Κάτσε φρόνιμα παιδί μου!
Κάντε τα όλα τέκνα μου. Μόνο μια συμβουλή σας δίνω. Να κάθεστε άνετα στο στουλ.
ΔΕΝ ΕΙΧΑ ποτέ πρόβλημα με την υπερβολή. Συμφωνώ ότι (αν το πας το γράμμα) οδηγεί στο παλάτι της σοφίας. Συχνά βέβαια οδηγεί και στο νοσοκομείο ― αλλά το νοσοκομείο είναι για τους απλούς ανθρώπους κάτι σαν το Κήπο του Επίκουρου: ο μόνος τόπος που στρώνονται να φιλοσοφήσουν. Κάπως.
Αλλά η υπερβολή έχει και τα θεματάκια της. Αυτός ο ατρόμητος αέρας που λογικά έχει, σε παίρνει και σε σηκώνει. Ναι, για να υπερβάλλεις εννοείται ότι ξεφεύγεις από τα ανθρώπινα μέτρα ― αλλά από ένα σημείο και μετά, δεν σε χωράει το πετσί σου, και δεν είναι Τιραμόλα ο άνθρωπος.
Υπάρχει ένα όριο για να τεστάρεις αν πλέον πίνεις ή σε πίνει το πιοτό της αμαρτίας. Να κάθεσαι βολικά στο στουλ του μπαρ.
Βλέπω αυτή τη φωτογραφία. Στούντιο 54. Δεκαετία του '80. Αυτή η κοπέλα κάθεται τόσο άβολα! Ρουφηγμένη η κοιλιά της. Ισορροπεί ευθυτενώς πάνω σε μια μπάλα. Ψηλοτάκουνα. Δυό ειδών εξτένσιον πάνω από το μαλλί. Οverdressed, αν το καλοσκεφτείς. Με το μπουκάλι στα βαμμένα χείλη (Βάρος! Στο επόμενο λεπτό θα χυθεί πανω της! Θα ξεβάψει το κραγιόν! Θα ξεκολλήσουν τ΄άστρα!). Δεν αποπνέει καμμία χαρά. Η υπερβολή της μοιάζει με γυμναστικές ασκήσεις- είναι στεγνά στυλιστική.
Έτσι ήμασταν όλοι τότε γενικώς, ασχέτως φύλου. Ξυλάγγουρα της πόζας. Ξεγοφιαζόμασταν στα μπαρ, ποιος θα πάρει την πλέον αεροπλανική κλίση της λεκάνης – πασαρέλα όλα. Την ίδια ώρα η Ναν Γκόλντιν φωτογράφιζε τα δικά της μπαρ. Παιδιά αληθινά που ήταν σαν αγαλματάκια κάτω από τα λιωμένα ρούχα. Ευτυχισμένοι όσοι την ανακαλύψαν νωρίς. Οι άλλοι, Κλικ, ΠΑΣΟΚ και τρας τιβί.
Στη ρουλέτα της νοσταλγίας εξιδανικεύονται πολλές παλιές ηλιθιότητες. Τώρα που πάει να τελειώσει η πανδημία και χλιμιντρίζουμε όλοι περιμένοντας να το κάψουμε, θα δούμε πολλά. Ελπίζω να μη ξαναδώ τέτοια θέατρα. (Τα οποία, μεταξύ μας, γίνονται ήδη με την κλωτσοπατινάδα των σέλφις.)
Κάντε τα όλα τέκνα μου. Μόνο μια συμβουλή σας δίνω. Να κάθεστε άνετα στο στουλ.
Ζαμπέτας, Μπέμπα Μπλανς- Κάτσε φρόνιμα παιδί μου. Από την μάλλον άγνωστη ταινία του Θανάση Βέγγου «Τα δίδυμα». Punctum: Στον μαυροπίνακα, οι μπάφοι.
