"If I open my body
so that you can see your blood in it,
it is for the love of you. ''
Η Gina Pane ήταν περφόμερ και εικαστικός. Από τις σπουδαιότερες ακτιβίστριες της Body Art του εικοστού αιώνα. Αντιμετώπιζε το σώμα σαν πολιτική μπροσούρα-το έκοβε, το μάτωνε υποβάλλοντάς σε ένα είδος σωματικής διαδήλωσης.
H (ιταλοαυστριακής καταγωγής, μεγαλωμένη στη Γαλλία) Πέιν, την άνοιξη του 1971, έστησε στο εργαστήριο της μια πανύψηλη μεταλλική σκάλα. Η δράση (ή επιτέλεση, όπως προτιμούσε να την ονομάζει) λεγόταν αναρρίχηση χωρίς αναισθητικό (Escalade non anesthésiée/Unanesthetized Escalation). Στα σκαλοπάτια είχε προσαρμόσει κοφτερές λάμες. Την ανέβηκε με γυμνά πόδια και γυμνά χέρια. Μόνη, χωρίς κοινό, μ'έναν φωτογράφο που καρέ καρέ περνούσε στην αθανασία τα βήματά της. Η περφόρμανς κράτησε μισή βασανιστική ώρα. Χέρια και πόδια κόπηκαν, δάρθηκαν, μάτωσαν.
Ήταν ένα σαφές πολιτικό μήνυμα κατά της βίας και των μηχανισμών εξουσίας-έξω απ'το εργαστήριο φούντωνε ο πόλεμος του Βιετνάμ και τα κινήματα καταστολής κάθε δημοκρατικής αντίδρασης.
Σε μια άλλη περφόρμανς, την συναισθηματική κίνηση (Azione sentimentale//Sentimental action- Galleria Diagramma, Milan, 1973) η Τζίνα εμφανίστηκε (ενώπιον κοινού,αυτή τη φορά) ντυμένη στα λευκά ,κρατώντας ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα -λευκά κι αυτά. Με τρυφερότητα έβγαλε τα αγκάθια και τα άπλωσε κατά μήκος του καρπού της. Άρχισε να στάζει αίμα, τα τριαντάφυλλα κοκκίνισαν. Μ'ένα ξυράφι χαράξε τον καρπό της. Το νέο αίμα κοκκίνισε ακόμη πιο πολύ τα τριαντάφυλλα.
Ματώνω το σώμα μου για να σας αποδείξω την αγάπη μου, συνήθιζε να λέει.
Η Τζίνα πέθανε το 1990, στα πενήντα της. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς, η Ορλάν κι άλλες πολλές κι άλλοι πολλοί τη λάτρεψαν και τη μιμήθηκαν.
Ο τρόπος της ήταν η τέχνη της.
Κι η τέχνη της ήταν ένα ματωμένο μονοπάτι γεμάτο αγάπη.
σχόλια