H ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ Σωτήρη Τσιόδρα ως επικεφαλής στην αντιμετώπιση της πανδημίας του νέου κορωνοϊού είναι κατά κοινή ομολογία η πιο επιτυχημένη επιλογή του πρωθυπουργού μέχρι τώρα. Κι αυτό γιατί δεν επέλεξε κάποιον κομματικό ή ημέτερο, όπως συνηθίζεται, αλλά κάποιον κατάλληλο, με γνώση και κοινωνική ευαισθησία.
Όσο κι αν μοιάζει αυτονόητη επιλογή, στην πολιτική ζωή της χώρας μας δεν είναι καθόλου αυτονόητο το να επιλέγεις τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Μπορεί απλώς να θυμηθεί κάποιος ‒δεν πάει πολύς καιρός άλλωστε‒ τα πρόσωπα που επιλέχθηκαν για τις διοικήσεις των δημόσιων νοσοκομείων (κομματικοί, γυρολόγοι, εστιάτορες, υπερήλικοι συνταξιούχοι κ.ά.).
Δυστυχώς, καθόλου αυτονόητη δεν ήταν ούτε η υπεύθυνη στάση του πρώην υπουργού Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, Ανδρέα Ξανθού, ο οποίος όλη αυτή την περίοδο της μάχης με τον άγνωστο ιό άσκησε υποδειγματική αντιπολίτευση, σε αντίθεση με την κυρίαρχη τάση στο κόμμα του. Γνωρίζοντας τι σημαίνει πανδημία, τους υπαρκτούς κινδύνους και τις αδυναμίες του Εθνικού Συστήματος Υγείας, υποστήριξε εξαρχής τους επιστήμονες και τον καθηγητή Τσιόδρα, διαχωρίζοντάς τους από την κυβέρνηση.
Βάζοντας πάνω απ' όλα την προστασία της δημόσιας υγείας και του λαού, μιλούσε με λόγο πολιτικά υπεύθυνο και επιστημονικό, αρνούμενος την εύκολη και φθηνή κριτική, τις θεωρίες συνωμοσίας, την απαξίωση της κοινής προσπάθειας και την αμφισβήτηση των επιστημόνων. Ήξερε ότι ένας ανεύθυνος λόγος θα προκαλούσε σύγχυση στον κόσμο και ότι η αμφισβήτηση των επιστημόνων εν μέσω πανδημίας μπορούσε να αποβεί καταστροφική.
Αν ο κ. Τσίπρας, αντί να κάθεται ‒χωρίς πρόταση και σχέδιο‒ να αμφισβητεί τα αποτελέσματα της προσπάθειας, γινόταν και ο ίδιος μέρος της, υποδεικνύοντας τον τρόπο, θα άφηνε καλύτερες εντυπώσεις.
Συστρατεύθηκε, λοιπόν, με τους επιστήμονες, τους οποίους και στήριξε, ενώ δεν χαρίστηκε στην κυβέρνηση, ασκώντας σκληρή κριτική, πιέζοντας για μεγαλύτερη ενίσχυση του ΕΣΥ. Σε αντίθεση με την υπεύθυνη στάση του κ. Ξανθού, που θέλησε να είναι χρήσιμος, πολλοί στο κόμμα του αρχικά αμφισβήτησαν τα περιοριστικά μέτρα και το lockdown, με γνωστά στελέχη να διαμαρτύρονται ότι αυτά θα έβλαπταν την οικονομία (μια θέση καθόλου αριστερή, αλλά στη λογική της αντίθεσης).
Στην πορεία, προδίκαζαν την καταστροφή επειδή δεν γίνονταν μαζικά τεστ (παρερμηνεύοντας τις οδηγίες του ΠΟΥ), ενώ άλλοι μετρούσαν τους νεκρούς και ανέμεναν εκατόμβες. Στη συνέχεια, όταν η χώρα φάνηκε να τα καταφέρνει, πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ υποτίμησαν το αποτέλεσμα, με επιχειρήματα όπως ότι ήμασταν απλώς τυχεροί και άλλα, εξίσου αβάσιμα, ενώ τμήμα του μηχανισμού του κόμματος έβαλε στο στόχαστρο και τον καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να τον συκοφαντούν.
Ο κ. Ξανθός, όμως, ξεχώρισε και παρέδωσε μαθήματα υπεύθυνης αντιπολίτευσης μέσα στην πανδημία, βάζοντας, πάνω απ' όλα, την προστασία της υγείας του λαού, όπως θα έκανε κάθε υπεύθυνος αριστερός πολιτικός. Αναγνώρισε την κοινωνική ευαισθησία του καθηγητή Τσιόδρα, στήριξε την επιστημονική επιτροπή και πίεσε την κυβέρνηση στη σωστή κατεύθυνση.
Φυσικά, όλο αυτό είχε κόστος για τον κ. Ξανθό, καθώς κάποιοι στο κόμμα του διαμαρτύρονταν, λέγοντας «μας κάνει ζημιά» όταν στήριζε δημόσια τους επιστήμονες και δεν τους αντιμετώπιζε σαν πολιτικούς αντιπάλους.
Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πιο πολλούς Ξανθούς και αν το παράδειγμά του το είχε ακολουθήσει και ο Αλέξης Τσίπρας, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα και ίσως να μην έβλεπαν την πολιτική ισχύ τους να συρρικνώνεται. Αν ο κ. Τσίπρας, αντί να κάθεται ‒χωρίς πρόταση και σχέδιο‒ να αμφισβητεί τα αποτελέσματα της προσπάθειας, γινόταν και ο ίδιος μέρος της, υποδεικνύοντας τον τρόπο, θα άφηνε καλύτερες εντυπώσεις. Να τον βλέπαμε π.χ. να ζητάει στον καθηγητή Τσιόδρα να πάνε μαζί στις δομές των προσφύγων, να πηγαίνει μαζί του στους Ρομά και στις ευάλωτες ομάδες. Να του ζητούσε να επισκεφτούν τα εργοστάσια για να δουν αν λαμβάνονται μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων... Διά του παραδείγματος, άλλωστε, πείθει ο ηγέτης.
Όμως, δεν είδαμε τίποτε απ' όλα αυτά. Μόνο αμφισβήτηση για τα πάντα, χωρίς άλλη πρόταση. Και καμία ευαισθησία στην πράξη για τους αδύναμους μέσα στην πανδημία.
Με εξαίρεση μια-δυο επικοινωνιακού τύπου εμφανίσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απών στην πανδημία, όταν δεν πετούσε πέτρες, και μόνο ο Ανδρέας Ξανθός ξεχώρισε γιατί από την αρχή είχε ξεκάθαρες θέσεις, βασισμένες σε αρχές και πάνω σε αυτές πορεύτηκε, χωρίς αντιφάσεις. Οι τελευταίες δηλώσεις του για τον καθηγητή Τσιόδρα τιμούν κατά βάση τον ίδιο. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να παραδειγματιστεί από τον κ. Ξανθό, αν θέλει να καταλάβει τι πάει στραβά στο κόμμα του, ειδικά τελευταία.
Παρομοίως, ο πρωθυπουργός πρέπει να αντιληφθεί γιατί πρέπει να αξιοποιεί τους «Τσιόδρες» και όχι τους ημέτερους. Αν η χώρα τα κατάφερε στην πρώτη φάση της πανδημίας, αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι ανέθεσε την αντιμετώπισή της στους ικανούς και όχι στους κομματικούς.
Στην επιλογή αυτή οφείλεται και η υπεραξία που απέκτησε η χώρα αυτές τις μέρες, με όλα τα διεθνή ΜΜΕ να εγκωμιάζουν την ελληνική επιτυχία ‒ που όσα επικοινωνιακά επιτελεία και αν είχε χρυσοπληρώσει το Μαξίμου, δεν θα πετύχαινε ποτέ αυτό το αποτέλεσμα, ούτε ο Έλληνας πρωθυπουργός θα ήταν τόσο περιζήτητος για συνέντευξη στα μεγαλύτερα διεθνή δίκτυα, που του πιστώνουν το αποτέλεσμα.
Μια αξιοκρατική επιλογή έκανε και ήταν σαν να κέρδισε το λαχείο. Φανταστείτε να το έκανε συχνότερα.
σχόλια