Οι "αναντικατάστατοι" σε μια δουλειά, είναι τελικά επιζήμιοι

Οι "αναντικατάστατοι" σε μια δουλειά, είναι τελικά επιζήμιοι Facebook Twitter
Είναι ωραίο να νιώθετε ότι ο κόσμος σας έχει ανάγκη, αλλα...
2

Είστε το άτομο που πάντα υπάρχει ένα μικρό πλήθος γύρω του: στο γραφείο, στις εξόδους, παντού. Πηγαίνετε στη δουλειά πρώτοι και φεύγετε τελευταίοι. Οι συνάδελφοι έρχονται σε εσάς για βοήθεια, ακόμη κι όταν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν δεν έχει να κάνει με τη δουλειά, αλλά με κάτι προσωπικό τους. Πάσχετε από το σύνδρομο του αναντικατάστατου και φυσικά δεν ευθύνεστε μόνο εσείς γι΄αυτό, αλλά πρέπει να απαλλαγείτε από αυτό άμεσα.

Είναι ωραίο να νιώθετε ότι ο κόσμος σας έχει ανάγκη, ότι έχετε κάτι να προσφέρετε, ότι σε κάποια πράγματα τα καταφέρνετε τόσο καλά μόνο εσείς, αλλά σύμφωνα με έρευνα του BBC, το να λειτουργείτε κάπως έτσι είναι εξουθενωτικό τόσο για τον οργανισμό σας, ενώ επηρεάζει σοβαρά - ακόμη κι αν δεν το αντιλαμβάνεστε - την απόδοση της δική σας δουλειάς. 

Σύμφωνα με τη Lorraine Tilbury, ιδρύτρια της εταιρείας επαγγελματικού σχεδιασμού και διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού "HorsePower International", τα σοβαρά προβλήματα αρχίζουν από τη στιγμή που ο εργαζόμενος σταματά, ξεχνά ή δεν ενδιαφέρεται πια να πει "όχι" σε όσα του ζητάνε, ειδικά αν αυτές οι αξιώσεις έχουν ανθρώπινο περιτύλιγμα, δηλαδή ένας συνάδελφος ζητά τη βοήθεια σας για να αντεπεξέλθει στον όγκο εργασίας που του έχουν αναθέσει ή επαινετικό, τύπου "ανάλαβε το εσύ, γιατί εσύ θα τα καταφέρεις καλύτερα από τους άλλους". 

Προπονηθείτε στο να λέτε "όχι" με χαμόγελο. Οι συνάδελφοι πάντα θα είναι πελαγωμένοι και πάντα θα σας ζητούν κάτι ευγενικά, τρυφερά και αποκαμωμένα, με τρόπους, δηλαδή, που δύσκολα θα μπορείτε να διαχειριστείτε, παρά μόνο με την κατάφαση. Όμως, δοκιμάστε να αρνηθείτε το ίδιο γλυκά, όπως σας το ζητάνε, δηλαδή.

Όπως εξηγεί η ίδια, ειδικά ο δεύτερος είναι ένας πανέξυπνος τρόπος που χρησιμοποιείται στις επιχειρήσεις, τόσο για την ενθάρρυνση των εργαζομένων να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να φέρουν εις πέρας δύσκολα projects, όσο και ένας πλάγιος τρόπος καλλιέργειας ανταγωνιστικού κλίματος που αυξάνει τις επιδόσεις μιας ομάδας εργασίας. 

Η Tilbury συμβουλεύει να εγκαταλείψετε άμεσα μερικές υποχρεώσεις και εάν έχετε ξεμάθει να λέτε "όχι" στη δουλειά, τότε εξασκηθείτε στην άρνηση εκτός γραφείου, κάνοντας μικρά πειράματα κι ασκήσεις στην καθημερινότητα σας: για παράδειγμα, πηγαίνετε σε ένα κατάστημα, ζητήστε από την πωλήτρια απολύτως συγκεκριμένο είδος, χρώμα και μέγεθος ενός ρούχου που σας αρέσει και αν γυρίσει πίσω με κάτι παρόμοιο, αλλά όχι αυτό που ζητήσατε, μην μπείτε στη διαδικασία να το διαπραγματευτείτε. Πείτε "όχι" και αποχωρήστε από το κατάστημα, χωρίς να αγοράσετε απολύτως τίποτα, που δεν θέλατε εξ αρχής. 

«Επίσης, προπονηθείτε στο να λέτε "όχι" με χαμόγελο. Οι συνάδελφοι πάντα θα είναι πελαγωμένοι και πάντα θα σας ζητούν κάτι ευγενικά, τρυφερά και αποκαμωμένα, με τρόπους, δηλαδή, που δύσκολα θα μπορείτε να διαχειριστείτε, παρά μόνο με την κατάφαση. Όμως, δοκιμάστε να αρνηθείτε το ίδιο γλυκά, όπως σας το ζητάνε, δηλαδή. Αν το αίσθημα του να νιώθετε απαραίτητοι στους άλλους είναι ένας τρόπος για να νιώσετε ότι αξίζετε στη δουλειά και με την πρώτη άρνηση σας δοκιμάσετε εσείς απογοήτευση και όχι αυτός που την εισπράττει, δυστυχώς, βρίσκεστε σε ένα πολύ τρομακτικό σημείο στη ζωή σας, το οποίο πρέπει να εγκαταλείψετε άμεσα», καταλήγει η Tilbury. 

Σύμφωνα με σχετική έρευνα που εκπονήθηκε πριν από λίγο καιρό από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και σε δείγμα 138 ανθρώπων με χαρακτηριστικά "αναντικατάστατου", αυτός ο τύπος εργαζόμενου - και βάσει ερωτηματολογίων - εμφανίζεται ως εκείνος με τις υψηλότερες επιδόσεις στη δουλειά και με τις περισσότερες πιθανότητες για επιτυχημένη καριέρα στον τομέα του. Αυτό, όμως, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και μέχρι ο "απαραίτητος" να αρχίσει να ξεχνάει τα όρια ανάμεσα στις ανάγκες της δικής του δουλειάς και στην εξυπηρέτηση προβλημάτων των γύρων του.

Σύμφωνα με τον Martin Kilduff, επικεφαλής της έρευνας και καθηγητή εργασιακής συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο UCL του Λονδίνου, το να μπορεί κάποιος για καιρό να επιλύει προβλήματα μέσα σε μία επιχείρηση, είναι ένα αναμφισβήτητο διοικητικό προσόν, ωστόσο από ένα χρονικό σημείο και μετά αποβαίνει εις βάρος του ταλαντούχου εργαζόμενου που αρχικά παρουσιάζει κάμψη στη δική του εργασία και στη συνέχεια απλώς καταρρέει. 

Την ίδια στιγμή στο Τμήμα Μάνατζμεντ του Βασιλικού Κολεγίου του Λονδίνου, και σύμφωνα με τον καθηγητή Mark Kennedy, εδώ και καιρό αντιμετωπίζουν αυτό το εργασιακό σύνδρομο, ως μία σοβαρή παθογένεια στις επιχειρήσεις και όχι ως ακόμη ένα φαινόμενο που μπορεί να παρατηρηθεί σε χώρους υψηλών εργασιακών απαιτήσεων. 

«Καλό είναι να αποφεύγεται η εφήμερη επιβράβευση της ευγνωμοσύνης, όπως λέμε, κάτι που κάνει δύσκολο για έναν εργαζόμενο το να αποφύγει τον πειρασμό να επιλύει προβλήματα για λογαριασμό άλλων, ακόμη κι αν ξέρει ότι θα τα καταφέρει. Με τον καιρό, γίνεται ο ίδιος πρόβλημα για την επιχείρηση, εξουθενώνοντας τον εαυτό, ακυρώνοντας τη θέση ευθύνης του και μεταβάλλοντας την ύπαρξη του σε ένα είδος αγίου της δουλειάς του, με απολύτως παθογενείς σχέσεις τόσο με τους συναδέλφους, όσο και με τους προϊσταμένους του», εξηγεί ο καθηγητής.  

Με στοιχεία από το BBC 

2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νόσος ALS: Ο κορυφαίος ερευνητης James Berry στην Ελλάδα

Υγεία & Σώμα / Ο ειδικός της νόσου ALS στην Ελλάδα: Νέες θεραπείες και ελπίδα για το μέλλον

Σε εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και στο Αιγινήτειο, ο δρ. James D. Berry μίλησε για τη σπάνια νευροεκφυλιστική ασθένεια ALS, τις θεραπείες που έχουν εγκριθεί και εκείνες που βρίσκονται σε στάδιο κλινικών δοκιμών.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Το success story της πρόληψης του καρκίνου του μαστού βοηθά να αλλάξουμε νοοτροπία απέναντι στον καρκίνο

Υγεία & Σώμα / Το success story της πρόληψης του καρκίνου του μαστού

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος «Άλμα ζωής» έχει συμβάλει καθοριστικά στην επιτυχημένη προσπάθεια πρόληψης του καρκίνου του μαστού, η οποία αποτελεί τη ναυαρχίδα στα προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου για χρόνια νοσήματα που υλοποιούνται στην Ελλάδα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Οι ασθενείς έχουν να αντιμετωπίσουν το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης του καρκίνου

Υγεία & Σώμα / Το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης του καρκίνου

Οι ογκολογικοί ασθενείς δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μονάχα την ίδια τη νόσο αλλά και όλα τα εμπόδια που συναντούν στην πορεία. Ένα από αυτά, που δυσκολεύονται να υπερπηδήσουν, αφορά το χάσμα μεταξύ της υποψίας και της διάγνωσης, δύο στάδια καθόλου αλληλένδετα στην πράξη, για τα οποία μας μιλά ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου (ΕΛΛΟΚ), Γιώργος Καπετανάκης.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Συναισθηματική υπερφαγία: «Έτρωγα κρύες πίτσες με μαρμελάδα και έξτρα τυρί»

Υγεία & Σώμα / Συναισθηματική υπερφαγία: «Έτρωγα κρύες πίτσες με μαρμελάδα και έξτρα τυρί»

Δύο γυναίκες που ζουν με τη διατροφική διαταραχή περιγράφουν τα επεισόδιά τους και εξηγούν πώς είναι να μην απολαμβάνεις το φαγητό αλλά να το χρειάζεσαι για να αποφορτιστείς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ινστιτούτο Copernicus: Βαριά η σκιά της κλιματικής αλλαγής στην υγεία των Ελλήνων

Υγεία & Σώμα / Η κλιματική αλλαγή και οι σοβαρές επιπτώσεις της στην υγεία των Ελλήνων

Η κλιματική αλλαγή εξελίσσεται ραγδαία, με την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία να σηκώνουν το μεγαλύτερο φορτίο, καθώς το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Copernicus προβλέπει τριπλασιασμό των θανάτων από τη ζέστη μέχρι το τέλος του αιώνα.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
«Το να είσαι διαβητικός δεν σημαίνει ότι δεν είσαι και ασταμάτητος»

Lifo Videos / «Το να είσαι διαβητικός δεν σημαίνει ότι δεν είσαι και ασταμάτητος»

Ο Κωνσταντίνος Κατσούδας, διαβητικός και συνιδρυτής της πρωτοβουλίας Riding4Diabetes, μοιράζεται μια βαθιά προσωπική ιστορία, μιλά για τη σημασία της ενημέρωσης γύρω από τον διαβήτη και την αξία της εξάλειψης του στίγματος γύρω από τη νόσο.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Για πρώτη φορά πλάνο εντοπισμού της προέλευσης νέων ή αναδυόμενων παθογόνων

Υγεία & Σώμα / Αναζητώντας την αλήθεια για τις πανδημίες: Το πλάνο του ΠΟΥ για τη δημόσια υγεία

Στο ερώτημα από πού προήλθε ο «ένοχος» για κάθε επιδημική έξαρση στοχεύει να δώσει απάντηση ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, δημιουργώντας για πρώτη φορά ένα πλήρες πλάνο για τον εντοπισμό της προέλευσης νέων ή αναδυόμενων (παλιότερων) παθογόνων.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Πίσω από τη μάστιγα της παιδικής παχυσαρκίας κρύβονται τα λάθη των γονιών, όπως δείχνει νέα έρευνα

Υγεία & Σώμα / Πίσω από τη μάστιγα της παιδικής παχυσαρκίας κρύβονται τα λάθη των γονιών, όπως δείχνει νέα έρευνα

Ένα στα τρία παιδιά στην Ελλάδα, ηλικίας από πέντε ετών και άνω, έχει περιττά κιλά. Το πρόβλημα της παχυσαρκίας είναι μεγάλο και γι' αυτό ευθύνονται η ανθυγιεινή διατροφή, η έλλειψη άσκησης και οι εσφαλμένες αντιλήψεις που έχουν οι γονείς.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Μην αφήσετε το SMS για τον καρκίνο του παχέος εντέρου στο «διαβάστηκε»

Υγεία & Σώμα / Μην αφήσετε το SMS για τον καρκίνο του παχέος εντέρου στο «διαβάστηκε»

Ξεκίνησαν να αποστέλλονται τα SMS για τη διενέργεια του αυτοδιαγνωστικού ελέγχου για τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Πρώτη φορά υλοποιείται τέτοιο πρόγραμμα στην Ελλάδα με αποδέκτες 2,8 εκατ. πολίτες.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ
Λιγότεροι θάνατοι από καρκίνο, αν οι ανοσοθεραπείες δοθούν νωρίς

Υγεία & Σώμα / Λιγότεροι θάνατοι από καρκίνο, αν οι ανοσοθεραπείες δοθούν νωρίς

Νέα μελέτη δείχνει ότι μειώνονται οι μεταστάσεις και οι θάνατοι από καρκίνο όταν τα πιο καινοτόμα φάρμακα, οι ανοσοθεραπείες, χορηγούνται νωρίς. Παράλληλα, εξοικονομούνται πολύτιμοι πόροι για το σύστημα υγείας χάρη στην αποφυγή των επιπλοκών και των υποτροπών της νόσου.
ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ

σχόλια

2 σχόλια
Δεν ξέρω κατά πόσο συμφωνώ με τον ορισμό του "αναντικατάστατου" που δίνεται εδώ και ομολογώ πώς μπερδεύομαι για την ουσία ή αν θέλετε την κυριολεξία της λέξης (και ξέρω ότι επαναλαμβάνομαι στο σημείο αυτό!). Αυτό που δίνεται στην πρώτη παράγραφο μου δίνει περισσότερο την αίσθηση του δημοφιλούς και αγαπητού συναδέλφου (τώρα για ποιούς λόγους, δεν το εξετάζω). Μέχρι τώρα νόμιζα ότι ο πραγματικά "αναντικατάστατος" είναι εκείνος ο οποίος γνωρίζει θέματα που δεν γνωρίζουν οι άλλοι, του δίνονται αρμοδιότητες που δεν δίνονται σε άλλους, του αποκαλύπτονται πληροφορίες που δεν αποκαλύπτονται σε άλλους και όλα αυτά θεμιτά στον βαθμό που απλά οφείλονται στις ¨εξαιρετικές" του ικανότητες σε σύγκριση με άλλους συναδέλφους, αλλά ταυτόχρονα και μη δίκαια όταν "παίζονται" παιχνίδια εξουσίας στα διάφορα εργασιακά περιβάλλοντα. Αυτά όλα βέβαια είναι και υποκειμενικά και εξαρτώνται από ένα σωρό παράγοντες σε κάθε δουλειά. Στην δεύτερη παράγραφο δεν ξέρω αν είναι "ωραίο να νιώθεις ότι οι άλλοι σε έχουν ανάγκη" όσο ξέρω ότι σίγουρα ικανοποιεί τον εγωισμό σου, την αλαζονεία σου ίσως, την ματαιοδοξία σου κλπ. Αυτομάτως το να είσαι "αναντικατάσταστος" δημιουργεί πολλά περισσότερα συμφραζόμενα από την δημοφιλία που υποστηρίζει το άρθρο ή η έρευνα στην οποία αναφέρεται. Και μάλιστα αρνητικά συμφραζόμενα. Έρχονται στην επιφάνεια θέματα ανασφάλειας του "αναντικατάσταστου", καχυποψίας, ψυχολογικού στρες, και σε ορισμένες περιπτώσεις αντιδεοντολογίας και αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς. Διότι ο "αναντικατάστατος" θέλει να παραμείνει ως έχει και θα κάνει τα πάντα γι αυτό. Ενδεχομένως να τον συνοδεύουν και συμπλέγματα ανωτερότητας. Πότε ο "αναντικατάστατος" δεν θα σου δώσει κομμάτι της δουλειάς του όσο και να πήζει, διότι πολύ απλά κάτι που πάντα το έκανε εκείνος όταν πια το κάνεις κι εσύ οι "αναντικατάστατοι" γίνεστε δυο και η μοναξιά της κορυφής είναι πάντα πολύ καλύτερη! και φυσικά τα credits πρέπει να τα χρεώνεται μόνος ο εκλεκτός! (Κρυψίνους for ever!)Το άλλο θέμα περί ευγενικών και με χαμόγελο αρνήσεων είναι κατά την άποψή μου εντελώς διαφορετικό. Αυτά τα άτομα είναι πολύ πιθανότερο να ενεργούν με "αθωωότερα" κριτήρια και φυσικά σε πολλές περιπτώσεις είναι και πιο αδύναμα. Ελπίζω να μην σας κούρασα. 1. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού.2. Ουδείς αναντικατάστατος.Μια απόλυτα αναντικατάστατη -για-τους-άλλους-άλλα-όχι-για-τον-εαυτό-της υπάλληλος!