Κάποτε είχα γράψει, κάπως αυστηρά, εναντίον της ανεύθυνης (έτσι τη θεωρώ) στάσης της στο θέμα του AIDS. Υποστήριζε πως μια τεράστια πλεκτάνη είχε στηθεί γύρω απ' αυτό, ότι ο ιός HIV δεν υπάρχει, ότι τα φάρμακα είναι αυτά που σκοτώνουν.
Μου είχε απαντήσει, στέλνοντάς μου ένα ντοκιμαντέρ για μια Αμερικανίδα αρνήτρια του AIDS - ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και σχεδόν πειστικό.
Θα ήταν ακόμα πιο πειστικό αν δεν έβρισκα πως η συγκεκριμένη Αμερικανίδα είχε πεθάνει λίγο καιρό μετά το ντοκιμαντέρ στο οποίο υποστήριζε πως δεν είχε AIDS, που γεννούσε τα παιδιά της -υποστηρίζοντας πως δεν θα έχουν AIDS μια και αυτή δεν είχε- και αυτά πέθαιναν.
Παρότι βασίζεται σε πειστικές, μισές αλήθειες, η άρνηση του AIDS σκοτώνει πλέον περισσότερο απ' το AIDS. Ειδικά σήμερα που είναι σχεδόν «σπάνιο» πλέον να πεθάνεις απ' το AIDS αν παίρνεις τα φάρμακά σου.
Είχα στεναχωρηθεί ψάχνοντας το θέμα μετά το τέλος του ντοκιμαντέρ, βλέποντας πως υπήρχε μια πλάνη -είχα στεναχωρηθεί για τη Μαίρη Παπαγιαννίδου της οποίας τα κείμενα διάβαζα στο Βήμα- ήταν εξαιρετική δημοσιογράφος, καλλιεργημένη γυναίκα, ένα πλάσμα γλυκύτατο.
Η Μαρία Παπαγιαννίδου στην εκπομπή «Έχεις Γούστο».
Κακώς κατά τη γνώμη μου τα ΜΜΕ μετέδωσαν χωρίς αξιολόγηση, ως «γεγονότα» τα πιστεύω της. Και πολύ κακώς της δόθηκε και βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς» για την ενημέρωση που προσέφερε στα θέματα του AIDS.
Τελικά, πέθανε χτες, από πνευμονική εμβολή και θρόμβωση του δεξιού ποδιού, συνδεδεμένα και τα δύο με το ΑIDS.
[Δείτε επίσης: Ξαναγράφοντας την ιστορία του HIV-AIDS: Το πρόσφατο ντοκιμαντέρ που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση για τη σκεπασμένη αρρώστια.]
----
Σήμερα, ο Νίκος Μπακουνάκης έγραψε στο Βήμα:
Τις πρώτες ώρες της Κυριακής του Πάσχα πέθανε η συντάκτρια του «Βήματος» Μαίρη Παπαγιαννίδου, σε ηλικία 47 ετών. Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη, 17 Απριλίου, στις 6 το απόγευμα, στο Νεκροταφείο του Βύρωνα.
[...]
Οι θέσεις της αποτυπώθηκαν σε τρία βιβλία της, που συζητήθηκαν πολύ διεθνώς. Είναι το «Πώς νίκησα το ΑIDS» που κυκλοφόρησε το 2006 με το ψευδώνυμο Μαίρη Κ., από τις εκδόσεις Καστανιώτη, «Το παιγνίδι του έρωτα στα χρόνια του AIDS» που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά από τον ίδιο εκδότη, με το όνομά της, Μαίρη Παπαγιαννίδου-Σαιν Πιερ, γιατί στο μεταξύ παντρεύτηκε τον Καναδό μη οροθετικό Ζιλ Σαιν-Πιερ. Και το τελευταίο «Αντίο AIDS», από τις εκδόσεις Οξύ το 2008.
Η Μαίρη ήρθε στο Βήμα της Κυριακής το 1989. Είχε σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών κι είχε μάστερ στο αρχαίο δράμα από το University College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Από το 1997, όταν εκδόθηκε το ένθετο των «Βιβλίων» ήταν βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του. Παρά την ασθένεια της, που την ανάγκαζε να απουσιάζει για μήνες, επέστρεφε πάντα με πολλή ορμή. Ήταν γενναία και μαχήτρια της ζωής.
Τα τελευταία κείμενά της στις σελίδες των «Βιβλίων» δημοσιεύτηκαν τον περασμένο Οκτώβριο. Μια ξαφνική επιδείνωση την απομάκρυνε από την εφημερίδα. Έστελνε μέιλ όπου περιέγραφε την εξέλιξη της υγείας της με χιούμορ και απόσταση σαν να μην αφορούσε την ίδια. Το τελευταίο μέιλ το έστειλε την Μεγάλη Εβδομάδα. Μιλούσε για την θρόμβωση. «Τώρα πρέπει να προσπαθήσω πολύ» έγραφε. «Αλλά θα επιστρέψω».
----
Η πανέμορφη αυτή γυναίκα δεν έκανε τίποτα κακοπροαίρετα. Αγωνίστηκε, πίστεψε πραγματικά στην αλήθεια της. Θέλησε να βοηθήσει τους άλλους - ελπίζω ειλικρινά όμως να μην ακολούθησε κάποιος το παράδειγμά της. Και μόνο να την έβλεπες για λίγο ήξερες ότι ξεχείλιζε από αγάπη.
Έκανε όμως μεγάλο λάθος στα του AIDS. Ας είναι ένα μάθημα αυτό σε μας τους υπόλοιπους, να μην είμαστε ποτέ τόσο απόλυτοι.
Η Μαίρη Παπαγιαννίδου ήταν δυνατή και εύθραυστη ταυτόχρονα. Έζησε ευτυχισμένη κι έδωσε τη δική της μάχη. Τώρα θα ξεκουραστεί. Τα συλλυπητήρια μου στους δικούς της.
σχόλια