Τι είδους άνθρωπος θα ανεχόταν ως φιλοφρόνηση τη σύγκριση του με τον Αδόλφο Χίτλερ; Πιο συγκεκριμένα: τι είδους γυναίκα θα δεχόταν αδιαμαρτύρητα, σχεδόν κολακευμένη, να την παρουσιάζουν ως το θηλυκό αντίστοιχο του Φύρερ; Κάποια μωροφιλόδοξη αναφορικά με τις πολιτικές της επιδιώξεις ή κάποια με έλλειψη παιδείας, θα ήταν μία πρόχειρη, επιεικής απάντηση. Κάποια νοσταλγός της Ναζιστικής Γερμανίας, μία πιο σκληρή. Ωστόσο, η Φράουκε Πέτρι δεν είναι αστοιχείωτη, αν και το τελευταίο διάστημα ο διεθνής Τύπος της καταλογίζει μηδενικό ταλέντο, βαρετές πολιτικές ομιλίες και πολιτική ατζέντα ακροδεξιά χρωματισμένη, φροντίζοντας, ταυτόχρονα να επισημάνει την αγέρωχη θηλυκότητα της, την αθλητική κορμοστασιά της και το clean cut παρουσιαστικό της.
Είναι, όμως, αυτά χαρίσματα για νέα πολιτικό και μάλιστα για την επικεφαλής του ευρωσκεπτικιστικού AfD; Κυρίως αυτά είναι χαρίσματα για το κόμμα της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία», απαντούν πολιτικοί αναλυτές που εδώ και λίγους μήνες – και μετά βλέπουν την Πέτρι να αναρριχάται σε δημοτικότητα, χωρίς πρακτικά να κάνει τίποτα. Έφτανε, λοιπόν, το κύμα αντιπάθειας προς τη Μέρκελ για να πλάσει ένα νέο πολιτικό προϊόν – σε εξαιρετικό αμπαλάζ η αλήθεια είναι – που θα θυμίζει σε ρητορική τον Ντόναλντ Τραμπ (με σαφώς πιο εξευγενισμένες διατυπώσεις), τον Νάιτζελ Φάρατζ και τον Μπόρις Τζόνσον σε επικοινωνιακό marketing; Αν το δει κανείς μεμονωμένα, όχι.
Όμως, για το αυξανόμενο κύμα δημοφιλίας της Πέτρι, που κάθε της επίσκεψη σε γερμανική επαρχία αντιμετωπίζεται ως μικρή φιέστα για selfies, θα πρέπει να συνυπολογιστούν τα εξής: πρώτον, οι κραδασμοί που εδώ και μήνες αντιμετώπιζε το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» και τελικώς οδήγησαν στην εκπαραθύρωση ενός εκ των ιδρυτών του, του Μπερντ Λούκε. Τότε – και για την ακρίβεια πέρσι τον Ιούλιο – η 41 ετών Πέτρι ανέλαβε τα ηνία του κόμματος, στρίβοντας όσο πιο δεξιά μπορούσε.
Η Πέτρι είναι υπέρμαχος της υπογράμμισης των θετικών στοιχείων της γερμανικής ιστορίας και του τερματισμού της διαρκούς υπενθύμισης του ναζιστικού παρελθόντος της... Φυσικά και δεν ισχυρίζεται ανοιχτά ότι πρέπει να απαλειφθούν αυτές οι αιματοβαμμένες σελίδες από τα σχολικά εγχειρίδια, ωστόσο, τάσσεται υπέρ της υπογράμμισης των σημείων που ανυψώνουν τη «γερμανική εθνική ταυτότητα».
Δεύτερον, την τελευταία 5ετία, η λαϊκίστικη ρητορική (και οι κομματικοί σχηματισμοί που τη χρησιμοποιούν) γνωρίζει δόξες σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Προς τα εκεί οδηγήθηκε και η Πέτρι – και παρά το ότι τέτοιες στροφές για τη Γερμανία, με το ναζιστικό παρελθόν και την ξενοφοβία μπορεί να αποβούν μοιραίες – χωρίς φόβο και με πάθος που τρομάζει.
Σε σχετικό άρθρο του “New Yorker” επισημαίνεται η ανικανότητα της ως πολιτικού να τοποθετηθεί επαρκώς σε ζητήματα καθημερινότητας. Φαίνεται να προτιμά τις οικονομικές αναλύσεις, μέσω των οποίων μπορεί να υπενθυμίζει το οικονομικό παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της χώρας της, το οποίο, μπορεί και να κινδυνεύει από τους πρόσφυγες.
Καθόλου τυχαία, κάποιοι – κυρίως αποσυρμένοι στη σκιά νοσταλγοί ολοκληρωτικών πολιτικών – είδαν στο πρόσωπο της την επόμενη Καγκελάριο, όταν η Πέτρι εστίασε στο προσφυγικό ζήτημα, φτάνοντας στο σημείο να δηλώνει ότι ίσως παραστεί ανάγκη η αστυνομία να σηκώνει όπλο, προς όποιον επιχειρεί να διασχίσει παράνομα τα σύνορα. Λίγους μήνες μετά, η Πέτρι δοκίμασε να κλιμακώσει αυτού του είδους τη ρητορική επιτιθέμενη στις μαντίλες και ζητώντας την απαγόρευση τους στα γερμανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, μέσης ή ανώτατης εκπαίδευσης.
Παράλληλα, το κόμμα της εδώ και καιρό αναμοχλεύει πάθη που αφορούν τη σύγχρονη γερμανική ιστορία και τον τρόπο, που πρέπει να διδάσκεται στα γερμανικά σχολεία. Τι σημαίνει αυτό; Η Πέτρι είναι υπέρμαχος της υπογράμμισης των θετικών στοιχείων της γερμανικής ιστορίας και του τερματισμού της διαρκούς υπενθύμισης του ναζιστικού παρελθόντος της… Φυσικά και δεν ισχυρίζεται ανοιχτά ότι πρέπει να απαλειφθούν αυτές οι αιματοβαμμένες σελίδες από τα σχολικά εγχειρίδια, ωστόσο, τάσσεται – και με τη διενέργεια δημοψηφίσματος, αν χρειαστεί - υπέρ της υπογράμμισης των σημείων που ανυψώνουν τη «γερμανική εθνική ταυτότητα».
Προς την ίδια κατεύθυνση, ας εκληφθεί και η προσπάθεια της να επανεισάγει στη γερμανική καθομιλουμένη λέξεις που στους Γερμανούς θύμιζαν «οικεία κακά», κατά τον Θουκυδίδη, και στην υπόλοιπη Ευρώπη απευθείας τον Χίτλερ: vaterland (μτφ.: πατρίδα), voelkisch (μτφ.: λαϊκός), κατά την Πέτρι – και όπως δήλωσε προσφάτως σε γερμανική εφημερίδα- πρέπει να αποκατασταθούν με θετικές ερμηνείες. Με άλλα λόγια πρέπει να «αποσυνδεθούν» από τη ναζιστική θηριωδία εναντίον των Εβραίων και την ιδεολογία του… Volkswagen, του φθηνού αυτοκινήτου που είχε παραγγείλει για τον «περήφανο εργατικό λαό» της Γερμανίας ο Αδόλφος.
Εννοείται ότι όλα τα παραπάνω μιλούν στις καρδιές πολλών και γι’ αυτό το AfD είναι ήδη ο πιο επιτυχημένος ακροδεξιός μηχανισμός στη Γερμανία, είτε το αποδέχονται τα στελέχη του είτε όχι. Το κόμμα αναμένεται να εισέλθει στην Ομοσπονδιακή Βουλή του χρόνου τέτοια εποχή και φυσικά αυτό πιστώνεται στη βαρετή πλην αποτελεσματική ρητορία της χημικού κυρίας Πέτρι, με την ακροδεξιά ατζέντα, το ελκυστικό παρουσιαστικό, τους λεπτούς τρόπους και τις συνήθειες καλλιεργημένου ανθρώπου: αγαπά την κλασική μουσική, τη φιλοσοφία, δείχνει ενδιαφέρον για τη λατινική γραμματεία, της αρέσει το θέατρο και κάθε μορφή Τέχνης.
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται από Μέσα του εξωτερικού δεν θα ήταν τόσο ανησυχητική η δράση της και η άνοδος των ποσοστών της, αν προωθούσε – έστω και στη Γερμανία με το σκοτεινό παρελθόν – επιχειρήματα που θυμίζουν τον φτωχό πολιτικό λόγο του Τραμπ, την αδεξιότητα του Μπόρις Τζόνσον και το στιλ του Νάιτζελ Φάρατζ. Όμως, είναι το ελκυστικό παρουσιαστικό, τα νιάτα και η μέθοδος που ακολουθεί, που καθιστούν την Πέτρι επικίνδυνη.
Μάλιστα, σε μία κομβική στιγμή, που η Ευρώπη – και ο υπόλοιπος κόσμος σχεδόν ωθεί με ρυθμό και ένταση τις γυναίκες στην κεντρική πολιτική σκηνή – η συνολική παρουσία της μοιάζει με παραφωνία.
Με στοιχεία από το New Yorker, france24.com
σχόλια