LIFOLAND
Mικροπράγματα /

Πολύ Κακές Κριτικές: Ο Βασίλης Ραφαηλίδης είχε μισήσει το φιλμ "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο"

Αστεία κριτική της ταινίας του Βασίλη Γεωργιάδη από τον αξεπέραστο συγγραφέα και κριτικό κινηματογράφου

Πολύ Κακές Κριτικές: Ο Βασίλης Ραφαηλίδης είχε μισήσει το φιλμ "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο" Facebook Twitter
Άρης Δημοκίδης
Άρης Δημοκίδης
7
Πολύ Κακές Κριτικές: Ο Βασίλης Ραφαηλίδης είχε μισήσει το φιλμ "Το χώμα βάφτηκε κόκκινο" Facebook Twitter

Τόσα χρόνια που μαζεύω κακές κριτικές και τις δημοσιεύω σ' αυτήν τη στήλη, ποτέ δεν βρήκα κάποια που να είναι τόσο ενδιαφέρουσα. 

Και εξαιτίας του Βασίλη Ραφαηλίδη, του αιρετικού διανοητή που όμοιός του δεν υπήρξε, δυστυχώς, ακόμα.

Αλλά και εξαιτίας του format της κριτικής. Κάποιος καλός και δημιουργικός άνθρωπος μετέτρεψε την γραπτή κριτική σε ένα multimedia οπτικοακουστικό θέαμα, με τις λέξεις του Ραφαηλίδη, τις εικόνες της ταινίας και τη μουσική του Ροζ Πάνθηρα απ' τον Bobby Mc Ferrin.

Ιδού:

 

7

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Mικροπράγματα / Πολύ Κακές Κριτικές: Η αφρισμένη κριτική που δεν ήθελε να γραφτεί.

Η Γιάννα διάβασε μια κατασπαρακτική κριτική ενός βιβλίου και μου έστειλε το λινκ. Υπεύθυνος γι' αυτήν ο βιβλιοκριτικός Γιάννης Γεωργακόπουλος του protagon, που προβληματίστηκε πολύ πριν τη γράψει. <br> <br> "Τα έχει όλα αυτή η κριτική", σχολιάζει η Γιάννα. "Δεν ξέρω τι μ' αρέσει περισσότερο. Απεγνωσμένο αγώνα της κριτικής για να μη γραφτεί, αφρούς, φλύκταινες, κάψιμο βιβλίων, την Άννα Βίσση, μάτι που γυαλίζει, τον Παπακαλιάτη - και την φράση που μ' άρεσε περισσότερο: "η παρέα του ποιητή Φανφάρα"
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
2 σχόλια
ΘΩΡΗΚΤΟ
ΘΩΡΗΚΤΟ
Όλες οι ταινίες και συγγραφικά έργα κατ επέκταση απο καταβολής, μοιραία ασχολούνται με το τρίπτυχο ΕΡΩΤΑΣ - ΕΚΔΙΚΗΣΗ - ΤΑΞΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ.Με εξαίρεση τη λογοτεχνία του Φανταστικού.Από αυτό το μανιφέστο, ξεφύγαμε τις τελευταίες 2-3 δεκαετίες.Κι αυτό γιατί διαμορφώθηκαν σιγά σιγά οι κοινωνικές και οικογενειακές δομές σε κάτι νέο, πιο φιλελεύθερο αλλά και τρομακτικά μοναχικό που δεν αναλύεται έτσι απλά στο παρόν σχόλιο.Ο σύγχρονος άνθρωπος "της εικόνας", κατακλύζεται από την εσωστρέφεια, τον συμφεροντολογισμό, την αδιαφορία, την έλλειψη ανθρωπιάς εν κατακλείδι.Και η καλλιτεχνική παραγωγή της Ελλάδας, στο μεγαλύτερο ποσοστό της, δεν θα μπορούσε να απέχει αγαπητοί μου.Αυτό που κάνει τη διαφορά, είναι η διαφορετική ματιά που ο σκηνοθέτης, ο συγγραφέας, ο μουσικός, βλέπει το ίδιο πράγμα με τους περισσότερους, αλλά το αποσαφηνίζει με τη δική του γενναιότητα.Καλό ή κακό, είναι άλλο πράγμα και υποκειμενικό.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
...Δεν είναι και τόσο κακή, μωρέ. Έχει ενδιαφέρον αυτό το μπάσταρδο greek-epic, πολύ καλή φωτογραφία επίσης. Μέχρι υποψήφια στα Όσκαρ είχε πάει!:-)38th Academy AwardsBest Foreign Language FilmThe Shop on Main Street (Czechoslovakia) Kwaidan (Japan)Kwaidan (Japan)Dear John (Sweden)Marriage Italian-Style (Italy)Blood on the Land (Greece)
Renton
Renton
ε , εμείς τη βλέπουμε με συμπάθεια 50 χρόνια μετά ως ρετρό, γι αυτό. Είχε βέβαια και πολύ καλούς ηθοποιούς, έναν από τους καλύτερους σκηνοθέτες, αλλά η αλήθεια είναι, από εφημερίδες της εποχής που έχω μελετήσει, πως διαφημίστηκε ως το πρώτο ελληνικό γουέστερν
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Αυτό που λέω ότι για να φτάσει στα όσκαρ εκ των πραγμάτων δεν (μπορεί να) είναι τόσο φόλα.Εδώ η Ηλέκτρα του Κακογιάννη που χαίρει αδιαμφισβήτητης, νομίζω, εκτιμήσεως (και παγκοσμίως) έχει σημεία που είναι κουκουρούκου από άποψη αναχρονισμών και μερικά ενδυματολογικά που σου φεύγει το κλαπέτο, παρ' ολ' αυτά είναι μία μεγάλη ταινία.Νομίζω ότι πολλές φορές εις το Ελλάντα παθαίνουμε/ναμε κάτι που λέγεται σύνδρομο ...παρθενογένεσης. Α ...αυτό μοιάζει με ινδικό δράμα, α ...αυτό με ιταλικό νεορεαλισμό, α ...αυτό με αμερικανική επική ταινία κ.λπ.. Το ότι προωθήθηκε ως western στην εποχή του είναι, πράγματι, ιλαρό. Αναιρεί αυτό το γεγονός όλη την αξία της ταινίας; Just saying :-)
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
(Μαρία;;)Το πρώτο μου άβαταρ στην lifo ήταν αυτό:http://www.tainiothiki.gr/pictures/photos/2939/1.jpgΔεν αντιλέγω ιδιαίτερα σ΄ αυτά που λες, η γκάμα της θεματικής είναι περιορισμένη και όχι δεν φαίνεται να προκύπτει, απλά, από ένα καθρέφτισμα της κοινωνίας, έτσι «διά του κρίνου»: Σαφώς αυτό σχετίζεται με το στάτους των εξουσιών, με την πολιτική, με τις λογοκρισίες. Αρκετά ενοχλητική, επί της ουσίας, επίσης βρίσκω έτερη γκάμα ελληνικών ταινιών που ακολουθούν κάποια στερεότυπα πλοκής και καταλήγουν πάντοτε σε σκηνή γάμου. Ακόμη κι αν η ταινία παρεκκλίνει θεματολογικά, κλείνοντας γερά το μάτι στον θεατή, προς το τέλος υπάρχει πάντοτε η αναπόφευκτη «κανονικοποίηση». Κακά τα ψέματα έχουμε γαλουχηθεί δεκαετίες τώρα με περισσότερη συντηρικοποίηση με λιγότερη πρωτοπορία. Αρκετές ταινίες, εντούτοις, έχουν ενδιαφέρον ακόμη και ως προς την παρατήρηση των άνωθεν, αν όχι για τίποτε άλλο.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Αν θες, οπωσδήποτε, να διαφωνούμε κάπου (παρότι δεν το κρίνω απαραίτητο) ...μάλλον θα συνοψίζεται στο γεγονός ότι βρίσκω αρκετές ταινίες άξιες θέασης, παρότι προβληματικές. Δεν το πίστευα παλαιότερα, αλλά το πιστεύω εδώ και κάποιο καιρό.Different lenses - different view.
Renton
Renton
όχι εμένα εγώ απεναντίας επανεκτιμώ επίσης τον κινηματογράφο της εποχής (ειδικά τα φιλμ νουάρ του Μαρή), και από πλευράς κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος αλλά και καλλιτεχνική. απλά και τότε και οι ίδιοι οι σκηνοθέτες εξέφραζαν δυσαρέσκεια σε σχέση με την εμπορικότητα του κινηματογράφου, αποδίδοντας το στους παραγωγούς.