Ατένιζε όπως ο ήλιος του. Καταρρακώθηκε λίγο γρηγορότερα από τα ποσοστά του πάλαι ποτέ ισχυρού κόμματος που ανέθρεψε στραβά και άδοξα αρμάδες γενεών. Ο Τσάρος. Ο γκουρού. Το δεξί χέρι του Γιωργάκη (Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί είχαμε πρωθυπουργό με υποκοριστικό). Ο Παπακωνσταντίνου τέλος πάντων. «Ο υπουργός που ξεχνά», καλύτερα.
Και μέσα σε αυτό το στίβο μάχης, που πραγματικά δεν ξέρω τι αντιπαλεύουμε(κράτος και πολίτες), παρουσιάζεται η επιτακτική ανάγκη να ξεκινήσουμε από κάπου. Φαντάζει στα μάτια σαν ένας αγώνας δρόμου, με βωμολοχίες και αψιμαχίες καθ’ όλη τη διάρκεια. Έναν αγώνα που, δυστυχώς, δεν επιλέξαμε εμείς τον ανταγωνιστή. Λες και θέλαμε ανταγωνιστή. Σύμμαχο θέλαμε, αλλά ξεφεύγουμε.
Μέσα λοιπόν σε όλο αυτό το ‘τουρλουμπούκι’ που λένε και στο χωριό μου, ουδεμία κίνησης περί ενθουσιασμού του κοινού. Και λέγω τι χρειάζονται αι πολίται; Απαντώ. Λαϊκισμό. Λαϊκισμό βεβαίως βεβαίως.
Προτού όμως συνεχίσω, μια σημείωση. Λαϊκισμός στην πολιτική επιστήμη σημαίνει τρόπος και μέσο οργάνωσης πολιτικού κόμματος και όχι αυτό που έχουν οι περισσότεροι στο μυαλό τους. Αλλά για του λόγου το αληθές θα συνεχίσω το συλλογισμό μου.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι όλες οι κατηγορίες που βαραίνουν τον πρώην Υπουργό Οικονομικών κ. Γ Παπακωνσταντίνου είναι ψευδείς. Ακόμα λοιπόν και αν αποδειχτεί ότι το περίφημο στικάκι, για παράδειγμα, το έκλεψαν οι εξωγήινοι με σκοπό και υποχθόνιο δόλο. Ας υποθέσουμε, λέμε. Ας υποθέσουμε πάλι, ότι οι κινήσεις του ήταν τόσο επικερδείς για το Ελληνικό δημόσιο που η πλατεία Συντάγματος θα μετονομαστεί μετά από χρόνια σε πλατεία Παπακωνσταντίνου. Ακόμα και αν αυτά τα σενάρια ήταν πραγματικότητα ο αξιότιμός κ. Παπακωνσταντίνου θα έπρεπε κανονικά να βρίσκεται στη φυλακή.
Ο λόγος είναι απλός. Όταν έχεις ένα έθνος να αιωρείται μεταξύ δυστυχίας και επιβίωσης, πρέπει ως κράτος, ως κυβέρνηση να ανταποδίδεις τους κόπους και τις θυσίες όλων αυτών. Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχουν κατηγορίες για τον αξιοσέβαστο κ. Παπακωνσταντίνου θα έπρεπε να βρίσκεται στη φυλακή μέχρι να αποδειχθεί περίτρανα η αθωότητα του.
Και με τη σειρά του ο λαμπρός επιστήμων κ. Παπακωνσταντίνου θα έπρεπε όχι μόνο να μην δυσανασχετήσει αλλά να ζητήσει και συγνώμη που συνωμοσιολογικά μπλέχτηκε το όνομα του.
Ήταν απλά μια σκέψη. Απλά, αγαπημένοι κυβερνώντες αν μπορείτε… Λίγο παραπάνω λαϊκισμό θα θέλαμε, γιατί από τα άλλα χορτάσαμε.
Φιλίππου Γιώργος
Twitter: george_filippou
σχόλια