Επιμέλεια: Μίνα Καλογερά
Ποια είναι η εικόνα που έχετε για την απόλυτη ευτυχία; Να βλέπεις ένα μωρό ή ένα παιδί να κοιμάται.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας; Σε προσωπικό επίπεδο φοβάμαι –όπως, νομίζω, οι περισσότεροι– την αρρώστια και το θάνατο: για τον εαυτό μου, για τους δικούς μου, για τον καθένα άνθρωπο. Σε κοινωνικό επίπεδο φοβάμαι το να μην γίνω ναζί, να μην φτάσω σε τέτοιο σημείο κτηνωδίας. Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου: θεωρώ τον κίνδυνο υπαρκτό, πολύ κοντινότερό μας από όσο φανταζόμαστε.
Ποιο εν ζωή πρόσωπο εκτιμάτε περισσότερο; Εκτιμώ αφάνταστα τους ανθρώπους που προσφέρουν με ανιδιοτέλεια τη ζωή τους και τα ταλέντα τους στην προσπάθεια να ανακουφίσουν τον ανθρώπινο πόνο και την απελπισία. Ως εκ τούτου: τον ογκολόγο Γιάννη Μπουκοβίνα που είναι ένας από αυτούς.
Σε ποιο πράγμα προδώσατε τον εαυτό σας και μετανιώνετε περισσότερο γι' αυτό; Σίγουρα οι μεγαλύτερες προδοσίες ήταν οι φορές που από δειλία και μικρότητα πρόδιδα τις ιδέες μου. Και για να μην μιλάω γενικά και αφηρημένα, ας αναφερθώ σε δύο τέτοιες περιπτώσεις που βαραίνουν μέσα μου πάρα πολύ. Η πρώτη: το 1994, όταν, παρά τις ιδέες μου, από δειλία και διάθεση βολέματος πήγα στρατιώτης για να γίνω υποψήφιος δολοφόνος συνανθρώπων μου, για να εκπαιδευτώ στο φόνο, στον τρόμο και στην εξαγγελία του θανάτου. Η δεύτερη: το 1999, όταν μου προτάθηκε να συμμετάσχω σε ανθρωπιστική αποστολή σε εμπόλεμη ζώνη και έκανα πίσω επειδή δείλιασα. Και δυστυχώς υπήρξαν και πολλές ακόμη προδοσίες.
Για ποια προδοσία του εαυτού τους οικτίρετε τους άλλους; Γενικά προσπαθώ να μην οικτίρω κανέναν. Αλλά όταν βλέπω κάποιον να είναι περήφανος για τον εαυτό του, νιώθω πως κάτι δεν πάει καλά.
Ποιο εν ζωή πρόσωπο σιχαίνεστε περισσότερο; Επί σχεδόν δύο δεκαετίες προσπαθώ να εναντιώνομαι, με κάθε τρόπο, στην έννοια του έθνους, στον στρατό, στις θρησκείες, στην βία, στον ρατσισμό, στον φασισμό, στις ανθρωποδιορθώσεις. Ωστόσο ταυτόχρονα αγωνίζομαι να μην σιχαίνομαι κανέναν άνθρωπο. Η σιχασιά είναι ο πυρήνας της ιδεολογίας της Χρυσής Αυγής. Δεν θα επιτρέψω στους ναζί να μου επιβάλουν την ατζέντα τους.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα; Θα φανεί κοινότοπο και διόλου «ριζοσπαστικό»: οι στίχοι από το Imagine του Τζον Λένον.
Τι νοσταλγείτε περισσότερο; Τη μητέρα μου, να με βλέπει να ξεμακραίνω.
Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει; Δυστυχώς δεν έχω κάνει εξωφρενικά πράγματα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι; Και πάλι θα φανώ κοινότοπος αλλά νομίζω πως είναι το Παρίσι.
Ποια θεωρείτε την πιο υπερεκτιμημένη αρετή; Την πίστη – σε οτιδήποτε. Μπορεί να γεννήσει τέρατα, φόνους, εκατόμβες, εξαχρείωση. Μπορούμε να δούμε την έκπτωση του ανθρώπου μέσα στις θρησκείες ή μέσα στις επαναστατικές σέχτες – σε χώρους δηλαδή όπου η πίστη είναι ζωτική συνθήκη.
Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σας; Νομίζω πως είναι η υπερβολή.
Ποιο χαρακτηριστικό προτιμάτε περισσότερο σε κάποιον; Την ανησυχία και την δηλωμένη ανεπάρκεια. Οι γαλήνιοι, ισορροπημένοι, επαρκείς άνθρωποι μου φαίνονται ελαφρώς πληκτικοί.
Τι θεωρείτε πιο σημαντικό στους φίλους σας; Το επεκτείνω στην φιλία γενικότερα: να μοιράζονται τα όνειρα, να χαίρονται στις χαρές, να συμπαραστέκονται στις δυσκολίες, να κάνουν αυστηρή κριτική.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει; Να μην δίνω συμβουλές με τα λόγια, αλλά με τις πράξεις, με το παράδειγμα. Μοιάζει κοινότοπο αλλά για μένα στάθηκε σημαντικό.
Πότε κλάψατε για τελευταία φορά; Γενικά δεν κλαίω εύκολα. Νομίζω πριν από έναν μήνα.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος μύθος για τη διασημότητα; Δεν είμαι διάσημος, δεν είμαι σε θέση να σας απαντήσω.
Διαλέξτε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας; Η ημιμάθεια, η υπερβολή, η ανεπάρκεια, η μεγαλομανία. Ελπίζω και η καλή προαίρεση.
Ποιοι είναι οι δύο καλύτεροί σας φίλοι; Δύσκολη ερώτηση – θα την απαντήσω βάζοντας το (αυθαίρετο) κριτήριο της τουλάχιστον πεντάχρονης σχέσης που άντεξε στον χρόνο. Με κίνδυνο να ξεχάσω κάποιον, λοιπόν, οι αδελφικοί μου φίλοι είναι ο Δημήτρης Παπαδούλης, ο Γιώργος Δανιήλ, ο Πρόδρομος Αλεξιάδης, ο Μάνος Κοντολέων, ο Γιάννης Κοτσιφός, ο Θανάσης Γεωργιάδης, ο Γιώργος Φωτιάδης, ο Ορέστης Γεωργιάδης, ο Δημήτρης Γιαμλόγλου, ο Δημήτρης Σκουρέλλος, ο Αλέκος Καρδασιάδης, ο Τάσος Τρελόπουλος, ο Γιάννης Μπουκοβίνας, η Μάγδα Πανταζάρα, ο Ισίδωρος Ζουργός, η Έλλη Γρίβα, η Σταυρούλα Σκαλίδη, ο Θανάσης Φωτιάδης, ο Γιάννης Ευαγγέλου. Και η κανονική αδελφή μου, η Αγγελική. Φυσικά, με κάποιους από αυτούς κατά καιρούς χανόμαστε – δίχως, ελπίζω, να χάνεται η αγάπη. Πέρα από τους προαναφερόμενους, σίγουρα υπήρξαν εξαιρετικοί άνθρωποι με τους οποίους ήρθαμε πολύ κοντά και μετά χώρισαν οι δρόμοι μας. Και υπάρχουν επίσης θαυμάσιοι άνθρωποι που συναντηθήκαμε τα τελευταία χρόνια και λείπουν από τα παραπάνω ονόματα λόγω του κριτηρίου της πενταετίας. Και κάτι τελευταίο: δεν μπορώ καν να φανταστώ πόσα πράγματα θα είχα χάσει από το 2008 μέχρι σήμερα δίχως την παρουσία του Γιάννη Ευαγγέλου στη ζωή μου.
Ποια μουσική θα θέλατε να παίξουν στην κηδεία σας; Αν όλα πάνε καλά, δεν θα γίνει κηδεία: το σώμα μου θα δοθεί στο πλησιέστερο νεκροτομείο για μάθημα ανατομίας των φοιτητών της Ιατρικής. Έχω υπογράψει τα σχετικά χαρτιά και ελπίζω (και παρακαλώ) να τηρηθεί αυτό.
Τι θεωρείτε ως έσχατο βαθμό δυστυχίας; Το να μισείς, το να ταπεινώνεις, το να μειώνεις τον άλλον. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάντια από αυτήν.
Πού θα θέλατε να ζείτε; Σίγουρα μέσα σε αστικό περιβάλλον. Αν είναι δυνατόν, στις μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου.
Ποια είναι η αγαπημένη σας απασχόληση; Να μιλάμε με φίλους. Να μιλάμε γενικότερα.
Σε ποιες περιπτώσεις λέτε ψέματα; Όταν νιώθω πως η αλήθεια θα βλάψει τον άλλον περισσότερο από το ψέμα.
Τι απεχθάνεστε περισσότερο στην εμφάνισή σας; Δεν βρίσκω τίποτε που να μου αρέσει στην εμφάνισή μου. Δεν το λέω από αυτοοικτιρμό, έτσι νιώθω από παιδί.
Ποιες λέξεις ή φράσεις χρησιμοποιείτε υπερβολικά; Στα γραπτά μου, τη λέξη «ανθρωπινότητα» και την φράση «τρεμάμενο σώμα».
Τι ή ποιον αγαπάτε περισσότερο στη ζωή σας; Τα παιδιά μου.
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο; Σας το είπα και πριν: μετανιώνω που στα χρόνια 1994-1995 πήγα στρατιώτης και δεν δήλωσα από τότε αντιρρησίας συνείδησης.
Πότε και πού υπήρξατε ευτυχισμένος; Πάρα πολλές φορές, κάθε μέρα.
Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε; Θα ήθελα να μπορώ να τραγουδάω και να χορεύω.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; Νομίζω πως δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Ενδεικτικά μονάχα, και για να στρέψω την προσοχή στην περίπτωσή του: ο Νίκος Κοκάντζης.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας φανταστικός ήρωας; Και πάλι απαντάω ενδεικτικά: η Επονίνη από τους Αθλίους του Β. Ουγκώ.
Ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωες σας; Το είπα και πριν. Αυτοί που προσφέρουν με ανιδιοτέλεια τη ζωή τους και τα ταλέντα τους για να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο.
Ποια είναι τα αγαπημένα σας ονόματα; Ζητώ συγγνώμη για την νέα κοινοτοπία αλλά είναι τα ονόματα των παιδιών μου: Κωνσταντίνα, Νικόδημος.
Τι απεχθάνεστε περισσότερο; Σε προσωπικό επίπεδο, την αυτοκατάφαση. Σε πολιτικό επίπεδο, τη βία, τον λαϊκισμό, την κάθε λογής εκκαθολικευμένη ιερότητα. Κάθε τι που προσβάλλει το τρεμάμενο ανθρώπινο σώμα.
Ποια είναι η παρούσα διανοητική σας κατάσταση; Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση
Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον εαυτό σας, τι θα ήταν αυτό; Θα ήθελα να αποκτήσω ουσιαστική παιδεία.
Aν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στην οικογένεια σας, τι θα ήταν αυτό; Θα ήθελα να μην αρρώσταινε η μητέρα μου.
Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερή σας επιτυχία; Δεν θεωρώ πως έχω πετύχει κάτι.
Αν μπορούσατε να διαλέξετε πώς να επιστρέψετε στη ζωή, τι θα θέλετε να είστε; Δεν υπάρχει επιστροφή, δεν πιστεύω σε τίποτε τέτοιο.
i Ο Θανάσης Τριαρίδης είναι συγγραφέας. Το ερχόμενο φθινόπωρο θα κυκλοφορήσουν από τις εκδόσεις διάπυροΝ δύο βιβλία του: το Wstawać * Όταν η Ιστορία απελευθερώνει και Τα δάκρυα του δάσους (ζωγραφισμένο από την Έλλη Γρίβα). Επίσης τον Ιανουάριο του 2014 θα ανέβει το θεατρικό του έργο Μένγκελε στο θέατρο Faust, με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο και την Μυρτώ Αλικάκη, σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου.
σχόλια