Πώς να πιστέψεις τυφλά στον εαυτό σου (κι ας είναι ηλίθιος)
Έξι σκίτσα για τους θεούληδες των σόσιαλ μίντια
Αυτά τα σκίτσα είναι ίσως το πιο αποτελεσματικό και σαρδόνιο σχόλιο που είδα ποτέ, σχετικά με την γιγάντια αυτοπεποίθηση των ηλιθίων που κατακλύζουν την σύγχρονη κοινωνία, οι οποίοι αληλλογλύφονται στα social media (μόνο εσύ αγάπη μου! κούκλος! τι σβουριχτή ευφυία! θεός! θεούλης! πώς ξεχειλίζει η κομψότητα κι η ευρυμάθεια σε κάθε ψωροπόστ σου ρε μλκ! πόσο γενναία αυτοαποδομείσαι εσύ που περιφρόνησες κάθε δομή! θροούν οι άσπονδες δαντέλες της αστικής σου στόφας νύμφη μου ανύμφευτη που δεν σ' αφήνει ο κώλος σου να ησυχάσεις μέσα στο παλάτσο σου κι όλο βροντοκοπάς στις ρούγες πόσο ανώτερη είσαι! εκατομμύρια λάικ, κόμεντς αρίφνητα, θα μας τρελάνεις με τόση αγγελικότητα άλουστη τόσο!), έχοντας κι ένα στρατό από γλοιώδεις πάτρονες του self-help να τους εμψυχώνουν καθώς ρεύουν νυχθημερόν στα σόσιαλ, καθώς κλωθογυρνάνε στο ετέρναλ limbo τους - καλά πας πεντάμορφε Μήτσο, όλο δεξιά, πέσε, πέσε, κανείς δεν έπεσε τόσο εξαίσια όπως εσύ στα ξερατά του τίποτα.
Είναι 6 καρέ του εικονογράφου του Νew Yorker, Edward Steed (γνήσιο παιδί του Reiser), από το τελευταίο τεύχος.
