Θέλησα να μιλήσω με την καλή μου σύζυγό στην Ελλάδα (μέσω skype) για να της πω καλημέρα...
Ήρθε στο e-mail μου...Αθήνα, Ελλάδα 2016
Αποφάσισα να μοιραστώ μαζί με άλλους αδελφούς την σχετικά πρόσφατη εμπειρία μου (2015) με τη θαυματουργική επέμβαση στη ζωή μου του Αγίου Ενδόξου Πατρός ημών Νεκταρίου Πενταπόλεως του Θαυματουργού.
Έχοντας ήδη μία δουλειά στην Ελλάδα είχα εν τω μεταξύ, ανοίξει ήδη τα πανιά μου για αναζήτηση κάποιας άλλης εργασίας στο εξωτερικό με σκοπό να εξοικονομήσω κάποια λεφτα για να τακτοποιήσω τις πολλές μου υποχρεώσεις στην Ελλάδα (στεγαστικό δάνειο κτλ.).
Είχα κάνει πάρα πολλές αιτήσεις, πολύ κόπο, συνεντεύξεις και δαπάνησα πολύ χρόνο για προετοιμασία και διάβασμα, αλλά ο καλός Θεός δε μου άνοιγε το δρόμο.
Κάποια στιγμή, το καλοκαίρι του 2015, είδα στο διαδίκτυο μία αγγελία, συναφή με το αντικείμενο της εργασίας μου, που αφορούσε θέση εργασίας σε διεθνή Οργανισμό, και αποφάσισα να υποβάλλω σχετική αίτηση.
Κατα την διάρκεια της αναζήτησής μου στο διαδίκτυο, έψαξα να βρω εάν στην συγκεκριμένη πόλη του εξωτερικού υπήρχε Ορθόδοξη Εκκλησία, καθώς για εμένα αποτελεί προτεραιότητα η ύπαρξη Ορθοδόξου Ναού, γιατί έτσι θα μπορούσα να ικανοποιήσω ταυτόχρονα και τις πνευματικές μου ανάγκες.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα ότι στην συγκεκριμένη πόλη υπήρχε Ναός επ’ ονόματι του Αγίου Νεκταρίου, κάτι το οποίο με χαροποίησε ιδιαίτερα, καθώς ο Άγιος αυτός κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και στον οποίο καταφεύγω σε κάθε μου πρόβλημα μέχρι τώρα.
Αυτή ήταν η πρώτη μου έκπληξη σε αυτή την ωραία διαδρομή. Οπλισμένος λοιπόν με θάρρος και αισιοδοξία από την ζωντανή παρουσία του Αγίου Νεκταρίου, έκανα την προσευχή μου σε αυτόν και αφού συμπλήρωσα την σχετική αίτηση, την υπέβαλλα (σημειωτέον ότι η θέση αφορούσε σημαντικό πόσο σε διεθνή Οργανισμό και με μεγάλο βαθμό ευθύνης).
Η μία έκπληξη όμως ακολούθησε την άλλη, όταν κάποια στιγμή ειδοποιήθηκα από τον Οργανισμό για την επιτυχια μου στην αρχική διαδικασία επιλογής μεταξύ των υποψηφίων (screening) και ότι με καλούσαν να συμμμετάσχω στο δεύτερο στάδιο της διαδικασίας, που περιελάμβανε συμετοχή σε γραπτή εξέταση και προφορική συνέντευξη.
Η χαρά μου βέβαια ήταν απερίγραπη, αλλά και πάλι κατέφυγα στον καλό μου Άγιο Νεκτάριο και παρεκάλεσα ξανά, εάν ήταν για το καλό μου, να μου δώσει αυτή τη θέση.
Βέβαια, εξυπακούεται ότι στο μεσοδιάστημα από την ενημέρωση που είχα ότι έγινα δεκτός για συνέντευξη μέχρι την τελική ημερομηνία της συνέντευξης, αφιέρωσα όλο μου τον χρόνο σε μελέτη και προετοιμασία για την γραπτή εξέταση και την συνέντευξη, η οποία είχε καθοριστεί για τις 3 Σεπτεμβρίου (ημερομηνία κατά την οποία τιμάται η ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου, κάτι το οποίο εγώ αγνοούσα παντελώς μέχρι την ημέρα της συνέντευξης).
Μετά λοιπόν από την σχετική προετοιμασία μου, αφού έκλεισα τα εισητήρια και τη διαμονή μου για την πόλη του εξωτερικού όπου εδρεύει ο Οργανισμός, μερίμνησα ώστε να φτάσω κάποιες μέρες πριν από τη συνέντευξη στην συγκεκριμένη πόλη.
Μάλιστα το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας από την εξέταση είχα αποφασίσει να πάω στην τοπική Εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου για να προσευχηθώ ξανά στον καλό μου Άγιο, ώστε να μου δώσει δύναμη και φώτιση την αυριανή ημέρα, για την οποία καίτοι είχα προετοιμαστεί (ανθρωπίνως) όσο το δυνατόν καλύτερα, παρ’ολα αυτά διατηρούσα ενδόμυχα και κάποιο σχετικό άγχος.
Δυστυχώς για μένα η Εκκλησία ήταν κλειστή, κάτι το οποίο είναι συνηθισμένο για Ορθόδοξες Εκκλησίες του εξωτερικού, αφού ήταν καθημερινή και συνήθως οι Εκλλησίες αυτές είναι ανοιχτές μόνο τις Κυριακές και μεγάλες εορτές και κλειστές όλο το υπόλοιπο χρονικό διάστημα.
Εγώ όμως δεν αποθαρρύνθηκα, αλλά πλησίασα την κλειστή πόρτα του Ναού, την ασπάστηκα, έψαλα το Απολυτίκιο του Αγίου Νεκταρίου, ανέπεμψα σε αυτον την μικρή μου προσευχή και έφυγα για το ξενοδοχείο για να ξεκουραστώ, αφού την επόμενη ημέρα έδινα τη συνέντευξη και την γραπτη εξέταση.
Το πρωί της επόμενης ημέρας (3 Σεπτεμβρίου ), αφού σηκώθηκα, ένοιωσα την ανάγκη εκτός από την πρωινή μου προσευχή να διαβάσω και τους χαιρετισμούς στον Άγιο Νεκτάριο (επαναλαμβάνω ότι αγνοούσα μέχρι εκείνη την στιγμή ότι η συγεκριμένη ημέρα ήταν η μνήμη της ανακομιδής των αγίων λειψάνων του).
Αφου τελείωσα την ανάγνωση, θέλησα να μιλήσω με την καλή μου σύζυγό στην Ελλάδα (μέσω skype) για να της πω καλημέρα και να μου ευχηθεί από την πλευρά της καλή επιτυχία για την επερχόμενη δοκιμασία.
Και εδώ ακριβώς ένιωσα το άλλο μεγάλο ταρακούνημα. Η γυναίκα μου κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας και εντελώς τυχαία, μου είπε ότι εκείνη την ημέρα ήταν η ημέρα ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου, κάτι το οποίο με συνετάραξε, αφού μέχρι τότε αγνοούσα παντελώς την συγκεκριμένη εορτή, καθώς κάθε χρόνο γιόρταζα μόνο την κυριώνυμο ημερά μνήμης του Αγίου, ήτοι την κοίμησή του στις 9 Νοεμβρίου.
Έξέφρασα την έκπληξή μου στη γυναίκα μου αμέσως και δόξασα τον Θεό ακόμα μια φορά, για τα μεγαλεία του, καθως περίτρανα επιβεβαιωνόταν μποστά μου η ζωντανή παρουσία και στήριξη του Αγίου Νεκταρίου.
Το θαύμα όμως δεν σταμάτησε εδώ. Πριν από την συνέντευξη κλήθηκα να απαντήσω γραπτώς σε δύο ερωτήσεις, η μία στα αγγλικά, και η άλλη στη γλώσσα της χώρας που εδρεύει ο Οργανισμός. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν είδα το δεύτερο κομμάτι του τεστ γραμμενο σε γλώσσα όχι στα αγγλικά, και στο οποίο έπρεπε να απαντήσω με επιχειρήματα και κάνοντας χρήση της συγκεκριμένης γλώσσας!
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να σημειώσω ότι στην προκήρυξη της θέσεως, υπήρχε η μνεία ότι οι υποψήφιοι έπρεπε να γνωρίζουν επαρκώς τη γλώσσα της συγκεκριμένης χώρας, αλλά πουθενά ότι η διαδικασία επιλογής θα συμπεριλάμβανε και εξέταση σε αυτήν την γλώσσα.
Το παράδοξο όμως στη δική μου περίπτωση, είναι ότι η μοναδική επαφή μου με την συγκεκριμένη γλώσσα ήταν κάποια σποραδικά μαθήματα που είχα παρακολουθήσει κατά την διάρκεια των σπουδών μου (δεκαπέντε χρόνια πριν), χωρίς στο ενδιάμεσο διάστημα (2000-2015) να έχω χρησιμοποιήσει καθόλου τη συγκεκριμένη γλωσσα (Σημ. πρόκειται για μία γλώσσα που δεν ομιλείται τόσο συχνά όπως τα αγγλικά).
Όταν λοιπόν είδα το ένα εκ των δυο ερωτηματων να είναι δυατυπωμένο σε μία άλλη γλώσσα (όχι την αγγλική), αμέσως προσευχήθηκα στον Άγιο Νεκτάριο και του είπα επί λέξει «Αγιε Νεκτάριε, τώρα ανάλαβε εσύ, εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα.»
Μετά το πέρας της γραπτής δοκιμασίας και το πρώτο σοκ που έζησα, ακολουθησε έπειτα η προφορική συνέντευξη (και το δεύτερο μεγαλύτερο σοκ).
Συγκεκριμένα, η πλειοψηφία των ερωτήσεων γινόταν στα αγγλικά, χωρίς εγώ να αντιμετωπίζω ιδιαίτερο προβλημα στις απαντήσεις μου, αφού τα αγγλικά τα έχω χρησιμοποιήσει αρκετές φορές στην επαγγελματική μου ζωή και κατα τη συναναστροφή μου με μεγάλο αριθμό αλλοδαπών συνεργατών.
Ξαφνικά όμως ένα εκ των μελων της επιτροπής και χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση μου υπέβαλλε δύο ερωτήσεις στην γλώσσα της χώρας όπου έχει έδρα ο συγκεκριμένος Οργανισμός, προκαλώντας μου έκπληξη η οποία και έγινε αντιληπτή ταυτόχρονα σε όλα τα μέλη της επιτροπής.
Την ίδια στιγμή όμως εγώ ξαναεπικαλέστηκα θερμά από μέσα μου τον Άγιο Νεκτάριο λέγοντάς του τα λόγια που του είχα πει πριν απο λίγο κατά την διάρκεια της γραπτής εξέτασης :«Και τώρα Άγιε Νεκτάριε, ανάλαβε πάλι εσύ.»
Φανταστείτε την αμηχανία μου και την έκπληξή μου εκείνη τη στιγμή. Με τη δύναμη όμως του Θεού και τις πρεσβείες του Αγίου, προσπάθησα να απαντήσω στις σχετικές ερωτήσεις, όσο το δυνατόν καλύτερα και στη γλώσσα που αυτές μου υποβλήθηκαν. Ταυτόχρονα όμως, μπορούσα να δώ στα πρόσωπα των μελών της επιτροπής την ικανοποίησή τους, όχι τόσο για τις απαντήσεις που έδινα (με αρκετά συντακτικά και γραμματικά λάθη), όσο για τη διάθεσή μου να απαντήσω επαρκώς, να μην τα παρατήσω και να τους αποδείξω ότι μπορούσα να τα βγάλω πέρα σε εκείνη τη δύσκολη για εμένα, όπως εξελίχθηκε, χρονική στιγμη.
Μετά το πέρας της όλης διαδικασίας, αφού εξήλθα από την αίθουσα της συνέντευξης, επικαλέστηκα ξανά τον Άγιο Νέκταριο, λέγοντάς του να με βοηθήσει, εάν και εφόσον ήταν θέλημα Θεού να πάρω αυτή την θέση.
Και το μεγάλο θαύμα τελικά έγινε. Στις 20 Οκτωβρίου ελάβα μήνυμα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας από τον Οργανισμό στο οποίο μου γινόταν γνωστό ότι είχα επιτύχει στην διαδικασία επιλογής (γραπτή εξέταση και προφορική συνεντευξη) και ότι με καλούσαν να αναλάβω καθήκοντα άμεσα, ήτοι στις 1 Δεκεμβρίου!
Η χαρά μου ήταν απερίγραπτή γιατί λογικώς και με αυστηρά μαθηματική προσέγγιση (θεωρία των πιθανοτήτων), με βάση όσα έχω αναφέρει πιο πάνω, πίστευα ότι ήταν πολύ δύσκολο (αν όχι ακατόρθωτο) να πάρω αυτή τη θέση, αλλά 'όπου βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις’.
Και όμως ο καλός μου Άγιος Νεκτάριος, που τόσο πολύ τον ευχαριστώ, με πότισε με το νέκταρ της γλυκείας του προς τον Θεόν αγάπης και επέτρεψε σε μένα τον αμαρτωλό να πάρω μία αξιοζήλευτη από πολλούς θέση για λόγους που προσωπικά ακόμα δεν έχω καταφέρει να κατανοήσω.
Εύχομαι όμως, όπως η εδώ παρουσία μου, όπου η Χάρη του Θεού ευδόκησε να με τοποθετήσει, να λειτουργήσει ως μία μικρή σπίθα αλήθειας και ορθόδοξης ομολογίας μέσα στα βαθια σκοτάδια του αγνωστικισμού και της αθείας που δυστυχώς κυριαρχούν.
Όντας πλέον ενεργό μέλος του Οργανισμού (μετά από τρείς σχεδόν μήνες), καταφέρα να μάθω ότι με προσέλαβαν, όχι σαφώς για την άριστή μου γνώση στην γλώσσα της χώρας που εδρεύει αυτός, αλλά κυρίως, γιατί είδαν σε μένα κατά την διάρκεια της συνέντευξης, την διάθεσή να μην τα παρατήσω, αλλά να προσπαθήσω να απαντησω σε όλες τις ερωτήσεις τους, όσο το δυνατόν καλύτερα, γεγονός που μόνο θαυμαστώ τω τρόπω μπορεί επαρκώς να εξηγηθεί.
Εξάλλου, θα ήταν αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι η συντυχία τόσο πολλών γεγονότων και περιστάσεων, έτσι όπως προσπάθησα να τα περιγράψω πιο πάνω, μπορεί να εξηγηθεί επαρκώς μόνο με βαση τη λογική.
Κλείνοντας, θέλω να ευχαριστήσω ξανά τον Θεό και να αναφωνήσω «Δόξα Σοι Κυριε Ιησού Χριστέ, για την άπειρη προς εμένα αγάπη Σου, αλλά κυρίως για την ολοζώντανη παρουσία και υποστήριξη, για άλλη μια φορά, του σύγχρονού Σου Αγίου, του θαυματουργού και ιαματικού πατρός ημών Νεκταρίου.»
Το παρόν γράφτηκε προς δόξα και τιμή του Τριαδικού ημών Θεού και του Αγίου Νεκταρίου.-
