ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: και σε όποιον αρέσω

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: και σε όποιον αρέσω Facebook Twitter
40


________________
1.


Νιώθω αρκετά περίεργα. Είμαι μαζί με μια όμορφη κοπέλα, περνάμε καλά, αλλά παρατηρώ ότι έχει πολλές ανασφάλειες όσον αφορά το να προχωρήσουμε όπως όλα τα ζευγάρια. Είμαστε μαζί 3 μήνες, αλλά τίποτα.. Μήπως, δεν με βλέπει τόσο ενδιαφέρον ;) ;- Ααρών


Όταν μια γυναίκα δεν θέλει να προχωρήσει μαζί σου όπως όλα τα ζευγάρια -που δεν ξέρω τι σημαίνει- δεν είναι επειδή έχει πολλές ανασφάλειες, είναι επειδή δεν θέλει. Οι λόγοι που δεν θέλει κατά πάσα πιθανότητα έχουν να κάνουν και με σένα, δυστυχώς χωρίς το «;)». Υπάρχουν και άλλοι λόγοι, που δεν θα ξετρυπώσεις μέσα σε τρεις μήνες. Γιατί δεν τη ρωτάς;

________________
2.

σε λιγους μηνες τελειωνω με την σχολη μου και φευγω απο την πολη που σπουδαζα, ομως εχω σχεση με ενα παιδι που θα συνεχισει να σπουδαζει σε αυτη την πολη. το προβλημα ειναι οτι δεν ειμαστε απο το ιδιο μερος και για τα επομενα χρονια(2-3) δεν θα ξαναβρεθουμε στην ιδια πολη. ειμαστε και οι δυο 23(δεν ξερω αν βοηθαει) και μου αρεσει αρκετα αλλα οι πιθανοτητες για πολλα ταξιδια τα επομενα χρονια δεν ειναι παρα πολλες λογω γονιων και υποχρεωσεων..δεν ξερω τι ειναι καλυτερο και για τους δυο μας?!

Αυτό που είναι καλύτερο και για τους δυο σας θα σας το δείξε η ζωή, δεν χρειάζεται να το ξετρυπώσετε εσείς με τη βία. Αν σου αρέσει αρκετά για να συνεχίσεις την επαφή, θα το κάνεις, αν σου αρέσει αρκετά επειδή ήταν εκεί γύρω τόσα χρόνια και δεν είχες γνωρίσει κάποιον καλύτερο, θα το καταλάβεις.


________________
3.

Αγαπητη Α,μπα,
Ποιο ειναι το τελευταιο λογοτεχνικο βιβλιο που διαβασες και θα το συστηνες ανεπιφυλακτα??- bookie


'Ανεπιφύλακτα' είναι μεγάλη κουβέντα. Το βιβλίο που μου έκανε τελευταία τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το "The Glass Castle: A Memoir" της Janet Walls, δε νομίζω ότι έχει μεταφραστεί, διαβάστε εδώ  περισσότερα. Αυτές τις ημέρες διαβάζω το "Wonder" της R.J.Palacio, και μου αρέσει πάρα πολύ. Υποτίθεται ότι είναι για παιδιά, αλλά είναι από αυτά που είναι και για μεγάλους.
 

________________
4.


Αγαπητή Α μπα,
είσαι υπέροχη κι εσύ και τα λεγόμενά σου. Λοιπόν, το στόρυ έχει ως ακολούθως. Γνωρίζω ένα παιδί, με ενθουσιάζει σαν προσωπικότητα, είμαι περήφανη για την διαφοροποιημένη σε σχέση με τα προηγούμενα στανταρντς μου επιλογή, πηγαίνω στην πόλη του να γνωριστούμε καλύτερα αλλά χάνω το έλεγχο με το ποτό με αποτέλεσμα να φέρομαι εντελώς αλλοπρόσαλλα απ' ό,τι πληροφορήθηκα καθώς έχω κενό μνήμης. Είμαι άτομο που έχω αυτοέλεγχο, πετυχαίνω στόχους, έχω αγαπημένους φίλους αλλά αυτή τη φορά ξέφυγα και σοκαρίστηκα. Το ίδιο και το παιδί-τρόμαξε μαζί μου απ' ό,τι είπε, επιστρατεύοντας καυστικότατο χιούμορ σε κοινή φίλη. Ξενέρωσε απίστευτα, δε θέλει πλέον επικοινωνία, μάλιστα με σχολίασε και σε φίλους ισχυριζόμενος ότι είμαι σχεδόν τρελή. Ευτυχώς σε δικούς μου φίλους που ξέρουν ποια είμαι. Η ερώτησή μου είναι 1. αν πρέπει να νιώθω αποκλειστικά εγώ άσχημα για ό,τι συνέβη, 2. γιατί νιώθω τόσο άσχημα για μένα, αλλά 3.ταυτόχρονα είμαι και θυμωμένη με αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος έχει δει και τη νηφάλια πλευρά μου και φέρθηκε αναλόγως. Τέλος,4. γιατί κάνω προβολές στο μέλλον να του δείξω ότι δεν είμαι ο μεθυσμένος εαυτός μου. Αξίζει όλο αυτό το αυτομαστίγωμα; (1-4)- triste_mariposa

Αν δεν μάθεις τι είναι αυτό το αλλοπρόσαλλο που έκανες, δε βλέπω τρόπο να έρθει η λύτρωση. Δεν είναι για όλους τα ίδια πράγματα αλλοπρόσαλλα. Κρίμα που έγινε αυτό με κάποιον που δεν σε ξέρει. Αν σοκαρίστηκε τόσο πολύ, ίσως να είναι απόδειξη ότι δεν ταιριάζετε, στο κάτω κάτω.


Για τις ερωτήσεις: 1. Εσύ μέθυσες, εσύ δε θυμάσαι τι έγινε, και γι'αυτά τα δύο εσύ είσαι αποκλειστικά υπεύθυνη. Να 'αισθάνεσαι άσχημα' δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει και δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Για ποιο πράγμα; Ο καθένας μπορεί να αισθάνεται άσχημα για ό,τι θέλει, οι αποκλειστικότητες δεν χρειάζονται. 2. Αχά, αυτό εννοείς με το 1. Νιώθεις άσχημα επειδή έχασες τον έλεγχο, είναι αυτονόητο. Δεν είναι λίγο πράγμα. Είναι λογικό να το αισθάνεσαι. 3. Όπως λογικό είναι να θυμώνεις και με αυτόν, που σε ξέγραψε από μια στιγμή, ενώ έχει πιο συνολική άποψη. Επανέρχομαι: δεν είναι υποχρεωτικό να νιώθεις αποκλειστικά άσχημα. Έχεις κάθε λόγο να έχεις θυμώσει και μαζί του, ενώ νιώθεις άσχημα και για τον εαυτό σου. Κανένα πρόβλημα.


Και 1-4: το αυτομαστίγωμα κάνει καλό μόνο όταν βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα.


________________
5.


Έχω μια σχέση σχεδόν δυο χρόνια. εγώ 29 αυτός 31. Από την πρώτη στιγμή δεν υπήρξε αυτό το ''κλικ'' όμως είπα να δώσω κάποιες ευκαιρίες, γιατί είχα άσχημες εμπειρίες απ' το παρελθόν. Αυτός πολύ καλό παιδί, από καλή οικογένεια, με μόρφωση και δουλειά. Όπως ακριβώς τον ήθελα, όμως τλκ δεν τον ερωτεύτηκα ποτέ. Η σχέση αυτή είναι όμορφη αλλά χωρίς έντονο πάθος, χαλαρή, περισσότερο σχέση λογικής. Κι ενώ τα πράγματα προχωράνε (γνωριμίες με γονείς και τραπεζώματα) εγώ νιώθω αρκετές φορές ότι πνίγομαι κ ότι αυτός δεν είναι αυτό που ονειρεύτηκα και που θέλω να είναι ο πατέρας των παιδιών μου. Περνάω όμορφα αλλά....Αξίζει να ρισκάρω να χωρίσω, ψάχνοντας τον έρωτα της ζωής μου που ίσως και να μην τον βρω ή να συνεχίσω να είμαι σε μια όμορφη, ήρεμη σχέση που σίγουρα θεωρείται και πιο ασφαλής;;- ΕΛΕΝΑ

Για ρώτα τον πώς νιώθει αυτός για σένα. Μπορεί κι αυτός να μην σε ερωτεύτηκε ποτέ, και έτσι ή θα σε διευκολύνει, ή θα σου έρθει ο ουρανός σφοντύλι. Πάντως, μην παντρευτείς κάποιον χωρίς να ξέρει ότι νιώθεις έτσι. Είναι τουλάχιστον ανέντιμο, αν και υπάρχουν πολύ πιο βαριές λέξεις, που είναι πιο κατάλληλες.


Ασφαλής δεν είναι καμία σχέση, και μάλλον θα το καταλάβεις όταν κάνεις αυτή τη συζήτηση.


________________
6.

Λένα καλησπέρα,
Σου στέλνω αυτή τη στιγμή που θέλω να φάω έναν καταψύκτη Ben & Jerry's από τα νεύρα μου.
Έχω νεύρα με τον εαυτό μου που αφέθηκα και τώρα νιώθω να ερωτεύομαι χωρίς την ανταπόκριση που θα ήθελα.
Με τον τύπο βρισκόμαστε μια στις 10 μέρες περίπου, περνάμε κάποιες ώρες μαζί, τρώμε, πίνουμε, κουβεντιάζουμε, κάνουμε βόλτες και υπέροχο σεξ. Κάποιες φορές κοιμόμαστε μαζί, ξυπνάμε, πίνουμε καφέ, τρώμε πρωινό, βλέπουμε κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση, ακούμε μουσική.

Και ερωτώ - γιατί να θέλεις να τα κάνεις αυτά με κάποιον (κανείς δεν αναγκάζει κανέναν), να περνάτε καλά, αλλά μόνο μια φορά στις δέκα μέρες; Πώς γίνεται; Πώς το κάνουν (όσοι το κάνουν); Και εγώ γιατί δεν μπορώ και νιώθω σα χαζή και στέλνω μηνύματα;- χαζή

Πώς γίνεται; Μα το λες μόνη σου: γίνεται, όταν ο ένας από τους δύο ερωτεύεται χωρίς την ανταπόκριση που θα ήθελε.


Δεν είναι μόνο ο έρωτας με τέρμα γκάζι ή η πλήρης αδιαφορία, υπάρχουν όλα τα ενδιάμεσα στάδια. Αυτός βρίσκεται στο ενδιάμεσο στάδιο, στο οποίο του αρκεί μια συνάντηση στις δέκα μέρες. Ο μόνος λόγος που σου φαίνεται τόσο περίεργο που του αρκεί, είναι ότι εσύ θέλεις κάτι άλλο. Αν ήθελες εσύ μια συνάντηση στις δέκα μέρες, δεν θα σου φαινόταν καθόλου παράξενο.


Στην ουσία ρωτάς «πώς γίνεται να μη με ερωτεύτηκε τώρα που με γνώρισε, όπως τον ερωτεύτηκα εγώ». Είναι μια ανθρώπινη ερώτηση, κάπως κωμικοτραγική, όπως κωμικοτραγική είναι όλη η ανθρώπινη ύπαρξη. Μην το παίρνεις κατάκαρδα. Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, ελαφρώς τρυφερά αστείοι.

________________
7.

Ρε συ Α, μπα είμαι τρομερά απογοητευμένη με την "πριν λίγο καιρό" κολλητή μου. Ας πούμε την φίλη μου "Ξανθιά". Είμαι περίεργος άνθρωπος και αντικοινωνικός. Με την Ξανθιά όμως τα βρίσκαμε. Εκείνη ήσυχη και εγώ εκρηκτική. Όπως σου είπα είμαι αντικοινωνική όμως μόνο και μόνο για να χαμογελάσει βγήκα με 15 άτομα από την σχολή της που ήταν παρέα του αγοριού της. Ναι αυτό είναι μεγάλη υποχώρηση για εμένα. Δεν μπορώ να κάθομαι κάπου για πολύ καιρό και ούτε γουστάρω να μπαστακωνομαι σε κάποιου το σπίτι. Πάλι όμως πήγα να μείνω ένα μήνα εκεί που σπούδαζε(Σπάρτη) ενώ δεν ήθελα καθόλου γιατί έμενε με το αγόρι της με τον οποίο δεν ελιχα και κανένα απολύτως πρόβλημα, ίσα ίσα τον αγαπάω και αυτόν αλλά δεν θέλω να είμαι στα πόδια κανενός ούτε να χαλάω την ηρεμία και την συνήθεια του άλλου στο ίδιο του το σπίτι. Μου την σπάει όταν μου λέει ότι θα κάνει κάτι και δεν το κάνει. Το περασμένο καλοκαίρι είχαμε κανονίσει να έρθει Αθήνα να μείνουμε λίγο μαζί και με έκλασε για να πάει αλλού, στον γυρισμό μου πε ότι θα ρθει και πάλι με έκλασε και πήγε αλλού. Εκανε γύρω στον 1,5 μήνα να μου μιλήσει και γύρισε να μου πει συγνώμη. Της είπα ότι δεν θέλω να συζητήσω τίποτα από το Facebook και αν θέλει να έρθει εδώ να μιλήσουμε..Πάντα με έβαζε ανάμεσα σε κάτι άλλο ,σε ότι δουλειά υπήρχε έχωνε κάπου και εμένα και ποτέ δεν έκανε κάτι αποκλειστικά και με σκοπό εμένα όπως έκανα εγώ. Με έχωσε κάπου και άφησε 2 μέρες κ για εμένα. Τα μιλήσαμε και όλα καλά. Κανονίζουμε να ξανάρθει την επόμενη βδομάδα για να αράξουμε παραπάνω και ενώ της έχω βρει μεταφορικά κλπ πάλι με κλάνει με χίλιες δυο δικαιολογίες του κώλου. Τσακωθήκαμε πολύ και κοιτώντας πίσω βλέπω ότι δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό για εμένα και την φιλία μας. Δεν προσπάθησε ποτέ και με πληγώνει αυτό. Προσπαθώ να βρώ κάτι να την δικαιολογήσω αλλά δεν υπάρχει τίποτα. Προσπάθησα να το σώσω. Όλοι μου λένε να μην ασχολούμαι άλλο μαζί της και αυτό κάνω ,αλλά με τρώει ,θέλω να το τελειώσω με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Ξέρω ότι αυτά που σου γράφω δεν βγάζουν πλέον νόημα γιατί έχω σβήσει πάρα πολλά για να μην σε κουράσω. Πόσο παραπάνω μπορώ να προσπαθήσω για μια φιλία που νόμιζα ότι άξιζε; Υπάρχει άλλο περιθώριο; Δεν μπορώ να σταματήσω να την αγαπάω. Και ότι αγαπάμε το αφήνουμε να φύγει, έτσι δεν λένε; Να την αφήσω και εγώ και να πάρει η καθεμιά τον δρόμο της; Να της πω όλα όσα νιώθω για να ηρεμήσω και να το λήξω εκεί η δεν αξίζει καν τον κόπο;- Απελπισμένη

Απελπισμένη;


Έστω, απελπισμένη.


Απελπισμένη, δηλώνεις ότι είσαι περίεργος και αντικοινωνικός άνθρωπος, και νομίζω ότι αυτή η δήλωση όχι μόνο δεν σε προβληματίζει, αλλά θεωρείς ότι είναι και τιμή σου και καμάρι σου. Αυτή είσαι και σε όποιον αρέσει; Ωραία λοιπόν.


Αυτά τα χαρακτηριστικά σε έχουν οδηγήσει να έχεις μια κολλητή μόνο, την 'Ξανθιά', με την οποία 'τα βρίσκετε', και με το 'τα βρίσκετε', εννοείς ότι ανέχεται τις παραξενιές σου. Βλέπω ότι δεν σου περνάει από το μυαλό να αναθεωρήσεις για τη συμπεριφορά σου, αλλά ψάχνεις να βρεις αυτόν που δεν θα την κάνει θέμα. Εκτός και αν στ' αλήθεια θεωρείς μεγάλη υποχώρηση να βγεις με 15 άτομα. Αν το εννοείς, περιορίζεις πάρα πολύ τις επιλογές που έχεις για παρέα.


Η δυσκολία που δημιουργείς λόγω της στάσης σου σημαίνει ότι αν μια φιλία δεν πάει καλά, θα το ζήσεις μέχρι το τέλος. Όσο πιο δύσκαμπτη είσαι, τόσο πιο δύσκολο θα είναι. Και όσο πιο πολύ βασίζεσαι σε αυτόν που δεν σου κάνει παράπονα για το πόσο περίεργη είσαι, τόσο πιο πιθανό είναι να σε απογοητεύσει.


Νομίζω ότι είχες περισσότερες προσδοκίες από αυτή τη φιλία από όσες της αντιστοιχούσαν, και ο λόγος, λέω για άλλη μια φορά, είναι η περηφάνια που έχεις για τον δύσκολο σου χαρακτήρα. Μπορείς να είσαι περήφανη, μπορείς να μείνεις όπως είσαι, αλλά πρέπει να είσαι και έτοιμη για τις συνέπειες. Η παραξενιά σου θα σε δένει με ακατάλληλους ανθρώπους, επειδή είναι το μόνο σημείο δεσίματος: ή θα την δέχονται, ή δεν θα τη δέχονται. Η παγίδα είναι η εξής: αν τη δέχονται, δεν είναι απαραίτητα επειδή σε καταλαβαίνουν και σε αγαπούν. Μπορεί να τη δέχονται επειδή δεν τους καίγεται καρφάκι.

40

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

17 σχόλια
#7 Αυτή την ερώτηση θα μπορούσα να την είχα γράψει κι εγω, σε παλιότερες εποχές. Λίγες σκέψεις μου, που προσπάθησα να τις βάλω σε τάξη (είναι κι αργά το βράδυ):Α)Όπως έγραψαν κι άλλοι πριν απο μένα, ο καθένας δίνει διαφορετική θέση στους ανθρώπους της ζωής τους. Εσύ μάλλον έχεις δώσει μεγάλο κομμάτι στη φίλη σου, αυτη σου έχει δώσει ένα μικρότερο. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι δε σε συμπαθεί, ή ότι δεν είστε πραγματικές φίλες, απλά ότι δεν το αισθάνεστε και οι δυο στον ίδιο βαθμό. Αυτό δυστυχώς δε γίνεται να αλλάξει, οποτε ή το συνηθίζεις ή όχι.Β) Με βάση αυτά που γράφεις φαίνεσαι λίγο κτητική και αυτό (ίσως ) κουράζει τη φίλη σου. Το γεγονός ότι κανονίζετε να κάνετε κάποια πράγματα μαζί και τελικά τα ακυρώνει, νομίζω ότι είναι ένα σημάδι ότι αποφεύγει να βρεθείτε μόνο οι δυο σας. Ίσως γι 'αυτό να κανονίζει πράγματα που περιλαμβάνουν κι άλλα άτομα (15 φίλοι, ο φίλος της κλπ) Μπορεί να σκέφτεται ότι μαζί με άλλους θα είσαι λιγότερο "κτητική"/ "προσκολλημένη πάνω της " . Γ)Καταλαβαίνω ότι είναι υποχώρηση για σένα να βγείτε με πολλα άτομα ή να μείνεις με το φίλο της, γιατί κάνεις κάτι όχι επειδή περνάς καλά αλλά για να ευχαριστήσεις τη φίλη σου. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις για να ευχαριστήσεις τους άλλους, ειδικά αν δεν είναι αμοιβαίες. Δ) Εδω θα ξαναγράψω ότι η συμπεριφορά της δε σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είστε φίλες ή ότι δεν έχει ειλικρινή συναισθήματα απέναντί σου, αλλά προφανώς αισθάνεσαι περισσότερα για εκείνη από ότι εκείνη για εσένα (αν υπήρχε το φιλιόμετρο εσύ μπορεί να έχεις σκορ 90/100 και εκείνη να ειναι στο 70/100 ). Δέξου αυτά που έχει να σου προσφέρει, γιατί δυστυχώς δεν μπορεί /δε θέλει να σου προσφέρει περισσότερα. Ιδανικά, θα ήταν καλό να βρεις κι άλλα άτομα στη ζωή σου, για να μην αισθάνεσαι αυτό το κενό. E)closure οπως γίνεται στις ταινίες δεν υπάρχει (κατά τη γνώμη μου). Μιλήστε με ειλικρίνεια και χωρίς διάθεση για εκτόξευση κατηγοριών, αλλά μην περιμένεις να "καταλάβει το λάθος της" και να αλλάξει συμπεριφορά. Αυτά, τα λίγα, τα οποία έγραψα με καλοπροαίρετη διάθεση . Μακάρι να μου τα είχαν πει κι εμενα αυτά παλιότερα. Θα με είχαν γλιτώσει από πολλές δυσάρεστες σκέψεις και αγωνίες. Σου εύχομαι καλή τύχη
Bρε, γράφουσα του #7, αν νιώθεις ότι δεν αξίζει ("νόμιζα ότι άξιζε" = "τώρα δεν το νομίζω"), το ζήτημά σου είναι να σε παρηγορήσουμε που μια φιλία σου αποδείχθηκε πως δεν άξιζε ή πώς θα βρεις το κατάλληλο closure για να την αφήσεις πίσω σου οριστικά;Εγώ είμαι κατά των υποχωρήσεων, τις οποίες άμεσα ή έμμεσα σε συμβουλεύουν οι άλλοι να κάνεις. Ό, τι δεν μας ταιριάζει, το αφήνουμε κι ας το αγαπάμε. Να το κρατήσουμε να το κάνουμε τί;;; AΥΤΟ θα σήμαινε κτητικότητα και φόβο μη μείνεις μόνη - και όχι τα παράπονα που έχεις τώρα (τα οποία προέρχονται από τα ζητούμενα που έχεις από μια φιλία και το γεγονός ότι η συγκεκριμένη δεν ανταποκρίνεται σ' αυτά).Τώρα, αν τα ζητούμενά σου είναι υπερβολικά ή παράλογα ή δύσκολο να συμβαδίσουν με τους περισσότερους (πράγμα που έτσι κι αλλιώς δεν ρωτάς), θα το κρίνεις μόνη σου. Ως προς την άλλη ερώτησή σου (σχετικά με το closure) : Απορώ γιατί δεν της τα έχεις πει ακόμα όλα αυτά;;! Τί σόι κολλητές υποτίθεται ότι είστε/ήσασταν; Tη διάλυση της σχέσης περίμενες για να της τα αραδιάσεις όλα, μαζί με τους τίτλους τέλους; Δηλαδή, υπήρχαν ζητήματα αδιαφορίας από μεριάς της, όπως λες, πχ. σου υπόσχεται πράγματα που δεν τηρεί, σε συστηματική βάση, με αποτέλεσμα αφενός να σε δεσμεύει φαντάζομαι από άποψη χρόνου, διάθεσης, επιλογών κλπ.(προγράμματος γενικά) και αφετέρου να σε απογοητεύει από άποψη έλλειψης ενδιαφέροντος που επιδεικνύει για το πρόσωπό σου, αλλά και αξιοπιστίας ως προς το δικό της. Ε, αυτό ας πούμε δεν είναι θέμα που έπρεπε να έχει συζητηθεί ανάμεσά σας (χωρίς να μπλέξεις τις υποτιθέμενες δικές σου παραχωρήσεις/υποχωρήσεις ή άλλα άσχετα); Ή με μια "συγγνώμη" της τελειώνει πάντα η κουβέντα (πολυ βολικό γι' αυτήν, ε;) και μένουν απωθημένες σκέψεις και συναισθήματα σε εσένα; Να, αυτά έπρεπε να έχουν ήδη μιληθεί και τακτοποιηθεί. Εκεί είναι ίσως και το δικό σου λάθος : ότι άφηνες μια κατάσταση που δεν σε ικανοποιεί να χρονίσει αντί να την επαναδιαπραγματευτείς στον κατάλληλο χρόνο.
#7 θα σου πω κάτι που κατάλαβα εγώ μετά από 15 χρόνια με την "κολλητή" μου, με την οποία γίνονταν τα ίδια και αλλά πολλά παρεμφερή. Ο κάθε άνθρωπος έχει μια ειδική και συγκεκριμένη θέση στο μυαλό του για εσενα, και έτσι πρέπει κι εσύ. Ή φίλη σου αυτή δεν είναι ότι δεν σε αγαπάει, αλλά στο μυαλό της έχει ότι θα αφιερώσει συγκεκριμένο χρόνο και δραστηριοτητες για εσένα. Ίσως και ο χρόνος που σου αφιερώνει να είναι μεγάλη υπέρβαση για εκεινη. Όσο πιο σύντομα το αποδεχτεις και σταματήσεις να χαλιεσαι, τόσο καλύτερα για εσένα. Έτσι δεν έχεις απαιτήσεις που δεν μπορεί να της εκπληρώσει. Όμως, πρέπει έτσι κι εσύ να δημιουργήσεις για εκείνη ένα συγκεκριμένο πλαίσιο στο οποίο να μπορεί να κινείται. Δηλαδή πχ ότι αν θέλει να βρεθείτε, δεν θα βρεθείτε με τη μισή σχολή της. Πραγματικά καταλαβαίνω αυτό που γραφεις και σε νοιωθω όσο δεν πάει. Ή δική μου αντίστοιχη φίλη όταν είχα χωρίσει και δεν μπορούσα να συνελθω, δεν μπορούσε να μου μιλήσει επί σειρά ημερών επειδή "ήταν για μπάνιο με τους γονεις της". Σκεφτόμουν ακριβώς τα ίδια με σένα και μου πήρε πολύ χρόνο και στεναχώρια και άπειρες φορές που δικαιολόγησε αντίστοιχες συμπεριφορές για να καταλάβω ότι με αγαπάει με τον τρόπο της. Αυτός είναι. Αν μπορείς να λειτουργησεις μαζί της έτσι, κρατά κι εσύ την απόσταση σου και μη χαλιεσαι. Εγω πλέον δεν την παίρνω στα σοβαρά. Και καταλαβα επίσης ότι δεν κάνω εγώ κάτι λάθος, αυτή έχει ανασφάλειες. Θα μπορούσα να σου μιλάω ώρες για το θέμα αυτό τελοσπαντων, ελπίζω μόνο να μη στεναχωριεσαι. Καλό καλοκαίρι!
Καλά βρε #7 κορίτσι μου, έχεις σκεφτεί πως η κολλητή σου έχει πολύ περισσότερες κοινωνικές υποχρεώσεις από σένα και προσπαθεί να σε χώσει και σένα κάπου μέσα σε όλα; Προφανώς η κοπέλα είναι ο κλασσικός άνθρωπος που δεν μπορεί να πει σε κανέναν όχι, οπότε καταλήγει να τρέχει διαρκώς να τους ευχαριστήσει όλους. Το πιο πιθανό δηλαδή είναι πως ακριβώς για αυτό το λόγο είστε και τόσο κολλητές μεχρι τώρα. Με το συμπάθιο δηλαδής, αλλά ο κόσμος της μαλλον δεν γυρίζει γύρω από σένα, αλλά ο δικός σου δεν έχει και πολλά άλλα άτομα μεσα...
7, Πρώτον, με το που διαβάζω την ερώτηση νιώθω λες και μιλάς για ερωτική σχέση παρά για φιλική. Δεν εννοώ, προφανώς, κάτι διαφορετικό απ΄το ότι είσαι πολύ κτητική με την "Ξανθιά", κάτι που δεν δικαιολογείται σε μία φιλική σχέση, ακόμα και κολλητή. Καταλαβαίνω ότι αυτός είναι ο χαρακτήρας σου, αλλά μάλλον πρέπει να διορθώσεις αυτό το κομμάτι γιατί κανένας δεν είναι αναγκασμένος να "ανέχεται" μία πιεστική συμπεριφορά μόνο και μόνο επειδή αλληλοονομάζεστε κολλητές. Το να βγεις με 15 άτομα δεν είναι και καμία θησία, έτσι είναι οι άνθρωποι, γνωρίζουν ανθρώπους απο εδώ και απο κει. Απ'την άλλη δεν έιναι και αναγκασμένη να βγαίνει μόνο μαζί σου επειδή εσύ το θες. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να μην περνάει καλά όταν είστε οι 2 σας? Και μάλιστα από τπν τρόπο που γράφεις μάλλον αυτό καταλαβαίνω ότι συμβαίνει. Δηλαδή αν με την πρώτη ευκαιρία αρχίζεις και της αραδιάζεις τα παράπονά σου πολύ πιθανό το βρίσκω να μην θέλει να τα ακούει.
Και να προσθέσω, μια και που το ξέχασα πριν:Κανένας δε σε υποχρεώνει, ερωτώσα, να βγεις με 15 άτομα.Κανένας δε σε υποχρεώνει να μείνεις σπίτι της.Αυτονόητα και τα δύο, το ξέρω, αλλά αυτό που είναι εντυπωσιακό, είναι ότι τα βλέπεις σαν κάποιου είδους θυσία (όπως λέει η Μία).Αν της έλεγες απλά ένα "όχι, βαριέμαι/δε γουστάρω", θα θεωρούσες πως είσαι λιγότερο φίλη της; Ότι τη συμπαθείς λιγότερο επειδή δε σας αρέσουν τα ίδια πράγματα; ή επειδή δε νιώθετε καλά με τους ίδιους τρόπους; (άσχετα με το τί λέει για το χαρακτήρα σας το παραπάνω)Αν η απάντηση είναι "ναι", τότε ίσως να δοκιμάσεις να το δεις αλλιώς: Ότι δηλαδή για εκείνη μπορεί να μην έχει καμία σημασία όλο αυτό. Μπορεί να σε συμπαθεί και να σε αγαπάει, άνευ της εσωτερικής υποχρέωσης να ακολουθεί τα όσα αρέσουν σε σένα.Αλλά, ακόμα και αυτό να ισχύει, υπογράμμισε το "αν με την πρώτη ευκαιρία αρχίζεις και της αραδιάζεις τα παράπονά σου πολύ πιθανό το βρίσκω να μην θέλει να τα ακούει.", διότι μία, δύο τρείς δέκα...Εσύ πόσο θα άντεχες έναν άνθρωπο ο οποίος κάθε φορά που βρίσκεστε είναι με ένα παράπονο στο στόμα;
Δηλαδή #5, πως "προχωράνε τα πράγματα"; Από μόνα τους; Τι είναι; Ο κιτ; Εσύ που στο καλό είσαι όταν αυτά προχωράνε τέλος πάντων;Παραφράζοντας το ρητό, θα πω ότι το βόλεμα πολύ αγάπησαν, τον βολεψάκια ουδείς!
"'Ετσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, ελαφρώς τρυφερά αστείοι"....υπέροχο. 7# Γνωρίζω νέα κορίτσια και με το πρώτο γεια σου λένε "είμαι ξυνομούνα" ή "να ξέρεις, ειμαι ξυνή", λες και είναι παράσημο που πρέπει να το μοστράρουν. Ξεκόλλα κόσμε. Η ζωή ειναι τόσο πιο ωραία και εύκολη όταν είσαι ευγενικός και ευχάριστος με τους γύρω σου.
Μόλις τελείωσα τη Θιβετιανή Ροδακινόπιτα του Τομ Ρόμπινς. Αν και αυτοβιογραφικό διαβάζεται αβίαστα σαν μυθιστόρημα. Το βρήκα εξαίσιο για καλοκαιρινό ανάγνωσμα !
Γιατι για μενα η ευτυχια σε μια σχεση, και το παθος αν θελεις, πηγαζει απο την ηρεμια, την αασφαλεια, την πληροτητα που προσφερει. Το να λεει δηλαδη καποιος ''ειμαι σε μια ομορφη σχεση με καποιον που μου φερεται καλα, ειμαι ηρεμη, περναω ομορφα αλλα δεν νιωθω παθος'', μου φαινεται ακατανοητο και μου δινεται η εντυπωση οτι η σχεση αυτη δεν ειχε τις ευκαιριες που της αξιζαν.
Εχω την εντύπωση ότι αρκετοί άνθρωποι έχουν την αίσθηση του ανικανοποίητου και ενώ βρίσκονται σε μια όμορφη γαλήνια σχέση αμοιβαίας αγάπης, επικοινωνίας και κατανόησης πλάθουν φανταστικά σενάρια στο μυαλό τους για την παραμυθένια μυθιστορηματική σχέση που θα τρίζει από το ασίγαστο πάθος και τον τρελό έρωτα που δικαιωματικά τους αξίζει γιατί είναι οι ίδιοι ανυπέρβλητα καταπληκτικοί. Στις μικρότερες ηλικίες το καταχωρούν κάτω από μια τεράστια ταμπέλα που γράφει "Οφείλω να έχω εμπειρίες" και διώχνουν από δίπλα τους ανθρώπους με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς καν να αναρωτηθούν αν όντως αυτό που φαντάζονται είναι υπαρκτό, αν έχουν επηρεαστεί από τον περίγυρο ή αν οι ίδιοι ως άτομα το χρειάζονται. Αντίστοιχα εάν απολαμβάνουν μια σχέση με πάθος, (όσο πιο δύσκολη, παράδοξη ακόμα και απαγορευμένη τόσο το καλύτερο) ονειρεύονται άσπρους φράχτες και τρυφερότητες με νωχελικά μεσημέρια Κυριακής, μαγειρέματα και βολτίτσες κρατημένοι από το χεράκι (έχει βοηθήσει αρκετά και ο κινηματογράφος σ'αυτό). Ευλογημένοι όσοι έχουν τη λογική να αντιληφθούν τη ρεαλιστική πορεία μιας σχέσης, την επουράνια ηρεμία που σου προσφέρει ένας δεσμός αγάπης και που όντως βίωσαν, και βιώνουν τις στιγμές πάθους όταν χρειαστεί. Επίσης εννοείται ότι δεν επικροτώ τον παράλογο συμβιβασμό ή την αλόγιστη ανοχή προκειμένου να διατηρηθεί μια σχέση που δεν ευδοκιμεί και είμαι εντελώς αντίθετη με την νοοτροπία του "ας έχω τώρα μια σχέση που δεν με καλύπτει για να μην είμαι μόνος/μόνη, και βλέπουμε". Δυστυχώς όμως νομίζω ότι στην πλειοψηφία οι άνθρωποι συνήθως, παρότι μπαίνουν με τη θέλησή τους σε μια σχέση, αποζητούν το αντίθετο από αυτό που έχουν και πολλές όμορφες καταστάσεις τελειώνουν άδοξα γιατί θυσιάζονται στο βωμό ενός φανταστικού ανύπαρκτου σεναρίου για τον/την μυθικό σύντροφο/εραστή που θα εμφανιστεί ως από μηχανής θεός και θα σώσει τον ήρωα ή την ηρωίδα από την καθημερινότητά τους.
Χμμμμ, μάλλον έχει να κάνει με το τι ορίζει ο καθένας ως πάθος. Αν είσαι σε μια όμορφη σχέση, μετά από 10 χρόνια - σύμφωνα με τον δικό μου ορισμό - δεν έχεις πάθος, λαχτάρα, να βλέπεις τον άλλον και να θες να τον βάλεις κάτω.Νομίζω ότι αυτό που ρωτά η #5 είναι πού βάζουμε όριο στις προσδοκίες μας. Δηλαδή αν έχεις βρει κάποιον που είναι καλός, σωστός, τον αγαπάς, αλλά ποτέ μαζί του δεν αισθάνθηκες αυτόν τον ενθουσιασμό, τι κάνεις; Αξίζει να ψάξεις άλλου, μήπως και τον βρεις; Μήπως είναι ανούσιο, γιατί πάντα τελικά το πάθος φεύγει; Μήπως είσαι πλεονέκτης αν τα θες όλα;(δεν είμαι εγώ η #5, αλλά κι εγώ τα έχω σκεφτεί αυτά :P)
Πες τα ρε Μάνα Κουράγιο. Εχω βαρεθεί τους "Την Κική την γαπώ, μα μου αρέσει και η Κοκό". Μάθε επιτέλους τι είναι αυτό που ψάχνεις στη ζωή και προσπάθησε να το βρεις. Τι τον ταλαιπωρείς και τον άλλον τον χριστιανό.
Κοίτα, εγώ το βλέπω ως παρακάτω...Από τη στιγμή που τρώγεσαι με τα ρούχα σου μέσα στη σχέση, ε, κάτι φταίει.Τώρα, να είναι πράγματι το γεγονός ότι συναισθηματικά είσαι κάπως φλατ με τον άλλο;Να έχεις άραγε κάποιο παράπονο από εκείνον και τον εαυτό σου, το οποίο είναι υποσυνείδητο, δεν εκφράζεται και το μεταθέτεις σε ένα γενικόλογο "δε νιώθω αρκετά ερωτευμένη;"Να είναι μία γενικότερη άρνηση να ενηλικιωθείς, με αποτέλεσμα όταν έρχεται η στιγμή της "σοβαρότητας" στη σχέση να αποκρουεις με ονειροφαντασιώσεις;
....(δεν είναι ολόκληρο το σχόλιο :P) Ποιός να ξέρει άραγε;Αλλά θα κλείσω με το εξής:Καμία ζωή (με εμπειρίες ή χωρίς) δεν ξέρουμε πως είναι, αν δεν τη ζήσουμε. Και μιας και έχουμε μόνο τη δική μας, καλό είναι να μην κάνουμε άνευ πραγματικού λόγου συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.Με άλλα λόγια, (παιδιά-σκυλιά δεν έχεις) αν χωρίσεις, βρεις κάποιον άλλον τον ερωτευτείς και -αν και στο απεύχομαι- φας τα μούτρα σου, κάτι θα έχεις μάθει τουλάχιστον. Και η κατάρρευση της φαντασίωσης ακόμα, κάτι έχει να σου πει. Ενώ, αντιθέτως, αν μείνεις, ακόμα και να είστε όλη σας τη ζωή μαζί, θα τρώγεσαι από το σαράκι του "τί θα γινότανε αν..."
@scarlet συμφωνώ πάρα πολύ με την ανάλυσή σου. εχω μόνο μια μικρή επισήμανση. η κοπέλα λέει ότ από την πρώτη στιγμή δεν υπήρξε το κλικ. μια πετυχημένη σχέση θέλει σίγουρα ηρεμία και όλα όσα περιγράφεις αλλά τον πρώτο καιρό, έστω το πρώτο τρίμηνο σου λέω εγώ δεν θέλεις λίγο αυτό το κάτι;; αυτή την ανυπομονησία, το άγχος για το ποτε θα τον δεις τον άλλον, την ανάγκη να τον ανακαλύψεις;; αμα λέει η άλλη ότι δν υπήρξε κλικ εγώ καταλαβαίνω ότι από την αρχή ένιωσε ότι δεν ταιριάζειή δεν ένιιωσετ τίποτα... εγώ πάντως πιστεύω ότι για μια πετυχημένη σχέση χρειάζεται να έχεις και τις γλυκιές αναμνήσεις μιας τρελαμένης αρχής. και μετά φυσιολογικά αυτό να περάσει και να καταλήξει ο άλλος συντροφός σου...(αν όλα πάνε καλά)
Καλά κι αυτά τα 'κλικ' υπερεκτιμημένα είναι. Λες και είναι το καρότο που τρέχουμε από πίσω να το πιάσουμε. Γιατί αν δε σου κάνει 'κλικ' κάποιος, κάτι σημαίνει.Σου κάνει κλικ κάποιος, λες 'πω ρε φίλε, δεν μου έχει ξανατύχει αυτό το υπερφυσικό' και μετά από 2 βδομάδες σκάει και από 'κλικ' γίνεται 'μπαμ'.
Προφανώς και όλα χρειάζονται scordalia νομίζω πως κι εγώ σε όσα γράφω μακαρίζω όσους βίωσαν τη σωστή αναλογία πάθους ηρεμίας και προσωπικά πιστεύω ότι σε μια μακρόχρονη αλλά ισορροπημένη σχέση είναι δυνατόν να αναβιώσεις ακόμα και το τρελό πάθος αν το επιθυμούν και οι δύο. Σίγουρα δεν είναι φυσιολογικό να λειτουργήσεις αν σου κόβονται τα πόδια καθημερινά και ονειρεύεσαι παθιασμένο σεξ πάνω στο τραπέζι της κουζίνας αλλά οι σύντροφοι που έχουν ποθήσει ο ένας τον άλλο πολύ και αφουγκράζονται αμοιβαία τις ανάγκες τους μπορούν να διανθίζουν την προσωπική τους ζωή με στιγμές τρέλας, τι καλύτερο άλλωστε. Αναφορικά με την #5 εμένα προσωπικά μου φαίνεται ανέντιμο να έχεις μπει σε μια σχέση που να σου προσφέρει όλα όσα αναφέρει και εν γνώση σου να την αφήνεις να εξελίσσεται δίνοντας ελπίδες στο σύντροφο ενώ εσύ τρέφεις όνειρα για κάτι άλλο υπαρκτό ή μη, υπήρχε άφθονος χρόνος να τη διακόψει νωρίτερα αλλά και να μπλοκάρει οποιαδήποτε κοινωνική εξέλιξη και κρίνοντας υποκειμενικά δεν είμαι υπέρ των ανθρώπων που εκμεταλλεύονται τους άλλους. Η ανάλυση όμως δεν αφορούσε ολοκληρωτικά την 5, ήταν περισσότερο απάντηση στο σχόλιο της Μάνας Κουράγιο για την απορία της σχετικά με παρόμοιες περιπτώσεις. Οσο για το κλικ που αναφέρεις θα συμφωνήσω με την Acina, είναι όντως υπερεκτιμημένα στην πλειονότητα. Πολλές φορές βλέπουμε κάτι και παραμυθιαζόμαστε ότι αυτός είναι ο θεός που κατέβηκε από το Σινά και σταδιακά ο αρχικός ενθουσιασμός ξεφουσκώνει και μετατρέπεται στο τόσο γλαφυρό "πως την πάτησα έτσι".
#1 Νομίζω εννοεί ότι δεν έχουν ολοκληρώσει τη σχέση τους. Αν είναι αυτό, πολύ πιθανό να μην έχει να κάνει με το συγκεκριμένο αγόρι, αλλά με την ίδια την κοπέλα που φοβάται να "δώσει το λουλούδι της" για τους γνωστούς λόγους που πολλές φορές έχουμε συζητήσει εδώ μέσα.
Μ-χμ, κι εμένα, κι έλεγα, να το γράψω;Αλλά πάλι, ρε γαμώτο, το βλέπω γύρω μου πάρα πολύ αυτό το, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω; Παιχνίδι κτητικότητας ίσως;Πήγε αλλού= *με* έκλασε (όχι απλώς ήθελε να πάει αλλού)Έμεινα 1 μήνα μαζί της στη Σπάρτη= δική μου υποχώρηση (όχι ότι η κοπέλα μπορεί και να με ήθελε στο σπίτι, επειδή αυτό είναι η δική της, με ευχαρίστηση, παραχώρηση για τη φιλία μας) Μου αφιέρωσε 2 μέρες να μιλήσουμε= Κάπου με έχωσε ανάμεσα στις δουλειές τηςΔεν είμαι η πρώτη και η τελευταία της προτεραιότητα. Γιατί;Αν δεν είμαι το Α και το Ω, αυτό σημαίνει ότι δε με αγαπάει.Το αστείο είναι ότι πολλές φορές αυτό έχω δει να γίνεται από καθαρό εγωισμό, ή ως μέθοδος συναισθηματικού εκβιασμου -τίνος πράγματος;
#4, προφανώς κάπου είχες αγχωθεί με αυτήν την γνωριμία, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό, και ήπιες στην προσπάθειά σου να χαλαρώσεις. Και ξέφυγες. Ε καλά, δεν είσαι και η πρώτη. Το γεγονός δεν αλλάζει και δεν πρέπει να νιώθεις άσχημα πια. Ότι έγινε έγινε. Στο κάτω κάτω και αυτό να μην είχε συμβεί, πάλι μπορεί να μην οδηγούσε πουθενά αυτή η εκκολαπτόμενη σχέση. Μην τιμωρείς άλλο τον εαυτό σου, πάρε τα μαθήματά σου και προχώρα. φιλιά! Μια ομοιοπαθούσα!
#4Ας αντιστρέψουμε λίγο το συμβάν:Γνωρίζεις ένα παιδί που σου κάνει εξαιρετική εντύπωση και νοιώθεις χαρά και ενθουσιασμό γι΄αυτό. Κανονίζετε να έρθει στην πόλη σου για να γνωριστείτε καλύτερα - να τον γνωρίσουν και οι φίλοι σου ενδεχομένως?Αντί για τον άνθρωπο που σου είχε αφήσει τόσο καλή εικόνα, ώστε να τον βάλεις άμεσα στο περιβάλλον σου, έρχεσαι αντιμέτωπη με έναν που πίνει μέχρι να χάσει τον έλεγχο - εντελώς αλλοπρόσαλλα αναφέρεις η ίδια. Αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά αλλά όχι καλά, ή ανώδυνα (μάλλον όχι ότι πήρες έναν υπνάκο στη μπάρα). Εσύ τι συμπεράσματα θα έβγαζες για κάποιον που γίνεται ντέφι και ξεφεύγει, σε μια τέτοια αρχική επαφή? Έχεις απορίες γιατί αισθάνεσαι άσχημα? Στη θέση του θα το συνέχιζες σα να μη συνέβη τίποτα?! Εσύ λες ξέρεις βέβαια ποιά είσαι, αυτός τότε πήγε να ξεκινήσει να μαθαίνει. Δεν του άφησες και καμιά γλυκιά προσμονή για τη συνέχεια.
Το "όχι καλά" ή "ανώδυνα", ακριβώς μπορεί να σημαίνει πάρα πολλά. Και το γεγονός πως η κοπέλα δε θυμάται, την κάνει να υποθέτει ασαφώς και αορίστως "το χειρότερο", όπου ούτε και η ίδια ξέρει ποιό είναι αυτό "το χειρότερο", γιατί το βλέπει μέσα από τα μάτια του τύπου, ο οποίος εξαιτίας του περιστατικού, δε θέλει να την ξέρει. Το "χάνω τον έλεγχο" δεν είναι πάντα κακό-μπορεί φυσικά και να είναι-εξαρτάται με το τί είδους κατάσταση εκτυλίσσεται όταν συμβαίνει.Λενφού 1: Μια φορά κι έναν καιρό, όταν ήμουν 21, μεθώντας έχασα τον έλεγχο και άρχισα να κατηγορώ τον τότε γκόμενό μου για όλα τα φανταστικά (μέσα στο κεφάλι μου) και πραγματικά στραβά της σχέσης, που μέχρι τότε καταπίεζα. Η κατάστασή μου ήταν μάλλον θλιβερή, επιτέθηκα σε κάθε επίπεδο στον δικό μου, και φυσικά ο θυμός μου με έλεγχε αντί να τον ελέγχω. Την επομένη μέρα, εκείνος είπε πως βρήκε το συμβάν μάλλον αστείο, και ότι καλώς έγινε, επειδή, αν και άσχημο, έβγαλε στην επιφάνεια μερικά πράγματα.Λενφού 2: Μια άλλη φορά κι έναν άλλο καιρό στα 25 αυτή τη φορά, έξω με μεγάλη παρέα, με άλλο γκόμενο, πάλι μεθάω, και τότε (εκείνος ισχυρίζεται) ξεκινάω να φλερτάρω με τον κολλητό του (φλερτάρω=ούτε κατά διάνοια φιλιά, αγγίγματα κλπ, απλή ανταλλαγή μερικών χοντράδων). Εγώ, προφανώς, θεωρώ πως μιλάω μεν κάπως πιό ωμα, αλλά σιγά τ' αυγά: από τη στιγμή που δεν τον βλέπω ερωτικά, δεν είναι φλερτ. Την άλλη μέρα ο δικός μου είναι έξω φρενών. Θεωρεί ότι προσέβαλλα τον εαυτό μου, εκείνον, και τον κολλητό του. Συμπέρασμα: Άλλα τα μάτια του λαγού, άλλα της κουκουβάγιας. Μάθε τί είδε, και πώς το είδε, και μετά βάλε τον εαυτό σου στη θέση του, να καταλάβεις κατά πόσο σε βρίσκεις ένοχη ή όχι.
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν θεωρώ σε τίποτα "ένοχη" τη γράφουσα, ούτε ότι πρέπει να μετανοιώνει και να αυτομαστιγώνεται, όπως αναφέρει. Το θεώρησα προφανές (εξ΄άλλου το απαντά η Ά-μπα) ότι δεν έχει νόημα κάτι τέτοιο. Το μόνο που αξίζει να κάνει μετά το ατυχές περιστατικό, είναι να συνεχίσει με τα κατάλληλα συμπεράσματα, κι αυτό της το γράφει το "αμύριστο λουλούδι". Ο σχολιασμός μου αφορά μόνο το 3. το κατά πόσο αξίζει τον θυμό της αυτός ο άνθρωπος. Αυτό και μόνο σχολιάζω.