Η εποχή των Στέρεο Νόβα
________________
Σκέψου Θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία
ΕΝΤΑΞΕΙ, η χυδαιότητα απλώνεται σαν μύκητας στη χώρα. Το σκυλάδικο των media την κάνει καθεστώς. Εξυπνοι άνθρωποι εξευτελίζονται για τρεις κι εξήντα.. Αλλοι αυταπατώνται, άλλοι σπάνε. Εντάξει.
Αλλά υπάρχουν και χιλιάδες όμορφα παιδιά σε κρύπτες (παραπλανημένα ότι είναι μειοψηφία) που έχουν ακόμα την αίσθηση ότι η ζωή είναι ακριβή για να τη ζεις τόσο φτηνά. Παιδιά σαν τους Στέρεο Νόβα, που με τον ομώνυμο δίσκο τους βάζουν και την Ελλάδα στο χάρτη του (πλατωνικού) Ραπ. Του new age Rap.
Δεν εννοώ ευαισθησίες με γλαρωμένα μάτια, λιπόσαρκα άγχη, ταγάρια, κιθάρες και κλαψουρίσματα σε τρέμουλο. Μιλάω για θετική ευαισθησία, που δεν μασάει κλισέ και μόδες, είναι διεκδικητική, ηδονική, γεμάτη μέλλον - και δημιουργεί τραγούδια από το περίσσευμα του σφρίγους της, κι όχι από τα ράκη της libido της.
Μη φανταστείτε κανένα hardcore opus. Τα δυο μέλη των Στέρεο Νόβα, με ελάχιστα μέσα, φτιάχνουν ανάερες, συνθετικές μπαλάντες - κάπου ανάμεσα στους Ρ.Μ. Dawn, τους Massive και τη Λένα Πλάτωνος - και τις ραπάρουν με εικόνες καθαρόαιμης ποίησης, απ' την Αθήνα του 1992: 'Ενας φίλος που πέθανε από υπερβολική δόση, ένα Σάββατο βράδυ στα κλαμπ, τα σύννεφα στα προάστια, η θέα από την ταράτσα της Νατάσας, τα όνειρα που κάνουν όταν είναι ξύπνιοι στο σκοτάδι...
Αλλά όχι μόνο. Οι Στέρεο Νόβα ραπάρουν για το βλακώδη πειθαναγκασμό τηςμόδας, το σεξισμό, τη βία που ασκούν τα θύματα, τη μόλυνση του πλανήτη - και συχνά καταφεύγουν στο διδακτισμό του edutaintment rap. Εχουν ανοιχτά τα μάτια, χαλαρό το κορμί - αγαπούν την Ευδοκία, το Ζαμπέτα και το Νίκο-Αλέξη Ασλάνογλου - φτιάχνουν ωδές για πρίγκιπες στη δεκαετία του '90.
Και το επαναλαμβάνω. Υπάρχουν χιλιάδες πρίγκιπες στην Αθήνα και την επαρχία. Ψαρωμένοι από την τραμπούκικη ρητορική της «πλειοψηφίας», ακινητοποιημένοι από τα δίκτυα των media, πεισμένοι ότι είναι ανώμαλοι, παράσιτοι, άχρηστοι - αμελητέα δύναμη.
Η αξία των Στέρεο Νόβα είναι ότι κάνουν ένα βήμα μπροστά και αντιστρέφουν το σκυλάδικο αξίωμα:
― Ανώμαλοι και λίγοι είναι οι αυτολεηλατημένοι σταρ, τα αυτιστικά τσόκαρα των media, αυτοί οι 500-600 δυστυχείς που έκαναν την ανοργασμικότητα καριέρα.
― Ομαλοί είναι όλοι αυτοί οι κρυμμένοι άνθρωποι που πιστεύουν ακόμα στο μεγαλείο της ζωής και τη σκανδαλώδη δύναμη της Ομορφιάς και του Ερωτα.
Αυτοί είναι το αλάτι των πόλεων. Πράγμα που ελάχιστοι γνωρίζουν. Γιατί, φυσικά, ο Antenna δεν θα το μεταδώσει ποτέ. (Wipe Out records, τηλ. 41224581)
Ελευθεροτυπία, 1992
