Η Lady Gaga στην Αθήνα

Παρακολουθήσαμε, καταγράψαμε και φωτογραφίσαμε την πιο σχολιασμένη συναυλία της χρονιάς

ΜΟΥΣΙΚΗ / ΘΕΜΑΤΑ 20.9.2014 | 12:00

20.9.2014 | 12:00

Σκεφτόμουν κατά την διάρκεια της εμφάνισης της Gaga ότι ο βασικότερος λόγος που κάποιος έπρεπε να πάει στην συναυλία είναι αυτός της διασκέδασης. Δεν πας στην Gaga για να σκεφτείς ή να προβληματιστείς ή για να διαδηλώσεις [υπάρχουν άλλα μέρη και επιλογές για την φάση σου]. Για 2 περίπου ώρες πας στην Lady Gaga με σκοπό να ξεδώσεις, να χορέψεις και να ξεχαστείς από την μουντή καθημερινότητα σου είτε αυτή λέγεται σχολείο, είτε οτιδήποτε. Δεν είναι κάτι μεμπτό. Η Gaga είναι ιδανική για να «αποδράσεις» με τα αλλοπρόσαλλα κουστούμια και την υπερβολή της περφόμανς.

Στο OAKA δεν έγινε κάτι διαφορετικό. Η Gaga βγήκε μετά τις 9, ντυμένη στα χρυσά με φτερά με μια μπλε μπάλα στην κοιλιά όπως στο εξώφυλλο του Artpop και φυσικά ξεκίνησε με το ομώνυμο κομμάτι. Το στάδιο δεν ήταν γεμάτο από την αρχή και αυτό σε έκανε να πιστεύεις ότι η συναυλία πήγε άπατη. Γύρω στις 10 παρά όμως οι κερκίδες είχαν αρχίσει να έχουν μεγαλύτερη κίνηση. Συναντούσες πολλά πιτσιρίκια, μπαμπάδες και ανθρώπους μεγάλης ηλικίας! Από 13 χρονών μέχρι 70.

Προσωπικά είμαι κατά των μεγάλων συναυλιών επειδή πιστεύω ότι όταν βλέπεις σαν τελεία τον άλλον πάνω στην σκηνή δεν μπορείς να το χαρείς και να ταυτιστείς. Στην Gaga όμως συνέβη το αντίθετο και αφορά αποκλειστικά την δυναμική της σαν καλλιτέχνη. Σαν σκηνική παρουσία, θύμιζε έντονα Queen και τον μακαρίτη Freddie Mercury. Δεν μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς γιατί, τέτοιο αέρα έβγαζε. Δεν ξέρω αν είναι τόσο τυχαίο που πήρε το όνομα από εκεί και νομίζω δεν πρέπει να πέφτει τόσο σύγκριση με Μαντόνα λόγω του popstardom και της εμμονής με την μόδα. Με το που ξεπροβάλλει η φιγούρα της, αιχμαλωτίζει το βλέμμα και αυτό την κάνει φαινόμενο. Ακόμη και αν σου αρέσει ή την μισείς ή πας να την κράξεις, ΔΕΝ μπορείς να την αγνοήσεις όπως μου είπε ένας Γερμανός που περίμενε απ' έξω στην ουρά.

Είχε μια ατυχή εμφάνιση. Δεν έχει σημασία. Στέκεται μπροστά σου και τραγουδάει, ξεντύνεται, ξαναντύνεται ατρόμητη και το σημαντικότερο η επικοινωνία της με το κοινό είναι μεγαλειώδης. Πέρα από τις κραυγές "sagapw Athens, efharisto, moraki, κτλ.", τις ιστορίες με τα ελληνικά εστιατόρια, τον Έλληνα γκόμενο και το ντύσιμο με την ελληνική σημαία που της πέταξαν από το κοινό, τα μηνύματα ανοχής, ανέχειας και ισότητας, τον θαυμασμό της για τον ελληνικό πολιτισμό, σταματάει στη μέση το πρόγραμμα για να διαβάσει ένα γράμμα που της πέταξε ένας φαν. Το διαβάζει ολόκληρο, συγκινείται και αρχίζει να δίνει συμβουλές και συμπαράσταση μέσω της δικής της εμπειρίας σε έναν άγνωστο σε κρίση και ταυτόχρονα αυτό πάει σε ολόκληρο το στάδιο πριν ξεκινήσει πάλι να χτυπιέται σαν τρελή. Και όλοι από κάτω ακολουθούν στον ίδιο ρυθμό. Όπως ένας τύπος που κάθεται μπροστά μου που φαίνεται καχύποπτος σε όλη τη συναυλία αλλά σηκώνεται σε ένα σημείο, χωρίς να είναι δυνατό να παραμείνει κι άλλο ακούνητος. Είπε όλα τα χιτάκια και απέδειξε ότι δεν είναι μόνο κώλος αλλά και φωνή με ροκ άποψη και οξεία αντίληψη για τι συμβαίνει γύρω της. Ας μη γελιόμαστε, είναι ένα κορίτσι με τεράστια προσωπικότητα που πάνω στην σκηνή ζει με πάθος την κάθε στιγμή.