__________________

1.

Αγαπητή Α,μπα
έχω την εξής απορία: γιατί στα αμερικάνικα σίριαλ ποτέ οι ηθοποιοί δεν πίνουν νερό της βρύσης; Σχεδόν πάντα τους δείχνουν να ανοίγουν το ψυγείο και να παίρνουν μπουκαλάκι με εμφιαλωμένο νερό. Αυτό είναι κάτι που υφίσταται και στην πραγματική ζωή ή παίζει μόνο στην tv;Κάνεις κι εσύ το ίδιο; Μάκια -θεια ζωγια

Είναι κάτι που γίνεται και στην πραγματική ζωή, ναι, τουλάχιστον εδώ που μένω. Ενδιαφέρουσα ερώτηση – πιστεύω ότι το ανελέητο και επιθετικό μάρκετινγκ των πάντων έχει καταφέρει να μετατρέψει το νερό σε ποτό, σε εξκλούσιβ νέκταρ που δίνει ζωή, σαν κάτι πολύτιμο, και δεν γίνεται να το πίνεις από τη βρύση. Βέβαια πολύτιμο είναι, αλλά όχι επειδή έχει μπει σε μπουκάλι. Νομίζω ότι διάβασα ότι αυτή η μανία για το εμφιαλωμένο νερό της Αμερικής έχει περάσει πλέον και στο Μεξικό.

__________________
2.

Δεν μας τσούζει πάντα επειδή ο άλλος έχει προχωρήσει ενώ εμείς όχι (λες και κάνουμε κόντρα). Κάποιες φορές μας τσούζει επειδή αγαπάμε ακόμα. Και επειδή ο άλλος προχώρησε σημαίνει λίγο πολύ ότι πια δεν έχουμε ελπίδα μαζί του. Ερχόμαστε δηλαδή αντιμέτωποι με την πραγματικότητα την οποία πριν αποφεύγαμε να δούμε, γιατί πιστεύαμε ότι αφού είναι μόνος του υπάρχει ακόμα ελπίδα. Οπότε, η λύση "αν προχωρήσεις κι εσύ, θα τον ξεχάσεις" είναι λύση; Γιατί αν αγαπάς ακόμα κάποιον δύσκολα κάνεις βήματα προς άλλες κατευθύνσεις.- dead end

Δεν είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο, και ή κόντρα υπάρχει που τσούζει, και η πιθανότητα που έσβησε τσούζει, και η ελπίδα που πέθανε τσούζει. Επίσης δεν υπάρχει άλλη λύση από την ίδια τη ζωή. Δεν ισχύει απαραίτητα ότι «αν προχωρήσεις, θα τον ξεχάσεις» αλλά ότι «όταν προχωρήσεις με άλλον, θα σημαίνει ότι έχεις απομακρυνθεί». Μερικοί πιστεύουν ότι οι αρπαχτές βοηθάνε, άλλοι λένε ότι χρειάζεται χρόνος. Το κοστουμάκι όμως δεν βγαίνει μόνο σε ένα νούμερο. Θα το ξεπεράσεις όπως θα το ξεπεράσεις, και η συνταγή θα ισχύει μόνο για μια φορά, αν το ξαναπάθεις, θα το ξεπεράσεις με άλλον τρόπο.

__________________
3.

Αγαπητή Λένα,
Μόλις ολοκλήρωσα οικονομικές σπουδές και σκέφτομαι να κάνω ένα μάστερ του χρόνου. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι ένας οικονομολόγος έχει δυνητικά πάμπολλες επιλογές για τομείς εξειδίκευσης και αυτή τη στιγμή δεν έχω ιδέα τι μου αρέσει απ'όλα, ούτε και ποια είναι η κατάσταση στην αγορά εργασίας στον καθένα απ'τους σχετικούς κλάδους. Σε ποιον θα μπορούσα να στραφω για να με κατατοπίσει σχετικά, να με ενημερώσει για τις προοοπτικές κλπ ώστε να καταλήξω σε κάποια απόφαση; Το ιδανικό θα ήταν να μιλούσα με επαγγελματίες του χώρου αλλά δεν είναι εφικτό αυτό, μιας και δεν ξέρω κάποιον. Όσο για τους καθηγητές στη σχολή μου, μου λένε γενικότητες, επι τω πλείστον δε ο καθένας υποστηρίζει τον τομέα του.- Μαριλού

Ελπίζω να σου δώσουν τα φώτα τους οι πολύτιμοι αναγνώστες, αλλά ρε παιδί μου, δεν γίνεται να μην το πω
-στο Google κοίταξες;

__________________
4.

Γεια σου α μπα. Επιτέλους έχω ερώτηση (που για το είδος της ερώτησης που έχω, μακάρι να μην είχα καθόλου):

Μένω λονδίνο.. Χθες έπεσα πάνω σ 'ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο με το ποδήλατο μου γιατί κάποιος σφυρίξε καθώς περνούσα και νομίζοντας πως σφυρίξε σε μένα, μου απόσπασε την προσοχή. Εγω δεν έπαθα τίποτα αλλά άφησα στο αυτοκίνητο μιά γρατζουνιά, - όχι πολύ βαθειά - αλλά μισό μέτρο. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να την κάνω με τη μία, αλλά για μια ώρα το μυαλό μου δεν έφευγε απο εκεί και επίσης βάζοντας τον εαυτό μου στη θέση του ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου αποφάσισα να πάω να αφήσω σημείωμα με το τηλέφωνό μου. Ο ιδιοκτήτης μου έστειλε μήνυμα, μου είπε ευχαριστώ και ότι θα κοιτάξει πόσο κάνει η ζημιά και θα με ειδοποιήσει.

ΟΚ μέχρι εδω αλλά ενώ περίμενα πως θα νιώσω απαλλαγμένος απο τύψεις, το μυαλό μου έχει πάρει στροφή προς την αντίθετη μεριά και σκέφτομαι μήπως έκανα βλακεία τελικά και μήπως θα έπρεπε να την κάνω με ελαφρά, όπως φαντάζομαι θα έκαναν οι περισσότεροι στον δυτικό κόσμο...

Η ερώτησή μου λοιπόν είναι η εξής: το παιχνίδι του μυαλού μου (μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα) είναι ιδιάζουσα περίπτωση ή νομίζεις είναι γενικό το φαινόμενο και ο καθένας θα σκεφτόταν με τον ίδιο τρόπο; Επίσης λαμβάνοντας υπ'όψην ότι το έκανα για να σταματήσω να το σκέφτομαι και να συγκεντρωθώ καλύτερα στη δουλεία μου, μήπως τελικά και εφόσον ακόμα μου τρώει φαιά ουσία θα ήταν καλύτερα να έφτιαχνά δικαιολογίες στο μυαλό μου και να εξαφανιζόμουν γιατί δεν θα είχα να πληρώνω κι απο πάνω;- άτυχος ποδηλάτης

Η ιστορία σου θα γινόταν καταπληκτικό επεισόδιο το Curb your Enthusiasm. Θα γινόταν και τέλεια δευτερεύουσα ιστορία σε ταινία του Γούντι Άλεν. Αχ, αυτά τα ηθικά διλήμματα! Η Ισότητα ως εμπόδιο της προσωπικής ελευθερίας – η αξία της παράδοσης ως εμπόδιο της εξέλιξης – οι τύψεις ως εμπόδιο των πάντων.

__________________
5.

τι γνώμη έχεις για τους ντροπαλούς ανθρώπους; Εννοώ αυτούς που είναι γενικά ντροπαλοί, όχι μόνο στο ερωτικό κομμάτι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου δίνουν την αίσθηση ότι είναι πιο αξιόπιστοι-biribaki

Πώς ξεχωρίζεις με σιγουριά τους ντροπαλούς από τους αντικοινωνικούς και από αυτούς που απλώς δεν έχουν τίποτα να πουν;

__________________
6.

Α)τα βιβλία του dan brown σου αρέσουν? Β)κανένα του jo nesbo έχεις διαβάσει? Γ))γιατί βαρέθηκα την ιστορία δύο πόλεων ενώ τρελάθηκα με τις μεγάλες προσδοκίες?εντελώς διαφορετικά βιβλία αλλά πίστευα ότι θα μ αρέσει εξίσου.για την ακρίβεια με ''κούρασε'' (να το πω?) το γράψιμο του πάρα πολύ οπότε το παράτησα.παίζει μήπως ρόλο η ηλικία μου(20)ή ψάχνω δικαιολογίες για να μη πω ότι απλά δε το πολυκατάλαβα?(α το παράτησα κάπου στην 100η σελίδα).
Δ)γενικά πιστεύεις ότι για να διαβάσεις κάποια κλασικά βιβλία πρέπει να ξεκινήσεις από κάποια πιο light και μετά να πέσεις στα βαθιά?
η ότι να ναι.φιλιά πολλά-withnoorder

α) με τον τρόπο που μου αρέσουν τα πατατάκια
β) Όχι
γ) Δεν έχω ιδέα και δεν είναι κάτι που πρέπει να λύσουμε
δ) Ναι

__________________
7.

Αγαπητη Αμπα,
Λενε οτι απο τη στιγμη που αρχιζεις να αναρωτιεσαι αν εισαι χαζος τοτε σιγουρα δεν εισαι.Επειδη ενας χαζος δε θα το αναρωτηθει ποτε..Τι να κανω ομως οταν το σκεφτομαι σε καθημερινη βαση?κυριως οταν συναναστρεφομαι με τους συναδελφους ή φιλους μου?- yogy

Χμμ, για τον πάρα πολύ χαζό ίσως να ισχύει, αλλά από τον απόλυτα χαζό μέχρι τον πανέξυπνο, υπάρχουν όλες οι χρυσές μετριότητες και μεταξύ τους, ο μέσος όρος.
Οπότε καταλήξαμε στο ότι δεν είσαι απόλυτα χαζός. Δεν ξέρουμε τι είσαι, αλλά αφού λες ότι το σκέφτεσαι σε συναναστροφές με άλλους, αποκλείεται να είσαι ο πιο έξυπνος άνθρωπος της ανθρωπότητας. Άρα, μπορούμε να κάνουμε την ασφαλή υπόθεση ότι είσαι κάπου στο μέτριο, και δεν αποκλείουμε βέβαια να είσαι ο μέσος όρος.
Ως άνθρωπος που δεν ανήκει σε κανένα από τα δύο άκρα, έχεις κάνει την παρατήρηση ότι οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφεσαι είναι πιο έξυπνοι από σένα.
Ξέρεις τι θα έλεγε ένας έξυπνος στη θέση σου; «τι τυχερός που είμαι!» Αυτό θα έπρεπε κάπως να σε προβληματίσει.

__________________
8.

Αγαπητή Αμπα, σε ένα μήνα μετακομίζω από την επαρχιακή πόλη στην οποία σπουδάζω τα τελευταία 5 χρόνια στην πόλη καταγωγής μου. Το πρόβλημα μου είναι η απέραντη θλίψη που νιώθω γι' αυτό. Παρότι πάντα παραπονιόμουν για το μικρό μέγεθος της πόλης, για τις περιορισμένες δυνατότητες εκεί και επέστρεφα σε κάθε ευκαιρία στην πόλη καταγωγής μου, στην οποία σημειωτέον βρίσκονται οι καλύτεροι μου φίλοι και η κοπέλα μου, εγώ νοσταλγώ την παρέα και την καθημερινότητα της μικρής πόλης και την προηγούμενη σχέση μου που διατηρούσα κατά τα περισσότερα χρόνια των σπουδών μου με συμφοιτήτριά μου. Με τα περισσότερα άτομα της παρέας μου δε νιώθω την ανάγκη να κρατήσω στενές επαφές, και είμαι πολύ χαρούμενος στην τωρινή μου σχέση, αλλά νοσταλγώ τη ζωή μου εκεί, και την παρέα μου σα σύνολο. Αυτές τις σκέψεις τις έχω μοιραστεί με την τωρινή μου κοπέλα και δε με καταλαβαίνει. Λέει ότι τόσο καιρό κάνουμε όνειρα να μένουμε στην ίδια πόλη και ότι δε χάνω κάτι σπουδαίο για να κλαίγομαι. Πώς το βλέπεις; Έχω δίκιο που ζητώ περισσότερη κατανόηση;- Χάρης

Χάρη. Στην αρχή κλαιγόσουν που ήσουν στη Λάρισα και δεν ήσουν στη Λαμία, και τώρα κλαίγεσαι που είσαι στη Λαμία και δεν είσαι στη Λάρισα. Τι είναι αυτό που θέλεις να καταλάβει η κοπέλα σου; Ότι δεν είσαι ποτέ ευχαριστημένος; Το κατάλαβε, γι' αυτό εκνευρίζεται.

__________________
9.

Αγαπητή Α, μπα,

Είμαστε 3 αδέλφια. Ο πατέρας μας είναι χήρος. Μαζί του μένει μια κυρία για να τον προσέχει, αφού – ίσως κι από επιλογή – δεν σηκώνεται πια σχεδόν καθόλου από το κρεβάτι. Βέβαια, για τα περισσότερα πρέπει να φροντίσει κάποιος από μας. Όμως, αν και μένουμε όλοι στο ίδιο κτήριο, τ' αδέρφια μου αποστασιοποιούνται κι έτσι το βάρος πέφτει σχεδόν αποκλειστικά σε μένα: να φροντίσω για τους γιατρούς και τα φάρμακα, να βρω κουρέα να τον κουρέψει, να φωνάξω ηλεκτρολόγο, να πάω στην τράπεζα, να πληρώσω λογαριασμούς. Οι δικαιολογίες είναι συνήθως «έχω δυο παιδιά», «έχω πολλή δουλειά» κλπ αλλά και «είναι 88 χρονών, άρα δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι παραπάνω γι' αυτόν». Εγώ πάλι νομίζω ότι, επειδή αυτόν τον καιρό είμαι άνεργη, βολεύονται και προσπαθούν να τα αναλάβω όλα εγώ. Είμαι η εύκολη λύση αφού συνηθίζω να θυματοποιούμαι κι έχω και δυσκολία στο να πω «όχι», είμαι και η μικρότερη. Κι έπειτα, αν και δεν έχω και τις καλύτερες σχέσεις με τον πατέρα μου, λυπάμαι ν' αφήσω έναν ηλικιωμένο άνθρωπο στη μοίρα του.
Τι γίνεται, όμως, όταν έχω πραγματικά εγκλωβιστεί σε μια πλήρη απασχόληση «φροντίδας»; Διαρκώς μου ζητάνε, να του πάρω την πίεση, να δω μια πληγή στο πόδι του, να ψωνίσω, να, να, να. Δεν έχω κι εγώ δικαίωμα να βρω δουλειά; Δεν έχω δικαίωμα να κάνω κι εγώ παιδιά; Να κοιτάξω τη δική μου υγεία; Και τι φταίει ο σύντροφός μου να με βλέπει με σπασμένα νεύρα, να μην φροντίζω ούτε τη δική μας οικογένεια, ούτε τον εαυτό μου; Δεν έχω πια το κουράγιο ούτε να βγω έξω, ούτε καν να μιλήσω με τις φίλες μου. Πώς θα ξεφύγω από τον κλοιό που μου έφτιαξαν τ' αδέρφια μου κι εγώ η ίδια; Δεν είναι άνθρωποι που μπορείς να κάνεις μαζί τους μια ήρεμη και λογική συζήτηση. Δεν ξέρω πώς να χειριστώ την κατάσταση, πώς να διεκδικήσω τη ζωή μου.- εγκλωβισμένη

Αυτά πρέπει να τα διαβάσει ο κύριος Χάρης από πάνω. Αγαπημένη μου, στερεύω από λόγια. Πολλά θα σου πουν πολλοί, αλλά κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση σου, οι οικογένειες είναι δίχτυ και φυλακή μαζί, ειδικά όταν δεν υπάρχει συνεννόηση.
Δυσκολεύομαι να σου πω τι να κάνεις, δεν σε ξέρω, δεν ξέρω τα αδέρφια σου, δεν ξέρω τον πατέρα σου, δεν ξέρω τίποτα. Αυτό που ξέρω μόνο είναι ότι δεν πρέπει να ελπίζεις να υποχωρήσει ο άλλος για κάτι που θα μπορούσες να κάνεις, αλλά βλέπει ότι δεν κάνεις. Θέλεις να βρεις δουλειά; Πήγαινε να βρεις δουλειά – όταν σου πούνε «πήγαινε να κάνεις το τάδε» δεν θα γκρινιάξεις αλλά θα πεις «δεν μπορώ, έχω συνέντευξη για δουλειά». Θέλεις να κάνεις παιδιά; Κάνε παιδιά! Και μετά θα λες «δεν προλαβαίνω, έχω υπερηχογράφημα». Θέλεις χρόνο με το σύντροφό σου; Πες «δεν μπορώ, θα είμαι έξω με τον Μάκη». Αν δεν κάνεις όλα αυτά και τους κατηγορήσεις, θα σου πουν «πότε σου απαγορέψαμε να ζήσεις τη ζωή σου;» Και θα έχουν και δίκιο.
Συμφωνώ, δεν είναι κάτι που γίνεται με ήρεμη και λογική συζήτηση. Χρειάζονται πράξεις.

__________________
10.

Α, μπα μου, τι να κάνω για να απαγκιστρωθώ από τη δυσκολία του να λέω όχι; Έχω διαβάσει και συμφωνώ απόλυτα με προηγούμενα ποστ σου ότι έτσι κερδίζεις το σεβασμό των άλλων αλλά όταν φτάνω στο σημείο να αρνηθώ, φοβάμαι ότι "κακοκαρδίζω" τους φίλους μου και ότι εφόσον εμένα δε με ενοχλεί τόσο, ας τους κάνω το χατίρι.. Για παράδειγμα: Βγαίνουμε σήμερα; (Εγώ)-> Είμαι κάπως κουρασμένη - Δηλαδή δε θα βγούμε; Δε μπορείς ε; Μήπως να το ξανασκεφτείς; -Και εδώ υποκύπτω γιατί νιώθω ότι τους στεναχωρώ.. Δεν ξέρω τι να λέω μέσα μου για να νικήσω αυτό το στάδιο.. Πιέζομαι για πράγματα απλά. Ταρακούνησέ με!- Ναι σε όλα

Είναι πολύ δύσκολο, όχι επειδή είσαι θύμα ή αδύναμη, αλλά επειδή έχεις ντρεσαριστεί να μη λες όχι. Το «όχι» δεν είναι θηλυκή απάντηση, τα καλά κορίτσια υπακούν και λένε ναι, και για ορισμένους, όχι λίγους, τα κορίτσια εννοούν «ναι» ακόμη και όταν λένε «όχι».
Θα έχεις παρατηρήσει ότι οι γυναίκες που εκφράζουν την άποψή τους χωρίς περιστροφές και φέρνουν αντιρρήσεις δεν περιγράφονται ως δυναμικές, αλλά ως σκύλες. Δεν θέλεις να σε πουν σκύλα, θέλεις απλώς να πεις 'βαριέμαι να βγω έξω', αλλά γίνεται χωρίς να φανείς σκύλα;
Εκτός από την φυσική σου συστολή έχεις να πετάξεις από πάνω σου και κάτι χιλιάδες χρόνια καταπίεσης, δεν είναι κι εύκολο πράγμα. Είπα μεν ότι έτσι κερδίζεις σεβασμό, αλλά παρέλειψα την επώδυνη φάση, ότι ναι, θα κακοκαρδίσεις και μερικούς. Την επόμενη φορά σκέψου το εξής: ναι, θα κακοκαρδίσεις αλλά όχι, δεν έχεις τόση εξουσία πάνω στον οποιονδήποτε ώστε πραγματικά να κάτσει να σκάσει που δε θα βγεις μαζί του. Θα τον κακοκαρδίσεις όχι επειδή τον απογοήτευσες ως άνθρωπος, αλλά επειδή ξεβολεύτηκε και πρέπει τώρα να κανονίσει με άλλον.

__________________
11.

Αγαπητή μου Α, μπα,

Τρελαίνομαι για τη στήλη σου, είναι η πρωινή μου συνήθεια στο γραφείο με την πρώτη κούπα καφέ (και μετά αναρωτιόμαστε γιατί η Ελλάδα πάει κατά διαόλου). Πώς τη βγάζουμε ζωντανοί στην εποχή μας; Εννοώ μ' αυτό το ίντερνετ που μας κάνει πλύση εγκεφάλου κάθε μέρα με τις κορμάρες και τα ψώνια και τα τρέντι και τα ντυσίματα; Και μετά θες να διαβάσεις ένα βιβλίο, να δεις μια σειρά, να μη βλέπεις ούτε ζώο που λέει ο λόγος. Και να κι η δουλειά και να μη μάθεις και μια ξένη γλώσσα; Αλλά μετά τσουπ πάλι οι φίλοι στο φέισμπουκ και να τα νησιά και τα ποτά και λες μήπως είμαι εγώ η οπισθοδρομική; Μήπως έχω γίνει κυρούλα και δεν ζω τη ζωή μου όπως θα έπρεπε; Δεν έχω λύσει όλα μου τα προβλήματα, αλλά επηρεάζομαι ρε Α,μπα! Πώς κρατάς ισορροπίες; Βρίσε με λίγο να'ρθω στα ίσα μου!- Τριανταδύο, κάηκες!

Το ίντερνετ, εκτός από κορμάρες και ψώνια και τρέντι ντυσίματα, έχει συναυλίες μουσικής, ολόκληρα βιβλία, μαθήματα ξένων γλωσσών και σειρές. Λένε ότι έχουμε χούντα, αλλά δε νομίζω να υπάρχει κανείς που σου βάζει το πιστόλι στον κρόταφο για να χαζεύεις στο Facebook. Αν χρησιμοποιείς το θαυμάσιο αυτό εργαλείο που θα μείνει στην ιστορία ως μια από τις μεγάλες ανθρώπινες επαναστάσεις για κουτσομπολιό, κανέναν δεν μπορείς να κατηγορήσεις για πλύση εγκεφάλου: μόνη σου μπαίνεις στο πλυντήριο, επειδή σου αρέσει.

__________________
12.

Α, Μπα καλησπέρα,
ο Ομπάμα δεν θα μπορούσε να κέρδιζε όσκαρ ερμηνείας?- Tsikou

Είναι πολύ εύκολο να βρεις τα αρνητικά σε οτιδήποτε – είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις την καλύτερη λύση μεταξύ των δυνατοτήτων. Θα σου απαντούσα σοβαρά στο κάπως παιδιάστικο ερώτημα αν είχα σιγουρευτεί ότι έχεις κατανοήσει πλήρως και χωρίς αμφιβολία τα εξής, ότι α) ο Ομπάμα όταν μιλάει δεν λέει τη γνώμη του ούτε μιλάει ως πολίτης Μπάρακ Ομπάμα, αλλά ως πρόεδρος των ΗΠΑ. Εκπροσωπεί έναν ολόκληρο λαό και εκφράζει την επίσημη άποψη της χώρας, η οποία έχει προκύψει μέσα από ασύλληπτες τριβές, πιέσεις και συμβιβασμούς, όπως συμβαίνει στη δημοκρατία β) ο Ομπάμα είναι πρόεδρος των ΗΠΑ και μόνο των ΗΠΑ, δεν διοικεί την Ευρώπη ούτε την Ελλάδα. Ο μοναδικός του στόχος είναι να προστατέψει τα δικαιώματα της χώρας του και αν προκύψει δίλημμα, θα προτιμήσει να πατήσει δικαιώματα άλλης χώρας από το να παραχωρήσει τα δικαιώματα της Αμερικής, όπως κάνουν όλοι οι αρχηγοί όλων των κρατών όλης της γης, όπως η Ελλάδα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να ξεβολέψει την Τουρκία για να κερδίσει κάτι. Ξαναλέω - είναι πρόεδρος κράτους, δεν είναι ούτε φιλάνθρωπος, ούτε διευθυντής ούτε θείος μας, ούτε έχει υποχρέωση να κρατά τις παγκόσμιες ισορροπίες, εκτός κι αν αυτό αφορά ή συμφέρει τις ΗΠΑ. Κάθε φορά που βγαίνει πρόεδρος Αμερικής η Ελλάδα αναρωτιέται «αν θα προωθήσει τα συμφέροντα της Ελλάδας», λοιπόν, η απάντηση είναι «ΟΧΙ, αν μπορεί να το αποφύγει», όπως και η Ελλάδα δεν θα ανακατευτεί να προωθήσει τα συμφέροντα της Παπούα Νέα Γουινέα, εκτός αν την αφορά ή αν είναι προς το συμφέρον της (της Ελλάδας, εννοείται).

Αν θέλεις να μιλήσουμε για την πολιτική του Ομπάμα ως αρχηγός των Δημοκρατικών και πρόεδρος ΗΠΑ, να μιλήσουμε, αλλά δε νομίζω ότι ήθελες αυτό, ούτε νομίζω ότι θέλεις να αναλύσουμε το ρόλο της ηθικής στην πολιτική. Μοιάζει με παρατήρηση που κάνουν αυτοί που θέλουν να φανούν ενημερωμένοι χωρίς να χρειαστεί να κοπιάσουν για να σχηματίσουν προσωπική άποψη. «Ο Ομπάμα; Υποκριτής! Ο Σαμαράς; Υποκριτής; Ο Κουτσπάγιεφ; Μεγάλος υποκριτής!»

Αν είμαστε σύμφωνοι στα παραπάνω και καταλαβαίνεις σε βάθος ότι όλες οι χώρες πιστεύουν ότι έχουν δίκιο σε όλα, η απάντησή μου είναι η εξής: όχι, δεν θα κέρδιζε Όσκαρ ερμηνείας, γιατί όταν παριστάνει ότι δακρύζει από συγκίνηση, δεν με πείθει καθόλου.

ΥΓ. Πολλά φιλιά σε όσους σκέφτηκαν "ποιος είναι αυτός ο Κουτσπάγιεφ"