Το πρότυπο για το μυώδες και υπερβολικά γυμνασμένο σώμα βρίσκει ολοένα και περισσότερη ανταπόκριση στα αγόρια μικρής ηλικίας χάρη σε φιγούρες δράσης που προωθούν αυτό τον ανδρικό σωματότυπο.
Η ταύτιση του υπερβολικά γυμνασμένου άνδρα με την ασφάλεια και την προστασία που από τη φύση του παρέχει στο αδύναμο –όπως πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ακόμη και σήμερα για τη γυναίκα- φύλο έχει οδηγήσει στη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας υπερ –ανδρών. Αυτοί περνούν ολοένα και περισσότερο χρόνο κάνοντας γυμναστική ενώ εικόνα αυτή ταυτίζεται πια για την πλειονότητα των παιδιών με τον έλεγχο και την εξουσία.
Από πολύ μικρά τα αγόρια εθίζονται σε τέτοιες εικόνες οι οποίες σε συνδυασμό με τις άτυπες απαγορεύσεις που περικλείουν την ανδρική φύση, όπως ότι δεν πρέπει να κλαίνε, δημιουργούν την ολοκληρωμένη εικόνα που οφείλουν αυτά να ακολουθήσουν σε όλη τους την πορεία.
Οι βιομηχανίες, λοιπόν, σκεπτόμενες τις νέες –ακραίες, για αρκετούς ψυχολόγους- τάσεις της μόδας δημιουργούν φιγούρες δράσης που απαντούν στο πρότυπο του υπερβολικά γυμνασμένου άνδρα που ακόμη και ένα χαλαρό Τ-shirt μοιάζει να έχει βγει τουλάχιστον 3 νούμερα πιο μικρό. Τα παιχνίδια με ήρωες δράσης δημιουργούνται με γνώμονα αυτή ακριβώς την πεποίθηση για την ισχυρή εικόνα του άνδρα και τη μυϊκή δύναμη που είναι αρκετή ώστε να τον προστατέψει και να του παρέχει μια σημαντική θέση στην ιεραρχία. Τα παιχνίδια αυτά έχουν ως στόχο την ανάδειξη του ανταγωνισμού και της βίας, ακόμη και την επιβεβαίωση του ανδρισμού, όπως ισχυρίζονται πολλοί παιδο-ψυχολόγοι.
«Επικεντρώνονται στη βία, στην επιθετικότητα και στον ανταγωνισμό, διεγείροντας και αναπαράγοντας εικόνες και πρακτικές ενός ηγεμονικού ανδρισμού και είναι κυρίως όπλα, οχήματα, υπερήρωες ή φιγούρες δράσης», δηλώνει η Δήμητρα Κογκίδου, καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Τα στερεότυπα που επιβιώνουν από τις βιομηχανίες παραγωγής παιχνιδιών, δημιουργούν εικόνες- πρότυπα ακόμη και για τα μικρά κορίτσια, που οφείλουν να ταυτιστούν με τους κανόνες ομορφιάς και τις συγκεκριμένες αναλογίες. Ωστόσο, χρειάζονται την προστασία από τους υπερ- ήρωες που με διάφορα συμπληρωματικά εργαλεία, όπως όπλα, συγκεκριμένες στολές, θα τις υπερασπιστούν.
Τα μηνύματα τύπου "σκοτώνω" ή "νικώ τους αντιπάλους μου" που αναγράφονται στις πολύχρωμες συσκευασίες των παιχνιδιών αποτυπώνονται στο υποσυνείδητο των παιδιών ήδη από τις μικρές ηλικίες. Αποτελεί, λοιπόν, ένα από τα βασικά στοιχεία που δομούν τις κοινωνικές σχέσεις των παιδιών στο μέλλον και κατ'επέκταση τον τρόπο με τον οποίο αυτά θα εξελιχθούν στην κοινωνική πραγματικότητα.
Η κοινωνία, παρόλα αυτά, δεν δείχνει να αντιδρά και αντιθέτως, ενθαρρύνει αυτές τις συμπεριφορές «διδάσκοντας στα αγόρια τη βία», όπως αναφέρει η Δ. Κογκίδου. Από πολύ μικρά τα αγόρια εθίζονται σε τέτοιες εικόνες οι οποίες σε συνδυασμό με τις άτυπες απαγορεύσεις που περικλείουν την ανδρική φύση, όπως ότι δεν πρέπει να κλαίνε, δημιουργούν την ολοκληρωμένη εικόνα που οφείλουν αυτά να ακολουθήσουν σε όλη τους την πορεία.
Η επιθετικότητα είναι μια από τις λύσεις που επιλέγουν πολλά αγόρια ώστε να ανταπεξέλθουν στο πρότυπο. Ωστόσο, η λύση δεν είναι η απαγόρευση των παιχνιδιών, σύμφωνα με την καθηγήτρια του ΑΠΘ. Το μοναδικό που μπορούν οι γονείς να κάνουν ως αντίδραση σε αυτή την τάση είναι να ενθαρρύνουν τα παιδιά να παίζουν με διάφορα παιχνίδια, και όχι με συγκεκριμένες κατηγορίες.
«Η προσπάθειά μας δεν είναι να καταργηθούν τα παιχνίδια για αγόρια και κορίτσια, αλλά να δοθεί το μήνυμα στα παιδιά, ότι όλες οι δυνατότητες και επιλογές είναι ανοιχτές και να πιεστεί η βιομηχανία να παράγει περισσότερα ουδέτερα ως προς το φύλο παιχνίδια». Οι βιομηχανίες θα πρέπει να δημιουργήσουν περισσότερο ουδέτερα παιχνίδια αφήνοντας τα παιδιά να εκδηλώνουν ελεύθερα τις δεξιότητές τους, όπως διευκρινίζει η κ. Κογκίδου.
σχόλια