☛ Στο διήγημα «Φολέγανδρος: Πάμε πάλι» του Κυριάκου Μαργαρίτη, από το Summer Fiction τεύχος μας:
Το πρόβλημα με την Αμοργό, την Ανάφη, τη Φολέγανδρο, τη Νίσυρο και τα μοδάτα νησιά: βλέπεις τα ίδια άτομα και τις ίδιες φάτσες στις διακοπές. Αφού τους συναντάω στην Αθήνα, και στις διακοπές μου πάλι; Γιατί να είμαστε πρόβατα και στις διακοπές μας; Α, πάμε Νίσυρο, θα είναι και ο τάδε χιπστεράς, ή πάμε Αμοργό να δούμε ξανά τα Εξάρχεια μαζεμένα. Χάνεται μετά και η φυσική ομορφιά των νησιών αυτών, καθώς και στο πιο απόμερο ταβερνάκι να πας, θα κάτσει δίπλα σου ο μουστάκιας από το six d.o.g.s που θα έχει παραγγείλει αστακομακαρονάδα. Ήμαρτον! (afandub)
☛ Στο άρθρο «Σε ποιον θα λείψει η Δημοτική Αστυνομία;» του Δημήτρη Ρηγόπουλου:
Πρωί-πρωί πάω στη δουλειά μου. Παρκάρω το αυτοκίνητο και πάω στο περίπτερο 15 μέτρα πιο κάτω για να αγοράσω κάρτες στάθμευσης. Το περίπτερο είναι στον ίδιο δρόμο κι έχω πλήρη οπτική επαφή με το αυτοκίνητό μου. Την ώρα που αγοράζω τις κάρτες, ένα τσογλάνι της Δ.Α, ήταν δεν ήταν 20 χρόνων, σταματάει και βγάζει μπλοκάκι – εκείνη τη στιγμή έπαιρνα τα ρέστα. Του φωνάζω, με βλέπει, του δείχνω τις κάρτες που μόλις έχω αγοράσει, με κοιτάζει και συνεχίζει απτόητος. Τρέχω στο αυτοκίνητο και αυτός αφήνει την κλήση στο παρμπρίζ και φεύγει. Του μιλάω και δεν δίνει την παραμικρή σημασία, σαν να μη με βλέπει. Ζητάω το όνομά του και με αγνοεί επιδεικτικά. Μου 'ρχεται να του σπάσω το κεφάλι, αλλά δεν θέλω να πάω φυλακή για έναν αμόρφωτο άχρηστο που πουλάει εξουσία από τα 20 του. Από μέσα μου τον καταριέμαι. (boxer)
☛ Στα «Ημερολόγια Κουζίνας» του Μιχάλη Μιχαήλ:
Δεν υπάρχει καλύτερο από το να περιμένεις να ψηθεί το φαγητό, βλέποντας επεισόδια από αγαπημένες σειρές! Αν και τις περισσότερες φορές δεν κατορθώνω να δω επεισόδιο απερίσπαστη και ουκ ολίγες φορές καταλήγω να χαζεύω το περιεχόμενο του φούρνου, αντί την τηλεόραση...! (black cat)
☛ Στο εντιτόριαλ του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου «Τι παράξενη εποχή!» ο Κωνσταντίνος Φ. Σισκάκης σχολίασε με στίχους δημοτικού τραγουδιού:
Γράφετε, κύριε Τσαγκαρουσιάνε: «... Από τη μία κάθε βεβαιότητα κλονίζεται – από την άλλη, με ένα τίποτα είσαι ευτυχισμένος...». Νομίζω, εδώ μέσα είναι ΟΛΑ. Τα ΠΑΝΤΑ!
«Πού πας, περιστεράκι μου, να φτειάσης τη φωλιά σου; / αν τήνε φτειάσης 'ς το βουνό, σου τη χαλάει το χιόνι, / αν τήνε φτειάσης 'ς το γιαλό, σου τη χαλάει το κύμα, / κ' αν τήνε φτειάσης καταγής, σου τη χαλούν τα φίδια. / Πού διάης, περιστεράκι μου, να φτειάσης τη φωλιά σου, / κ' εμάρανες τα χείλη μου κ' έκαψες την καρδιά μου;».
☛ Στα status update «Ποιο είναι το ιδανικό καλοκαίρι της ζωής σου;»:
Συναυλίες, βραχιόλι στο πόδι, παραλία με ή χωρίς δέντρα, απλώς να έχει καθαρά νερά, βουτιές με αναπνευστήρα, δροσερά κοκτέιλ με φράουλα-ανανά-μάνγκο-καρπούζι, τσιχλόφουσκα, θερινό σινεμά, παιχνίδι με νεροπίστολα, αιώρα και πάλι αιώρα κάτω από τη σκιά ελιάς και να ακούς όλο το μεσημέρι τα τζιτζίκια – σιέστα τέλεια. Φρέσκα θαλασσινά με ούζο και στο τέλος καρπούζι και για γλυκό υποβρύχιο. Γέλια των ανθρώπων που αγαπώ. Μουσική χαλαρή, μποέμικη τζαζάρια και με τάσεις ψυχεδελο-ηλεκτρικές. Κάμπινγκ με ταβάνι τ' αστέρια. Θερινή πανσέληνος, αλμύρα στα μαλλιά, στο δέρμα, στα χείλη, παντού. Φιλιά, πολλά φιλιά... έρωτας! Ξέγνοιαστη! (Deliah)
☛ Στο άρθρο «Η Νατάσσα Γιανναράκη καταγράφει και φωτογραφίζει όλα όσα μαγειρεύει»:
Πεντανόστιμα φαίνονται, μπράβο. Έχω γίνει λίγο health nazi το τελευταίο εξάμηνο και σε καταλαβαίνω. Το μυστικό είναι να αλλάξει το τσιπ στον εγκέφαλό και το «αυτό παχαίνει» να γίνει «αυτό είναι κακό για τον οργανισμό/σώμα μου». Θα εκπλαγείτε όταν συνειδητοποιήσετε πόσο πιο νόστιμες είναι οι υγιεινές τροφές από τα πρόχειρα/λιπαρά φαγητά, πόσο πιο πολύ σε «γεμίζουν» και, το κυριότερο, θα εκπλαγείτε με το πώς θα είναι ο οργανισμός σας, το σώμα σας (ακόμα και το δέρμα σας), λίγους μήνες μετά. (codeRed)
☛ Στο θέμα «Ελεύθερη κατασκήνωση: δικαίωμα ή τεκμήριο;» του Θοδωρή Αντωνόπουλου:
Πάντως, σε πολλές περιπτώσεις μιλάμε για αυθαίρετες εγκαταστάσεις, μικρά νοικοκυριά. Η καφρίλα που είδα ειδικά στη Χαλκιδική μ' έκανε να μην ξαναπατήσω κι ας μιλάμε για ένα από τα ωραιότερα μέρη της Ελλάδας. Ο νόμος με τα πρόστιμα είναι άκυρος, δεν το συζητάω. Ούτε εφαρμόστηκε ουσιαστικά, ούτε ουσία έχει, όπως είναι διατυπωμένος. Πάντως, το free camping μοιάζει κομματάκι και με οργανωμένο, χωρίς τις παροχές, έτσι όπως γίνεται. Ο ένας δίπλα στον άλλο να καταλαμβάνουν αυθαίρετα, με τη μαγκιά τους, γιατί είναι «δικαίωμά τους», την παραλία, και όλοι οι άλλοι ας κόψουν το κεφάλι τους και ας περπατήσουν μέσα απ' τις αυτοσχέδιες τουαλέτες. Όταν ο συνειδητοποιημένος free camper δει την καβατζούλα του πιασμένη από την οικογένεια «ταραμά» με όλο της το σόι, ίσως να εκτιμήσει το πρόστιμο και να παρακαλέσει τις δυνάμεις της φύσης να συνωμοτήσουν μπας κι έρθει το όργανο να κάνει τη δουλειά του.
σχόλια