________________
1.

Αγαπητή Α μπα,
πιστεύεις πως υπάρχουν άνθρωποι που δε νιώθουν δέσιμο συναισθηματικό "απο τη φύση τους" ; είναι κάτι που με προβληματίζει τελευταία καθώς πάντα πίστευα πως λίγο πολύ όλοι δινόμαστε ή δενόμαστε με τους γύρω μας ή αυτούς που επιλέγουμε να είναι γύρω μας. Πιστεύεις έχει να κάνει με ανωριμότητα τους ή απλά για κάποια πράγματα it is what it is?- lolo

Πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν νιώθουν δέσιμο με τους άλλους ανθρώπους και είναι πολύ λίγοι κι επικίνδυνοι για την κοινωνία, αφού η πιο πιθανή καριέρα γι' αυτούς είναι του serial killer. Αυτοί που έχεις γνωρίσει και σου λένε τέτοια είναι νάρκισσοι του θερμοκηπίου που προσπαθούν να καταφέρουν να συντηρήσουν τον θαυμασμό που έχεις γι' αυτούς χωρίς να ανταποδίδουν.

________________
2.

Τι γνώμη έχεις για τις πλαστικές; Σκέφτομαι μήπως κάποια στιγμή διορθώσω τη λίγο μεγαλη μου μύτη αλλά αναρωτιέμαι μήπως είναι ένδειξη χαμηλής αυτοπεποίθησης. Ξέρω πως μπορώ να είμαι ευτυχισμένη και χωρίς αυτό, και με φοβίζει επίσης η ίδεα του να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία του χειρουργείου. Παρόλα αυτά, καμιά φορά εύχομαι να μην υπήρχε αυτή η καμπουρίτσα εκεί πέρα. Τι λες κ εσύ ;- εβιτόνι

Πιστεύω ότι η πλαστική χειρουργική με τον τρόπο που γίνεται τώρα είναι χοντροκομμένη στο όριο του γκροτέσκου και ότι πριν περάσουν 20-30-50 χρόνια και εξελιχθεί η τεχνολογία τόσο ώστε να μην περιλαμβάνει τσεκούρια και πριόνια είναι κακή ιδέα για όποιον θέλει να κάνει μικρές αλλαγές. Έχω δει ανθρώπους που μετά την πλαστική μύτης ξανάνιωσαν. Η μεγάλη μύτη δεν είναι μικρή αλλαγή, η επέμβαση έχει ωραία αποτελέσματα γιατί έχει βρεθεί τρόπος να γίνεται κομψά (παρά το πριόνι) και λέω ότι αν είσαι σίγουρη και έτοιμη να αντικρίσεις κάποια άλλη στον καθρέφτη, να το κάνεις. Όχι, δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητα ένδειξη χαμηλής αυτοπεποίθησης (μπορεί και να είναι, μπορεί και να μην είναι). Το χειρουργείο οπωσδήποτε είναι ένα μεγάλο ρίσκο, επίσης πρέπει να συμπεριλάβεις και τον πόνο που θα ακολουθήσει, που δεν θα είναι λίγος.

Το ζήτημα είναι αν έχεις μεγάλη μύτη ή αν τρώγεσαι με τα ρούχα σου (και μετά βρεις κάτι άλλο για να τρώγεσαι).

________________
3.

Αγαπητή Αμπα,

Είμαι 25 χρονών. Και πάσχω από κατάθλιψη.

Ξεκίνησε σταδιακά, από τότε που έφυγα από το σπίτι μου για σπουδές και κράτησε 7 χρόνια. 7 ζόρικα χρόνια με εμένα να μην καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει και να βουλιάζω όλο και περισσότερο. Έπιασα πάτο, δεν ασχολιόμουνα με τίποτα ,έκανα κακό στον εαυτό μου, τον διέλυσα σε όλα τα επίπεδα και μία απόπειρα αυτοκτονίας όταν ένιωσα αβάσταχτη απελπισία. Δεν θυμάμαι πολλά από εκείνα τα χρόνια, ένα αίσθημα έχω μόνο, σαν να ήμουνα κλεισμένη σε ένα γκρί, μικρό κουτί και φως από πουθενά.

Αυτόν τον μήνα κλείνω ένα χρόνο προσπάθειας να αντιμετωπίσω τη νόσο μου. Με φαρμακευτική αγωγή και συστηματική ψυχοθεραπεία. Στην αρχή με κρύα καρδιά , πιστεύοντας οτι δεν έχει νόημα, γιατί δεν υπάρχει λύση στα προβλήματά μου .Τώρα συνειδητά. Με δίψα να ζήσω.

Θα ήθελα πάρα πολύ να σου πω ότι γράφω για να «βοηθήσω και άλλους ανθρώπους που υποφέρουν, επειδή εγώ ξεπέρασα την κατάθλιψη» αλλά θα ήταν ψέμα. Μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσω να το δω το παρελθόν από απόσταση, να το έχω αφήσει πίσω μου εντελώς , και να μην βουρκώνω όταν μίλαω για την ιστορία μου ή όταν ακούω αντίστοιχες αλλονών.

Στη φάση αυτή θέλω απλά μία αγνωστη κοπέλα που εκτιμώ να μου πει ότι ειμαι σε καλό δρόμο, να συνεχίσω γερά και να μην φοβάμαι ότι θα υποτροπιάσω.

Ανεξάρτητα από την απάντηση..ευχαριστώ πολύ και για τον χώρο και για τους σπόρους τρόπου σκέψης και θετικών συναισθημάτων που παίρνω διαβάζοντας τη στήλη σου-danai

Ελπίζω να το διαβάσουν και άλλοι που έχουν κατάθλιψη και δεν πιστεύουν ότι υπάρχει διέξοδος από αυτό το «γκρι μικρό κουτί». Είσαι σε καλό δρόμο, μην τα παρατήσεις, και μη φοβάσαι τις αναποδιές, όχι επειδή αποκλείεται να συμβούν, αλλά επειδή ποτέ δεν θα γυρίσεις τόσο πίσω όσο ήσουν, και θα είσαι πολύ πιο έτοιμη να το αντιμετωπίσεις, γιατί τώρα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Τώρα είσαι μια άλλη. Έχεις κάνει το βήμα και αυτό δε μπορεί να σου το πάρει κανείς, το έχεις ήδη κατακτήσει.

________________
4.

αγαπητή Α-μπα ντρέπομαι λιγάκι αλλά ας τα πω. καποτε πριν 6 χρόνια κάποιος θα δίνε τα πάντα για μένα,εγώ όμως δεν είχα να δώσω ούτε λίγο γιατί μόλις είχα βγει από μια μεγάλη σχέση. όποτε τότε αποφάσισα να μη το ξεκινησω καν δλδ μετα απο 1 μηνα ειδα δε πηγαινε και το σταματησα.αυτος πληγωθηκε πολυ. τωρα ηθελα να δωσω μια ευκαιρια στο τοτε/...εκεινος τωρα εχει σχεση 4 χρονια αλλα ηθελε να βρεθουμε..//δε μου αρκει να χω κατι μισο // εκεινος δεν εχει να μου δωσει ολοκληρο.. πως τα βλεπεις? - Σουζη τρως!

Ότι δεν μπορείς να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και δεν υπάρχει τρόπος να δώσεις ευκαιρία στο «τότε». Μπορείς να δώσεις μια ευκαιρία στο «τώρα» μόνο, και αυτό να το θυμάσαι και για τις επόμενες φορές που θα λες ότι «δεν είσαι έτοιμη».

________________
5.

Αγαπητή Α,μπα γεια..σε διαβαζω λιγο καιρο αλλά εχώ ενθουσιαστεί με τις εύστοχες απαντήσεις σου, σε συγχαίρω. Τσπ στο θέμα μας. Είχα μία σχέση 2 χρόνων με έναν από απόσταση ,εγώ φοιτήτρια εκείνος δούλευε, βρισκόμασταν ανα 2μηνο περίπου ..εκείνος ερχόταν στη πόλη μου κι εγω το ίδιο..κάναμε σχέδια για ένα κοινό μέλλον ώσπου, πριν λίγο καιρό το τελείωσα( εδώ και 2μιση μήνες περίπου) . Ο λόγος? Μηδέν σεβασμός κ εκτίμηση για μένα, πάντα μ φερόταν υποτιμητικά με ειρωνεία, να με μειώνει και να με υποτιμά κι όταν τσακωνόμασταν με στόλιζε με πολύ ωραια επίθετα..ενώ εγώ δε του είχα δώσει κανένα δικαίωμα. Δε λέω πως δεν υπήρξαν και καλές στιγμές αλλα οι τσακώμοι ηταν κατι συνηθισμένο για μας.Το θέμα είναι πως δε περίμενε ποτέ να τν παρατήσω καθώς καθε φορά που σπάγαμε εγώ τν κυνηγούσα..εγώ τν επαιρνα τηλέφωνα κι εγώ χτυπιόμουν..Γένικά ητάν καταπιεστικός και δεν με σεβόταν καθόλου ως άνθρωπο,σόλα τα επίπεδα.Το λάθος μου ήταν που δε το τέλειωνα νωρίτερα αλλά απο τη στιγμή που μπλέκεις σε μια καταστροφική σχέση δε ξεφεύγεις εύκολα. Το θεμα τώρα είναι οτι εγω ναι μεν το χω παρει απόφαση και δν νιώθω τπτ για αυτόν ούτε θελω ξανά σχέση μαζί του αλλά αυτός επιμένει να μιλάμε σε καθημερινή βάση όπως όταν τα είχαμε..Μου είναι κι εμένα δύσκολο κι εμένα να του το κόψω εντελώς(εννοώ να μιλάμε) και μερικές φορές τον λυπάμαι,όπως πριν δε φέρεται αλλα ξέρω οτι δε μπορω να τν εμπιστευτώ ξανά.. Να του το κόψω και να μη του απαντάω καθόλου η να το συνεχίσω εώς ότου το πάρω κι εγώ απόφαση να μη του μιλάω ?? Ποιά είναι η γνώμη σου?? Φιλιά . me myself and I !

Δεν τελειώνει μέχρι να τελειώσει, που λένε. Ποιας φιλοσοφίας είσαι; Τραβάς το χανσαπλάστ αργά αργά αργά μέχρι που πονάνε τα χέρια σου από την αργή κίνηση ή είσαι από αυτούς που κάνουν χαλάουα; Αν είσαι σίγουρη ότι δεν θέλεις τίποτα από αυτόν, μα εντελώς εντελώς σίγουρη, ό,τι και να κάνεις, το θέμα θα λήξει, αργά η γρήγορα. Κρίμα που δεν είσαι όμως. Αν ήσουν εντελώς εντελώς σίγουρη, δεν θα την έκανες αυτή την ερώτηση, θα έκανες αυτό που θα έπρεπε να κάνεις για να ξεμπερδέψεις όσο πιο γρήγορα γίνεται – και θα ήξερες πολύ καλά ποιο είναι αυτό.

Κοίτα, αν θέλεις να τον βασανίσεις λίγο για τις προσβολές και τις κακίες που είπε, ποιος μπορεί να σε κατηγορήσει; Είμαστε άνθρωποι, μικρά και ανυπεράσπιστα πλάσματα με εγωισμούς φτιαγμένους από μεταξωτές κλωστές. Να ξέρεις όμως τι κάνεις, γιατί το παιχνίδι αυτό μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ.

________________
6.

Αγαπητη Α,μπα ειμαι δεκαοχτω χρονων φοιτητης . Ειμαι απο αυτα τα παιδια που προσπαθουν να αποδειξουν παντα οτι μπορουν να κανουν τα παντα σωστα ... Βασικα αυτο που λεμε καλο παιδι και καλα π.χ καλος γιος , καλος μαθητης , καλος φιλος κλπ...

Και ολα καλα , μια χαρα περναω γενικως . Το θεμα ειναι οτι νιωθω να εχω μπει τοσο μεσα σε αυτον τον ρολο που δε γινεται να ξεφυγω ακομα και οταν το θελω . Δεν εννοω οτι δεν κανω μαλακιες κλπ αλλα ολα ειναι με μορφη ξεσπασματος ... και τελοσπαντων θελω να κανω αλλα πραγματα και κολωνω απλα γιατι δεν ειναι σωστα .. και το ξερω οτι η πιο σαφης απαντηση ειναι απλα να κανω ο,τι θελω αλλα το προβλημα ειναι οτι δε ξερω τι θελω γιατι απ'τη μια νιωθω εγκλωβισμενος κι απ'την αλλη απλα κωλοχαιρομαι που μπορω να ειμαι ενταξει σε ο,τι μου παρουσιαζεται ... τι να κανωω ? Θελω να ζησω και φοβαμαι οτι αποκτω τον ψυχισμο ενος μεσηλικα , ολο λογια , απο πραξεις τιποτα και το χειροτερο αρχιζω να πειθω τον εαυτο μου οτι τελικα θα συνειδητοποιησω οτι ονειροβατω και οτι θα νιωθω ετσι για ολη την υπολοιπη ζωη μου ...

Αα και η στηλη σου απλα τα σπαει ! Και ευχαριστω-καπωςτηνειδα

Η πιο σαφής απάντηση δεν είναι να κάνεις απλά ό,τι θέλεις, και όποιος σου το πει αυτό δεν ενδιαφέρεται να σου δώσει μια χρήσιμη απάντηση, αλλά να τελειώνει την κουβέντα.

Αν η ερώτησή σου ήταν ένα μίγμα και το περνούσαμε από μια σίτα, αυτό που θα έμενε είναι η εξής φράση: «το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω τι θέλω».

Φυσικά και δεν ξέρεις τι θέλεις. Είσαι δεκαοχτώ χρονών.

Αυτό που νιώθεις είναι το βασανιστικό «ποιος είμαι». Είμαι έξυπνος; Καλός; Κακός; Ανάξιος; Καταπληκτικός; Το μόνο δεδομένο που έχεις είναι ότι μπορείς να καταφέρεις ό,τι σου παρουσιάζεται με τον ενδεδειγμένο τρόπο, κι αυτό το ξέρεις επειδή έχεις δει τα αποτελέσματα: έχεις πάει καλά στο σχολείο, έχεις γίνει φοιτητής, τα πας καλά με τους γονείς σου και με τους φίλους σου.

Όπως κατάλαβες αυτό, έτσι ακριβώς θα καταλάβεις και τα υπόλοιπα στοιχεία που απαρτίζουν αυτό που κάνει εσένα, εσένα. Δεν ξέρεις ποιος είσαι γιατί η ζωή δεν δε έχει ρωτήσει ακόμα, ώστε να πάρεις θέση και κυρίως, ώστε να δεις τα αποτελέσματα των πράξεών σου. Δεν θέλεις να το τραβήξεις στα άκρα γιατί υποψιάζεσαι ότι οι συνέπειες δεν θα είναι ευχάριστες – συγχαρητήρια, πολύ καλά κατάλαβες, δεν είναι! Δεν είναι απαραίτητο όμως να πιέσεις την κατάσταση, αν δεν θέλεις. Η ζωή θα σου κάνει αρκετές πάσες, θέλεις δε θέλεις. Και μέσα από τις αντιδράσεις και τις συνέπειες, θα αρχίσεις να σχηματίζεσαι και να γνωρίζεις ποιος είσαι.

Για να βοηθήσεις την διαδικασία όμως, αφού σε ενδιαφέρει το θέμα, μην αφήνεσαι τεμπελιάζοντας. Καταλύτης είναι οι γνωριμίες με ανθρώπους, οι συζητήσεις, τα ταξίδια, το διάβασμα, οι νέες γεύσεις, το σινεμά, η τέχνη γενικά. Ρούφηξε ό,τι έχει να σου προσφέρει ο ανθρώπινος πολιτισμός και τα άλλα θα έρθουν μόνα τους.

________________
7.

Λένα γεια σου. Εκεί μετά τα 20 είναι η 2η φορά που μου συμβαίνει αυτόν το χρόνο. Γνωρίζω άντρες σε κοινές παρέες και τα σχετικά κι επιδιώκουν αυτοί να με μάθουν περισσότερο, κι εγώ δε σου κρύβω πως μ΄ αρέσει να γνωρίζω ανθρώπους ν' ανταλλάσσω απόψεις, να βλέπω πως βλέπουν τη ζωή. Πάντα έδινα ευκαιρίες στους ανθρώπους χωρίς να εξετάζω το φύλο. Και περνάει ο καιρός κι ενώ έχεις κάνει παρέα σου λέει ο άλλος μα όταν ένας άντρας λέει σε μια γυναίκα να βγουν μια δυο φορές το θέμα είναι γκομενικό κι εγώ δεν πιστεύω στη φιλία άντρα-γυναίκα... Να τονίσω πως πάντα εξ αρχής λέω εκεί στα αρχικά πως είμαι απ τους ανθρώπους που αν θέλουν κάτι ερωτικό απ΄τον άλλο το δείχνουν και πως τονίζω πως θέλω να είμαι φίλη του άλλου.
Κι έρχομαι στην ερώτηση: είμαι παράλογη που εκνευρίζομαι όταν μετά από ένα χρόνο που εγώ ακούω προβλήματα, νοιάζομαι, ενδιαφέρομαι για τον άλλο ως άνθρωπο ακούω πως τι να κάνουμε έτσι είναι τα ενήλικα αγοράκια επιδιώκουν παρέα με τα κοριτσάκια μόνο για να τη ρίξουν στο τέλος. Εγώ δηλαδή που νόμιζα πως μόνο τα γυμνασιοπαιδα τα βλέπουν τόσο μονοδιάστατα κι εγωκεντρικά τα πράγματα κι οι ενήλικοι γνωρίζουν ανθρώπους και σε λίγο το πράγμα δείχνει και ξεκαθαρίζει κι αν τον άλλο τον πας σαν άτομο μπορεί να δέσεις και σα φίλος. Αλήθεια σου λέω έχω αρχίσει και προσβάλλομαι και μου πετάνε και στο τέλος ένα επιχείρημα του τύπου "μα σε ποια γυναίκα λες να βγείτε και δε σε γράφει, της λες τα προβλήματά σου, σου μιλάει αρκετό χρόνο και της είσαι αδιάφορος σα γκόμενος;" Κι αναρωτιέμαι τόσο μόμολα είναι; -lostintranslation –

Αγαπητή μου εικοσάχρονη.

Αντίθετα με όσα σου έχουν σφυρηλατήσει στο κεφάλι από το δευτερόλεπτο που γεννήθηκες με επιμονή και παράδοση που κρατάει δύο χιλιάδες χρόνια και βάλε, οι φιλικές σχέσεις δεν είναι ανώτερες, πιο αγνές και πιο αθώες από τις ερωτικές.

Όταν δύο ετεροφυλόφιλοι (άντρας-γυναίκα) σχηματίζουν ένα κανάλι καλής και αμφίδρομης επικοινωνίας και δεν είναι ερωτικά δεσμευμένοι με άλλους, το πιο πιθανό είναι ότι μεταξύ τους θα αναπτυχθεί ΚΑΙ ερωτικός δεσμός, Δεν είναι έργο του Σατανά. Είναι έργο του Μεγάλου Πνεύματος, αμήν.

Ο μονοδιάστατος της υπόθεσης είσαι εσύ που διαχωρίζεις τις φιλικές σχέσεις από τις ερωτικές ωσάν να μη μπορούν να συνυπάρξουν. Όμως όχι μόνο μπορούν, αλλά όταν συνυπάρχουν, μπορείς να σχηματίσεις σχέσεις ζωής. Η φιλία και ο έρωτας μπορούν να δέσουν γλυκά όπως οι φράουλες με τη σαντιγί (ή όπως οι πατάτες με το κέτσαπ).

Όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα επιλέξεις τους κατάλληλους ερωτικούς συντρόφους, αλλά και τους κατάλληλους φίλους. Αλλιώς μια ζωή άλλους θα γουστάρεις, και άλλοι θα είναι κατάλληλοι για σένα, και μετά θα λες για τον μαλακομαγνήτη.

Ο λόγος που οι άντρες το γυρνάνε πιο γρήγορα στο ερωτικό και δεν προσπαθούν να συντηρήσουν αυτά τα στεγανά με το πάθος που δείχνεις ας πούμε εσύ, είναι ότι δεν φοβούνται μήπως τους πουν «εύκολους». Δεν είναι ανώριμοι. Είναι ότι έχουν περισσότερη σεξουαλική ελευθερία από σένα. Αυτό πρέπει να το συνυπολογίζεις χωρίς να στραφείς εναντίον τους, γιατί αυτοί έχουν τις δικές τους αρνητικές επιπτώσεις.

Καλή τύχη.