς ακατανόητα και γενικά η λογική της δημιουργίας «πλούτου», ήτοι Δημοσίων Εσόδων στο υπαλληλικό προσωπικό και συνδικαλισιτικό στερέωμα φαντάζει ως «κερδοσκοπικός μηχανισμός». Αυτοί διαφυλάττουν εργασιακές Θερμοπύλες, άσχετα που δεν μπορούσες να πληρώσεις με κάρτα αγοράζοντας το Δίσκο της Φαιστού (καλά αυτό είναι και σχετικά φθηνό), ή, ο κάθε υπάλληλος στα Μουσεία και Μνημεία αυστοσχεδίαζε στο ντύσιμό του. Λεπτομέρειες.
«Για την αποτυχημένη θητεία της κας Λούβη, ευθύνη δεν έχουν μόνο αυτοί που την διόρισαν, αλλά και αυτοί που την κράτησαν μέχρι σήμερα και σίγουρα όχι τα δίκαια και νόμιμα αιτήματα των αρχαιοφυλάκων.» [2]
Μάλιστα παίδες, και νόμιμο και δίκαιο είναι να μην ελέγχει κανείς το ποιοί, πότε και πόσες υπερωρίες κάνετε, αφού υπάρχει Υπουργική απόφαση που σας καλύπτει και μάλιστα έχει υποδείξει την διαδρομή των χρημάτων. Μη τυχόν πάνε τα χρήματα πρώτα στο Υπουργείο και πέσουν μέσα στον μεγάλο κουβά και μετά τρέχα γύρευε, εσείς πάντως είστε 52 Σαββατοκύριακα απίκο. Εμείς να βγάλουμε το σκασμό και να τα ακουμπήσουμε, παραμερίζοντας την όποια συνειδησιακή απορία για έλεγχο, για το πού πάνε αυτά τα χρήματα, άσε που και η τραγωδός «έχει ηθικές δεσμεύσεις» απέναντί σας.
«Μπρε», που λέμε και στη δυτική Μακεδονία, «τρανή δ’λειά βλέπ’ς», αφού κατάφεραν και τούμπαραν κοτζάμ (ηθοποιό της Επιδαύρου) – υπουργό.
Ώστε έτσι, ηθικοί αυτουργοί λοιπόν και ο Νίκος Ξυδάκης και ο Αριστείδης Μπαλτάς στη συνέχεια (που με ξενέρωσε και εμένα σαν υπουργός Παιδείας, δεν το κρύβω), αλλά, αυτούς κάποιοι τους ψήφισαν αν μη τι άλλο να παίρνουν αποφάσεις και να διοικούν και όχι να γίνονται εντολοδόχοι σας – κάτι που βλέπω πως το καταφέρνετε σιγά-σιγά με τις στομφώδεις ανακοινώσεις και τα αυθαίρετα συμπεράσματα. [3]
Βέβαια θα προσπαθήσω να μην επεκταθώ στο άλλο μεγάλο θέμα από το τρίπτυχο Εισιτήρια–Αναψυκτήρια–Πωλητήρια με bonus track τις Απαλλοτριώσεις, αλλά μιας και είναι βαρύς Αύγουστος σας λυπάμαι και δεν σας πρήζω. Μόνο ένα πραγματάκι, για να συλλάβετε το μέγεθος της βλακείας που παραδέρνει αυτή τη στιγμή στη Μπουμπουλίνας είναι να φανταστείτε τα «Κυλικεία» (σύμφωνα με το υπουργείο) της Ολυμπίας και αλλαχού μίνι-μάρκετ τοπικών παραγωγών.
Η ανακοίνωση-κατευόδιο στη νέα διοίκηση «με προτεραιότητες την επιτάχυνση των διαδικασιών για την εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, τον εκσυγχρονισμό των κυλικείων στο σύνολο των αρχαιολογικών χώρων και μουσείων, τον εξοπλισμό των πωλητηρίων, την ανάπτυξη των εκδόσεων και την καλύτερη αξιοποίηση του προσωπικού» είναι copy-paste των προηγουμένων εξαγγελιών, αν δεν τους το είπε κανείς.
Το πιο σημαντικό νομίζω: Μας έτζασε επειδή και καλά θέλαμε να υποκαταστήσουμε την «πολιτιστική πολιτική του Υπουργείου», δηλαδή εμείς μόνο το παραδάκι που θα ακουμπάει ο πελάτης στο γκισέ και μετά τσιμουδιά. Κατόπιν θα περνάει ο μουστακαλής (είδα τους εκπροσώπους των εργαζομένων πολιτισμού όταν ήρθαν να μας δείρουν με κάτι μουστάκες να – νεότερος, γνήσιος λαϊκός πολιτισμός βλέπεις) να τα μαζεύει με τις σακούλες. Το ΤΑΠ ας γίνει άλλο ένα όργανο λοιπόν, επιστημονικά καταρτισμένο, με τους Αρχαιολόγους να εγκρίνουν πόσα KW πρέπει να είναι η αντλία πετρελαίου στη Σπιναλόγκα, πώς θα πληρώσουμε τα αγώγια εργασιών στο καραβάκι για τη Δήλο, πόση γραφική ύλη, χαρτιά υγείας, και μερικούς τόνους γύψου να αγοράσουμε χωρίς να αναρωτηθούν ποτέ, ότι τα εκμαγεία γίνονται και με φορητούς 3D σαρωτές, η χειρόγραφη απόδειξη για κάθε καρτ-ποστάλ των 0,40 ευρώ ονομαστική αξία μας κοστίζει πιο πολύ ενώ η ουρά στο πωλητήριο αυξάνεται περιμένοντας να κοπούν οι χειρόγραφες αποδείξεις για κάθε προϊόν, και το σημαντικότερο, ενώ υπάρχουν μικρές, ασύρματες κάμερες κλειστού και ανοιχτού χώρου που με το 1/5 του προσωπικού μπορείς να κάνεις αξιοπρεπέστατα και αποτελεσματικά τη δουλειά σου (εκτός κι αν αναθέσεις τη φύλαξη σε εταιρίες σεκιούριτι κατόπιν διαγωνισμού, οπότε σου κοστίζει λιγότερο) εσύ να προτιμάς να έχεις καμιά δεκαριά νοματαίους ακροβολισμένους στο λιοπύρι.
Καλά, θα έχω γίνει υποθέτω αντίχριστος, γερμανοτσολιάς, λακές του κεφαλαίου και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας αφού θέλω να υπάρξει εμπορική πολιτική και cultural management (δηλαδή σε απλά οικονομικά, διαχείριση εσόδων-εξόδων με σκοπό το πλεόνασμα) από πλευράς του Δημοσίου.
Φανταστείτε το ΔΝΤ που δανείζει χρήματα να μη ρωτάει πού πάνε και πώς τοποθετούνται και αν έχει και χασούρα, δεν πειράζει αδερφέ, αφού αυτό είναι δουλειά των πρωθυπουργών, αυτοί ξέρουν από ντήλια.
Βαθύτερο συμπέρασμα: πολιτική εκπροσώπηση (δηλαδή υπουργός κ.λπ.) σημαίνει, αντιπροσώπευση όλων και πάνω απ’ όλα υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος ακόμα κι αν πρέπει να «προσβάλλουν έναν ολόκληρο κλάδο».
Η κα. Λούβη έκανε ένα λάθος. Δούλεψε σαν Σπαρτιάτης είλωτας. Δεν προέδρευε, διήυθηνε, ελλείψει οποιασδήποτε αξιόπιστης λύσης εντός υπηρεσίας πέρα από ελάχιστους. Ξημεροβραδιαζόταν και περιόδευε, από γραφείο σε γραφείο από τις Αποθήκες του Ρέντη στη Μπουμπουλίνας, από την ανεύρεση χορηγών στις αίθουσες δικαστηρίων μιας και είχαν καταφερθεί εναντίον της (μας) οι γνωστοί-άγνωστοι «αναψυκτηριάδες» αφού τόσα χρόνια δεν τους είχε χαλάσει την ζαχαρένια κανείς – στις τουαλέτες στον «ομφαλό της γης» άμα χρειαζόταν να πας προς ανάγκη σου βεβαίως-βεβαίως, θα νόμιζες ότι βρισκόσουν σε κανά επαρχιακό σταθμό του ΟΣΕ (προ πώλησης) όπου το τελευταίο τρένο έχει περάσει από τα πέρυσι.
Αχ, κάνω και χιούμορ ο Σαλονικιός που το «κυλικείο» του Αρχ. Μουσείου της γεννέτειράς μου, ένα φιλέτο-lounge με τσάμπα διακόσμηση ρωμαϊκές σαρκοφάγους και που πέρυσι τον Αύγουστο κάτσαμε κάτω από τα πλατάνια, κάνει το τίμημα του μισθώματος ξεσκονόπανο (για κάτι τσίγκινα τραπεζάκια με κάτι άθλια αυτοκόλλητα γραφικά).
'Οχι, τα Everest, τα Flocafé, τα Goody’s, ο Γρηγόρης, ή όποιος τέλος πάντων «μεγάλος» διαθέτει διάρθρωση σωστής επιχείρησης πληρώνοντας φόρους και ασφαλιστικές εισφορές και μπορείς να πιεις σούπερ καφέδες στα βαπόρια αλλά βαπορίσιο καφέ στο αναψυκτήριο της Βεργίνας – να εξαιρέσω εδώ του Εθνικού Αρχαιολογικού και Νομισματικού που χρήζουν άλλης αντιμετώπισης αλλά που αποτελούν καθαρά προσωπική υπόθεση των ενοικιαστών (κι αυτή προβληματική αλλά τουλάχιστον είδαμε μια διάθεση επίλυσης) – όχι, χίλιες φορές όχι, γιατί οι άλλες, οι «μικρές» οικογενειακές επιχειρήσεις φαίνονται (και σπανίως είναι) πιο τίμιες.
Τώρα, μια «μικρή» εταιρεία μπορεί να δίνει 20-30 χιλιάδες το μήνα για το αναψυκτήριο του ΑΧ Ακρόπολης, αλλά τα άλλα, εποχικά ή μη, ας πάνε να πνιγούν, να πάει κάνας επαρχιώτης πραγματικός μικρός να τα χτυπήσει, ή ας μείνουν και κλειστά στο φινάλε. Τόσα καφέ υπάρχουν εξώ από τους αρχαιολογικούς χώρους.
«Μπρεφ» που λέμε και στη Γαλλία, κοντολογίς, άμα μπλέξεις με τα σκ@@@, λερώνεσαι, αλλά μιας και είμαι ρομαντικός τύπος ακόμα λέω να πάω σε κάνα τούρκικο χαμάμ.
------------------------------------
* Ατάκα του μπαμπέση μάγκα της Τρούμπας Σπύρου Καλογήρου προς τον Άρη/Νίκο Κούρκουλο επειδή είναι «αναγκασμένος» να παλέψει για να τον «φάει» παρόλο που ο προσωπικός κώδικας τιμής δεν του επιτρέπει. Σκηνή από το υπέροχο ελληνικό νουάρ «Λόλα» με πρωταγωνίστρια την Τζένη Καρέζη (αλλά και τον απίθανο αντι-μπαμπά εδώ, Διονύση Παπαγιαννόπουλο), σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου και μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου.
** ΠΙΟΠ, Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς με έργο την ανάπτυξη των Θεματικών Μουσείων στη χώρα μας. Σύνθεση ΔΣ: Εκτός από τη κα Λούβη (Βυζαντινολόγος), υπήρχαν ένας νομικός, ένα εμπορικός, δύο στελέχη από το υπουργείο με αντικείμενο ο ένας (και μάλιστα εκτός Αθηνών που πηγαινοερχόταν) τα οικονομικά και έτερος αρχαιολόγος με οργανωτική ικανότητα ειδικά στον τομέα εσόδων-πολιτικής εισητηρίων, ένας του διπλωματικού/πρέσβης και εγώ. Με τα μέλη που ήταν από «έξω» να είναι περισσότερα, –ό,τι και να λέει αυτό– όσον αφορά την προσέγγιση στα θέματα των Ημερησίων Διατάξεων.
----------------------------------------
1
http://www.tap.gr/tapadb/files/anakoinoseis/design.pdf
http://www.designmag.gr/tap-c/12910
2
3
«Συγκεκριμένα το ΥΠΠΟΑ θεωρεί ότι η προτεινόμενη από την κ. Λούβη μεταφορά της πληρωμής των υπερωριών και των εξαιρεσίμων του φυλακτικού προσωπικού από το ΤΑΠ στο ΥΠΠΟΑ «δημιουργεί μόνο προβλήματα και καθυστερήσεις και συνεπάγεται απαξίωση των αρχαιολογικών υπηρεσιών».
βλ. επ. http://www.efsyn.gr/arthro/i-proedros-efyge-ta-provlimata-menoyn
Ακολουθεί δήλωση της ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΑΙ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΔΣ ΤΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ
Σήμερα 8 Αυγούστου 2017 η Υπουργός Πολιτισμού κ. Λυδία Κονιόρδου ανακοίνωσε την απόφασή της να αλλάξει τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων (ΤΑΠ).
Μεσούντος του Αυγούστου,
- μετά την ανακοίνωση των χορηγών για την εγκατάσταση ηλεκτρονικού εισιτηρίου στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία της χώρας, το οποίο θα υποστηρίζεται από ολοκληρωμένο σύστημα επιχειρησιακών πόρων για το σύνολο των λειτουργιών του ΤΑΠ (ύστερα από εντατική τεχνική προετοιμασία ενός έτους μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ώστε σήμερα να μιλάμε για την έναρξη ενός πραγματικού έργου και όχι για μία ακόμα εξαγγελία),
- ενόσω είναι σε πλήρη εξέλιξη ο μεγάλος διαγωνισμός των σημαντικότερων αναψυκτηρίων των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων της χώρας (ύστερα από την επιτυχή έκβαση σειράς δικαστικών εμπλοκών τα τελευταία χρόνια) και ενώ έχει γίνει πρόταση στο αρμόδιο Υπουργείο Εργασίας για τα αναψυκτήρια των μικρότερων αρχαιολογικών χώρων και μουσείων σύμφωνα με την ευρύτερη κυβερνητική πολιτική (ώστε να διαμορφωθεί ειδικό θεσμικό καθεστώς που θα δίνει προτεραιότητα για τη διαχείρισή τους σε φορείς της κοινωνικής οικονομίας),
- τη στιγμή που τα πωλητήρια έχουν αρχίσει να αποκτούν τη δική τους ταυτότητα με πολιτιστικά προϊόντα υψηλής αισθητικής εμπνευσμένα από την ιστορική και αρχαιολογική ταυτότητα των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων (ύστερα από καλλιτεχνικό διαγωνισμό design, μέσω του οποίου το ΤΑΠ, δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο, διαθέτει πλέον δικά του σχέδια και πολιτιστικά προϊόντα και δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τρίτους, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα),
- όταν τα έσοδα του του Υπουργείου Πολιτισμού από το ΤΑΠ έχουν πολλαπλασιαστεί μέσα σε δύο χρόνια (ύστερα από τη θεαματική βελτίωση των εσωτερικών λειτουργιών ενός φορέα που τον παραλάβαμε κυριολεκτικά σε κατάσταση διαλύσεως και τη λήψη σημαντικών οργανωτικών μέτρων, όπως το εκδοτήριο εισιτήριων ομάδων επισκεπτών για την Ακρόπολη και το Θέατρο του Διονύσου, που είχαν ως αποτέλεσμα να αποδώσει τα μέγιστα η νέα τιμολογιακή πολιτική εισιτηρίων, την οποία το ΔΣ του ΤΑΠ κλήθηκε όχι μόνο να σχεδιάσει αλλά και να τεκμηριώσει απέναντι στους Θεσμούς, κάτι που το έπραξε με απόλυτη επιτυχία, προβλέποντας με ακρίβεια την επιτευχθείσα αύξηση εσόδων κατά 60%, από τα 55 εκ. στα 88 εκ. το 2016),
- και όταν πολλά άλλα επιτεύγματα καταγράφονται στο ενεργητικό του ΤΑΠ, όπως η τάξη που μπήκε στο χάος των πληρωμών των απαλλοτριώσεων και των στερήσεων χρήσης, η εκκαθάριση του ΟΠΕΠ κλπ,
η είδηση αυτή γεννά μας σοβαρά ερωτηματικά.
Το απερχόμενο ΔΣ του ΤΑΠ, χρωστάει πολλά στον πρώην Υπουργό Πολιτισμού κ. Ν. Ξυδάκη, για τη μορφή της σύνθεσής του, που εξ αρχής φρόντισε να είναι απαλλαγμένη από συνδικαλιστικές αγκυλώσεις. Στον πρώην Υπουργό κ. Αρ. Μπαλτά χρωστάει την απόλυτη πολιτική στήριξη, για να μπορέσει να προχωρήσει το έργο της εξυγίανσης του Ταμείου, βάσει ριζοσπαστικών αλλαγών. Στην κ. Κονιόρδου χρωστάει έναν δημόσιο απολογισμό του έργου του, που θα κοινοποιηθεί σε εύθετο χρόνο.
Όταν η κ. Κονιόρδου ανέλαβε την ηγεσία του ΥΠΠΟ είχαν δρομολογηθεί όλες οι μεγάλες τομές. Δύσκολα επιτεύγματα που κατορθώθηκαν με τεράστιες προσπάθειες λίγων υπαλλήλων και όλων των μελών του ΔΣ, δεδομένου ότι ελάχιστες αλλαγές είχαν επέλθει στη στελέχωση του ΤΑΠ, γιατί αυτή δεν γίνεται να αλλάξει ριζικά παρά μόνο μετά από τη θεσμοθέτηση του νέου Οργανισμού του Ταμείου. Αυτή ήταν η μόνη ενέργεια που αναλογούσε στην νέα τότε Υπουργό, ώστε να ολοκληρωθούν οι προϋποθέσεις για την εξυγίανση του ΤΑΠ και να αποκτήσει το ταμείο οργανικές θέσεις διπλωματούχων πληροφορικής, marketing, οικονομολόγους και γενικά στελέχη ικανά να αναλάβουν ένα ευέλικτο, κερδοφόρο και αναπτυξιακό ταμείο, όπως μπορεί και οφείλει να είναι το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων. Δυστυχώς, από τις αρχές του 2017 κατέστη σαφές στα περισσότερα μέλη του ΔΣ του ΤΑΠ, ότι η πολιτική της εξυγίανσης του Ταμείου δεν συμπεριλαμβανόταν στις φιλοδοξίες της νέας υπουργού. Σε σύσκεψη μάλιστα παρουσία τεσσάρων μελών του ΔΣ του ΤΑΠ, η υπουργός δήλωσε ότι ο οργανισμός δεν μπορεί να προχωρήσει ως έχει, γιατί η ίδια έχει “δεσμευθεί απέναντι στους αρχαιοφύλακες”!
Οι μάσκες έχουν πλέον πέσει. Η εξήγηση για την αντικατάσταση του ΔΣ του ΤΑΠ πρέπει να αναζητηθεί μέσα από τις απερίφραστες δηλώσεις του συνδικαλιστικού οργάνου των αρχαιοφυλάκων ΠΕΥΦΑ, που έχει μπλοκάρει τον οργανισμό του ΤΑΠ για έναν και μόνο λόγο, για τις υπερωρίες των αρχαιοφυλάκων. Πιο συγκεκριμένα βάσει του προτεινόμενου νέου οργανισμού όλες οι εισπράξεις του ΤΑΠ θα παραδίδονται στο ΥΠΠΟΑ, το οποίο θα αναλαμβάνει να ελέγχει και να πληρώνει όλες τις δαπάνες που σήμερα πληρώνονται από το ΤΑΠ. Αυτή η διάταξη του νέου οργανισμού του ΤΑΠ, πέραν του εξορθολογισμού στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, συνεπάγεται και τον έλεγχο των υπερωριών των αρχαιοφυλάκων, που ως σήμερα καταβάλλει το ΤΑΠ κατευθείαν στους φερόμενους ως δικαιούχους, χωρίς να μπορεί να τους ασκήσει έλεγχο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αρχαιοφύλακες κάνουν προειδοποιητικές απεργίες. Η τελευταία μάλιστα ανεστάλη, γιατί μεταξύ άλλων οι συνδικαλιστές του συγκεκριμένου κλάδου εξασφάλισαν από την υπουργό τη συμμετοχή τους σε ομάδα εργασίας (sic) για … τη σύνταξη του νέου οργανισμού του ΤΑΠ!
Πώς να συλλάβεις σήμερα την απόλυτη παράνοια;
Έχει ποτέ αναρωτηθεί κανείς από αυτούς που αναλαμβάνουν … “ηθικές δεσμεύσεις (!)” απέναντι σε εκβιαστές, που απειλούν να κλείσουν την Ακρόπολη, για να μην ασκηθεί έλεγχος στις υπερωρίες τους, ότι πρωτίστως στο πλαίσιο της χρηστής διαχείρισης ενός δημόσιου αγαθού όπως είναι η πολιτιστική κληρονομιά, οφείλουν να απολογηθούν για τη στάση τους απέναντι στον Έλληνα πολίτη;
Αυτόν που πασχίζει να επιβιώσει με μόνη του στήριξη την ελπίδα ότι σήμερα στερείται τα πάντα, για ένα καλύτερο αύριο…
