"Πρωί και βράδυ ονειρεύομαι ότι ταξιδεύω στο διάστημα". Αυτά είναι τα λόγια της Sepideh, μιας έφηβης από το Ιράν που αγαπά την αστρονομία και θέλει να γίνει αστροναύτης. Η Sepideh ζει σε μία μικρή κωμόπολη στο βορειοδυτικό Ιράν στη περιφέρεια Fars. Ένας καθηγητής της φυσικής δημιούργησε εκεί μία τοπική ομάδα αστρονομίας στην οποία συμμετέχουν αγόρια και κορίτσια που με τηλεσκόπια παρατηρούν τη νύχτα τον ουρανό. Η θέα ενός αστεριού που πέφτει προκαλεί φωνές ευχαρίστησης και γέλιο στους νεαρούς παρατηρητές. Εικόνες που δεν έχουν σχέση με τις κλασικές ιρανικές εικόνες που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στα media.
Οι σκέψεις της για την απώλεια και την ουσία της ζωής αποκτούν νόημα όταν αντιπαρατίθενται με την εντυπωσιακή εικόνα του κοριτσιού να κουβαλά ένα τηλεσκόπιο περίπου τόσο μεγάλο όσο και η ίδια στους έρημους λόφους της γενέτειράς της.
Η Sepideh είναι μία έφηβη 16 χρονών. Μόλις λίγα χρόνια πριν έχασε τον πατέρα της από αιφνίδιο θάνατο. Ίσως για να ισορροπήσει την τραγική απώλεια η Sepideh αγόρασε ένα τηλεσκόπιο και παθιάστηκε με την αστρονομία. Στους τοίχους του δωματίου της δεν υπάρχουν οι αφίσες των ποπ σταρς που συνήθως έχουν οι έφηβοι αλλά μία τεράστια αφίσα του Albert Einstein. Στην πραγματικότητα είναι σε ένα συνεχή ανοιχτό διάλογο με τον Αϊνστάιν καθώς του γράφει συνεχώς γράμματα στη γλώσσα της τα φαρσί. Έχει διαβάσει τη βιογραφία του και συνδέεται τόσο με τη μοναξιά του όσο και με την άγρια αποφασιστικότητά του. Ο Αϊνστάιν γίνεται η φανταστική πατρική της φιγούρα.
Οι σκέψεις της για την απώλεια και την ουσία της ζωής αποκτούν νόημα όταν αντιπαρατίθενται με την εντυπωσιακή εικόνα του κοριτσιού να κουβαλά ένα τηλεσκόπιο περίπου τόσο μεγάλο όσο και η ίδια στους έρημους λόφους της γενέτειράς της. Το τηλεσκόπιο της άλλωστε θα της επιτρέψει να δει γαλαξίες σαν τον δικό μας στον νυχτερινό ουρανό και μάλλον θα πρέπει ήδη να γνωρίζει ότι τα φωτόνια από αυτούς τους γαλαξίες που χτυπούν τον αμφιβληστροειδή των ματιών της ξεκίνησαν το ταξίδι τους πολύ πριν την ύπαρξη του ανθρώπου στον πλανήτη μας.
Η επιθυμία όμως της Sepideh να γίνει αστροναύτης σχετίζεται και με την Anousheh Ansari την πρώτη Ιρανή που βρέθηκε στο διάστημα. Όπως οι περισσότεροι Ιρανοί έτσι και η Sepideh παρακολούθησε από κοντά το ταξίδι της Ansari στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2006 και τώρα παρακολουθεί συνεχώς το υλικό με την Ansari να "επιπλέει" στο διάστημα. Αυτό είναι που θέλει να κάνει και η ίδια μία μέρα.
Η μητέρα της Sepideh την φροντίζει αλλά έχει σίγουρα πολλές ανησυχίες. Η ξηρασία στην περιοχή έχει προκαλέσει οικονομικές δυσχέρειες στην οικογένεια και η ίδια δεν είναι σίγουρη ότι θα μπορέσει να υποστηρίξει την πανεπιστημιακή εκπαίδευση της κόρης της, πόσο μάλλον τη μελέτη της αστρονομίας. Ο θείος της επίσης ανησυχεί για τα κουτσομπολιά σχετικά με το ότι το κορίτσι φεύγει από το σπίτι του τη νύχτα για να δει τα αστέρια. Ευτυχώς όμως που υπάρχει η υποστήριξη του καθηγητή φυσικής που προσπαθεί να προωθήσει την αστρονομία στην περιοχή για δεκαετίες και θέλει να τελειώσει ένα παρατηρητήριο που μπορεί να στεγάσει ένα τηλεσκόπιο.
Η ιστορία της Sepideh παρουσιάζεται σε ένα πολύ ενδιαφέρον και όμορφο ντοκιμαντέρ το Sepideh: Reaching for the Stars του Δανού σκηνοθέτη Berit Madsen, ο οποίος κινηματογράφησε τρία χρόνια τη ζωή της νεαρής έφηβης Sepideh Hooshyar. Και μέσα από τη δική της ματιά βλέπουμε μία πολύ σπάνια εικόνα του σύγχρονου Ιράν. Παίρνουμε μια γεύση από τη ζωή μέσα στα ιρανικά σπίτια, τις ιδιομορφίες των οικογενειακών αλληλεπιδράσεων, βλέπουμε τα παιδιά να μαθαίνουν αγγλικά μέσα στην τάξη, την προσευχή της Παρασκευής σε ένα τζαμί, τον τάφο του Κύρου και τη γραφειοκρατία μιας μικρής πόλης. Ένας όχι πολύ παθιασμένος παρατηρητής θα μπορούσε να πει ότι παρ όλες τις ολοφάνερες πολιτιστικές διαφορές μπορούμε να αναγνωρίζουμε τους γνωστούς δικούς μας φόβους, τις επιθυμίες και τις ελπίδες σε αυτή τη τόσο μακρινή χώρα.
