ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
27.3.2017 | 12:45

Μην συμβιβαζεστε!!

Πριν καμια βδομαδα βγηκα με μια φιλη μου για καφε κ πανω στη συζητηση αναφερθηκε στον συντροφο της. Ειναι 4 χρονια μαζι του και, οταν την ρωτησα πως περναει, μου ειπε οτι εχει βαρεθει, οτι σεξ κανουν αραια κ που, οτι φοβαται να του πει οτιδηποτε, γιατι αυτος ζηλευει, αλλα κατα τ' αλλα αυτο που εχει μ αυτον τον ανθρωπο το θεωρει σχεση. Κ δεν ειναι η πρωτη φιλη μου που μου εχει εκμυστηρευτει οτι νιωθει ετσι στη σχεση της. Το ακουω πολυ συχνα τελευταια. Κ αμεσως μετα απ' αυτο που ακουσα, σκεφτηκα "Πειραζει που ειμαι single και ειμαι καλα? Πειραζει που δεν ψαχνω εναγωνιως να βρω εναν οποιονδηποτε ανθρωπο, για να δεσμευτω μαζι του, γιατι πολυ απλα δεν με ενδιαφερει να εχω μια σχεση, απλα για να λεω οτι εχω σχεση"? Δε λεω, το να εχεις εναν συντροφο ο οποιος σε αγαπαει, σε φροντιζει, σε σεβεται, κ με τον οποιο υπαρχει αμοιβαια εμπιστοσυνη κ σεβασμος ειναι ενα τελειο συναισθημα. Ομως, κατα τη δικη μου γνωμη, το να βρεις εναν τετοιο ανθρωπο ειναι αρκετα δυσκολο. Βλεπω ανθρωπους γυρω μου που χωριζουν κ την επομενη βδομαδα εχουν βρει αλλο συντροφο κ αναρωτιεμαι "πως το κανουν?, ",ποτε προλαβαν να γνωρισουν τον επομενο, να διαπιστωσουν οτι ταιριαζουν μαζι του, να νιωσουν κατι εντονο γι' αυτον κλπ?". Δεν ξερω, μπορει καποιοι να μην εχετε υψηλες απαιτησεις απ' τους υποψηφιους συντροφους σας, ή μπορει να ειστε προθυμοι να ριξετε πολυ τα στανταρς σας, προκειμενου να βρειτε συντροφο, εγω ομως πιστευω πως δεν εχει νοημα να δεσμευτω με καποιον που δεν με καλυπτει ιδιαιτερα, να προσποιουμαι οτι ειμαι τελεια μαζι του κ να κοροιδευω τον εαυτο μου.Δεν ειμαι κατα των σχεσεων, απλα δυστυχως βλεπω οτι η πλειοψηφια των σχεσεων σημερα ξεκιναει για αλλους λογους(κ οχι γιατι αναμεσα στους συντροφους υπαρχουν εντονα συναισθηματα), πχ για να μην ειναι οι δυο συντροφοι μονοι τους, ή για να ξεπερασει καποιος τον/την πρωην κλπ. Κ επισης πολλες σχεσεις συνεχιζουν να υπαρχουν, παρολο που οι συντροφοι παραδεχονται πως δεν ειναι καλα μεσα σ' αυτες. Ε εγω δεν μπορω να το κανω αυτο ρε παιδια. Θελω να ειμαι σε σχεση μονο οταν ειμαι πολυ ερωτευμενη με καποιον. Δεν μπορω να κανω σχεση με καποιον απλα επειδη ειναι ομορφος ή απλα επειδη μου φερεται ωραια. Αν δεν νιωθω εγω κατι γι αυτον, τι νοημα εχει? Κ αντιστοιχα δεν μπορω να μενω σε μια σχεση που δεν μου προσφερει τιποτα, απλα κ μονο γιατι φοβαμαι να χωρισω, ή γιατι εχω βολευτει σ' αυτην. Χιλιες φορες να ειμαι μονη μου, παρα να συμβιβαζομαι με κατι που δεν με ικανοποιει. Το να μενεις μαζι με καποιον χωρις να το θες κανει κακο κ σε σενα αλλα κ σε αυτον. Μην συμβιβαζεστε ρε παιδια. Ειδικα οταν βλεπω παιδια στην ηλικια μου(24) που ειναι σε σχεσεις κ δεν ειναι ευτυχισμενοι, δεν μ' αρεσει.
26
 
 
 
 
σχόλια
Συμφωνώ απόλυτα. Δε μπορω σε καμια περίπτωση να διανοηθω αυτό το βολεμα στις σχέσεις. Επειδή μου έχει τύχει κάτι παρόμοιο, με πλησιάζει τύπος με on and off τετραετή σχέση με τη προοπτική σχέσης δικής μας αφού χωρίσει. Εννοείται μου κακοφανηκε και έφυγα. Όμως για τρεις μηνες που με 'δοκίμαζε' ουτε που έκανε την κινηση για χωρισμό. Πως μπορείς να είσαι κάπου που δεν καλυπτεσαι για ορισμένα προνόμια, γνωρίζοντας άτομο που να θες αλλά στο τέλος να συμβιβαζεσαι στα σίγουρα ? Και γιατί να μην χωρισεις πρωτου προσχωρήσεις σε νέα γνωριμία ? Τόσο δύσκολο πια να μένεις μόνος...
..για φιλία-.Όπως και να χει όλοι συμβιβάζονται αναγκαστικά με κάποια πράγματα για να έχουν μια σχέση.Το θέμα είναι να μη συμβιβάζεται κανείς με άσχημες συμπεριφορές,κατα τ'άλλα τέλεια σχέση δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι.
Είσαι λίγο εκτός πραγματικότητας.Όταν λες ότι είσαι καλά και μόνος σου αν έχεις ανθρώπους κοντά σου που σε αγαπάνε υποθέτω εννοείς τους γονείς και τους φίλους σου.Δυστυχώς στην ηλικία αυτή κι ακόμα περισσότερο σε μεγαλύτερη ηλικία οι περισσότεροι φίλοι αν όχι όλοι θα προτιμούν να βγαίνουν με το ταίρι τους όταν δε δουλεύουν ή να περάσουν χρόνο μαζί του και ελάχιστο με φίλους.Δε λέω ότι συμφωνώ απαραίτητα με αυτό,λέω τι ισχύει.Για ταξίδια τα ίδια,λίγα χρήματα να έχει ο άλλος στην άκρη δε θα τα πάει διακοπές με φίλους,θα πάει με το σύντροφό του,εκτός αν είναι 18-20 χρονών που και πάλι παίζει.Οπότε αυτό το επιχείρημα δε στέκει.Ούτε οι φίλοι σου μπορούν να καλύψουν το ερωτικό κομμάτι -αν μπορούν δεν μιλάμε
Παιδιά, ταυτίζομαι και είμαι 32, όχι 24. Απλά χρειάζονται κάποιες διευκρινίσεις νομίζω:1)Κανείς δεν είναι τέλειος. Σίγουρα θα πρέπει να συμβιβαστείς σε διάφορα πράγματα, όταν είσαι σε σχέση. Όχι όμως να είναι τελείως διαφορετικής νοοτροπίας ή αταίριαστων χαρακτήρων και γούστων από την αρχή. Αυτή η περίπτωση είναι καταδικασμένη με το καλημέρα.2)Ο κάθε άνθρωπος βιώνει αλλιώς την μοναξιά. Έχω μείνει χρόνια μόνη μου και περνούσα πολύ ωραία. Το χρειαζόμουν κιόλας, γιατί ήταν κάτι σαν περίοδος κάθαρσης. Κάποιος άλλος βέβαια, μπορεί να τα έχει βρει με τον εαυτό του και να ξέρει ότι θέλει σχέση. Κανένα πρόβλημα, αρκεί να έχει κάποιον δίπλα του που περνάει καλά, όχι απλά για να λέει ότι έχει σχέση. Λες και είναι αρρώστια να είσαι εργένης/εργένισσα.3)Έρωτας δεν νοείται να υπάρχει ασταμάτητα. Αν όμως υπάρχει επικοινωνία και διάθεση και από τις 2 μεριές, τότε μπορεί να τον ερωτευτείς και 50 φορές μέσα στην σχέση.
Αντικειμενικά πάντως και φαντάζομαι ότι το ξέρεις, αφού είσαι in a relationship :P, πάντα ο ένας από τους δύο είναι λίγο πιο ζουζούνι από τον άλλον. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο... Γι'αυτό ξεκίνησα με το "κανείς δεν είναι τέλειος". Χρειάζεται κατανόηση εκατέρωθεν!
Φυσικά! Κάνουν κύκλους οι φάσεις και δεν συμπίπτουν κι επακριβώς (κι αυτό είναι κι ενδιαφέρον γιατί θες να ξανακεντρίσεις το ενδιαφέρον και έχεις την αγωνία ξανά κλπ. κι όλο αυτό κρατάει ζωντανό το μυστήριο του άλλου)Γενικώς πολλά θα ήταν καλύτερα στις ανθρώπινες σχέσεις αν υπήρχε μεγαλύτερη κατανόηση και -κυρίως- αποδοχή του ανθρώπου δίπλα μας. Απαιτεί βέβαια μια κάποια ωριμότητα αυτό. Ωριμότητα με την έννοια της εμπειρίας και του στραπατσαρίσματος.
Πες τα. Επίσης, όταν λέμε ότι είσαι ευτυχισμένος μέσα στην σχέση σου, ειδικά αν είναι μακροχρόνια, δεν μιλάμε ότι είσαι 24/7 με πεταλούδες, σεξ στα δάση και στις παραλίες, διακοπές σε όλο τον κόσμο, ξέφρενα ξενύχτια, καθημερινές ουσιαστικές και υπαρξιακές συζητήσεις κτλ.Για μένα η ευτυχία είναι ίσως λίγα λεπτά την μέρα. Π.χ. όταν κουμπώνουμε αγκαλιά ή όταν τον πειράζω και ξέρω ότι τσαντίζεται, αλλά καταλήγουμε να χαζογελάμε σαν βλαμμένα. Άλλα δεν λέω, γιατί θα ακουστώ μελό ή θα με κόψει η λογοκρισία!
@ΛεμονιΝαι οκ, το οτι ομως ξεκινησες μια σχεση χωρις να νιωθεις κατι εντονο και τελικα ενιωσες κατι πολυ εντονο, ειναι κατι που, οπως λες και εσυ, ΕΤΥΧΕ. Υπηρχε δηλαδη η περιπτωση να ξεκινησεις την ιδια σχεση εχοντας χλιαρα συναισθηματα για τον αλλον κ τα συναισθηματα σου να παρεμεναν χλιαρα. Κ τοτε τι θα εκανες? Ειτε θα χωριζες, πληγωνοντας τον αλλον που μπορει να ειχε επενδυσει στη σχεση σας, ειτε θα εμενες στη σχεση, δεχομενη να συμβιβαστεις με κατι που δεν σε καλυπτει και τοσο. Σε καθε περιπτωση παντως καποιος θα πληγωνοταν(ειτε εσυ, ειτε αυτος). Ενω, αν ειχες προσπαθησει να γνωρισεις καλυτερα αυτον τον ανθρωπο, προτου κανεις σχεση μαζι του, τοτε θα ειχες μαθει, αν σου κανει ή οχι, προτου κανεις σχεση μαζι του. Θελω να πω οτι δεν υπηρχε λογος να κανεις σχεση μαζι του, για να διαπιστωσεις αν σου κανει ή οχι, ειδικα εφοσον ησουν χλιαρη προς κρυα οπως λες απεναντι του. Θα μπορουσες να τον γνωρισεις ως ανθρωπο εκτος σχεσης και αν τελικα σου εκανε κ του εκανες, να κανατε σχεση. Παιρνεις ρισκο τη στιγμη που επιλεγεις να δεσμευτεις με καποιον, για τον οποιο δεν ξερεις αν θα νιωσεις κατι πιο εντονο, απ' αυτο το χλιαρο που νιωθεις εκεινη τη στιγμη. Κ επειδη εχεις να κανεις κ με εναν αλλον ανθρωπο που δεν ξερεις τι μπορει να νιωθει για σενα, δεν υπαρχει λογος πιστευω να παιρνεις τετοιο ρισκο κ να κινδυνευει εκεινος τελικα να πληγωθει. Κ ξαναλεω, ο λογος που το λεω αυτο ειναι γιατι υπηρχε η περιπτωση να μην νιωσεις ποτε κατι εντονο για τον τυπο.
Σωστή η παρατήρησή σου (παρόλο που δεν είμαι το Λεμόνι πετάγομαι σαν τσουτσού).Πάντως μεγάλο ποσοστό της επιτυχίας των σχέσεων είναι και τύχη. Γενικά μέρος της ζωής είναι κι η τύχη. Και να μπορέσει κάποιος να την αξιοποιήσει φυσικά.
Αυτά που γνώρισα μετέπειτα, δε γινόταν να τα γνώριζα αν δε σχετιζόμουν μαζί του, γιατί αφορούν το ζευγάρι (νταξ δε μιλάω για το μέγεθος ή τίποτα τέτοιο), εννοώ συναισθήματα και εμπειρίες που σαν φίλοι δε μπορούσαμε να μοιραστούμε. Εκείνος ήθελε, εγώ ήθελα, δεν έχει σημασία τι ποσοστό ο καθένας, δε βλέπω το λόγο που θα ήταν κατακριτέο.Επίσης είναι φυσιολογικότατο ο καθένας να υποστηρίζει, έστω και με θέρμη, τις επιλογές του, όμως προς τι το μίσος και η αντιπαλότητα σ'ένα θέμα που αφορά προσωπικές επιλογές και λειτουργίες;;; Ο σκοπός είναι να ανακηρυχθεί κανείς ο σωστός ή ο καλύτερος έναντι των άλλων;
@ΛεμονιΟταν λες οτι ησουν χλιαρη προς κρυα, εγω καταλαβαινω οτι δεν ηθελες κ πολυ. Τελοσπαντων, εγω απλα ειπα οτι δεν θα επαιρνα ενα τετοιο ρισκο, απ τη στιγμη που υπηρχε κ ενας αλλος ανθρωπος που, απ ο,τι καταλαβα, ενιωθε κατι για σενα πιο εντονο απ' αυτο που ενιωθες εσυ γι' αυτον. Το οτι ο καθενας κανει ο,τι θελει οσον αφορα τις προσωπικες του λειτουργιες δεν σημαινει οτι ειναι κακο να ακουει κ μια αλλη πλευρα, εναν αλλο τροπο σκεψης, γενικα να βλεπει τα πραγματα απο μια αλλη οπτικη. Καλο κανει, κακο δεν κανει σιγουρα. Κ αυτο ισχυει κ για μενα κ για σενα. Κ εσυ μπορει να κερδισες κατι απ' αυτα που σου ειπα, και εγω απο σενα. Το αν ειμαι 24 η 44 δεν αλλαζει κατι νομιζω. Εγω απλα ηθελα να ενθαρρυνω μεσα απ' την εξομολογηση μου τους ανθρωπους να μην μενουν σε κατι που δεν τους κανει ευτυχισμενους. Ουτε με ενοιαζε να φανω πανεξυπνη, ουτε να το παιξω παντογνωστρια. Απο κει και περα εννοειται πως ο καθενας επιλεγει αυτο που θεωρει οτι ειναι καλυτερο γι' αυτον.
Renia καλή η πρόθεσή σου και άγιο το μήνυμά σου. Αλλά τελικώς έχει σημασία ότι είσαι 24 (κι όχι). Αν μη τι άλλο επειδή ακόμη πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει συμπεριφορές ο κόσμος επειδή θα διαβάσει κάποιο κείμενο στο ίντερνετ. Ο ιδεαλισμός είναι γνώρισμα των νειάτων. (Κράτα το. Δεν το λέω για κακό)
Αν μπορούσα να πατήσω 100 ταυτίζομαι, θα τα πατούσα. Γεμίσαμε ανθρωπάκια που βολεύουν την ψυχή τους σε ανέραστες σχέσεις γιατί φοβούνται την μοναξιά και τον εαυτό τους. Τους δίνω απλόχερα τον οίκτο μου και δεν το συνηθίζω.
Eντοπίζεις κάποιες πλευρές του ζητήματος αλλά σου διαφεύγουν άλλες εξίσου σημαντικές. Η τάση της εποχής είναι ο νεοσυντηρητισμός στις μικρές ηλικίες κι έτσι βιάζονται όλοι να δεσμευτούν για να δηλώσουν την ποιοτικότητα και την σοβαρότητά τους. Να δείξουν ότι διαφέρουν από τον εκχυδαϊσμό των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Όταν όμως λες "τώρα θα κάνουμε σχέση" στην βδομάδα πάνω και απαιτείς αποκλειστικότητες και έλεγχο καθημερινών κινήσεων με την συνδρομή της τεχνολογίας στην υπηρεσία σου (πράγματα που παλιά δεν νοούνταν) είναι επόμενο ότι μπαίνεις σε μια κατάσταση για την οποία δεν γνωρίζεις σχεδόν απολύτως τίποτα! Οπότε βγαίνουν όλα στην πορεία κι επειδή ακριβώς έχεις δεσμευτεί με αποκλειστικότητες τα περιθώρια ελιγμών είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Εγκαθίσταται επομένως δυσφορία. Εφόσον δήλωσες ότι "θα κάνεις σχέση" με το καλημέρα είναι φυσικό επόμενο να μην έχεις δοκιμάσει τον άλλο αν σου ταιριάζει σεξουαλικώς (οπότε είναι στατιστικά πιθανότερο να σκυλοβαρεθείς στην πορεία και συνεπώς 1.να κερατώνεις αριστερά-δεξιά εξαιτίας αυτού ή 2.να ξεχαρμανιάζεις με τσόντες ή 3.να είσαι τέλος πάντων μες την μίρλα και την ξινίλα) και είναι επίσης φυσικό επόμενο να μην έχεις προλάβει να αναπτύξεις τους επικοινωνιακούς κώδικες που θα επιτρέψουν την συννενόηση του ζευγαριού ώστε να κάνει παραγωγικό διάλογο κι όχι παράλληλους μονολόγους (ως συνήθως γίνεται όταν συζητιώνται τα διάφορα προβλήματα "της σχέσης" με μηδενικό αποτέλεσμα και περαιτέρω φθορά). Από την άλλη όλα όσα σου είπαν περί μοναξιάς οι προλαλήσαντες ισχύουν κι ο άνθρωπος έχει ανάγκη συντροφικότητας κι έστω της οψιόν της περιστασιακής συνεύρευσης. Οπότε το αφήνουν να κυλάει κι ελπίζουν σε κάποιο θαύμα. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...Και τέλος η κριτική αφ'υψηλού από τα 24 έτη είναι ευκολότατη. Η ζωή δίνει χαστούκια στην πορεία και μας προσγειώνει απότομα. Μεγάλη μπουκιά φάε αλλά μεγάλες κουβέντες μη λες.
Τα λες τώρα που είσαι 24.Πάνε σε μεγαλύτερες ηλικίες να δεις πως θερίζει η μοναξιά όταν δεν έχεις έναν σύντροφο.Και μόνο που έχεις έναν άνθρωπο να ενδιαφέρεται για σένα και να ζείτε μαζί κάποια πράγματα,σε σώζει απ'την μαυρίλα και την κατάθλιψη.Μην κατηγορείς κανέναν που δεν θέλει να είναι μόνος και συμβιβάζεται,για κάποιους η μοναξιά ισοδυναμεί με θάνατο.
Το οτι καποιος δεν εχει συντροφο δεν σημαινει οτι ειναι μονος. Οταν εχεις ανθρωπους γυρω σου που σε αγαπανε, που σε φροντιζουν, που νοιαζονται για σενα, δεν εισαι μονος. Δεν καταλαβαινω γιατι πολλοι πιστευετε οτι αυτος που δεν εχει συντροφο σημαινει οτι σωνει και καλα νιωθει μοναξια, οτι ειναι δυσυχισμενος και οτι ψαχνει απεγνωσμενα να βρει ενα ταιρι. Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι μια χαρα και χωρις συντροφο και που δεν ξυπνανε και κοιμουνται με αυτη τη σκεψη, οσο και αν δεν το πιστευετε. Δεν λεω οτι θα με χαλαγε να βρω εναν ανθρωπο με τον οποιο να περναμε καλα κ γενικα να εχουμε μια υγιη σχεση, προφανως κ δεν θα με χαλαγε. Αλλα οκ, αν τον βρω, εχει καλως, αν παλι δεν τον βρω, δεν θα πεσω και σε καταθλιψη. Μπορω δηλαδη να ειμαι καλα στη ζωη μου χωρις την υπαρξη αυτου του ανθρωπου. Δεν ειναι λογικο να βασιζω την ευτυχια μου κ την ευημερια μου στην υπαρξη ενος συντροφου στη ζωη μου. Επισης, το τι κανει καποιον να νιωθει μοναξια ειναι πολυ σχετικο. Για μενα ειναι πολυ μεγαλυτερη η μοναξια που νιωθει καποιος οντας σε μια σχεση που ο αλλος δεν τον καταλαβαινει κ που γενικα δεν υπαρχει επικοινωνια, παρα η μοναξια που νιωθεις επειδη δεν εχεις σχεση.
Δεν έχουν όμως όλοι γύρω τους ανθρώπους να τους νοιάζονται(αν εννοείς φίλους).Και αν φτάσεις σε μια ηλικία που θα είναι όλοι παντρεμένοι,θα το καταλάβεις καλά.Τότε είναι που άμα δεν έχεις κι εσύ σχέση,θάβεσαι στο σπίτι κυριολεκτικά και σε τρώει η κατάθλιψη.Πόσο ν'αντέξεις μόνος εαν δεν μπορείς να κάνεις και γνωριμίες από πουθενά;
Νομίζω οτι έχεις τη λάθος εντύπωση οτι όλες οι σχέσεις καθ'όλη τη διάρκειά τους είναι έρωτες και μέλια. Αφήνεις να σε καθοδηγεί ένα συναίσθημα και μόνο, το οποίο από τη φύση του είναι πρόσκαιρο, με ημερομηνία λήξης. Αν λοιπόν ξαποστέλνεις νωρίς το ταίρι σου, "γιατί δε νιώθεις πια ερωτευμένη", μπλοκάρεις τη γέννηση άλλων συναισθημάτων και άλλων εμπειριών, που θέλουν χρόνο να αναπτυχθούν. Αυτός ο τρόπος ζωής, όπως όλα άλλωστε, έχει το τίμημά του-μεγάλες περιόδους μοναξιάς. Εσύ επιλέγεις να ζεις έτσι, άλλοι λειτουργούν αλλιώς, δεν καταλαβαίνω το λόγο που κατακρίνεις κάποιους που συμβιβάζονται για χψ λόγους. Νομίζεις οτι είναι χαζοί και δεν έχουν ζυγίσει τα ωφέλιμα; Απλά αυτό που έχει αξία 1 για σένα, για τον άλλο έχει 10.. αυτό όμως δε σε κάνει πιο έξυπνη ή πιο ικανή/σωστή/επιτυχημένη κτλ.
Εχω κανει μακροχρονιες σχεσεις, για την ακριβεια ολες οι σχεσεις που ειχα μεχρι τωρα ηταν μακροχρονιες. Κ ξερω πολυ καλα οτι ο ερωτας δεν κραταει για παντα. Δεν ειπα οτι χωριζω τις σχεσεις μου με το που φυγει ο ερωτας, μιλουσα για την αρχη της σχεσης κ ειπα οτι δεν μπορω να μπω σε μια σχεση, αν δεν νιωθω κατι εντονο. Απο κει κ περα εννοειται πως αν ειμαι με εναν ανθρωπο και με τον καιρο φυγει ο ερωτας, θα συνεχισω να ειμαι στη σχεση ΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ υπαρχουν αλλα στοιχεια που θα με κρατανε. Αν αρχισω να βλεπω οτι ο συντροφος μου εχει αρχισει να με βαριεται, με ζηλευει υπερβολικα, μου φερεται ασχημα, με προσβαλλει, με υποτιμα, δε με σεβεται κλπ, ε οχι συγγνωμη δεν θα μεινω. Κ ας εχω περασει μαζι του πολλα. Αν σε μια σχεση δεν υπαρχει σεβασμος αναμεσα στο ζευγαρι, για μενα δεν υπαρχει σχεση. Αυτες οι καταστασεις ειναι νοσηρες κ εγω προσωπικα δεν τις αντεχω. Οταν ενας ανθρωπος μενει σε μια σχεση, ενω παραδεχεται οτι δεν περναει καλα και οτι θελει να χωρισει, συγγνωμη, δεν μπορω να τον επαινεσω κιολας γι' αυτη την αποφαση του. Δεν μπορω να δεχτω οτι ενας ανθρωπος επιλεγει να μην ειναι ευτυχισμενος, ενω μπορει να κανει κατι για να αλλαξει μια κατασταση που δεν του αρεσει. Εννοειται πως ο καθενας κανει ο,τι γουσταρει, αλλα εχω και γω το δικαιωμα να μη συμφωνω με αυτον τον τροπο σκεψης καποιων ανθρωπων.
Λόγω ηλικίας τα βλέπεις όλα απόλυτα και τα οριοθετείς. Θεωρητικά όλα ωραία και καλά, έτσι θα έπρεπε να είναι κτλ κτλ, όμως δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ίσως αν έβαζες λίγο φρένο στην αποδοκιμασία να γινόσουν πιο παρατηρητική και να κατανοούσες βαθύτερα τους λόγους για τους οποίους συμβαίνουν αυτά.'Εχει τύχει να μπω σε σχέση, χωρίς να είμαι ερωτευμένη, ήμουν χλιαρή προς κρύα, όμως στην πορεία έγινα τούρμπο με το άτομο. Κατά βάθος είχα κάποιο προαίσθημα οτι θα την πατήσω μαζί του, αρκεί να τον γνώριζα καλύτερα, όπως κι έγινε και περάσαμε υπέροχα. Κατά τα λεγόμενά σου, αυτό θα ήταν κατάπτυστο, γιατί ήμουν ρηχή ξερωγώ, δεν είχα αισθήματα κτλ. Καμία σχέση, εγώ το βλέπω οτι έδειξα μεγάλη ευαισθησία και υπομονή, τα οποία απέδωσαν. Για παράδειγμα όλο αυτό, υπάρχουν ένα σωρό τέτοια. Απλά η αφοριστική στάση είναι δείγμα ατίθασων νιάτων, που δεν έχουν πολλές εμπειρίες ζωής.
Αναφαίρετο το δικαίωμα σου να πιστεύεις ότι θέλεις, το ίδιο όμως και ο καθένας μας, έτσι;Στα 9/10 της εξομολόγησης σου αναφέρεσαι αποκλειστικά στους άλλους και στο πόσο λάθος θεωρείς ότι είναι οι επιλογές τους και στο πόσο σωστές είναι οι δικές σου. Και επαναλαμβάνω, αυτή είναι η δική σου άποψη. Στην ουσία του πράγματος ταυτίζομαι απόλυτα μαζί σου, σε ότι αφορά τις προσωπικές μου ανάγκες και επιλογές. Δεν πρόκειται όμως να μπω στη διαδικασία ούτε να απορρίψω τις επιλογές κάποιου άλλου ούτε και να θυμώσω. Γιατί; Γιατί εγώ δεν έχω τη συναισθηματική εμπλοκή στην κατάσταση του οποιουδήποτε άλλου.
Εγώ μαζί σου σε όλο το κομμάτι που αφορά εμένα και την άποψη μου περί σχέσης, περί μοναχικότητας, περί συμβιβασμού. Γιατί όμως συγκρίνεις τον εαυτό σου με κάποια δεσμευμένη, περνάει/δεν περνάει καλά; Έτερον εκάτερον και ο καθένας με τις επιλογές του... Θέλω να πω, μήπως υποβιβάζεις τις επιλογές του όποιου άλλου για να δικαιολογήσεις τις δικές σου; Δε βλέπω το λόγο και δεν έχει και νόημα να το κάνεις αυτό. Ο καθένας έχει τις ανάγκες του και βάσει αυτών πορεύεται και κάνει τις επιλογές του.

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Scroll to top icon