Το γλυπτό που εξόργισε τη Μόσχα

Σου γράφω σε περίπτωση που δεν τρολάρεις.Το επιχείρημα αυτό πάνω κάτω έτσι το είπε η Παπαρήγα σε μια εκπομπή στο mega. Η ΕΣΣΔ απέκρουσε και νίκησε τη ναζιστική Γερμανία. Διόλου ασήμαντο! Ούτε να γίνεται λόγος περί της σπουδαιότητας της συμβολής της στην νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας. Από εκεί και πέρα, επειδή η ΕΣΣΔ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ήττα του ναζισμού, τι κάνει το μονολιθικό δικτατορικό γραφειοκρατικό της σύστημα επιθυμητό; {καμιά σχέση με τη μαρξική "δικτατορία του προλεταριάτου"}) Τι την τοποθετεί στο απυρόβλητο της κριτικής και τι της δίνει άφεση αμαρτιών για τις φρικαλεότητες της; Αυτό το σκεπτικό των υπερορθόδοξων κομουνιστών, μου θυμίζει την περίπτωση των Εβραίων. Σύμφωνα με το μύθο, ο Γιαχβέ τους έσωσε από τη σκλαβιά στην Αίγυπτο, και από τότε ζουν με το χρέος και την υποτακτική ευγνωμοσύνη.

Μ'αρέσει που οι κομμουνιστές παρουσιάζουν τις θυσίες του Ρωσικού λαού στον 2ο Παγκόσμιο, λες και έγιναν για χάρη του κομμουνισμού. Οι Ρώσοι πολέμησαν για γη κι ελευθερία, όχι για τον Στάλιν. Στους Ρώσους χρωστάμε ευγνωμοσύνη--όχι στον Στάλιν, πόσο μάλλον στα ορφανά του.

Holden Caulfield Ναι, η στρατηγική ιδιοφυΐα ο Στάλιν! Τέλος πάντων, στο σοβιετικό στρατό δεν ήταν μόνο Ρώσοι, και πιο ορθά ο Ashton Heston III έπρεπε να πει ότι χρωστάμε ευγνωμοσύνη στους σοβιετικούς φαντάρους και πολίτες. Τίποτα όμως δεν δικαιώνει ούτε απαλλάσσει το κομουνιστικό Κράτος. Και είναι στάχτη στα μάτια να επικαλούνται την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ στην ήττα του Χίτλερ, για να στηρίξουν τον μπολσεβικισμό. Τα ίδια λεν και οι φασίστες για το Όχι του Μεταξά. Και έχεις δίκιο στο θέμα της εθνικής γιορτής. Δεν θα έπρεπε να γιορτάζουμε το Όχι του δικτάτορα, αλλά τη μέρα απελευθέρωσης.

Προς Ιαπετό, 4:51Απ' ό,τι θυμάμαι (νομίζω απ'το The Last Battle του Cornelius Ryan) ο Κόκκινος Στρατός στα τέλη του πολέμου είχε αντιστρέψει αυτήν την τακτική, και οι λούμπεν είχαν σταλεί στα μετόπισθεν. Βρίσκονταν δηλαδή στην πρώτη γραμμή, όσο η ΕΣΣΔ βρισκόταν στην άμυνα, αλλά κατά τη διάρκεια της τελικής εισβολής στη Γερμανία είχαν αντικατασταθεί απ'τους καλύτερους του στρατεύματος. Έτσι πολλοί Γερμανοί και Γερμανίδες, βλέποντας τους πρώτους (Ρώσους) στρατιώτες φρεσκοξυρισμένους και γενικά άψογους, βιάστηκαν να συμπεράνουν ότι τελικά ο Κόκκινος Στρατός δεν ήταν και τόσο βάρβαρος, όσο τον είχε παρουσιάσει η ναζιστική προπαγάνδα (η δε προπαγάνδα αυτή οδήγησε πολλούς Γερμανούς στην αυτοκτονία, πριν καν μπει ο Κόκκινος Στρατός στην Γερμανία). Οι δε Ρώσοι στρατιώτες χαμογελούσαν και τους απαντούσαν "που να ξέρατε τι ακολουθεί από πίσω".

"Πολλοί από τους ταγματασφαλίτες του Ράλλη είχαν πολεμήσει τους Ιταλούς πριν γίνουν γερμανοτσολιάδες. Καμμιά ομοψυχία με αυτούς."Δηλαδή κατά τη γνώμη σου η συμμετοχή στα τάγματα ασφαλείας είναι αδίκημα όχι μόνο διαρκές, αλλά και με αναδρομική ισχύ, ικανό να αναιρέσει ακόμα και τις καλές πράξεις του παρελθόντoς. Ωραία αντίληψη του Δικαίου! Κατά τα άλλα η ποίηση και τα τραγούδια μας μαράνανε...Προσωπικά θεωρώ προδότες τους ταγματασφαλίτες, αλλά και το ΚΚΕ που συνεργάστηκε με τους κομμουνιστές βόρειους γείτονές μας, δημιουργώντας στην ουσία το Μακεδονικό. Με τη δική σου λογική, η προδοσία αυτή του ΚΚΕ θα έπρεπε να αναιρέσει την προσφορά των κομμουνιστών στην Αντίσταση. Ο Εμφύλιος είναι πολύ περίπλοκος για να αναλυθεί με τρόπο μανιχαϊστικό και ρεβανσιστικό. Με τέτοιες αντιλήψεις και νοοτροπίες, ας μην εκπλαγεί η Αριστερά αν η κρίση αποτελέσει γι αυτήν μια ακόμα χαμένη ευκαιρία (ίσως βέβαια να μην την πειράζει: θα γραφτούν ποιήματα και τραγούδια αν συμβεί αυτό). Άλλωστε ο Τσίπρας έχει απορροφήσει μέχρι στιγμής μόνο το καραμπουζουκλίδικο Πασόκ και τίποτα παραπάνω, ενώ θα περίμενε κανείς να πετάει ως "νέος" και "άφθαρτος" που είναι--αυτό θα έπρεπε να βάζει κάποιους σε σκέψεις.

@Παπ-ΆριοςΣε περίπτωση που δε τρολάρεις, όπως λέει κι ο Ιαπετός, να σου θυμίσω ότι η Πολωνία μοιράστηκε μεταξύ Χιτλερ-Στάλιν με την έναρξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως μπήκαν απ' τα δυτικά οι ναζί, απ' τα ανατολικά μπήκαν οι ρώσοι και η Πολωνία έπαψε να υφίσταται μέσα στο 1940. Κι αν δεν επέμενε ο Τσώρτσιλ, με το τέλος του πολέμου δεν θα ήταν απλά στο ανατολικό μπλοκ, αλλά μια ακόμα Σοβιετική δημοκρατία...

Γιορτάζουμε το "Όχι" γιατί τους πολύ ισχυρότερους από εμάς Ιταλούς τους κατατροπώσαμε, ενώ οι Γερμανοί μας νίκησαν (ως γνωστόν είμαστε sore losers, που λένε και στο χωριό μου). Γι αυτό και δεν γιορτάζουμε την απελευθέρωση: οι Γερμανοί έφυγαν μόνοι τους, γιατί τους τη είχαν πέσει πλέον από παντού--ο Κόκκινος Στρατός από ανατολικά, και οι Αγγλοαμερικανοί και οι σύμμαχοί τους από Ιταλία και Γαλλία (η απόβαση στη Νορμανδία σου λέει κάτι φαντάζομαι). Πάντως ο ΕΛΑΣ δεν έδιωξε τους Γερμανούς, αν αυτό εννοείς, όπως το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη Χούντα (πληροφοριακά: όντως δεν έπεσε η Χούντα το '73). Και ο ανταγωνισμός Γερμανόφωνων/Τευτόνων και Ρώσων/Σλάβων πάει πολλούς αιώνες πιο πίσω από τις δεκαετίες του 1930-1940, ή ακόμα και τις απαρχές του Γερμανικού και Σλαβικού εθνικισμού. Επίσης το γεγονός ότι οι Πολωνοί είναι καθολικοί, ενώ οι Γερμανοί (κυρίως) προτεστάντες και οι Ρώσοι ορθόδοξοι υποδεικνύει ακόμα και στον πιο ανυποψίαστο ξερόλα ότι τα πράγματα δεν ήταν καθόλου "απλά". Πάντως με τόσο άσχετη και φανατισμένη νεολαία που έχουμε, να δούμε τι άλλα μεταμοντέρνα εκτρώματα/μορφώματα θα μας προκύψουν.

Σωστά Ιαπετέ, στον σοβιετικό στρατό δεν ήταν μόνο Ρώσοι (και με το μέρος των Γερμανών, βέβαια, πολέμησαν πολλοί Ουκρανοί, Λιθουανοί, Εσθονοί, Λεττονοί, Τάταροι κλπ--τόσο πολύ αγαπούσαν τον Στάλιν και τον Κομμουνισμό στη Σοβιετία). Και πολύ σωστά επισημαίνεις: οι νεοφασίστες επικαλούνται το ΟΧΙ όπως το ΚΚΕ το Στάλινγκραντ. Στάχτη στα μάτια.

Holden CaulfieldΗ ΕΣΣΔ έχει ταυτιστεί με τη Ρωσία, λόγω της επανάστασης και γιατί εκεί ήταν το κέντρο, αυτή ήταν ο πραγματικός κυρίαρχος. Πέρα από τα χαρτιά, στην ουσία μετά το θάνατο του Λένιν (αλλά ήδη σταδιακά κι επί Λένιν), σοβιετική προλεταριακή εξουσία δεν υπήρχε. Ούτε ήταν ένωση. Ήταν καταπίεση. Ούτε σοσιαλισμός ήταν, επειδή το υπερ-Κράτος κατείχε (στο όνομα του λαού) τα μέσα παραγωγής και δεν υφίσταντο ο κλασικός ιδιωτικός καπιταλισμός, και φυσικά το "δημοκρατίες" είναι ασχολίαστο. Το κουμάντο το έκανε η Μόσχα. Κι όλος ο κόσμος λέει "οι Ρώσοι". Επίσης, στα μετάλλια που μοίραζε ο Στάλιν για τη νίκη τους επί των ναζί, έγραφε : "за победу над германией в великой отечественной войне 1941-1945" που σημαίνει αν το δεις και μόνος σου στο google (το μετάλλιο αυτό το αγόρασα από παλαιοπωλείο από την πατρίδα της κοπέλας μου, και μου το μετέφρασε η ίδια. Η google μια χαρά το μεταφράζει, εγγυημένα στο λέω) "για τη νίκη επί της Γερμανίας στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο" http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/90/WW2_Victory_USSR_REVERSE.jpg. Νομίζω πως οι Ρώσοι το βλέπαν Ρωσία vs Γερμανία. Εξ ου και τα συνθήματα της εποχής, Γερμανός καλός μόνο νεκρός. Και δεν ήταν μόνο ναζί/φασίστες εναντίον κομμουνιστών γενικά κι αόριστα σε κάθε χώρα. Ήταν ναζιστική Γερμανία (και οι λοιποί) εναντίον ΕΣΣΔ και συμμάχων. Επίσης κι αυτό: "Οι σλαβικής καταγωγής Σοβιετικοί στρατιώτες, οι οποίοι προέρχονταν από την ευρωπαϊκή Ρωσία, ήταν εκείνοι που είχαν επωμισθεί το βάρος του πολέμου την περίοδο 1941-1944 και με το αίμα τους είχαν απελευθερώσει τα εδάφη της πατρίδας τους. Κατά τη μάχη του Βερολίνου το ηθικό των ανδρών αυτών ήταν υψηλό, η γενναιότητα όμως και ο ενθουσιασμός τους παραχώρησαν σταδιακά τη θέση τους στη φρόνηση. Η κατάληψη του Βερολίνου δεν ήταν παρά μια συμβολική πράξη, που στην πραγματικότητα στερείτο στρατηγικής σημασίας. Κανένας Σοβιετικός στρατιώτης δεν επιθυμούσε να είναι αυτός το τελευταίο θύμα στην ύστατη μάχη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Στάλιν, αναγνωρίζοντας τις θυσίες των Σοβιετικών στρατιωτών της ευρωπαϊκής Ρωσίας, συμπλήρωσε τα κενά των περισσότερων μονάδων του Κόκκινου Στρατού με Καλμούχους, Τατάρους, Κιργίσιους, Αρμένιους, Τσετσένους και Αζερμπαϊτζανούς. Οι άνδρες αυτοί συγκρότησαν τα πρώτα τμήματα εφόδου, με αποτέλεσμα να υποστούν τις μεγαλύτερες απώλειες. Επίσης, σε αυτούς αποδίδεται το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τους φόνους, τους βιασμούς και τις βιαιοπραγίες που διαπράχθηκαν στο Βερολίνο εναντίον των αμάχων, τόσο κατά τη διάρκεια της μάχης όσο και μετά την κατάληψη της πόλης" http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85Αυτή είναι η ισότητα των Ρώσων. Στείλε τους Ασιάτες και τις "λούμπεν" (για τους Ρώσους μέχρι και σήμερα) αλλοεθνείς/αλλόφυλες μειονότητες στη σφαγή. Άδικα ο κόσμος λέει "οι Ρώσοι" όταν αναφέρεται στην ΕΣΣΔ;

Πάντως το "τρολάρισμα" του Παπ-Άριου εμένα μου θύμισε αυτό (απ'το "A Fish Called Wanda"):http://www.hark.com/clips/hvsnddcbnf-smalles-province-in-the-russian-empire"The smallest fucking province in the Russian Empire, that's what!"

Holden Caulfield 19.10.2013 | 00:04Ωραίο παράδειγμα διάλεξες βρε Χόλντεν, την Ιταλία, που ήταν με τον Άξονα και ρεζιλεύτηκε σε όλα τα μέτωπα του Πολέμου. Τι άλλο να γιορτάσουν δηλαδή, την συμμετοχή τους στον Πόλεμο στο πλευρό των Ναζί; Γιορτάζουν το μόνο επεισόδιο χάρη στο οποίο κάπως ξεπλύνανε την ντροπή που λέγεται Μουσολίνι και Φασισμός. Ουδεμία σύγκριση με την Ελλάδα. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα που ο ΕΛΑΣ ήταν πρωταγωνιστής της Αντίστασης, αλλά μήπως κάποιοι αριστεροί ξαφνικά αποκτήσανε πρόβλημα επειδή το "Όχι" το είπε ο Μεταξάς; Μήπως αυτή η μεταστροφή κάποιων οφείλεται στην απόπειρα της ΧΑ να καπηλευτεί το "Όχι" του Μεταξά; Δεν θα έπρεπε να επηρεάζεστε. Την νίκη στην Αλβανία την καταφέρανε όλοι οι Έλληνες, με τρομερές θυσίες, για αυτό καλά κάνουμε και την γιορτάζουμε.

Holden Caulfield 19.10.2013 | 23:01Αγαπητέ Χόλντεν, η Ελλάδα σύρθηκε στο Β' Π.Π., αφού, όπως θα ξέρεις, προσπάθησε να αγνοήσει τις Ιταλικές προκλήσεις (βομβαρδισμοί Ελληνικών πλοίων, τορπιλισμός Έλλης). Στο τέλος οι Ιταλοί το έθεσαν ωμά: ή γίνεστε δορυφόροι μας, όπως η Αλβανία, ή έχουμε πόλεμο. Ο Μεταξάς, είναι αλήθεια, δεν είχε άλλη επιλογή. Αναρωτιέμαι όμως τι θα έλεγε η Αριστερά αν είχε συμμαχήσει με τον Άξονα. Ή μήπως αυτό ακριβώς θα ήθελαν κάποιοι, και λυπούνται που δεν γίναμε Βουλγαρία, με αυτούς στο τιμόνι. Παρεμπιπτόντως, η Ελλάδα προσπαθούσε να αποφύγει την εμπλοκή στον Πόλεμο, όχι λόγο φιλοφασιστικής και ταυτόχρονα φιλοβρεττανικής στάσης (όπως ισχυρίζονται μερικοί), αλλά γιατί ακόμα μετρούσε τις τρομερές πληγές της από την Μικρασιατική Καταστροφή. Επίσης: Φυσικά και δεν γιορτάζουμε την είσοδο σε έναν πόλεμο με δεκάδες εκετομμύρια νεκρούς. Αποτίουμε φόρο τιμής στους νεκρούς, και συντηρούμε την ιστορική μνήμη, για να αποφύγουμε να επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος. Όπως είναι οι διάφοροι διχασμοί, που προκάλεσαν την Μικρασιατική Καταστροφή, τον Εμφύλιο, την Χούντα, την Κύπρο...Πάντως προτιμώ που η εθνική μας γιορτή δεν συμπεριλαμβάνει το γεγονός της εκτέλεσης συμπατριωτών μας (έστω και φασιστών), ενώ αντιθέτως αναδεικνύει μια απ'τις λίγες στιγμές που δείξαμε ομοψυχία. Οι Ιταλοί που, όπως λες, γιορτάζουν την εκτέλεση των φασιστικών "μιασμάτων" συνεχίζουν και έχουν πάρα πολλούς φασίστες (περισσότερους απ' ότι εμείς).