Στο σημερινό «Α μπα»: οι φοβίες έχουν πολλά χρώματα

Στο σημερινό «Α μπα»: οι φοβίες έχουν πολλά χρώματα Facebook Twitter
59

 

__________________
1.


Με κάλεσε στο γάμο της Α,μπα. Μου το είπε καθαρά και ξάστερα, αφού ρώτησε "πως είναι τα προσωπικά μου..;" έτσι για να με στείλει για καρδιογράφημα μια ώρα αρχύτερα. Όταν τη ρώτησα γιατί με θέλει εκεί, είπε πως θα ρθουν όλοι οι φίλοι της και μου πέταξε το μπαλάκι "Αν θες, έρχεσαι". Δεν θέλω να πάω και να δω πόσο ερωτευμένη και χαρούμενη είναι. Δε με αφορά η ευτυχία της.- έτσι κι έτσι

Να μην πας! Και βέβαια και να μην πας. Ελπίζω να μην μπαίνεις σε πειρασμό να πας για να αποδείξεις κάτι στον εαυτό σου.


Καλύτερα που το έμαθες από την ίδια. Θα σε πείραζε ακόμη περισσότερο αν το μάθαινες από κοινούς γνωστούς – θα έπρεπε να κρατήσεις την ψυχραιμία σου μπροστά τους – ή ακόμη χειρότερα, από το facebook. Τότε να δεις που θα έλεγες «γιατί δεν μου το είπε». Τώρα, γιατί σου το είπε, είναι μια καλή ερώτηση, αλλά ας υποθέσουμε το πιο αυτονόητο: σου το είπε για να το ξέρεις.

__________________
2.


Σαράντα πια. Σαν τα καράτια. Ούτε παντρεμένη, ούτε μητέρα. Λατρεύω τη δουλειά μου, την ανιψιά μου, τη μάνα μου και το γάτο μου. Είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και ταξιδεύω πολύ. Γιατί λοιπόν τόσο υπαρξιακό άγχος? Και γιατί έχω απογοητευτεί τόσο πολύ σκεπτόμενη πως είμαι πολύ μεγάλη πια για να βρω έναν σύντροφο και να χαρώ την αγάπη? Α μπα μου κλαίω τα βράδια...- Vixen

Αν κατάλαβα καλά, ρωτάς γιατί στενοχωριέσαι που δεν έχεις κάτι που θέλεις; Μα επειδή δεν έχεις κάτι που θέλεις, και αυτό προκαλεί το γνωστό συναίσθημα της στενοχώριας. Ρωτάς γιατί το θέλεις, ενώ έχεις κάτι άλλο; Γιατί αν και έχεις κάτι άλλο, εξακολουθείς να μην έχεις αυτό που θέλεις. Άλλη είναι η σχέση με τη μαμά, άλλη με τον γάτο, άλλη με την ανιψιά, και άλλη με έναν ερωτικό σύντροφο. Δεν υπάρχουν δυστυχώς υποκατάστατα σχέσεων, και όποιος αυταπατάται ότι υπάρχουν, κάνει κακό στον εαυτό του.


Δεν είναι λοιπόν παράξενο το ότι στενοχωριέσαι. Άφησε τον εαυτό σου να στενοχωρηθεί. Είναι και λογικό να απογοητεύεσαι και να κάνεις αρνητικές σκέψεις, όλοι λυγίζουμε μερικές φορές και σκεφτόμαστε τα χειρότερα. Αυτό που είναι ανησυχητικό είναι ότι κλαις τα βράδια. Το λες με την λογοτεχνική έννοια, ή κλαις όντως τα βράδια μόνη σου; Το ξέρουν άλλοι ότι το κάνεις αυτό; Είναι μόνιμα πεσμένη η διάθεση σου;


Είναι πολύ εύκολο να σου πει κάποιος να μην απογοητεύεσαι γιατί θα βρεις σύντροφο εκεί που δεν το περιμένεις, αλλά δεν ξέρω αν θέλεις συνηθισμένα λόγια παρηγοριάς. Αν είσαι μόνιμα στενοχωρημένη, χρειάζεται να κάνεις άλλες κινήσεις πριν βρεις σύντροφο. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο, πολλούς τρόπους, για να περνάς ωραία. Όχι «μόνη σου», και μόνη σου, και μαζί με άλλους. Με φίλους, συγγενείς, με ενδιαφέροντα, ώστε να μην κλαις τα βράδια, επειδή η ζωή είναι ωραία, και είμαστε όλοι τυχεροί που είμαστε πάνω στη γη και μπορούμε να νιώσουμε τον ήλιο πάνω στο δέρμα μας. Το θεωρούμε αυτονόητο, αλλά δεν είναι. Είσαι εδώ, και είσαι ζωντανή. Αν έχεις χάσει το κέφι σου, αν κλαις τα βράδια, αν δεν ξέρεις τι να κάνεις για να βρεις χαρά στη ζωή σου, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο για να μιλήσεις, για να αρχίσεις να το επεξεργάζεσαι. Αν δεν βλέπεις τώρα τον λόγο και πιστεύεις ότι αν είχες σύντροφο, θα σου έφτιαχνε το κέφι, η απάντηση είναι ότι ίσως, αλλά για να βρεις σύντροφο, πρέπει πρώτα να σου φτιάξει το κέφι. Όσο είσαι στενοχωρημένη, απελπισμένη, οι άλλοι το μυρίζονται και είναι πιθανότερο να τραβήξεις τους συναισθηματικούς καρχαρίες που είναι ειδικοί στο να λένε στους άλλους αυτό που θέλουν να ακούσουν.


Τα πιο ελκυστικά χαρακτηριστικά είναι η χαρά και η αυτοπεποίθηση. Δεν έχει σημασία πόσο χρονών είσαι. Είναι διαχρονικοί μαγνήτες και σου χρειάζονται για όλη σου τη ζωή.

__________________
3.


Γεία σου Αμπά!
Η ιστορία μου δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη, παρόλαυτα θα ήθελα την γνώμη σου και την άποψή σου για την κατάσταση. Είμαι 28 χρονών και πρίν 2 μήνες χώρισα από σχέση 2 ετών. Δεν ήθελα και ακόμα και τώρα που σου γράφω δεν θέλω να μπω σε κάποια σχέση, γιατί ακόμα δεν έχω ξεπεράσει πλήρως τον πρώην μου και επιπλέον θελω να μείνω για ένα διάστημα μόνη μου. Παρόλαυτα, έχω κάνει κάποιες γνωριμίες-ραντεβού-φλέρτ αλλά μέχρι εκεί. Σε αυτή την φάση που είμαι οι χαλαρές γνωριμίες-φλερτ χωρίς δεσμεύσεις και υποχρεώσεις νίωθω πως είναι ιδανικές για εμένα. Μέσα λοιπόν σε αυτά τα φλέρτ, είναι και ένας γνωστός μου από το ευρήτερο φιλικό περιβάλλον, με τον οποίο γνωριζόμασταν από παλία και όταν έμαθε πως χώρισα άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον στο οποίο και ανταποκρίθηκα. Το πρόβλημα σε αυτή την κατάσταση είναι πως ο συγκεκριμένος είναι παντρεμένος. Αρχικά ήμουν πολύ διστακτική, αργότερα και ενώ μιλούσαμε καθημερινά στο τηλέφωνο μου είπε πως ο γάμος του είναι συμβιβαστικός και πως και αυτός και η γυναίκα του έχουν παράλληλες σχέσεις και μένουν μαζί για το παιδί τους. Η αλήθεια είναι πως ακούγοντας αυτά πήρα θάρρος και εφόσον μου άρεσε και περνούσα ευχάριστα μαζί του αποφάσισα να συνεχίσω αυτήν την κατάσταση. Ξεκινήσαμε λοιπόν να συναντιόμαστε μερικές φορές την βδομάδα για λίγες ώρες και να μιλάμε στο τηλέφωνο χωρίς όμως να έχει γίνει κάτι ερωτικό μεταξύ μας πέρα από μερικά φιλιά και αγκαλιές. Αρχικά μου άρεσε αυτή η χαλαρή φάση, που ήξερα πως δεν είχε προοπτική και πίεση, τώρα όμως που γίνεται αυτό που σου περιέγραψα εδώ και ένα μήνα νομίζω πως αρχίζω να κολλάω. Τον σκέφτομαι καθημερινά, δεν θέλω να βγω με κανέναν άλλον, κρέμομαι πάνω από το τηλέφωνο περιμένοντας να με πάρει και όλη μέρα μετράω τις ώρες μέχρι να τον δω. Ακόμα δεν έχουμε κάνει σεξ, έγω δεν θέλω γιατί φοβάμαι πως θα κολλήσω περισσότερο αν συμβεί. Σε καμία περίπτωση δεν έχω στο μυαλό μου να έχω κανονική σχέση μαζί του-πως θα μπορούσα άλλωστε?- αλλα ρε συ αμπά πως μου συνέβει αυτό? Πως γίνεται να την έχω πατήσει έτσι με κάποιον ενώ δεν ήμουν ούτε σε φάση να θέλω σχέση ούτε είναι η κατάσταση ιδανική? Με κάποιον που εξ αρχής ήξερα πως ότι έχουμε είναι τελείως παροδικό και το έκανα καθαρά για να περάσω την ώρα μου?- Άννα


Την πάτησες για δύο λόγους: πρώτον, επειδή πιστεύεις (μάλλον ακόμα) ότι η ορθή συμπεριφορά είναι «μετά από χωρισμούς πρέπει να μείνουμε λίγο μόνοι μας και να δηλώνουμε ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για νέες σχέσεις». Δεύτερον, επειδή πίστευες (και ίσως ακόμη πιστεύεις ως ένα σημείο) ότι αν αποφασίσεις ότι δεν θα δεθείς με κάποιον, δεν θα δεθείς.


Ως προς το πρώτο, πρόκειται για μια κλισέ/προκάτ θέση που μάλλον έχει τις ρίζες της στη μυθοποίηση του έρωτα που σημαδεύει και ως κάτι σχεδόν ιερό, πρέπει να συμβαίνει με χρονικές αποστάσεις. Είναι κάτι που έχει αποδεχτεί πάρα πολύς κόσμος ως δεδομένο το «μόλις χώρισα και δεν θέλω να μπω σε σχέση» που δεν παρατηρεί καν ότι δεν ισχύει. Αν δεν βρει άλλη σχέση σύντομα, επιβεβαιώνει τη θεωρία, αλλά αν μπει, αναρωτιέται πώς έγινε τόσο ανήκουστο πράγμα. Αυτό που φταίει είναι η ίδια η θεωρία: δεν έχουμε μέσα μας αποθέματα έρωτα που τελειώνουν και ανανεώνονται, δεν είμαστε σαν τα κινητά που φορτίζουν και ξεφορτίζουν. Δεν λειτουργεί έτσι το συναίσθημα. Δεν ξέρεις πότε θα γνωρίσεις αυτόν που θα σου τραβήξει το ενδιαφέρον. Μπορεί να συμβεί ακόμη και ΕΝΩ βρίσκεσαι σε έρωτα. Το πιο εύκολο είναι να ερωτευτείς, δεν χρειάζεται να προσπαθείς γι' αυτό, ο έρωτας είναι πάντα στην επόμενη γωνία. Το δύσκολο είναι να καταλαβαίνεις πότε σε συμφέρει να ερωτευτείς. Κι έτσι φτάνουμε στην δεύτερη αυταπάτη.


Το φλερτ δεν είναι ποτέ στα σίγουρα ανώδυνο. Οι γνωριμίες δεν είναι ποτέ ντε φάκτο αθώες. Κάθε φλερτ έχει μέσα τον σπόρο του έρωτα, κάθε γνωριμία μπορεί αποδειχτεί μοιραία, αλλά προσοχή, μοιραία με αρνητικό τρόπο. Κάθε διασταύρωση δρόμων ενέχει μέσα κίνδυνο. Δεν είναι έξυπνο να πιστεύεις ότι αφού μόλις βγήκες από σχέση, η επόμενη γνωριμία δεν θα σε επηρεάσει. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα καταλάβει ποια είναι τα κουμπιά σου, και ποιος από αυτούς θα πατήσει αυτά που σε κάνουν να φέρεσαι αυτοκαταστροφικά.


Τέλος, μην παίρνεις στα σοβαρά τον άνθρωπο που θα σου πει ότι μένει με τον άντρα του ή με τη γυναίκα του «τυπικά». Ειδικότερα, μην πιστέψεις ποτέ τον άντρα που σε φλερτάρει και λέει ότι με τη γυναίκα του έχουν ελεύθερη σχέση. Το λέει για να κερδίσει αυτό που θέλει, που είναι η μείωση των αναστολών σου. Αν κάποιος είναι σε ελεύθερη σχέση, φαίνεται.


(Και ως υστερόγραφο: ποτέ μην πιστεύεις ότι «αυτό δεν θα συμβεί ποτέ σ'εμένα». Είναι επικίνδυνη σκέψη και σε κάνει ευάλωτη.)

__________________
4.


Πού εδρεύουν τα καλά ξωτικά του ίντερνετ; Ξέρεις, αυτά που στέλνουν ωραίες ή αστείες ερωτήσεις στη στήλη σου για να περνάς καλά εσύ και οι αναγνώστες σου. Ή που γράφουν διασκεδαστικά σχόλια και ελαφραίνουν την ατμόσφαιρα. Που δεν παρεξηγούνται, δεν ειρωνεύονται και αντιμετωπίζουν τους πάντες με σεβασμό, εκτός από τα τρολ. Φαντάζομαι πως ζουν σε ένα παραμυθένιο μέρος με λουλούδια, όπου κάθε λουλούδι αντιστοιχεί σε μια στήλη του διαδικτύου και κάθε φορά που αναβοσβήνει μια μαργαρίτα "βοήθεια, βοήθεια, συνεχείς επιθέσεις και κίνδυνος από κακόβουλα όντα" να σπεύδουν με το τρολόμετρο, να κάνουν "ξουτ,ξουτ" και να καθαρίζουν τα απορρίμματα με κακοβουλοκτόνο. Τί λες; Υπάρχουν; Να συνεχίζω να πιστεύω σ'αυτά;- Τάνκερμπιλ Τίνκερμπαλ

Μα υπάρχουν άφθονα τέτοια ξωτικά μεταξύ των σχολιαστών του 'Α μπα!'

__________________
5.


Το φλερτ ειναι μια διαδικασία που δεν απαιτεί δέσμευση. Ωστόσο, ποτε μπορούμε να πουμε οτι ξεπερνά τα όρια και μπορει δικαιολογημένα να ερμηνευθεί ως υπόσχεση για κάτι περισσότερο με αποτέλεσμα εαν δεν υπάρξει συνέχεια, αυτος που δέχεται το φλερτ αρχικά να νιώσει κάπως εξαπατημένος; Πέρσι στις διακοπές είχα ενα σύντομο ειδύλλιο με ενα παιδι το οποίο φαινόταν κι έλεγε πως θέλει να συνεχίσει να με βλέπει, όμως τελικά η φάση δεν προχώρησε χωρίς αυτός να ειναι ξεκάθαρος για το οτι θέλει να το κόψουμε με αποτέλεσμα εγω να πληγωθώ. Περνά ο καιρός, ξαναβρισκομαστε τυχαία, με φλερτάρει, του κόβω τη φορά και του εξηγώ πως εγω πέρσι το και το (πληγώθηκα). Μιλάμε, όλα κουλ, δείχνει να τον πιάνει το σεμνό του και να παραδέχεται πως δε φέρθηκε όσο εντάξει θα έπρεπε τότε. Φεύγω για την πόλη που σπουδάζω, κι όταν επιστρέφω οριστικά μετα απο μήνες, το μαθαίνει οτι γύρισα και μου ξαναστελνει. Μου την πέφτει έντονα, θα πάμε απο δω, θα κανουμε αυτο, εισαι εκείνο, εισαι το αλλο, πολυ γλυκός, εγω χαίρομαι, δείχνω οτι γουστάρω και τελικά μετα δεν ξανακάνει καμία κίνηση και μαθαίνω οτι την ίδια περίοδο ήταν στη φάση που τα ξαναεβρισκε με την πρώην του. Ε και τον έσβησα γιατι τέτοιους τύπους δεν τους θελω ούτε φίλους στο Facebook. Έκανε κάποιο λάθος αυτός όντως (εγω αισθάνθηκα οτι έπαιξε με τα συναισθήματα μου), ή εγω ειναι μια συντηρητική drama queen που έκανα μεγάλο θέμα για μια απλή καβλαντα;- Suntan

Αυτός έχει δικαίωμα να φλερτάρει με δύο (και με τρεις, και με τέσσερις) για να έχει περιθώρια επιλογής ή για να νιώθει επιθυμητός, είναι ελεύθερος ακόμα και να αφήνει υποσχέσεις για να δει αν περνάει η μπογιά του, κι εσύ έχεις δικαίωμα να τον ξεγράφεις μια για πάντα ακόμα και από το facebook επειδή τέτοιους δεν θέλεις ούτε για φίλους.

Αυτός δεν είναι απατεώνας (απατεωνίσκος ίσως) κι εσύ δεν είσαι συντηρητική drama queen. Αυτός θέλει να είναι πεταλουδίτσα κι εσύ θέλεις σταράτα λόγια. Απλώς, δεν ταιριάζετε. Είναι πολύ καλό που ξέρεις τι θέλεις και δεν ψάχνεις τρόπους για να τον δικαιολογήσεις μέσα σου και να τον κάνεις με το μυαλό σου πιο πολύ αυτό που θα προτιμούσες να είναι.


__________________
6.

Αγαπητή Α μπα,
Συγχαρητήρια για τη στήλη σου, είναι ένα όμορφο κομμάτι της καθημερινότητάς μας! Θα ήθελα την άποψή σου- συμβουλή σου καλύτερα- πάνω στο θέμα των νέων γνωριμιών. Πώς γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους, με τους οποίους θα μπορούσε να προκύψει κάτι ερωτικό; Δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε σεξ η σχέση. Ακόμη και σε φλερτ! Είμαι κοπέλα,27 χρονών, με αρκετές παρέες, παρόλα αυτά τα τελευταία 2 χρόνια που δουλεύω και έχω τελειώσει με τις σπουδές μου (σχολές, κύρια πηγή γνωριμιών) παρατηρώ ότι δεν γνωρίζω πλέον νέα άτομα άρα οι πιθανότητες για οτιδήποτε ερωτικό στη ζωή μου έχουν μειωθεί σημαντικά. Έχω γνωρίσει τους περισσότερους φίλους φίλων, στη δουλειά μου δεν υπάρχει δυνατότητα για κάποια γνωριμία, και τα διαφορετικά ωράρια και καθημερινότητα που έχουμε με τις παρέες μου δεν μας επιτρέπουν πλέον και τις τόσο συχνές εξορμήσεις ή εξόδους σε μπαράκια κτλ, που θα μπορούσα να γνωρίσω με κάποιον. Δεν έχω παράπονο από τη μέχρι τώρα ερωτική μου ζωή, είχα αρκετές εμπειρίες, καλές και κακές-όλα στη ζωή είναι!-. Απλώς βρίσκω πλέον δύσκολο το θέμα αυτό των γνωριμιών, όσο και αρκετή διάθεση να έχω εγώ από την πλευρά μου! Θα ήθελα πολύ να διαβάσω την άποψή σου, νομίζω ότι είναι ένα θέμα που αφορά πολλά άτομα που έχουν πλέον μια "καθορισμένη" καθημερινότητα. Ευχαριστώ για τον χρόνο σου! Να είσαι καλά!- Λ.Σ.

Πράγματι πιστεύω ότι με τα χρόνια, όσο αλλάζουν οι συνθήκες ζωής και εφόσον η κινητικότητα μειώνεται, μειώνονται και οι τυχαίες γνωριμίες και τα φλερτ. Γι' αυτό πρέπει να ξεκινούμε την διαδικασία της αυτογνωσίας από μικρή ηλικία, ώστε όταν συμβεί αυτό να είμαστε σε θέση να μην χρειαζόμαστε πολλά φλερτ για να καταλάβουμε ποιος μας ταιριάζει. Τα φλερτ μπορεί να μειώνονται σε αριθμό, αλλά μπορούν να βελτιώνονται σε ποιότητα.

__________________
7.


Αγαπητή Α μπενια χρυσαφένια. Έχω θέμα. Φοβάμαι τους άνδρες. Είμαι 20 ετών και τον τελευταίο χρόνο ασχολούμαι ενεργά με τον φεμινισμό κλπ. Η κολλητή μου είναι θύμα βιασμού και η μητέρα της θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Μέσω Ο που ακολουθώ βλέπω συνέχεια τέτοιες περιπτώσεις. Και οι θύτες να την βγάζουν λάδι .Τις περισσότερες φορές. Εκνευρίζομαι πολύ αλλά περισσότερο φοβάμαι. Προσπαθώ να μην βγαίνω μετά τις 10 και τον κάθε άντρα που γνωρίζω τον βλέπω ως έναν πιθανό θύτη που μπορεί να με βλάψει. Τους περνάω από κόσκινο πριν καν γίνω φίλη με οποιονδήποτε άντρα. Στην αρχή σκέφτηκα ότι θα με συνέφερε περισσότερο να γίνω λεσβία. Θα είχα λιγότερο άγχος και περισσότερη ξεγνοιασιά στις ερωτικές μου σχέσεις. Γενικά με έχει επηρεάσει όλο αυτό όχι μόνο ερωτικά. Βράδυ δε βγαίνω ποτέ, σε ταξί δε μπαίνω ποτέ μόνη και γενικά αποφεύγω να βρεθώ μόνη με άντρα άγνωστο. Επειδή αυτό το πρόβλημα δεν ξεκινάει από εμένα αλλά από την κοινωνία θεωρείς ότι πρέπει να επισκεφθώ ψυχολόγο; Η φίλη μου που είναι θύμα βιασμού από τον πρώην της το ξεπερνάει σιγά σιγά. Εγώ ακόμη.

Ο φεμινισμός, αγαπητή φίλη, δεν είναι ούτε το μίσος για τους άντρες, ούτε ο φόβος για τους άντρες. Έχεις ένα θέμα, και το θέμα σου λέγεται φοβία. Η ανισότητα των φύλων ξεκινάει από την κοινωνία, αλλά η φοβία που έχεις, όχι. Ο φόβος που επηρεάζει την καθημερινότητα μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους, είτε είναι ο φόβος του ασανσέρ, είτε αυτό, το πιο περίπλοκο που περιγράφεις, πρέπει να αντιμετωπίζεται σθεναρά με βοήθεια ειδικού αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να μετασχηματιστεί, να μεγαλώσει και να γίνει ακόμη πιο δύσκολο.

59

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

6 σχόλια
Τα οικία σου αυτά πρόσωπα (κολλητή και μαμάς της) έχουν βιώσει απεχθείς καταστάσεις από ανθρώπους που γνώριζαν πιθανότατα πολύ καλά (ή που πίστευαν πως γνώριζαν καλά τεσπα) σχέση/σύντροφος/σύζυγος κ.λπ.. Χωρίς -φυσικά- να υποτιμάται το γεγονός της επικινδυνότητας που προκύπτει με "άγνωστους άνδρες" -αυτούς που φοβάσαι περισσότερο δλδ- θα έχεις διαπιστώσει κι εσύ ότι ένα σημαντικό ποσοστό κακοποιητικών συμπεριφορών και πράξεων συμβαίνει από καθόλα "γνωστούς άνδρες". Οπότε, ναι, καλό είναι να έχει κανείς νορμάλ αντανακλαστικά κόντρα σε πεποιθήσεις ή συμπεριφορές που μπορεί να είναι "δηλωτικές" του μισογυνισμού του άλλου. Καλό είναι να μην λέει καμία π.χ.: "α, τι ωραία με ζηλεύει τόσο, άρα αξίζω σαν άνθρωπος" και να μην εθελοτυφλεί, πέφτοντας από την κορυφή των σωρειτομελανιών όταν διαπιστώσει παθολογική ζήλεια και χειριστικές συμπεριφορές ...απ’ το τι βρακί θα επιτρέπεται να βάλει, μέχρι το αν θα μπορεί να βγει με φίλες για πάστες στο ζαχαροπλαστείο (βλ. Νο.6 http://www.lifo.gr/lifoland/ampa/108858 for fuck’s sake). Αλλά χρειάζεται κι ένας μπούσουλας, γιατί -όντως- φαίνεται να έχεις μία φοβία που καθιστά τους πάντες "ύποπτους" και σίγουρα δεν είναι όλοι ύποπτοι και ακόμη πιο σίγουρα δεν είναι όλοι sociopaths να κρύβουν τόσο εξαιρετικά τις διαθέσεις τους.
Και μπαίνω που λέτε wikipedia για να ψάξω την άγνωστη λέξη και μένω δύο λεπτά στην δεύτερη σειρά προσπαθώντας να βγάλω νόημα. Μέχρι που πάω στην επόμενη ερώτηση και καταλαβαίνω ότι τελικά δεν έλεγε "κατηγορία νεφρών"
#2 Αγαπητή φίλη.Η ζωή αρχίζει όποτε αποφασίσεις εσύ.Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν λόγω αρνητικών εμπειριών ότι η ζωή τους τελείωσε στα 25 και άλλοι που ξεκινούν να σπουδάζουν στα 50,κάνουν παιδιά,αλλάζουν χώρα, σύντροφο,δουλειά.Όποτε η εκτίμηση της κατάστασης μας ,εξαρτάται αρκετά από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας το οποίο,αν το θελήσουμε,εμπλουτίζεται.
#7 Δεν επιλέγουμε τυχαία τους φίλους μας,ούτε παραμένουμε τυχαία μαζί τους.Να αναρωτηθείς τι σε τράβηξε στην φίλη σου,γιατί και πόσο σχετίζεται με την πατρική σου οικογένεια.Επίσης σκέψου αν όλες αντιμετωπίζουν τους άντρες ως εν δυνάμει βιαστές,αν και σε ποιο βαθμό είναι τόσο απόλυτ α επικίνδυνο να βγαίνεις μετά τις 10(στην Ελλάδα ζούμε,όχι στο Χάρλεμ) και πώς το σκέφτεσαι από δω και πέρα.Οι φίλες σου θα είναι άτομα τα οποία θα έχουν την νοοτροπία που περιέγραψες,πόσο σε κοινωνικοποιεί αυτό,σε ποιούς κύκλους ανθρώπων .Τι παίρνεις απ αυτές τις σχέσεις;Υπάρχουν γυναίκες πανευτυχείς που ζουν μια χαρά με τους συντρόφους τους, αυτό γιατί φαίνεται να το απορρίπτεις ολοσχερώς;Θες να ενστερνιστείς την συγκεκριμένη νοοτροπία της φίλης σου που έχει όμως τους λόγους της,ή θα ήθελες να διευρύνεις λίγο ή και πολύ την οπτική σου;Ο κόσμος μας δεν απαρτίζεται μόνο από προβληματικούς, μπορείς να συναντήσεις και άτομα που θα είναι δοτικά,χαρούμενα και ιισορροπημένα, με όρεξη για ζωή.Τι λες,θα ήθελες να τα γνωρίσεις;Η φίλη σου μπορεί να αναλάβει από την εμπειρία που είχε και να συνέλθει και να επανέλθει ίσως. Χρειάζεται χρόνο,ανάλυση, στήριξη και θετικό περιβάλλον.Το ίδιο και εσύ.Εξέτασε το ενδεχόμενο να αρχίσετε να συζητάτε με ειδικό ψυχικής υγείας.Όσο πιο γρήγορα εξωτερικευθούν κάποια πράγματα τόσο πιο γρήγορα θα ξορκιστούν και θα πάψουν να δηλητηριάζουν.
#7: Σε ένα stand-up show του Louis CK, είχε πει πως δεν μπορεί να διανοηθεί πως μια γυναίκα βγαίνει για ραντεβού με έναν άγνωστο (ή σχετικά άγνωστο) άντρα την στιγμή που για τις γυναίκες οι άντρες είναι ο νούμερο 1 κίνδυνος στον κόσμο. Έπειτα έλεγε μεταφορικά, αν θυμάμαι καλά, πως είναι σαν να βγαίνει ένα πρόβατο ραντεβού με έναν λύκο και να ελπίζει πως "αυτή την φορά ο λύκος δεν θα πεινάει και δεν θα θέλει να το φάει"Προφανώς αυτό έχει μέσα σημεία υπερβολής - σε μεγάλο ή μικρό βαθμό - όντας προϊόν χιούμορ. Παρ' όλα αυτά, όπως πάντα στα Stand-ups του Louis αφού ξεπόνεσε η κοιλιά μου και σκούπισα τα δάκρυα από το αμέτρητο γέλιο άρχισα να σκέφτομαι πόσο σοβαρό θέμα είναι αυτό που έθιξε και πόσο πιο ουσιαστικό από ένα απλό αστείο είναι. Σαν άντρας ποτέ μου δεν είχα πραγματικά καταλάβει πόσο θάρρος χρειάζεται για να κάνεις κάτι τέτοιο. Σε έναν κόσμο που έχουμε όλοι ακούσει εκατοντάδες χιλιάδες ιστορίες για ταξιτζίδες που έχουν παρενοχλήσει κοπέλες μόνες τους, για αμέτρητες κοπέλες που τις πήραν στο κατόπι άντρες στο δρόμο φωνάζοντας σχόλια, τόσες πολλές ιστορίες για κακοποιήσεις και βία, πρέπει να νιώθεις απίστευτο φόβο να βγαίνεις με κάποιον σχετικά άγνωστο που (συνήθως) έχει σημαντικά περισσότερη μυϊκή δύναμη από εσένα. Οπότε καταλαβαίνω τους φόβους που εκφράζει η κοπέλα και πραγματικά λυπάμαι που πρώτον είμαστε σε έναν κόσμο που τέτοιοι φόβοι δεν είναι κάτι περίεργο και δεύτερον που πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου μέχρι στιγμής έχοντας άγνοια για το πως νιώθει το αντίθετο φύλο για τους άντρες σε τέτοιες καταστάσεις.
Όντως φοβερό αυτό το stand-up του Louis, όπως όλα του εξάλλου.Λοιπόν ένα από τα πιο φοβερά πράγματα που συνειδητοποίησα διαβάζοντας αυτό το γράμμα είναι ότι αν πχ. ζούσαμε στην Ινδία ή το Πακιστάν ή στο Σουάρες του Μεξικού και σε πολλές άλλες περιοχές θα της απαντούσα "ναι, προφανώς τα κάνεις όλα αυτά, θες να ζήσεις, σωστά; δηλαδή εμείς τι νομίζεις ότι κάνουμε;"Δυστυχώς, ακόμη και τώρα που δεν ζούμε εκεί, δε μπορώ να βγάλω τους φόβους τις 100% τρελούς. (Εντάξει, σχεδόν κανένας φόβος δεν είναι 100% τρελός εκτός από τα φαντάσματα και τους βρυκόλακες.) Αλλά ας πούμε ότι, στηριζόμενοι στις στατιστικές και μόνο, το να φοβάσαι ας πούμε τα αεροπλάνα είναι μια φοβία σαφώς λιγότερο δικαιολογημένη από τη φοβία της κοπέλας.Φοβάμαι ότι μπορεί να μην βοηθάω καθόλου την κοπέλα αυτή τη στιγμή. Από την άλλη δεν θα τη βοηθούσα κι αν την έβγαλα κι εντελώς παράλογη, νομίζω.Ας πούμε ότι ο φόβος σου δεν μοιάζει με τον φόβο για τα αεροπλάνα, αλλά για τα αυτοκίνητα. Δηλαδή αφορά στατιστικά εξακριβωμένους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε κάθε μα κάθε μέρα.Όμως:Η λύση δεν θα ήταν να μην μπεις ποτέ σε αυτοκίνητο. Η λύση είναι να οδηγείς προσεκτικά και να είσαι σε εγρήγορση.Αντιστοίχως, θα ήταν ανεύθυνος όποιος σου έλεγε ότι όλοι οι κίνδυνοι είναι πάντα και μόνο στο μυαλό σου, κι ότι σήκω κάνε μόνη σου backpacking ανά τον κόσμο.Αλλά ο μόνιμος φόβος σε κάνει να βλέπεις κινδύνους ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν. Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μας απειλούν, ακόμη και μέσα στο σπίτι μας, πόσω μάλλον όταν βγαίνουμε: Μηχανάκια, μικρόβια, τσαντάκηδες, σκουριασμένα καρφιά, κουνούπια και χρυσίζων σταφυλόκοκκος.Αν μας καταλάμβανε η φοβία για καθένα από αυτά θα έπρεπε απλώς να κλειδωθούμε σε κλουβιά από πλέξιγκλας και να τρεφόμαστε με ορό. Αλλά αυτό δεν θα ήταν ζωή, σωστά;Άρα αυτό που κάνουμε είναι να λαμβάνουμε ορισμένα βασικά προληπτικά μέτρα και... να ζούμε.Συμφωνώ απολύτως με τη Λένα ότι είναι απαραίτητο να προσφύγεις σε ψυχολόγο που θα σε βοηθήσει να εκλογικεύσεις καταστάσεις και να ξεπεράσεις τις φοβίες σου.
Έχεις δίκιο Iris, δεν γίνεται να ζεις σε μια γυάλα με την σκέψη του φόβου μονίμως στο μυαλό, απλά το βρίσκω απελπιστικό ότι στην συζήτηση για κάτι τέτοιο η σκέψη είναι: "ε, έτσι είναι μωρέ, τι να κάνεις" και όχι: "Μα τι συζητάμε, άνθρωποι είμαστε όχι κανίβαλοι"Ίσως στο μυαλό μου παίρνει και άλλες διαστάσεις γιατί προφανώς δεν μπορώ να μπω 100% στην θέση μια γυναίκας σε τέτοια περίπτωση.
Συμφωνώ. Οι φόβοι της κοπέλας έχουν βάση δυστυχώς. Λοιπόν κι εμένα με έχει παρενοχλήσει ταξιτζής, αλλά τουλάχιστον 100 άλλοι δεν με παρενόχλησαν. Με έχει παρενοχλήσει ο γιος του εργοδότη μου (και συνάδελφος μου) και ένας άλλος προϊστάμενος, αλλά σε πολλές άλλες δουλειές δεν συνέβη τίποτε. Με έχουν παρενοχλήσει στο λεωφορείο, αλλά δύο φορές κι έχω μπει εκατοντάδες φορές όταν σπούδαζα. Ο κινδυνος φυσικά είναι μονίμως υπαρκτός, αλλά στο μεταξύ κι εγώ έμαθα να προστατεύω τον εαυτό μου. Έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα, εντοπίζω τον τύπο που θα με κοιτάξει ύποπτα με τη μία και τον αποφεύγω ή τον κοιτάζω αυστηρά σφιγγοντας τις γροθιές μου, κόβω τη φόρα με στητό κορμό, σταθερό και ψυχρό βλέμμα, αυστηρό ύφος και κρύβοντας καλά τον τρόμο μου. Φυσικά μετά μπορεί ναν τρέμω καμιά ώρα αλλά μικρό το κακό. Φυσικά και δεν ζούμε ανέμελα οι υπόλοιπες, άλλες φοβούνται λιγότερο άλλες περισσότερο, αλλά δεν το αφήνουμε να μπαίνει εμπόδιο σε μια καλή καθημερινότητα. Βγες βράδυ, αλλά ενημέρωσε πού θα είσαι και με ποιους. Αν πάρεις ταξί σημείωσε την πινακίδα πριν μπεις και στείλε την μην. σε όποιον σε περιμένει σπίτι. Δείχνε δυνατή και αποφασισμένη να υπερασπιστείς τον εαυτό σου αν χρειαστεί. Θυμήσου να φωνάξεις φωτιά αν χρειαστείς βοήθεια.
Είναι απελπιστικό... Τι ωραίος που θα ήταν ο κόσμος αν διαβάζοντας το γράμμα της κοπέλας απλώς ξύναμε το κεφάλι μας και σκεφτόμασταν "Την κακομοίρα, τι παράλογες φοβίες! Σα να φοβάσαι τα χρυσόψαρα και τα καλαμάκια του φραπέ!"Σε πρόσφατη συζήτηση με άνδρα (που έχει ευαισθησίες και ενσυναίσθηση αντίστοιχες με τις δικές σου) μου έλεγε "Σας θαυμάζω! Νομίζω ότι αν ξαναρχόμουν στη ζωή ως γυναίκα (με την ανάμνηση της ζωής ως άνδρας) δεν θα μπορούσα να το διαχειριστώ... Όλες μου σχεδόν οι βεβαιότητες θα κατέρρεαν, δεν θα τολμούσα να βγω στο δρόμο, θα έτρεμα". Και του έλεγα "νομίζεις ότι εγώ δεν είναι στιγμές που με πνίγει ένα αίσθημα αδικίας, φόβου, που θέλω να κλειδωθώ σε μια ντουλάπα;"Αλλά ναι, το εκλογικεύεις, το ενσωματώνεις στη σκέψη σου, επαφίεσαι στο γεγονός ότι ΟΚ, οι περισσότεροι άνθρωποι (άρα και οι άντρες) είναι νορμάλ, και ανάμεσά τους υπάρχουν πολλοί που είναι εξαιρετικοί και ευαίσθητοι (όπως ο πατέρας μου, όπως ο φίλος που λέω, όπως πιθανότατα δείχνεις εσύ και πολλοί ακόμοι σχολιαστές εδώ), επικεντρώνεσαι στη θετική πλευρά του νόμου των πιθανοτήτων, ε και ζεις. Με μια πισινή πάντα... :Ρ
Πολύ ισορροπημένη προσέγγιση,να προσθέσω κάτι ακόμα το οποίο μέσες άκρες το έχετε θίξει ήδη. Έχει πολύ μεγάλη σημασία τι μαθαίνει κανείς από νωρίς να θεωρεί επικίνδυνο.Το αυτοκίνητο για παράδειγμα,είναι στατιστικά ,το πιο επικίνδυνο μέσο μεταφοράς.Οι πάντες όμως ανυπομονούν να πάρουν δίπλωμα οδήγησης για να αποκτήσουν τροχοφόρα αγνοώντας πανηγυρικά τις στατιστικές.Και δυστυχώς είναι και θέμα τύχης. Μπορεί να οδηγείς προσεκτικά και παρ όλα αυτά η ανεύθυνη, επικίνδυνη, οδική συμπεριφορά ενός βλάκα να σε στείλει στον άλλο κόσμο.Κάπως αναλογικά μπορεί να σκεφτεί κανείς και για άλλα θέματα.Η προσοχή και η τήρηση κανόνων ασφαλείας αυξάνουν τις πιθανότητες να επιβιώσει κάποιος,αλλά ,πάντα, είναι και θέμα τύχης.Και καλώς δεν το πολυσκεφτόμαστε το τελευταίο (την τύχη).
#6Αααχ..Τελειώνει το πανεπιστήμιο και πως αλλάζουν όλα. Το πλέον κοινότυπο πρόβλημα σήμερα..Βγαίνεις από ένα μεγάλο κοινωνικό σύνολο (Σχολή) και μπαίνεις στο εργασιακό περιβάλλον, όπου είναι μετρημένοι οι άνθρωποι που θα γνωρίσεις και....αυτό.Όταν είσαι με ένα 11ωρο δουλειά στην πλάτη την μέρα, με συνοπτικές διαδικασίες, ξεχνάς τον ελεύθερο χρόνο που είχες και για σένα και για socializing. Πάνω σε αυτά ανθίζουν τα Social Media, Tinder κτλ.Ιδανικά μέρη για να γνωρίσεις καινούργιο κόσμο είναι τα γυμναστήρια, ομαδικά μαθήματα για καμιά ξένη γλώσσα ή για καμιά εξειδίκευση, κανα σεμινάριο και φυσικά οι εξόδοι. Σε αυτά κάνεις κάτι καλό και για σένα, αλλά γνωρίζεις και κόσμο.
Να προσθέσω και τη λύση του "ξεκίνα κάτι νέο, βρες ένα χόμπι", ή να προσφέρεις εθελοντική εργασία σε κάτι που σε ενδιαφέρει. Λίγο κλισέ ως συμβουλή, αλλά μπορείς να ανανεώσεις τον κύκλο σου!
#5Αμαν με αυτή την χολέρα..Κλασσική περίπτωση που ο άλλος ή τα ξαναβρίσκει με τον/την πρώην ή είναι ανάμεσα σε χωρισμό και παράλληλα τα λέει και σε 3,4 διαφορετικούς έτσι για την επιβεβαίωση αν είναι τυχερός μπορεί να κάτσει και σεξ.Ανάθεμα αν υπάρχει κάτι πιο ρηχό από το να τάζεις έρωτες και παραμύθια και όταν πάρεις αυτό που θες και ξαναγυρίζεις στην προηγούμενη σου σχέση, το ξεκόβεις, δεν σηκώνεις τηλέφωνα κτλ.Πόσο δύσκολη είναι η ειλικρίνια;; Πες ρε φίλε, ᾽᾽είμαι σε μια κατάσταση με την πρώην μου, δεν με ενδιαφέρει κάτι παραπάνω από αυτό᾽᾽ πόσο δύσκολο πια;