Πέθανε ο Χρόνης Μίσσιος

Πέθανε ο Χρόνης Μίσσιος Facebook Twitter
6

Σε ηλικία 82 ετών πέθανε ο γνωστός συγγραφέας Χρόνης Μίσσιος, το πρωί σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της Αθήνας.

Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα έζησε στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους κομμουνιστές, κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά.


Εκείνη την περίοδο, η οικογένειά του έφυγε για τη Θεσσαλονίκη. Εκεί, ο Χρόνης Μίσσιος δούλεψε σαν μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο στη δεύτερη τάξη του δημοτικού.



Από τα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στους αντάρτες.

Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και οργανώνεται στον Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων.


Το 1947 συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο.


Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ’ ένα τυχαίο γεγονός.


Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (με ένα... διάλειμμα από το 1962 έως το 1967), όταν δόθηκε η αμνηστία του Παπαδόπουλου, περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος. Τον έστειλαν στο Μακρονήσι, στον Άι- Στράτη, στις φυλακές Αβέρωφ, στην Κέρκυρα, στον Κορυδαλλό.

Εκεί μαθαίνει ανάγνωση και γραφή.

Το 1985 γράφει το πρώτο του βιβλίο. «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» είναι ο τίτλος του και από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του, τον καθιερώνει. Τρία χρόνια μετά, έρχεται η δεύτερη συγγραφική του προσπάθεια το «Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;».


Ακολούθησαν:
Τα κεραμίδια στάζουν (1991)
Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι (1996)
Ντομάτα με γεύση μπανάνας (2001)
Ο Χρόνης Μίσσιος διαβάζει Χρόνη Μίσσιο (2009)

6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μυστήριο 188 ΤΟ ΦΩΣ»: Μια έκθεση για τον «Μορφωτικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Ελευσίνος»

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / «Μυστήριο 188 - ΤΟ ΦΩΣ»: Μια έκθεση για τον «Μορφωτικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Ελευσίνος»

Ο Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με έναν εκ των ιδρυτικών μελών της, τον Θανάση Λεβέντη, μια ξεχωριστή και πολύπλευρη προσωπικότητα, άρρηκτα συνδεδεμένη με την πόλη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί παραιτήθηκε ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου

Culture / Γιατί παραιτήθηκε ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου;

Μια συνταρακτική υπόθεση συστηματικής κλοπής αρχαιοτήτων βρίσκεται μονάχα στην αρχή των αποκαλύψεων. Πώς έφτασαν να λείπουν μέχρι και 1,500 αντικείμενα από την συλλογή του Βρετανικού Μουσείου, πώς μερικά από αυτά κατέληξαν στο eBay, και το παρασκήνιο μιας παραίτησης που κρύβει πολλά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Ζαμέ Κορωπί: Λίγες αλήθειες για το μοχθηρό language barrier που κάποτε μας έχει τρολάρει όλους

Οπτική Γωνία / Ζαμέ Κορωπί: Λίγες αλήθειες για το μοχθηρό language barrier που κάποτε μας έχει τρολάρει όλους

Το πάθημα του συνηγόρου της Εύας Καϊλή, Μιχάλη Δημητρακόπουλου, ακριβώς, όπως παλαιότερα «τα αγγλικά του Τσίπρα», πέρα από τα ανέκδοτα και τα, δικαίως, μοχθηρά πειράγματα, έχουν πολλά να πουν για το γλωσσικό εμπόδιο και την υπερβολική αυτοπεποίθησή μας, όταν καλούμαστε να εκφραστούμε σε μία ξένη γλώσσα...
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Αννα Ροκόφυλλου: «Στον ΟΠΑΝΔΑ θέλουμε να αναδείξουμε την ιστορικότητα της Αθήνας»

Culture / Αννα Ροκόφυλλου: «Στον ΟΠΑΝΔΑ θέλουμε να αναδείξουμε την ιστορικότητα της Αθήνας»

Η Άννα Ροκοφύλλου, πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, κάνει έναν απολογισμό των δύο πρώτων ετών της θητείας της και δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της για το Φεστιβάλ Κολωνού (6-28/9) με το οποίο ο πολιτισμός γίνεται διαθέσιμος σε κάθε δημότη.
Το συγκινητικό βίντεο με τον Μικ Τζάγκερ για την επιστροφή του κοινού στο Άλμπερτ Χολ

Lifo Picks / Το συγκινητικό βίντεο με τον Μικ Τζάγκερ για την επιστροφή του κοινού στο Άλμπερτ Χολ

Your Room Will Be Ready: «Ανυπομονούμε να αρχίσουμε να δημιουργούμε αναμνήσεις μαζί σας με καλλιτέχνες παγκόσμιας κλάσης για άλλη μια φορά. Έχουμε περισσότερη ιστορία να γράψουμε».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

5 σχόλια
Σα να μην γεννήθηκαν ποτέ,σα να 'ταν ένα ψέμαάνθρωποι που δώσαν την χαρά,που 'φτασε και σε μένα.Άγιοι που δεν θα γιορταστούνγιατί δεν θα τους βρουνημέρα που ταιριάζει.Άμυαλοι που πέσαν στην φωτιάγια να 'χει τ' όνειροφωλιά για να κουρνιάζει.
Α ρε Σαλονικιέ... Και όλο λέγαμε να έρθουμε να σε βρούμε κι όλο το αφήναμε...Μ' έβαλες στην παρέα σου κι ήπιαμε ένα ποτηράκι μαζί, μέσα από τα βιβλία σου. Και έζησα και ένιωσα μέσα από την κουβέντα που κάναμε, μέσα από τις λέξεις σου.Απόψε θα ψάξω να καθήσω σε κανένα ταβερνάκι με χωμάτινο πάτωμα και να στάξω, όπως έλεγες, ζούλα λίγο κρασί καταγής για σένα.
Δυστυχώς κάποτε τελειώνει ο δρόμος.Θυμαμαι να διαβαζω το Χαμογελα ρε, τι σου ζητανε, και να ανατριχιαζω.Καλό ταξίδι λοιπόν, σε ένα άνθρωπο που ποτέ δεν εξαργύρωσε τη ζωή και τον πόνο του.