Στο σημερινό «Α μπα»: οι φοβίες έχουν πολλά χρώματα

Στο σημερινό «Α μπα»: οι φοβίες έχουν πολλά χρώματα Facebook Twitter
59

 

__________________
1.


Με κάλεσε στο γάμο της Α,μπα. Μου το είπε καθαρά και ξάστερα, αφού ρώτησε "πως είναι τα προσωπικά μου..;" έτσι για να με στείλει για καρδιογράφημα μια ώρα αρχύτερα. Όταν τη ρώτησα γιατί με θέλει εκεί, είπε πως θα ρθουν όλοι οι φίλοι της και μου πέταξε το μπαλάκι "Αν θες, έρχεσαι". Δεν θέλω να πάω και να δω πόσο ερωτευμένη και χαρούμενη είναι. Δε με αφορά η ευτυχία της.- έτσι κι έτσι

Να μην πας! Και βέβαια και να μην πας. Ελπίζω να μην μπαίνεις σε πειρασμό να πας για να αποδείξεις κάτι στον εαυτό σου.


Καλύτερα που το έμαθες από την ίδια. Θα σε πείραζε ακόμη περισσότερο αν το μάθαινες από κοινούς γνωστούς – θα έπρεπε να κρατήσεις την ψυχραιμία σου μπροστά τους – ή ακόμη χειρότερα, από το facebook. Τότε να δεις που θα έλεγες «γιατί δεν μου το είπε». Τώρα, γιατί σου το είπε, είναι μια καλή ερώτηση, αλλά ας υποθέσουμε το πιο αυτονόητο: σου το είπε για να το ξέρεις.

__________________
2.


Σαράντα πια. Σαν τα καράτια. Ούτε παντρεμένη, ούτε μητέρα. Λατρεύω τη δουλειά μου, την ανιψιά μου, τη μάνα μου και το γάτο μου. Είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και ταξιδεύω πολύ. Γιατί λοιπόν τόσο υπαρξιακό άγχος? Και γιατί έχω απογοητευτεί τόσο πολύ σκεπτόμενη πως είμαι πολύ μεγάλη πια για να βρω έναν σύντροφο και να χαρώ την αγάπη? Α μπα μου κλαίω τα βράδια...- Vixen

Αν κατάλαβα καλά, ρωτάς γιατί στενοχωριέσαι που δεν έχεις κάτι που θέλεις; Μα επειδή δεν έχεις κάτι που θέλεις, και αυτό προκαλεί το γνωστό συναίσθημα της στενοχώριας. Ρωτάς γιατί το θέλεις, ενώ έχεις κάτι άλλο; Γιατί αν και έχεις κάτι άλλο, εξακολουθείς να μην έχεις αυτό που θέλεις. Άλλη είναι η σχέση με τη μαμά, άλλη με τον γάτο, άλλη με την ανιψιά, και άλλη με έναν ερωτικό σύντροφο. Δεν υπάρχουν δυστυχώς υποκατάστατα σχέσεων, και όποιος αυταπατάται ότι υπάρχουν, κάνει κακό στον εαυτό του.


Δεν είναι λοιπόν παράξενο το ότι στενοχωριέσαι. Άφησε τον εαυτό σου να στενοχωρηθεί. Είναι και λογικό να απογοητεύεσαι και να κάνεις αρνητικές σκέψεις, όλοι λυγίζουμε μερικές φορές και σκεφτόμαστε τα χειρότερα. Αυτό που είναι ανησυχητικό είναι ότι κλαις τα βράδια. Το λες με την λογοτεχνική έννοια, ή κλαις όντως τα βράδια μόνη σου; Το ξέρουν άλλοι ότι το κάνεις αυτό; Είναι μόνιμα πεσμένη η διάθεση σου;


Είναι πολύ εύκολο να σου πει κάποιος να μην απογοητεύεσαι γιατί θα βρεις σύντροφο εκεί που δεν το περιμένεις, αλλά δεν ξέρω αν θέλεις συνηθισμένα λόγια παρηγοριάς. Αν είσαι μόνιμα στενοχωρημένη, χρειάζεται να κάνεις άλλες κινήσεις πριν βρεις σύντροφο. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο, πολλούς τρόπους, για να περνάς ωραία. Όχι «μόνη σου», και μόνη σου, και μαζί με άλλους. Με φίλους, συγγενείς, με ενδιαφέροντα, ώστε να μην κλαις τα βράδια, επειδή η ζωή είναι ωραία, και είμαστε όλοι τυχεροί που είμαστε πάνω στη γη και μπορούμε να νιώσουμε τον ήλιο πάνω στο δέρμα μας. Το θεωρούμε αυτονόητο, αλλά δεν είναι. Είσαι εδώ, και είσαι ζωντανή. Αν έχεις χάσει το κέφι σου, αν κλαις τα βράδια, αν δεν ξέρεις τι να κάνεις για να βρεις χαρά στη ζωή σου, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο για να μιλήσεις, για να αρχίσεις να το επεξεργάζεσαι. Αν δεν βλέπεις τώρα τον λόγο και πιστεύεις ότι αν είχες σύντροφο, θα σου έφτιαχνε το κέφι, η απάντηση είναι ότι ίσως, αλλά για να βρεις σύντροφο, πρέπει πρώτα να σου φτιάξει το κέφι. Όσο είσαι στενοχωρημένη, απελπισμένη, οι άλλοι το μυρίζονται και είναι πιθανότερο να τραβήξεις τους συναισθηματικούς καρχαρίες που είναι ειδικοί στο να λένε στους άλλους αυτό που θέλουν να ακούσουν.


Τα πιο ελκυστικά χαρακτηριστικά είναι η χαρά και η αυτοπεποίθηση. Δεν έχει σημασία πόσο χρονών είσαι. Είναι διαχρονικοί μαγνήτες και σου χρειάζονται για όλη σου τη ζωή.

__________________
3.


Γεία σου Αμπά!
Η ιστορία μου δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη, παρόλαυτα θα ήθελα την γνώμη σου και την άποψή σου για την κατάσταση. Είμαι 28 χρονών και πρίν 2 μήνες χώρισα από σχέση 2 ετών. Δεν ήθελα και ακόμα και τώρα που σου γράφω δεν θέλω να μπω σε κάποια σχέση, γιατί ακόμα δεν έχω ξεπεράσει πλήρως τον πρώην μου και επιπλέον θελω να μείνω για ένα διάστημα μόνη μου. Παρόλαυτα, έχω κάνει κάποιες γνωριμίες-ραντεβού-φλέρτ αλλά μέχρι εκεί. Σε αυτή την φάση που είμαι οι χαλαρές γνωριμίες-φλερτ χωρίς δεσμεύσεις και υποχρεώσεις νίωθω πως είναι ιδανικές για εμένα. Μέσα λοιπόν σε αυτά τα φλέρτ, είναι και ένας γνωστός μου από το ευρήτερο φιλικό περιβάλλον, με τον οποίο γνωριζόμασταν από παλία και όταν έμαθε πως χώρισα άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον στο οποίο και ανταποκρίθηκα. Το πρόβλημα σε αυτή την κατάσταση είναι πως ο συγκεκριμένος είναι παντρεμένος. Αρχικά ήμουν πολύ διστακτική, αργότερα και ενώ μιλούσαμε καθημερινά στο τηλέφωνο μου είπε πως ο γάμος του είναι συμβιβαστικός και πως και αυτός και η γυναίκα του έχουν παράλληλες σχέσεις και μένουν μαζί για το παιδί τους. Η αλήθεια είναι πως ακούγοντας αυτά πήρα θάρρος και εφόσον μου άρεσε και περνούσα ευχάριστα μαζί του αποφάσισα να συνεχίσω αυτήν την κατάσταση. Ξεκινήσαμε λοιπόν να συναντιόμαστε μερικές φορές την βδομάδα για λίγες ώρες και να μιλάμε στο τηλέφωνο χωρίς όμως να έχει γίνει κάτι ερωτικό μεταξύ μας πέρα από μερικά φιλιά και αγκαλιές. Αρχικά μου άρεσε αυτή η χαλαρή φάση, που ήξερα πως δεν είχε προοπτική και πίεση, τώρα όμως που γίνεται αυτό που σου περιέγραψα εδώ και ένα μήνα νομίζω πως αρχίζω να κολλάω. Τον σκέφτομαι καθημερινά, δεν θέλω να βγω με κανέναν άλλον, κρέμομαι πάνω από το τηλέφωνο περιμένοντας να με πάρει και όλη μέρα μετράω τις ώρες μέχρι να τον δω. Ακόμα δεν έχουμε κάνει σεξ, έγω δεν θέλω γιατί φοβάμαι πως θα κολλήσω περισσότερο αν συμβεί. Σε καμία περίπτωση δεν έχω στο μυαλό μου να έχω κανονική σχέση μαζί του-πως θα μπορούσα άλλωστε?- αλλα ρε συ αμπά πως μου συνέβει αυτό? Πως γίνεται να την έχω πατήσει έτσι με κάποιον ενώ δεν ήμουν ούτε σε φάση να θέλω σχέση ούτε είναι η κατάσταση ιδανική? Με κάποιον που εξ αρχής ήξερα πως ότι έχουμε είναι τελείως παροδικό και το έκανα καθαρά για να περάσω την ώρα μου?- Άννα


Την πάτησες για δύο λόγους: πρώτον, επειδή πιστεύεις (μάλλον ακόμα) ότι η ορθή συμπεριφορά είναι «μετά από χωρισμούς πρέπει να μείνουμε λίγο μόνοι μας και να δηλώνουμε ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για νέες σχέσεις». Δεύτερον, επειδή πίστευες (και ίσως ακόμη πιστεύεις ως ένα σημείο) ότι αν αποφασίσεις ότι δεν θα δεθείς με κάποιον, δεν θα δεθείς.


Ως προς το πρώτο, πρόκειται για μια κλισέ/προκάτ θέση που μάλλον έχει τις ρίζες της στη μυθοποίηση του έρωτα που σημαδεύει και ως κάτι σχεδόν ιερό, πρέπει να συμβαίνει με χρονικές αποστάσεις. Είναι κάτι που έχει αποδεχτεί πάρα πολύς κόσμος ως δεδομένο το «μόλις χώρισα και δεν θέλω να μπω σε σχέση» που δεν παρατηρεί καν ότι δεν ισχύει. Αν δεν βρει άλλη σχέση σύντομα, επιβεβαιώνει τη θεωρία, αλλά αν μπει, αναρωτιέται πώς έγινε τόσο ανήκουστο πράγμα. Αυτό που φταίει είναι η ίδια η θεωρία: δεν έχουμε μέσα μας αποθέματα έρωτα που τελειώνουν και ανανεώνονται, δεν είμαστε σαν τα κινητά που φορτίζουν και ξεφορτίζουν. Δεν λειτουργεί έτσι το συναίσθημα. Δεν ξέρεις πότε θα γνωρίσεις αυτόν που θα σου τραβήξει το ενδιαφέρον. Μπορεί να συμβεί ακόμη και ΕΝΩ βρίσκεσαι σε έρωτα. Το πιο εύκολο είναι να ερωτευτείς, δεν χρειάζεται να προσπαθείς γι' αυτό, ο έρωτας είναι πάντα στην επόμενη γωνία. Το δύσκολο είναι να καταλαβαίνεις πότε σε συμφέρει να ερωτευτείς. Κι έτσι φτάνουμε στην δεύτερη αυταπάτη.


Το φλερτ δεν είναι ποτέ στα σίγουρα ανώδυνο. Οι γνωριμίες δεν είναι ποτέ ντε φάκτο αθώες. Κάθε φλερτ έχει μέσα τον σπόρο του έρωτα, κάθε γνωριμία μπορεί αποδειχτεί μοιραία, αλλά προσοχή, μοιραία με αρνητικό τρόπο. Κάθε διασταύρωση δρόμων ενέχει μέσα κίνδυνο. Δεν είναι έξυπνο να πιστεύεις ότι αφού μόλις βγήκες από σχέση, η επόμενη γνωριμία δεν θα σε επηρεάσει. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα καταλάβει ποια είναι τα κουμπιά σου, και ποιος από αυτούς θα πατήσει αυτά που σε κάνουν να φέρεσαι αυτοκαταστροφικά.


Τέλος, μην παίρνεις στα σοβαρά τον άνθρωπο που θα σου πει ότι μένει με τον άντρα του ή με τη γυναίκα του «τυπικά». Ειδικότερα, μην πιστέψεις ποτέ τον άντρα που σε φλερτάρει και λέει ότι με τη γυναίκα του έχουν ελεύθερη σχέση. Το λέει για να κερδίσει αυτό που θέλει, που είναι η μείωση των αναστολών σου. Αν κάποιος είναι σε ελεύθερη σχέση, φαίνεται.


(Και ως υστερόγραφο: ποτέ μην πιστεύεις ότι «αυτό δεν θα συμβεί ποτέ σ'εμένα». Είναι επικίνδυνη σκέψη και σε κάνει ευάλωτη.)

__________________
4.


Πού εδρεύουν τα καλά ξωτικά του ίντερνετ; Ξέρεις, αυτά που στέλνουν ωραίες ή αστείες ερωτήσεις στη στήλη σου για να περνάς καλά εσύ και οι αναγνώστες σου. Ή που γράφουν διασκεδαστικά σχόλια και ελαφραίνουν την ατμόσφαιρα. Που δεν παρεξηγούνται, δεν ειρωνεύονται και αντιμετωπίζουν τους πάντες με σεβασμό, εκτός από τα τρολ. Φαντάζομαι πως ζουν σε ένα παραμυθένιο μέρος με λουλούδια, όπου κάθε λουλούδι αντιστοιχεί σε μια στήλη του διαδικτύου και κάθε φορά που αναβοσβήνει μια μαργαρίτα "βοήθεια, βοήθεια, συνεχείς επιθέσεις και κίνδυνος από κακόβουλα όντα" να σπεύδουν με το τρολόμετρο, να κάνουν "ξουτ,ξουτ" και να καθαρίζουν τα απορρίμματα με κακοβουλοκτόνο. Τί λες; Υπάρχουν; Να συνεχίζω να πιστεύω σ'αυτά;- Τάνκερμπιλ Τίνκερμπαλ

Μα υπάρχουν άφθονα τέτοια ξωτικά μεταξύ των σχολιαστών του 'Α μπα!'

__________________
5.


Το φλερτ ειναι μια διαδικασία που δεν απαιτεί δέσμευση. Ωστόσο, ποτε μπορούμε να πουμε οτι ξεπερνά τα όρια και μπορει δικαιολογημένα να ερμηνευθεί ως υπόσχεση για κάτι περισσότερο με αποτέλεσμα εαν δεν υπάρξει συνέχεια, αυτος που δέχεται το φλερτ αρχικά να νιώσει κάπως εξαπατημένος; Πέρσι στις διακοπές είχα ενα σύντομο ειδύλλιο με ενα παιδι το οποίο φαινόταν κι έλεγε πως θέλει να συνεχίσει να με βλέπει, όμως τελικά η φάση δεν προχώρησε χωρίς αυτός να ειναι ξεκάθαρος για το οτι θέλει να το κόψουμε με αποτέλεσμα εγω να πληγωθώ. Περνά ο καιρός, ξαναβρισκομαστε τυχαία, με φλερτάρει, του κόβω τη φορά και του εξηγώ πως εγω πέρσι το και το (πληγώθηκα). Μιλάμε, όλα κουλ, δείχνει να τον πιάνει το σεμνό του και να παραδέχεται πως δε φέρθηκε όσο εντάξει θα έπρεπε τότε. Φεύγω για την πόλη που σπουδάζω, κι όταν επιστρέφω οριστικά μετα απο μήνες, το μαθαίνει οτι γύρισα και μου ξαναστελνει. Μου την πέφτει έντονα, θα πάμε απο δω, θα κανουμε αυτο, εισαι εκείνο, εισαι το αλλο, πολυ γλυκός, εγω χαίρομαι, δείχνω οτι γουστάρω και τελικά μετα δεν ξανακάνει καμία κίνηση και μαθαίνω οτι την ίδια περίοδο ήταν στη φάση που τα ξαναεβρισκε με την πρώην του. Ε και τον έσβησα γιατι τέτοιους τύπους δεν τους θελω ούτε φίλους στο Facebook. Έκανε κάποιο λάθος αυτός όντως (εγω αισθάνθηκα οτι έπαιξε με τα συναισθήματα μου), ή εγω ειναι μια συντηρητική drama queen που έκανα μεγάλο θέμα για μια απλή καβλαντα;- Suntan

Αυτός έχει δικαίωμα να φλερτάρει με δύο (και με τρεις, και με τέσσερις) για να έχει περιθώρια επιλογής ή για να νιώθει επιθυμητός, είναι ελεύθερος ακόμα και να αφήνει υποσχέσεις για να δει αν περνάει η μπογιά του, κι εσύ έχεις δικαίωμα να τον ξεγράφεις μια για πάντα ακόμα και από το facebook επειδή τέτοιους δεν θέλεις ούτε για φίλους.

Αυτός δεν είναι απατεώνας (απατεωνίσκος ίσως) κι εσύ δεν είσαι συντηρητική drama queen. Αυτός θέλει να είναι πεταλουδίτσα κι εσύ θέλεις σταράτα λόγια. Απλώς, δεν ταιριάζετε. Είναι πολύ καλό που ξέρεις τι θέλεις και δεν ψάχνεις τρόπους για να τον δικαιολογήσεις μέσα σου και να τον κάνεις με το μυαλό σου πιο πολύ αυτό που θα προτιμούσες να είναι.


__________________
6.

Αγαπητή Α μπα,
Συγχαρητήρια για τη στήλη σου, είναι ένα όμορφο κομμάτι της καθημερινότητάς μας! Θα ήθελα την άποψή σου- συμβουλή σου καλύτερα- πάνω στο θέμα των νέων γνωριμιών. Πώς γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους, με τους οποίους θα μπορούσε να προκύψει κάτι ερωτικό; Δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε σεξ η σχέση. Ακόμη και σε φλερτ! Είμαι κοπέλα,27 χρονών, με αρκετές παρέες, παρόλα αυτά τα τελευταία 2 χρόνια που δουλεύω και έχω τελειώσει με τις σπουδές μου (σχολές, κύρια πηγή γνωριμιών) παρατηρώ ότι δεν γνωρίζω πλέον νέα άτομα άρα οι πιθανότητες για οτιδήποτε ερωτικό στη ζωή μου έχουν μειωθεί σημαντικά. Έχω γνωρίσει τους περισσότερους φίλους φίλων, στη δουλειά μου δεν υπάρχει δυνατότητα για κάποια γνωριμία, και τα διαφορετικά ωράρια και καθημερινότητα που έχουμε με τις παρέες μου δεν μας επιτρέπουν πλέον και τις τόσο συχνές εξορμήσεις ή εξόδους σε μπαράκια κτλ, που θα μπορούσα να γνωρίσω με κάποιον. Δεν έχω παράπονο από τη μέχρι τώρα ερωτική μου ζωή, είχα αρκετές εμπειρίες, καλές και κακές-όλα στη ζωή είναι!-. Απλώς βρίσκω πλέον δύσκολο το θέμα αυτό των γνωριμιών, όσο και αρκετή διάθεση να έχω εγώ από την πλευρά μου! Θα ήθελα πολύ να διαβάσω την άποψή σου, νομίζω ότι είναι ένα θέμα που αφορά πολλά άτομα που έχουν πλέον μια "καθορισμένη" καθημερινότητα. Ευχαριστώ για τον χρόνο σου! Να είσαι καλά!- Λ.Σ.

Πράγματι πιστεύω ότι με τα χρόνια, όσο αλλάζουν οι συνθήκες ζωής και εφόσον η κινητικότητα μειώνεται, μειώνονται και οι τυχαίες γνωριμίες και τα φλερτ. Γι' αυτό πρέπει να ξεκινούμε την διαδικασία της αυτογνωσίας από μικρή ηλικία, ώστε όταν συμβεί αυτό να είμαστε σε θέση να μην χρειαζόμαστε πολλά φλερτ για να καταλάβουμε ποιος μας ταιριάζει. Τα φλερτ μπορεί να μειώνονται σε αριθμό, αλλά μπορούν να βελτιώνονται σε ποιότητα.

__________________
7.


Αγαπητή Α μπενια χρυσαφένια. Έχω θέμα. Φοβάμαι τους άνδρες. Είμαι 20 ετών και τον τελευταίο χρόνο ασχολούμαι ενεργά με τον φεμινισμό κλπ. Η κολλητή μου είναι θύμα βιασμού και η μητέρα της θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Μέσω Ο που ακολουθώ βλέπω συνέχεια τέτοιες περιπτώσεις. Και οι θύτες να την βγάζουν λάδι .Τις περισσότερες φορές. Εκνευρίζομαι πολύ αλλά περισσότερο φοβάμαι. Προσπαθώ να μην βγαίνω μετά τις 10 και τον κάθε άντρα που γνωρίζω τον βλέπω ως έναν πιθανό θύτη που μπορεί να με βλάψει. Τους περνάω από κόσκινο πριν καν γίνω φίλη με οποιονδήποτε άντρα. Στην αρχή σκέφτηκα ότι θα με συνέφερε περισσότερο να γίνω λεσβία. Θα είχα λιγότερο άγχος και περισσότερη ξεγνοιασιά στις ερωτικές μου σχέσεις. Γενικά με έχει επηρεάσει όλο αυτό όχι μόνο ερωτικά. Βράδυ δε βγαίνω ποτέ, σε ταξί δε μπαίνω ποτέ μόνη και γενικά αποφεύγω να βρεθώ μόνη με άντρα άγνωστο. Επειδή αυτό το πρόβλημα δεν ξεκινάει από εμένα αλλά από την κοινωνία θεωρείς ότι πρέπει να επισκεφθώ ψυχολόγο; Η φίλη μου που είναι θύμα βιασμού από τον πρώην της το ξεπερνάει σιγά σιγά. Εγώ ακόμη.

Ο φεμινισμός, αγαπητή φίλη, δεν είναι ούτε το μίσος για τους άντρες, ούτε ο φόβος για τους άντρες. Έχεις ένα θέμα, και το θέμα σου λέγεται φοβία. Η ανισότητα των φύλων ξεκινάει από την κοινωνία, αλλά η φοβία που έχεις, όχι. Ο φόβος που επηρεάζει την καθημερινότητα μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους, είτε είναι ο φόβος του ασανσέρ, είτε αυτό, το πιο περίπλοκο που περιγράφεις, πρέπει να αντιμετωπίζεται σθεναρά με βοήθεια ειδικού αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να μετασχηματιστεί, να μεγαλώσει και να γίνει ακόμη πιο δύσκολο.

59

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#3 Η απάντηση σχετικά με το ότι πιστεύει δήθεν η κοινωνία ότι χρειαζόμαστε χρόνο μετά από χωρισμό ήταν κάπως ισοπεδωτική. Μην ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι αντιδρούμε διαφορετικά. Όπως ποτέ δεν με ξένισε όταν φίλες μου μπαίνανε σε μία σχέση αμέσως μετά το τέλος μίας άλλης, έτσι αναμένω να μπορεί κάποιος άλλος να κατανοήσει ότι για μένα είναι ανάγκη να μείνω μόνη. Ξέρω πια ότι θα περάσουν περίπου 8-12 μήνες για να μπορέσω να τους βγάλω από μέσα μου, για να συνέλθει η προσωπικότητά μου και να μπορώ να με δω πια ως αυτόφωτη, παρόλο που εγώ τους χώρισα και δεν ήθελα να είμαι πια μαζί τους. Αυτούς τους μήνες νιώθω λες και είμαστε ακόμα μαζί, παρόλο που δεν είμαστε, μιλάω συνέχεια για αυτούς, κλπ. Δεν το συζητάω καν να μου έρθει όρεξη για κάποιον άλλο, θα νιώθω λες και τους απατάω (και δεν με ενοχλεί καθόλου αν αυτοί έχουν κάνει άλλη σχέση). Γενικά, ακούω τον εαυτό μου, δεν τον περιορίζω, δεν του το θέτω, έτσι λειτουργώ. Αν μείωνα αυτό το χρονικό διάστημα και έφτανα στα ίδια επίπεδα σε μικρότερο χρόνο θα ήταν μία καλοδεχούμενη έκπληξη. Ειδικά την τελευταία φορά το προσπάθησα για να μην χάνω χρόνο, αλλά δεν μου βγαίνει. Το πρόβλημα είναι ότι μετά τους 12 μήνες που δεν νιώθω έτοιμη θα μου πάρει και άλλους 6-12 μήνες που είμαι έτοιμη και έχω όρεξη αλλά δεν γνωρίζω και κάποιον κατάλληλο (εννοώ να μου αρέσει, να του αρέσω, και να ταιριάζουμε στο τι θέλουμε παρακάτω) οπότε υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση.
Νομίζω πως η Λένα ρννοεί πως δεν πρέπει να υπάρχουν στεγανά. Δηλαδή κι εσύ να είσαι ελεύθερη να ζήσεις το χωρισμό σου όπως θέλεις και να πάρεις το χρόνο σου χωρίς να αρχίσουν να σε πρήζουν οι φίλοι και οι γνωστοί σου στο εξάμηνο και να σου λένε άντε πόσο θα μοιρολογάς, τόσος καιρός πέρασε, έχω ένα φίλο να σου γνωρίσω κτλ. Και ούτε την άλλη να την κρίνουν ως επιπόλαιη επειδή μπήκε νωρίς σε άλλη σχέση. Κάθε άνθρωπος είναι όντως διαφορετικός και δεν χρειάζεται να θέτουμε αποδεκτά πρότυπα για κάτι τόσο προσωπικό όσο ο χωρισμός. Ακόμα και κάθε χωρισμός είναι διαφορετικός και ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει εκ διαμέτρου αντίθετα δύο χωρισμούς του.
#4. Τάνκερμπιλ είσαι τυχερός/ή! Το παραμυθένιο αυτό μέρος με τα πολλά λουλούδια υπάρχει και μπορεί να σε φιλοξενήσει από 10 εώς 25 Αυγούστου. Θέλουμε να πάμε διακοπές και κανένας φίλος δε θέλει να έρχεται να ποτίζει.
Μπορεί να μιλήσει ελεύθερα στο τηλέφωνο όταν είναι στο σπίτι και είναι και η γυναίκα του μπροστά. Κυκλοφορεί άνετα στο δρόμο (όπως και σε εστιατόρια, μπαρ κτλ)με το αίσθημα και όχι μόνο σε παντέρημα σοκάκια, παίρνει 'ρεπό' από το σπίτι για ΣΚ και διακοπές. Σε κάθε άλλη περίπτωση, πουλάει παραμύθι περί συμβατικής συμβίωσης.
Όλα αυτά γίνονται άνετα και με τη σχέση να μην είναι ελεύθερη, εάν το τρίτο πρόσωπό είναι φίλη/ος του ενός ή και των δύο! Εκεί, βέβαια, λέει κανείς ότι δεν τον προσέχει αρκετά ο σύντροφος, τον παραμελεί, και θέλει παρηγοριά...
#5 Αγαπητή φίλη.Δεν ευθύνεσαι εσύ για την έλλειψη ευθύτητας, ευαισθησίας ,ισορροπίας και συγκρότησης του κάθε άντρα και γυναίκας που κυκλοφορεί εκεί έξω.Ο καθένας προσπαθεί να την βολέψει όπως μπορεί,αναλόγως με τον χαρακτήρα του και θεωρεί ότι καλά κάνει.Παντα θα βρίσκει δικαιολογίες στον εαυτό του.Το πόσο φτηνές είναι αντικειμενικά είναι άλλο θέμα.Αυτό ,για να μην το πολυζαλίσουμε στην ανάλυση.
#7 Έχω γράψει κι άλλη φορά πως είχα ένα κακοποιητικό γάμο. Κι όμως όταν τον τελείωσα δοκίμασα ξανά και ξανά και ποτέ δεν ενοχοποίησα όλους τους άντρες γιατί πέρα από τον πρώην είχα ένα καλό πατέρα, ένα καλό αδερφό και καλούς άντρες φίλους. Έγραψαν κι άλλοι πιο πριν και η Λένα πως αυτός ο φόβος όλων των ανδρών δεν έχει λογική. Από την άλλη ναι οι γυναίκες ζούμε σε ένα κόσμο που πολλοί άντρες δεν αντιλαμβάνονται. Όχι από αναισθησία, απλά επειδή δεν βιώνουν αυτή την απειλή. Δεν φοβάμαι τόσο τα ραντεβού στην αρχή μιας γνωριμίας, φοβάμαι περισσότερο στη δουλειά μου που με στέλνουν σε σπίτια αγνώστων για αυτοψία και δεν ξέρω ποιον θα βρω κάθε φορά μέσα. Όταν το έθεσα σαν θέμα φυσικά οι περισσότεροι άντρες και κάποιες γυναίκες το βρήκαν αστείο και για λίγο καιρό ήταν το αστειάκι των διαδρόμων. Στην αρχή πήρα ένα συνοδό και μετά πάλι άρχισα να βγαίνω μόνη. Το εντυπωσιακό όμως ήταν πως έπρεπε να εξηγήσω, πως κανείς δεν θεωρούσε αυτονόητο πως αυτό που κάνω είναι επικίνδυνο. Συχνά οι άντρες δεν καταλαβαίνουν τη θέση μιας γυναίκας σε αυτά τα θέματα. Άλλοι επειδή οι ίδιοι είναι πολύ καλοπροαίρετοι κι άλλοι από αναισθησία. Δεν έχει σημασία. Σίγουρα όμως υπάρχουν άντρες που θέλουμε στη ζωή μας και αξίζουν την αγάπη μας.
Πλάκα κάνεις; Έγω κάποιες φορές που έχει τύχει να μου φέρει (σπάνια) παραγγελία στο σπίτι γυναίκα κρατιέμαι να μην τη ρωτήσω πώς αντέχει να πηγαίνει σε σπίτια αγνώστων. Κι επειδή είπαμε για ταξιτζήδες, μην ξεχνάμε ότι οι ταξιτζήδες είναι οι ίδιοι θύματα εγκληματιών (πχ. ληστών), και πάντα απορούσα όποτε έβλεπα γυναίκα ταξιτζή.Για τις γυναίκες συναδέφλους σου ποια είναι η δικαιολογία; Έχουν όλες μαύρη ζώνη ή είναι τόσο στον κόσμο τους;
.. Οι υπόλοιπες έχουν την ευχέρεια να πάρουν μια άλλη γυναίκα συναδερφο μαζί και το δικό τους αντικείμενο δεν απαιτεί πάντα αυτοψία σε εσωτερικό χώρο. Εγώ μπαίνω μέσα ή πόρτα συχνά πίσω κλείνει . Σε σπίτια μαγαζιά υπόγεια παντού. Μόνη μου. Τη δουλειά αυτή ακριβως την κάνει ένας ακόμα άντρας συνάδελφος που βγαίνει μόνος.
Εννοούσα ποια είναι η δικαιολογία για όσες βρήκαν αστείο τον δικό σου φόβο, οι γαϊδάρες. Οι άντρες εν μέρει δικαιολογούνται για την άγνοιά τους, αυτές είναι αδικαιολόγητες (είτε πρόκειται για αφέλεια είτε, ακόμη χειρότερα, για αναισθησία).
#3 Χτες βράδυ είχα ακριβώς αυτή τη συζήτηση με φίλη που αφού μου ανέλυσε το γιατί αφού αγάπησε τον πρώην της θα της πάρει καιρό να τον ξεπεράσει γιατί δεν έχει καρδιά αγκινάρα. (σημ. πριν είχαμε περάσει μια ώρα αναλύοντας πόσο κακοποιητική ήταν η συμπεριφορά του). Στο τέλός λοιπόν με ρώτησε πως εγώ που είμαι τόσο ευαίσθητη και καλή προχώρησα τόσο γρήγορα απο μια σχέση σε μια άλλη. Πέρα από το τυχαίο του θέματος (έτυχε να γνωρίσω κάποιον με τον οποίο είμαστε πολύ όμορφα μαζί) για τα υπόλοιπα έχω να πω πως αυτή η στήλη με έχει βοηθήσει πολύ στο δρόμο του να καταλάβω τις σχέσεις και να αγαπήσω περισσότερο τον εαυτό μου!
#1 Είναι σχεδόν κακοποιητικό για τον εαυτό σου αν πας. Εξάλλου δεν πηγαίνουμε όπου μας καλούν. Πόσο μάλλον σε γάμους. Πόσο μάλλον στο γάμο του/της πρώην :D#2 Πολύ μου άρεσε η ερώτηση και η απάντηση.
#6 Τώρα θα γίνω πάλι party pooper, αλλά με τα χρόνια προσωπικά δεν είδα καμία βελτίωση στην ποιότητα των φλέρτ. Ίσως το αντίθετο, καθώς μεγαλώνοντας κουβαλάμε όλοι διάφορες αποσκευές που κάποιες φορές δεν μας κάνουν καλό. Απλά όντως ξέρουμε πιο γρήγορα ποιος μας κάνει και ποιός όχι. Πιστεύω ότι είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί πολύ κόσμο και αν υπήρχε εύκολη λύση θα την είχαν ακολουθήσει όλοι. Μόνο να κινείσαι μπορείς, να μη μένεις στάσιμη και να είσαι ανοιχτή στο να δέχεσαι ή να κάνεις προτάσεις.
#4 Επειδή εγώ κατάλαβα ότι εξ αρχής σε εμάς απευθύνεται η φίλη, σε όλους εμάς τους σχολιαστές και θέτοντες ερωτήσεις, θα ήθελα να την ευχαριστήσω για την πολύ ωραία εικόνα που δημιούργησε για όλους εμάς! Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι, αλλά είναι ωραίο να είσαι ξωτικό για λίγο. Ευτυχώς ζούμε όλοι στον πραγματικό κόσμο και είναι πολύ παρήγορο ότι υπάρχουν άνθρωποι με τέτοια προσόντα. Σας στέλνω όλους νεραϊδόσκονη :)
Λοιπόν εγώ διαβάζω εδώ και καιρό τη λάιφο και κάποια ξένα έντυπα όπου τα σχόλια είναι σχετικά ευπρεπή. Αρνιέμαι πεισματικά να διαβάζω σάιτ που θεωρώ χαμηλού επιπέδου. Πρόσφατα έτυχε να διαβάσω κάποιες ειδήσεις σε άλλα σάιτ και εφημερίδες και διάβασα και τασχόλια από κάτω. Έπεσα από τους σωρειτομελανίες που λέει και η φίλη πιο πάνω. Νομίζω προτιμώ να ζω στον κόσμο μου παρά να βλέπω καθημερινά πόση βλακεία υπάρχει στον κόσμο. Σαν να μη μας φτάνουν όλα τα κακά που γίνονται, έχουμε και τόσα κολλημένα μυαλά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που οι άνθρωποι πάνε σχολείο, δεν είμαστε κανένα απομακρυσμένο χωριό της Ουγκάντας. Απελπίστηκα.
7Σχετικά με το ταξί, ίσως να υπάρχει μια επιφανειακή λύση, γιατί είναι κατι πρακτικό που μάλλον δυσκολεύει την καθημερινότητά σου.Όταν κυκλοφορούσα μικρότερη με ταξί και είμασταν μέσα π.χ. 3 φίλες, η προτελευταία, όταν έβγαινε από το ταξί έλεγε σε αυτήν που έμενε μόνη "Πήρα τον αριθμό του ταξί, πάρε με τηλ. σε πέντε λεπτά όταν φτάσεις" ώστε να το ακούσει και ο οδηγός. Έτσι ο τελευταίος ήξερε ότι υπάρχει κάποιος μάρτυρας που έχει κρατήσει τα στοιχεία του αλλά και περιμενει άμεσα επιβεβαίωση ότι η κοπέλα έφτασε ασφαλής σπίτι. Το καναμε πάντα όταν επιστρέφαμε χαράματα σπίτι που και φοβία να μην είχες, ήταν αγριευτικό. Δε λέω ότι σώζει, αλλά ο φόβος φυλάει τα έρημα.
Τώρα πια υπάρχουν εφαρμογές όπου καλείς ταξί και ξέρεις τα στοιχεία και τη φωτογραφία του οδηγού, διαλέγεις κιόλας και παρακολουθείς εσύ ή και κάποιος δικός σου την πορεία όλης της διαδρομής ζωντανά!!
Βρε παιδιά πραγματικά, απλώς μην παίρνετε ταξί από το δρόμο! Είτε μέσω ραδιοταξί είτε μέσω εφαρμογών, κάποιος γνωρίζει κάθε κούρσα και όλα τα δεδομένα καταγράφονται! Και γενικά είναι και θέμα γλώσσας του σώματος, στάσης και συμπεριφοράς το πώς θα σε "δει" ένας άνδρας που έχει αρνητικές διαθέσεις.
#3 Αυτό το κλισέ με τους άντρες που είναι δήθεν σε συμβατικούς γάμους λόγω των παιδιών πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμα γυναίκες που να το πιστεύουν;;;;;Οι 9 στους 10 άντρες που θέλουν κερατώσουν την γυναίκα τους το ίδιο παραμύθι πουλάνε.
#5Βρε Α Μπα μου, γιατί ένας άνθρωπος ο οποίος εν μέρει "τάζει" έρωτες δεν είναι απατεώνας; Εντάξει δεν θα τον στήσουμε στο απόσπασμα αλλα να... δεν είμαστε όλοι ίδιοι, και κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ευαίσθητοι σε καταστάσεις λιγότερο τίμιες. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτούς που λένε μεγάλα λόγια, όμως μην τους "αθωώνουμε" κι όλας. Κάτι ανάλογο σκεφτόμουνα και προχθες για την απάντηση πoυ έδωσες στην #2 για το fade out. Δηλαδή θέλω να πω ότι δεν είμαστε όλοι μηχανες για να λέμε: αυτός που με έλεγε μέχρι χθες "μωρο μου ατελειωτο, πόσο τέλεια περνάω μαζί σου" εξαφανίστηκε ή τα έχει με άλλη ή μπάρκαρε για Αυστραλία. Άλλοι στεναχωρηθήκαμε, άλλοι επενδύσαμε σε αυτή τη σχέση, άλλοι πιστέψαμε στα λόγια. Και άλλοι πάλι δεν μας καίγεται καρφι.
#3, δεν θα ηθικολογήσω. Η πιο συνηθισμένη δικαιολογία που λένε οι απανταχού μπερμπάντηδες παντρεμένοι είναι ότι μένουν τυπικά με τη γυναίκα τους για τα παιδιά. Μα όλοι!Σου συνιστώ να μην προχωρήσεις σε σχέση για να προτατέψεις τον εαυτό σου. Θα είσαι πάντα δεύτερη. Δεύτερη τα σαββατοκύριακα, δεύτερη στις αργίες. Σπάνια θα περάσεις ολόκληρο βράδυ μαζί του. θα τον βλέπεις όταν αυτός ευκαιρεί και δεν έχει άλλες οικογενειακές υποχρεώσεις. Τη ζωή σου θα την καθορίζει η διαθεσιμότητά του. θα χάσεις χρόνο από τη δική σου ζωή. Και το πιο πιθανό είναι να γίνεις το αλατοπίπερο του δικού του γάμου και η τόνωση της αυτοπεποίθησής του.
Και όσοι δεν έχουν παιδιά λένε ότι μένουν ακόμη με τη γυναίκα τους γιατί είναι πολύ ευαίσθητη και θέλουν χρόνο για να χειριστούν την κατάσταση του χωρισμού. Έχουμε γεμίσει καραγκιόζιδες!!!
Τσάρλυ Μπράουν Α ρε Τσάρλι, λες να μην το ξέρω; Είναι αυτό που για να κάνεις σεξ πρέπει πρώτα να μετακινηθεί το παιδικό καθισματάκι...ή να λείπει η γυναίκα με τα παιδιά στο χωριό, στη μάνα της, στο εξοχικό για weekend, ενώ αυτός μένει πίσω γιατί δουλεύει...
Φίλε Prince ,τώρα το είδα το σχόλιό σου.Νομίζω ότι η διαθεσιμότητα είναι θέμα νοοτροπίας.Κάποιοι άνθρωποι κολλάνε σ αυτούς που δεν είναι διαθέσιμοι.Ο καθένας με τα θέματά του...
Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο πολύ συμφωνώ με την απάντηση της Α, μπα στην 1η ερώτηση. Αν ήσουν φίλη μου θα σου έλεγα τα ίδια αγαπητή έτσι κι έτσι. Καταρχάς είναι λογικό να είσαι στεναχωρημένη για κάτι που δεν έχεις και κατά δεύτερο είσαι πολύ νέα για να πιστεύεις ότι δε θα το βρεις ποτέ οπότε να μην απελπίζεσαι. Μην βλέπεις την ηλικία σου σαν εμπόδιο, αντιθέτως είναι προτέρημα κατά τη γνώμη μου. Οι σχέσεις οι καλές, να βρεις κάποιο να ταιριάζεις, είναι δύσκολες σε κάθε ηλικία, απλά όσο πιο μικρή είσαι και δεν ξέρεις πού παν τα τέσσερα σου τόσο πιο εύκολα κάνεις σχέσεις και νομίζεις ταιριάζεις με όλους μέχρι να αποδειχθούν βάτραχοι και μετά από κάποια χρόνια γελάς με τις επιλογές σου και τις πατάτες σχέσεις που έκανες. Όσο μεγαλώνεις τόσο καλύτερα αναγνωρίζεις αυτό που σου ταιριάζει και αυτό είναι μόνο καλό.Προσωπικά έχω κλάψει πολλές νύχτες για έρωτες που έληξαν άδοξα, για αποτυχίες επαγγελματικές, για λάθη που έχω κάνει. Αυτό που με βοηθούσε να βγω από τη μιζέρια μετά από μερικές βδομάδες είναι ένα κλικ που γινόταν σε κάποια στιγμή και συνειδητοποιούσα ότι είμαι τυχερή που έχω κρεβάτι να κλαίω κι ας είναι άδειο, δεν το έχουν όλοι στον κόσμο. Μπορώ να βγω έξω με τις φίλες μου γιατί έχω φίλες, μπορώ να τρέξω και να χορέψω γιατί είμαι υγιής, έχω λεφτά να φάω σε εστιατόρειο, να αγοράσω ρούχα και να δω μια ωραία παράσταση στο θέατρο. Γενικώς έβλεπα όσα έχω ως ευλογία και όχι ως κάτι δεδομένο και αυτό μου έφτιαχνε τη διάθεση, με έκανε στ'αλήθεια χαρούμενη. Πάντα σε αυτές τις φάσεις γνώριζα ωραίο κόσμο και με φλέρταραν, στις μουντρούχικες φάσεις δεν θυμάμαι να γνώρισα ποτέ κανέναν.
#3 Πες τα ρε Α,μπα! Ωραία θα ήταν να ακολουθούσαν όλα ένα ιδανικό χρονοδιάγραμμα (τόσοι μήνες για "να το ξεπεράσω και να βρω τον εαυτό μου", τόσο για να κάνω άκακα φλερτ, τόσο για να γνωρίσω το κατάλληλο πρόσωπο κλπ.) αλλά όλα αυτά υπάρχουν μόνο στα άρθρα των γυναικείων περιοδικών που χρησιμοποιούν αλγόριθμο για να βρουν το "ιδανικό διάστημα για να ξεπεράσεις έναν χωρισμό".