Θανάσης Παπακωνσταντίνου: «Να μην τους αφήσουμε να φτιάξουν φυλακές τύπου Γ»

κάνεις λάθος. χωρίς να έχω στη διάθεσή μου τα (υπέροχα*) αρχεία της δεκαετίας του '90, μπορώ να πω με ασφάλεια πως οι απόψεις του Θανάση άρχισαν να ριζοσπαστικοποιούνται μετά το 2005-6 περίπου, τη χρονιά του κινήματος κατά της 'ιδιωτικοποίησης των ΑΕΙ' (οπότε κι εγώ πέρασα στο πανεπιστήμιο), όπου ήταν ο νο1 καλεσμένος σε συναυλίες υποστήριξης, καταλήψεις κ.λ.π..Αυτό συμπίπτει και με την εποχή το *τρίτου απ' το τέλος* δίσκου που προανέφερα, όπου η θεματολογία του αρχίζει φανερά να περιστρέφεται γύρω από διάφορους επαναστάτες και αντάρτες (κυρίως λατινοαμερικάνους, γιατί αν έκανε να μιλήσει για τους αντίστοιχους ευρωπαίους θα τολμούσαμε να του λέμε ανοιχτά ότι υποστηρίζει εγκληματίες πολέμου). Δεν ξέρω αν πάει να το σώσει τώρα στην τελευταία του δουλειά, διαβάζοντας μια συνέντευξή του στην AV το γύρισε στο πεδίο άνεσής του (το ίξης αφίξης), αλλά η οξυδέρκειά του κι οι δυνατότητές του έχουν πέσει πολύ από τα '90.Το πιό ασφαλές συμπέρασμα όπου καταλήγω είναι ότι έγραψε για τις ορέξεις του ακροατηρίου του. Και μη βγει πάλι κάνας καθυστερημένος να πει για χατζηγιάννη και πάολα. ο σύριζα έβγαλε 25% και το μόνο εύκολο για κάθε πιτσιρικά είναι να βγαίνει και να ζητάει αίμα και τα κεφάλια των καπιταλιστών. ούτε είστε μάγκες ούτε κάνετε επανάσταση επειδή ακούτε Θανάση.

πάντως εγω δεν μπορώ να καταλάβω στο ΘΠ είναι η σχέση των λόγων του με τη μουσική του, η οποία ειναι κατά βάση ας πουμε φολκ(;), αλλα ταυτοχρονα αν τον πετύχεις σε συνέντευξη υποθέτω θα εχει να πει πεντε δεκα πράγματα για την παράδοση, τον συντηρητισμό της παράδοσης, τον μύθο των εθνών, εθνοτήτων κλπ κλπ. π.χ αν τον ρωτήσει κανεις ανοικτά σε συνέντευξη αν υπάρχει κατι που το λέμε ελληνικότητα (οχι με την χρυσαυγίτικη, με την χατζηδάκεια έννοια) ή ελληνικη ιδιοπροσωπεία δεν μπορώ να φανταστώ τι θα απαντήσει μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο politically correct του χώρου που έχει επιλέξει να κινείται.Δεν έχω παρακολουθήσει καλώς ή κακώς αυτό το μουσικό ιδίωμα οπότε δεν μπορώ παρά να εκπλαγώ για το πόσο πιστό είναι το κοινό του, και το πόσο καλές είναι οι κριτικές που έχει.

Αρχικά,αν η ριζοσπαστικοποίηση των θέσεων του Θανάση ξεκινά το 2005-6,αυτό δεν είναι κατ' ανάγκην κακό,ύποπτο,κτλ μιας και τότε παρατηρείται μια γενικότερη ανάδειξη κινημάτων,καταλήψεων κ.α.Το να ισχυρίζεται κανείς ότι όψιμα ο Θανάσης άρχισε να γίνεται ουρά του ακροατηρίου του είναι μάλλον άδικο στην καλύτερη περίπτωση.Μια μικρή απόδειξη;δεν έχει διστάσει ούτε στιγμή να ''ξενερώσει'' παριστάμενους σε συναυλίες του που φώναζαν συνθήματα όπως ''φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες'',και άλλες περιπτώσεις. Ανθρωπολογικά,ιστορικά και κοινωνικά ο παραλληλισμός λατίνων ληστών,ανταρτών-επαναστατών και ευρωπαίων ομολόγων τους είναι πλήρως αβάσιμος.Ουδεμία σχέση έχουν οι ανισότητες,το βιοτικό επίπεδο,η εκμετάλλευση και πολλά άλλα στην Λ.Αμερική συγκριτικά με την Ευρώπη.Τέλος,εγώ προσωπικά μιας και μόνο εμένα ερμηνεύω ούτε μάγκας θέλω να νιώσω,ούτε να εκδηλώσω επαναστατικότητα πηγαίνοντας σε συναυλίες του Θανάση.Άλλο το να πηγαίνει κανείς σε μια συναυλία που εκτιμά το ήθος,το μέγεθος,το έργο και ίσως και τις απόψεις ενός καλλιτέχνη και άλλο ένας κοινωνικός αγώνας...

το ότι πέρασες στο πανεπιστήμιο γράφοντας το "ήξεις, αφήξεις" ως "ίξης αφίξης" μαρτυράει πολλά για το επίπεδο σου (έχω ένα συγγενή με νοητική υστέρηση και είμαι πολύ περήφανος που δεν έχει καμμία σχέση με το επίπεδό σου...)

Παρατηρητή,Οι τρεις τελευταίοι δίσκοι του Θανάση ήταν ό,τι πιο εύκολο μελωδικά (έκοψε τελείως μακάμ και ασύμμετρους ρυθμούς και το γύρισε στα σπανιόλικα) και ναι, το έκανε γιατί έτσι τον ακούν πιο εύκολα οι δικοί του (αναρχικοί-συριζαίοι-ανταρσύα, στο παπάρι μου τί ψηφίζει ο καθένας, καταλαβαίνουμε όλοι τη φάση, που το ρίχνει λεπτομέρεια). Φυσικά οι λατινοαμερικάνοι επαναστάτες είχαν πάντα και τη συνιστώσα της εθνικής απελευθέρωσης, δηλαδή η επιδίωξή τους ήταν να αποδεσμεύσουν τον τόπο τους από την αποικιοκρατία (που κακώς συνδέεται με τον καπιταλισμό, όπως λαϊκίστικα επέλεξαν να την κατονομάσουν). Μπορώ να επεκταθώ και λίγο παραπάνω σ' αυτό: καπιταλισμός ή κομμουνισμός και αυτοκαθορισμός ή ετεροκαθορισμός δεν είναι καταστάσεις συνδεδεμένες, όπως κακώς πιστεύεται(τε). Φυσικά ο Θανάσης θα γράψει γι' αυτούς αλλά όχι για τον Κολοκοτρώνη και τον Αθανάσιο Διάκο, γιατί έχουν δεξιό context (τους τραγουδάει η αντίπαλη συμμορία, οι χ/α.ίτες). Δηλαδή συμβαίνει ένα απ' τα δύο: ή επιλεκτικά είναι υπέρ των λατινοαμερικάνικων εθνών αλλά όχι των ευρωπαϊκών, είτε γράφει για να ικανοποιήσει το αφτί (ίδια φάση που κάποιος δε μπορεί ν' ακούει ελληνικά γιατί του φαίνονται γελοίοι οι στίχοι, αλλά ακούει ξένα γιατί δεν τους καταλαβαίνει, κι ας είναι έτει γελοιότεροι στην πραγματικότητα). Κι επειδή δεν είναι κάνας ηλίθιος άνθρωπος, έχει μια συνέπεια φαντάζομαι στη σκέψη του και τις ιδέες του (αλλά επίσης επειδή έχει και μια φαμίλια να ταΐσει), επιλέγει να γράψει αυτό που θα πουλήσει καλύτερα.Τώρα αυτό που λες για τον πολιτισμό είναι εντελώς θεωρία συνωμοσίας και θα έπρεπε να ντρέπεσαι να βάζεις τον Χατζηδάκη (sic) στο ίδιο καζάνι με τους μέτριους Ξαρχάκο και Μαρκόπουλο (προσωπικά δεν τους αντέχω). Η εξαφάνιση του καλού τραγουδιού έγκειται και μόνο στην ανεπάρκεια των καλλιτεχνών: είναι "έντεχνοι" πιο άτεχνοι κι από 27ο χλμ. Αθηνών-Λαμίας που επειδή νιαουρίζουν αντί να γαβγίζουν αξιώνουν να λέγονται ποιοτικοί. Η πραγματικά καλή μουσική στην Ελλάδα πάντα επικράτησε, ή τουλάχιστον πάντα τραγουδήθηκε (όσο υπήρχε). Ακόμα, μιλάς για αξιόλογους καλλιτέχνες και να έχεις αφήσει απ' έξω τον Παπάζογλου και το Σαββόπουλο οι οποίοι (ειδικά ο πρώτος) πρωτοπόρησαν και ουσιαστικά στρώσαν το δρόμο για Θανάσηδες, Μάλαμες και Αγγελάκες.

@kostas_m τον αδικεις τον ξαρχάκο (με την απιστευτη μουσικη στο ρεμπετικο) και τον Αγγελακα απο όλους αυτους (μια κλάση πιο πάνω απο αυτους που αναφέρεις και θεωρώ πιο μετρημένος και ντόμπρος στο δημοσιο λόγο του απο πολλους)Τωρα αυτα που λες για τον Κολοκωτρόνη κλπ, πραγματικά απορω τι θα ειχε να πει ο ΘΠ. Ο Κλάρας (Βελουχιώτης) btw δεν ειχε κανενα πρόβλημα να κανει αναλογίες με κολοκωτρόνηδες κλπ...

για όποιον ξέρει από ρεμπέτικο, κι εννοώ να το ξέρει ως ολοκληρωμένο στοιχείο μέσα στη συνέχεια των μουσικών της Ελλάδας και της ανατολικής Μεσογείου, το ρεμπέτικο του Ξαρχάκου είναι κακό. Η πλειονότητα του Ξαρχάκου είναι κακή. Εξιδανικεύει τα πάντα. Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια, και δωσ' του μπαλέτα με τους 'λεβέντες του Πειραιά'. Ρεμπέτικο, και δώσ' του θλιμμένα χρόνια πλην νοσταλγικά και λαούτα χράτσα χρούτσα στην ενορχήστρωση. Γράφει μια μακαμική εισαγωγή (ημιτόνιο ημιτόνιο τόνος ημιτόνιο τριημιτόνιο ημιτόνιο), το γυρνάει σε ματζοράκι στο κάντο. Ψάξε και το βιασμό του Επιταφίου που έκανε στο γιουτούμπ, όπου κυρίαρχος ήχος είναι τα κλαπατσίμπαλα (https://www.youtube.com/watch?v=_DkBhbELX7w). Όταν ο Στήβεν Χίλλεμπεργκ (θαλάσσιος βιολόγος και πατέρας του Μπομπ Σφουγγαράκη) εμπνεύστηκε τον Καλαμάρη, πρέπει να άκουσε Ξαρχάκο.