Η ένταση του βίου μας
Όλα εκείνα που ήταν ντροπή, ήταν ό,τι καλύτερο ζήσαμε.
ΤΙ ΞΕΡΟΥΝ οι άλλοι από όσα ζήσαμε σε αυτά τα μπαρ; Έχουν μια εικόνα, φτιαγμένη από θρύλους και φόβους... και μας την κολλάνε στο κούτελο.
Εγώ τουλάχιστον έζησα εδώ τα πιό πολύτιμα αισθήματα της ζωής μου. Πού να ξέρουν την ευγένεια, τη μελαγχολία και τη λεπτότητα που βγαίνει, απρόσμενα, από τα σκυφτά πρόσωπα της μπάρας.
Τώρα που άλλαξε η φάση και μεγάλωσα, και το παλιό κυνηγητό γίνεται φιλέτο της κανονικότητας, καμιά φορά, ακούγοντας ένα τραγούδι από εκείνα, λέω «τι ωραία ήτανε τότε που τραβιόμασταν, διωγμένοι από τα κέντρα, κι υπήρχαμε απλώς ο ένας στα μάτια του άλλου, τι ένταση υπήρχε στον κρυφό μας κώδικα, κι η λύπη μας τι πλούσια που ήταν».
Καμία παρακμή. Ήμασταν τεταμένοι και τελικά ανένδοτοι, κι όσοι νομίζουν ότι όλα ήταν καύλα και καρναβάλι και αμαρτία, δεν έχουν ιδέα από ότι ζήσαμε. Υπήρξαμε ποιητικοί σε αυτά τα πίσω δωμάτια και πρώιμα σοβαροί: παρατηρούσαμε από απόσταση την κοινωνία που μάς είχε αποδιώξει, την ερμηνεύαμε και βεβιασμένα ανθίζαμε.
Τα καλύτερα παιδιά της γενιάς μου στάθηκαν έξω από τουαλέτες με μια μπύρα στο χέρι.
Η Λίνα Νικολακοπούλου τραγουδάει Τσιτσάνη σε μια παλιά ραδιοφωνική εκπομπή της Σοφίας Μιχαηλίτση. Στο πιάνο ο Σταμάτης Κραουνάκης, ετών 29.
