Aπό την Αργυρώ Μποζώνη
Για τον Ρόμπερτ Κάπα το καλοκαίρι ήταν ένα διάλειμμα από τον πόλεμο. Ήταν το καλοκαίρι με τον Πικάσο στη θάλασσα. Για τη Μοντόττι ήταν το Μεξικό. Η Φρίντα, τα λουλούδια και οι γυμνές γυναίκες. Για την Βίβιαν Μάγιερ ήταν οι Κυριακές του ρεπό της από τα σπίτια που δούλευε, το Λόνγκ Αϊλαντ και η ζεστή Νέα Υόρκη. Για τον Γουίνογκραντ η Φλόριντα και η Καλιφόρνια. Για τη Ναν Γκόλντιν οι λίμνες και τα γυμνά παιδιά στο Eden and After. Για τον Χέλμουτ Νιούτον τα καλοκαίρια είναι λαμπερά σαν τις σελίδες των περιοδικών και για την Νταϊάν Αρμπους είναι τα κορίτσια που φοράνε παράξενα μαγιό. Για τον Κρούτσον είναι η ησυχία του δάσους και η νύχτα έξω από τα τροχόσπιτα. Και για την Σίντι Σέρμαν μια φωτογραφία της, ξυπόλητη στην Αριζόνα. Για τον Αντρέ Κερτέζ, ένας κολυμβητής και για τον Kαρτιέ Μπρεσσόν ένα πικ-νικ στην όχθη του ποταμού. Όλοι έχουν βρει τον τρόπο να αιχμαλωτίσουν τους ανθρώπους μέσα στο εκτυφλωτικό φως. Και να τους κρατήσουν εκεί για πάντα.
σχόλια