LIFOLAND
Αγαπητή Α, μπα; /

Στο σημερινό «Α μπα»: δεν είναι ντροπαλοσύνη

Επίσης: πολύ συνοπτικά

Στο σημερινό «Α μπα»: δεν είναι ντροπαλοσύνη Facebook Twitter
Α,μπα
Α,μπα
51

__________________
1.


Μήπως ξέρεις να μου πεις τι ακριβώς έχουν κάνει στη Lindsay Lohan οι γονείς της; Γιατί πάντα διαβάζω σχόλια ότι οι γονείς της την "κατέστρεψαν" αλλά δεν έχω βρει καθόλου λεπτομέρειες που να το διευκρινίζουν.
-Συνοπτικά


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πώς θυμήθηκες την Λίντσεϊ; Από το κλαμπ που άνοιξε στην Αθήνα, από την παρουσία της στη Μύκονο, ή από τον ασπασμό στο Ισλάμ;


H κατηγορία προς τους γονείς, συνοπτικά, είναι ότι την ξεζούμισαν από παιδί για να βγάλουν οι ίδιοι λεφτά και να τα ξοδέψουν σε πλαστικές και σολάριουμ. Επίσης, πήραν διαζύγιο με τον λιγότερο ευπρεπή τρόπο που γίνεται, και την εξέθεσαν σε κατανάλωση αλκοόλ, ναρκωτικών, και αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς. Αν δεις μερικές φωτογραφίες των γονιών από τις χρυσές εποχές της Λίντσεϊ, θα καταλάβεις, μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, οπότε αν δεις πολλές, θα είναι σα να έχεις διαβάσει πάρα πολλά για το θέμα. Μου φαίνεται περίεργο που δεν βρήκες λεπτομέρειες, γιατί αν γκουγκλάρεις lohan parents abuse θα βρεις ένα σωρό λήμματα.

__________________
2.

Αγαπημένη μου Α Μπα να σου ζήσει και να ειναι πάντα γερό και ευτυχισμένο ! <3
Χρειαζομαι μια μικρή βοήθεια για να κατανοήσω το "γεννήθηκα αντρας/γυναίκα, αλλά πάντα αισθανομουν γυναικα/αντρας", μιας και ειναι τοσο επικαιρο αυτες τις μερες. Πριν πέσουν οι αναγνώστες να με φάνε, να επισημάνω οτι στηρίζω (και εμπρακτα) την LGBTQ κοινότητα και θεωρώ αναφαίρετο,θεμελιώδες δικαίωμα του καθενός να απολαμβάνει τον έρωτα όπως ακριβώς θελει. (Αν και συναναστρέφομαι με ακτιβιστές, φοβαμαι λιγο να εκφράσω τη δυσκολία κατανοησης μου, γιατί κακά τα ψεμματα δεν ειναι ευκολο για ολους να καταλαβουν πότε καποιος ρωτάει για να μαθει και πότε κατακρίνει, ναι, ακομα και στον κύκλο των ακτιβιστων). Στο προκείμενο: Δεν μπορώ να καταλάβω ποια ειναι εκεινα τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά που κανουν καποι@ να αισθανεται γυναίκα ή αντρας. Πχ, στην προσπάθεια μου να καταλαβω, διαβασα μια συνεντευξη ενός αγοριου που έκανε επεμβαση αλλαγής φυλου επειδή από μικρός αισθανόταν κορίτσι, λεγοντας οτι "ηταν πιο συναισθηματικός απο τα υπόλοιπα αγόρια και οτι ενιωθε προστατευτικά για τα παιδιά και τα μωρά". Ναι, αλλά γιατί να θεωρούμε προνόμιο των γυναικών να ειναι συναισθηματικές και να εχουν μητρικό ενστικτο? Ξερω πολλους πατεραδες π κανουν για 10 μαναδες. Γενικά, επειδή στηρίζω και την ισότητα των φύλων, δεν δεχομαι ότι καποια στοιχεία του χαρακτήρα υπάρχουν στο πρώτο ή στο δεύτερο ή στο τρίτο φύλο αποκλειστικά. Συνεπώς, μηπως η λύση ειναι να αγαπήσουμε εμας και το σώμα μας και οχι να δηλώνουμε καποιο συγκεκριμένο φύλο ή να αλλάζουμε το φύλο μας? Μήπως υπάρχουν βιολογικά στοιχεία που καθορίζουν το τι φύλο αισθανόμαστε ότι ειμαστε και μου διαφεύγουν? Μήπως εχεις κατι να μου προτείνεις για να διαβάσω?
- Κουταλιτσα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν έχω να σου προτείνω κάτι για να διαβάσεις, γιατί δεν έχω διαβάσει κάτι εξειδικευμένο πέρα από τις ειδήσεις και τα ρεπορτάζ και ό,τι περνάει από τα καθημερινά σκρολαρίσματα, διότι οι μαρτυρίες των ανθρώπων που λένε ότι αισθάνονται όπως αισθάνονται μου αρκούν. Ούτε εγώ καταλαβαίνω. Πώς να το καταλάβω; Είναι μια διαφορετική εμπειρία, πέρα από τις δικές μου, όπως άπειρες ανθρώπινες εμπειρίες. Η αποδοχή δεν έρχεται μόνο από την κατανόηση. Η αποδοχή είναι απαραίτητη ακριβώς τότε, όταν δεν καταλαβαίνουμε. Η αποδοχή έχει την εξής προϋπόθεση: καταπατάται κάποιο ανθρώπινο δικαίωμα με αυτό που δεν καταλαβαίνω; Αν όχι, δεν χρειάζεται να το καταλάβω. Αν θεωρείς προϋπόθεση να καταλάβεις κάτι για να το δεχτείς, τότε είναι σα να θεωρείς ότι πρέπει να περάσει ο άλλος έγκριση βάσει των δικών σου εμπειριών, που δεν είναι ποτέ αρκετά πλατιές ώστε να συμπεριλάβουν όλες τις παραλλαγές της ανθρωπότητας.


Λες ότι στηρίζεις το δικαίωμα του καθένα να βιώνει τον έρωτα όπως θέλει, αλλά και από αυτή τη δήλωση και μόνο φαίνεται ότι λίγο χάνεις την κατεύθυνση. Δεν είναι ζήτημα σεξουαλικού προσανατολισμού η ταύτιση με ένα φύλο. Δεν νιώθει ένα αγόρι ότι είναι κορίτσι επειδή ερωτεύεται αγόρια. Για το κατά πόσο αυτό είναι θέμα βιολογίας ή όχι, η απάντηση είναι ίδια όπως στην ερώτηση «γεννιόμαστε ή γινόμαστε». Και τα δύο, μάλλον, αλλά ακόμα δεν έχουμε απόδειξη για τίποτα από τα δύο.

(και σε ευχαριστώ πολύ!)


__________________
3.

Καλημέρα, σε χαιρετώ από την Αθήνα, μια κρύα μάλλον μέρα του Οκτωβρίου. Έχω κουραστεί α μπα μου.

Έχω μια φίλη, φουλ στη γκρίνια και το άγχος, με μια αρνητική προδιάθεση προς την ζωή, χωρίς αρκετή αυτογνωσία για τον εαυτό της, κάτι που την κάνει να αγχώνεται συνέχεια για τα πάντα, ακόμη και όχι τόσο σημαντικά θέματα, όπως το πώς της μίλησε κάποιος και τι θα σκέφτεται τώρα αυτός για αυτήν. Τις σκέψεις όμως αυτές τις περνάει και σε μένα δυστυχώς, πρώτον ψάχνοντας συνεχώς επιβεβαίωση για τις πράξεις της και δεύτερον, όταν γίνεται κάτι κακό (πχ. άργησε να πάει κάπου γιατί δεν χτύπησε το ξυπνητήρι, ή δεν τα πήγε τόσο καλά σε μια εξέταση στη σχολή της), ζητάει από μένα να την υποστηρίζω συνεχώς. ΄

Να αναφέρω πως γίνεται αυτό. Μου λέει ξέρω γω κάτι που έγινε, απαντάω εγώ, πως δεν είναι τόσο σοβαρό και δεν χρειάζεται να ανησυχεί τόσο πολύ, με επιχειρήματα, προτείνω λύσεις κτλ. Μετά όμως λέει κάτι του στυλ ''πες μου κάτι να με υποστηρίξεις/ να με κάνεις να νιώσω καλύτερα κτλ'' με ένα παραπονιάρικο ύφος. Και άλλες φορές λέει επίσης κάτι του στυλ: ''δε ξέρεις να υποστηρίζεις κόσμο/ όλο με αγχώνεις''. Και τότε δε ξέρω τι να πω.

Της έχω εξηγήσει - μάλλον ανεπιτυχώς - πως δεν ξέρω να λέω γλυκόλογα και υποστηρικτικές κουβέντες. Στο σπίτι μου κανένας δεν το έκανε, και ότι κατάφερα ως τώρα, δεν άκουγα από κανέναν motivational talks και λοιπά. Επίσης, δεν μου αρέσει να λέω πράγματα που δεν εννοώ, ειδικά σε κάποιον που θεωρητικά θα έπρεπε να είμαι ειλικρινής μαζί του.

Κακή διατύπωση της ερώτησης, αλλά βρε συ Α μπα μου, φταίω εγώ, είμαι κακιά φίλη; αλλά κουράστηκα να παίζω τον ψυχολόγο, δεδομένου ότι και εγώ έχω δικές μου σκοτούρες. Να τονίσω μια φορά έλεγα πράγματα προσωπικά μου, και αυτό που γύρισε και μου είπε ήταν ότι την έκανα να αισθανθεί χειρότερα και την άγχωσα.
Δεύτερον, μήπως αποτελεί κακό σημάδι - αλλά της δικιάς μου προσωπικότητας - το γεγονός ότι το φαινόμενο αυτό γίνεται εδώ και κάμποσους μήνες, και γω δεν αντιδράω; Έχω παρατηρήσει πως καταπίνω αρκετά πράγματα, και μετά όταν έχω φορτώσει αρκετά, τότε τα λέω στον άλλον.
Κάτι τελευταίο, τον τελευταίο καιρό, έχω παρατηρήσει πως δεν νιώθω τόσο άνετα μαζί της πλέον, σαν να αυτοπεριορίζομαι σε αυτά που λέω (λέει συνεχώς να μην την αγχώνω, να μην μιλάω τόσο δυνατά, να μην πετάω κάποια αστεία - όχι ότι είναι ρατσιστικά/ σεξιστικά ή κάτι άλλο, αλλά έχουν σχέση ξέρω γω με τον θάνατο ή το σεξ.) Επίσης, έχω την αίσθηση πως με αντιλαμβάνεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο ενώ εγώ έχω αλλάξει. Και δεν το έχει πάρει χαμπάρι και νιώθω πως με εγκλωβίζει στην παλιά μου εκδοχή.

Μήπως ήρθε η ώρα να δοθεί ένα τέλος σε αυτήν την φιλία;
(συγγνώμη για το σεντόνι)
- μπερδεμένη, αγανακτισμένη κακιά φίλη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι απολαυστικό το ανάγνωσμα. Ξεκινάς με το πρόβλημα, και γράφοντας το, καταλήγεις μόνη σου στην απάντηση. Δεν θα μπορούσα να απαντήσω καλύτερα. Ξέρεις πολύ καλά τι συμβαίνει, και αυτό θα μπορούσε να το καταλάβει και κάποιος άλλος, αλλά μόνο εσύ ξέρεις αν θέλεις να λήξει η φιλία αυτή. Η φιλίες δεν είναι μεταξύ το on/off. Αν νιώθεις απόσταση, πάρε την απόσταση που αντιστοιχεί σε αυτό που νιώθεις. Αν νιώθεις δηλαδή ότι έχει κάποια καλά στοιχεία που εκτιμάς και δεν θα ήθελες να χάσεις, επικεντρώσου σε αυτά, και αραίωσε τις συναναστροφές στα υπόλοιπα.

__________________
4.

Είμαι 23 χρονών γεννημένη και μεγαλωμένη στην Ελλάδα. Είμαι Ελληνίδα αλλα η καταγωγή μου ειναι από την Αλβανία. Έχω μεγαλο κόμπλεξ με αυτό το θέμα. Οι φίλοι μου δεν ξέρουν την πραγματική καταγωγή μου μόνο οι πολύ κοντινές μου φίλες που είμαστε από μικρές μαζί. Όσο για τις σχέσεις μου...τα είχα με ενα παιδί 4μιση χρόνια και δεν του είχα πει την αληθεία..όσπου μετα από 3 χρόνια σχέσης του το λέω....δεν μου είπε κάτι πάνω σ αυτό το μόνο να μην νιώθω κόμπλεξ...αλλα χωρίσαμε για άσχετους λόγους. Τώρα ειμαι με ένα παιδί αδερφός μίας φίλης μου που δεν ξέρουν την πραγματική καταγωγή μου...με γνωριζουν οι γονείς του κτλ ειναι καλοι ανθρωποι αλλα εγω έχω το κόμπλεξ μου!!! πως θα το ξεπεράσω;; για τους Αλβανούς ακουγονται τα χειρότερα...εγω ειμαι υπερηφανη για τους γονείς μου. Το παιδί που είμαστε μαζί μου λεει τα καλύτερα για την οικογενεία μου χωρίσ να τους γνωρίζει βλέποντας εμένα σαν άνθρωπο...θέλω να του μιλήσω δεν μαρεσει να λέω ψεμματα... φοβαμαι την αντίδραση του γιατι τον θέλω στην ζωή μου.
-Μαρία

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μαρία, ως δις μετανάστρια, που δεν γεννήθηκε καν στη χώρα που ζει αλλά είναι μετανάστρια φουλ, σου λέω ότι το κόμπλεξ είναι δικό σου και μόνη σου το συντηρείς και είναι πραγματικά πέρα από τα λογικά όρια. Δεν λέω ότι δεν υπάρχει ρατσισμός, δεν είμαι αφελής. Αλλά το «ακούγονται τα χειρότερα για τους Αλβανούς» είναι α) λίγο 90's ατάκα, εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν μετανάστες από άλλες χώρες που τραβάνε τους ρατσιστές περισσότερο και β) πού ακούγονται δηλαδή; Νομίζω κυρίως αντηχούν στο κεφάλι σου.


Να είσαι περήφανη για τους γονείς σου, όχι παρόλο που είναι Αλβανοί, απλώς επειδή είναι οι γονείς σου. Δεν ξέρω πόσο ρόλο έχουν παίξει στην δημιουργία αυτού του κόμπλεξ, αλλά πρέπει να ψάξεις και να βρεις τη ρίζα και να το ξεριζώσεις. Ρατσιστές θα υπάρχουν παντού, πάντα, και αν δεν ήσουν με καταγωγή από την Αλβανία, αν έχεις την (α)κατάλληλη κοσμοθεωρία, πάντα θα βρίσκεις τρόπους να έχεις κόμπλεξ: με το ύψος, τα κιλά, τη μύτη, τον τρόπο που προφέρεις το σίγμα, για οτιδήποτε, πραγματικά. Καταλαβαίνω τον δισταγμό σου γιατί ο ρατσισμός υπάρχει παντού, και εκεί που δεν το περιμένεις, αλλά αν φτάνεις σε σημείο να το κρύβεις με τόσο κόπο και να σου δημιουργεί προβλήματα με τους άλλους ανθρώπους, πλέον το χρησιμοποιείς ενώ σε βασανίζει, ή ακριβώς επειδή σε βασανίζει. Δεν είναι τυχαίο που σε προβληματίζει ιδιαίτερα στις ερωτικές σου σχέσεις. Τι σκοπεύεις να κάνεις; Να το κρατήσεις όσο ζεις, ή να κάνεις εξίσου δύσκολη δουλειά, που είναι να το αντιμετωπίσεις;

 

__________________
5.

Αγαπητή Α, Μπα,θα σου πώ και την δικιά μου ιστορία. Είμαι σε μια σχέση εδώ και 2 χρόνια, εγώ 25 χρονών και αυτός 26.Τον αγαπάω με αγαπάει και νοιαζόμαστε πολύ ο ένας για τον άλλο. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα...Όταν είμαστε μαζί αν δεν μιλάω εγώ αυτός δεν μιλάει σχεδόν καθόλου. Οκ δεν είναι τόσο κοινωνικός όσο εγώ, θα έλεγα ότι γενικά είναι ντροπαλός αλλά πως γίνεται να μην μπορεί να συζητήσει μαζί μου??Που υποτίθεται ότι με αγαπάει και μπορεί να μιλήσει μαζί μου για το οτιδήποτε? Πολλές φορές σταματάω να μιλάω απλά για να δώ αν θα πει κάτι και αυτός τίποτα.
Και αυτή η απόλυτη ησυχία, η σιωπή του με κάνει να νευριάζω και να χαλιέμαι μαζί του. Δεν με νοιάζει τα θα συζητήσουμε απλά να πούμε κάτι!!Έστω για τον καιρό, για την πολιτική ή και για κουτσομπολιό. Κάτι τελοσπάντων!!Γενικά όταν είμαστε μαζί ενώ νιώθω όμορφα που είναι μαζί μου ΒΑΡΙΕΜΑΙ παααρα πολύ..Και καταλήγω στο τέλος να θέλω να περνάω περισσότερο χρόνο με τους φίλους μου ή με την οικογένεια μου. Γιατί αυτοί θα συζητήσουν μαζί μου, θα πούνε κάτι έστω και αν μιλάμε για χαζομάρες, θα με κάνουν να γελάσω, θα με κάνουν να κλάψω, να νευριάσω με κάτι πoυ δεν συμφωνώ...Θα συζητάμε!!!!Μαζί τους μπορώ να συζητησω, να επικοινωνήσω.Το έχω συζητήσει πολλές φορές μαζί του και αυτός μου λέει αφού δεν έχω κάτι να πώ. Αν και ξέρει ότι με ενοχλεί και με χαλάει δεν κάνεί τίποτα για αυτό γιατί απλά δεν το βρίσκει σημαντικό.Πως γίνεται η επικοινωνία να μην είναι σημαντική?
Η επικοινωνία σε μια σχέση για εμένα είναι πολύ σημαντική..Τι να κάνω?Αγαπητή Α, Μπα μπορείς να αγαπάς και κάποιον και ταυτόχρονα να τον βαριέσαι?Δεν ξέρω τι να κάνω....
Να μείνω ή να φύγω?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το «δεν έχω κάτι να πω» δεν είναι ντροπαλοσύνη. Ντροπαλοσύνη είναι «έχω κάτι να πω, αλλά ντρέπομαι». Και αυτοί που δεν έχουν κάτι να πουν, δεν έχουν κάτι μέσα στο κεφάλι τους, ώστε να νιώθουν την ανάγκη να το πουν. Οπότε, αναρωτιέμαι: αν δεν επικοινωνείτε, πώς ξέρεις ότι ο ένας αγαπάει τον άλλον και τον νοιάζεται; Πώς έφτασες σε σημείο να λες ότι τον αγαπάς; Τι θα πει «νιώθω όμορφα όταν είναι μαζί μου;» (σα να είναι κατοικίδιο;) Πώς πέρασαν δύο χρόνια χωρίς επικοινωνία; Ή ήταν αλλιώς πιο πριν; Ή μιλάει όταν είναι και άλλοι μπροστά;

 

__________________
6.


Στο ταξί που είναι πρέπον να καθόμαστε; Πίσω σαν την Άννα Γουίντορ με το σωφέρ της ή στη θέση του συνοδηγού σαν το Μπο δίπλα στο Λουκ στο "Στρατηγό Λι";
- The Fast and the Furious


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Κατά τη γνώμη μου πρέπει να τηρούνται οι αποστάσεις και ως προς τον πελάτη, αλλά και ως προς τον οδηγό. Αν κάποιος από τους δύο θελήσει να διαβεί αυτό το φράγμα, θα πρέπει να γίνει μέσω της γλώσσας και με προσοχή. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να μεταβούμε υπερβολικά γρήγορα από το «πού πάμε» στις σεξουαλικές φαντασιώσεις του καθένα.

_________________
7.


Αμπά μου,
Η δική μου ιστορία έχει ως εξής: ερωτευμένη από τα 17 μέχρι σήμερα (που είμαι 34) με τον ίδιο άνθρωπο. Φυσικά το πρόβλημα είναι ότι δεν είμαστε μαζί. Στα 17 μας είχαμε μια πλατωνική σχέση, η οποία έληξε με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς μελοδραματισμούς, καθώς όπως λέει και το τραγούδι ήμαστε "absolute beginners". Συνεχίσαμε να κάνουμε παρέα αφού βρισκόμασταν σε κοινή παρέα και καταλήξαμε να είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Τα χρόνια περνούσαν και εμείς και οι δύο κάναμε αποτυχημένες και μικρές σχέσεις και πλέον έχουμε καταλήξει να είμαστε μόνοι μας εδώ και καιρό. Όσοι δε μας γνωρίζουν πιστεύουν πως είμαστε ζευγάρι και όσοι μας γνωρίζουν μας πειράζουν για αυτό. Και ο δύο είμαστε διακριτικοί και χαμογελάμε αμήχανα, άλλοτε το διακωμωδούμε. Το αρχικό πρόβλημά μας –από πάντα- είναι ότι είμαστε και οι δύο πολύ ντροπαλοί, οπότε ανοιχτά δεν κάνουμε πια συζητήσεις.
Μόνο πριν περίπου 7 χρόνια, μια περίοδος κατά την οποία βγαίναμε πολύ μόνοι μας και είχαμε έρθει πιο κοντά μου εκμυστηρεύτηκε τα συναισθήματά του, αλλά άμεσα τα αρνήθηκε στέλνοντας μου αυτό το κομμάτι (https://www.youtube.com/watch?v=fMKfat9St_g), το οποίο εν ολίγοις λέει πώς σε αγαπώ σαν αν είσαι δικιά μου, αλλά σέβομαι αυτή την λεπτή γραμμή φιλίας και έρωτα. Το πήρα απόφαση κι εγώ και βάζοντας πάνω απ' όλα την αξιοπρέπεια μου δεν ξαναέκανα λόγο για τίποτα μεταξύ μας. Εδώ να σημειώσω ότι πριν από αυτή την περίοδο είχε κάνει σχέση με μια κοπέλα από την παρέα η οποία τον πολιόρκησε πολύ, αλλά δε διήρκεσε και υποπτεύομαι ότι δεν ήθελε να προχωρήσουμε για να μην δώσουμε δικαιώματα.
Όμως τα χρόνια πέρασαν. Τα συναισθήματά μου δεν αλλάζουν όσο και να προσπαθώ. Σπάνια βγαίνω με άλλους άντρες και πιο σπάνια νιώθω ότι κάποιος από αυτούς θα με κάλυπτε. Και κάποτε κάποιος από αυτούς που με τραβάει, για κάποιο λόγο –που δεν εξαρτάται από εμένα- δεν ευδοκιμεί.
Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι πολύ ότι αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει. Ένα βράδυ που είχαμε βγει οι δυο μας, μου μίλησε για τον προβληματισμό του για ένα φίλο του που έχει φιλικές επαφές με την πρώην του και ενώ κάνουν πολλή παρέα και τα βρίσκουν σαν φίλοι γιατί δεν είναι ξανά μαζί. Αρχικά σκέφτηκα ότι ήταν αναφορά σε εμάς, όμως δεν έχει δείξει με τη στάση του ότι το θέμα μας τον απασχολεί.
Αν και παλιότερα η ρομαντική μου διάθεση με παράσερνε και πίστευα ότι κάποια στιγμή θα είμαστε μαζί, τώρα πια πιστεύω ότι και ο ίδιος δε θέλει. Όμως γιατί συντηρεί αυτή την κατάσταση δεν ξέρω αν θα το μάθω ποτέ. Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι ο καιρός πέρασε, εκείνος είναι κομμάτι της ζωής μου, αλλά ποτέ δε θα είναι το κομμάτι που θα ήθελα. Είναι άραγε φρόνιμο μετά από τόσα χρόνια να κόψω κάθε επικοινωνία μαζί του; Πιστεύω πώς ίσως με βοηθήσει να πάω παρακάτω όσο και αν με πονέσει. Σε περίπτωση που μου προτείνεις να του μιλήσω, νομίζω δεν έχει νόημα να του πω όσα γράφω εδώ διότι πιστεύω ότι θα μου ξαναπεί ότι σέβεται τη «λεπτή γραμμή» κι εγώ δεν είμαι άνθρωπος που επιμένει και προφανώς δεν ξέρω να διεκδικώ ειδικά όταν ο άλλος έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του.
Εκτιμώ πολύ την άποψή σου και θα ήθελα να τη διαβάσω...
Σε φιλώ,
Absolute Βeginner
-κάτι_έμεινε_στη_μέση


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αχ. Με έπιασε λίγο η ψυχή μου με αυτό που διάβασα, και συγχώρεσε με, αλλά το τραγούδι που διάλεξε να σου στείλει για να περάσει το μήνυμα ήταν ένα απαραίτητο ανακουφιστικό χιουμοριστικό διάλειμμα (μην διστάσετε να πατήσετε στο λινκ).


Η ιστορία σου, όμως, δεν είναι καθόλου αστεία. Για να ξεκινήσω από το τέλος, είναι όχι μόνο φρόνιμο να ξεκόψεις κάθε επικοινωνία, είναι απαραίτητο, και έχει αργήσει μια δεκαετία τουλάχιστον.


Όχι, δεν χρειάζεται να σου πει γιατί δεν θέλει να είναι μαζί σου για να το πάρεις απόφαση να προχωρήσεις. Δεν είναι αυτός υπεύθυνος για σένα. Το ερώτημα δεν είναι τι θέλει και τι δεν θέλει αυτός. Το ερώτημα είναι πάντα, μα πάντα, ποιος είναι ο δικός σου ρόλος σε αυτή την ιστορία, και γιατί επιμένεις σε μια προφανώς αδιέξοδη κατάσταση εδώ και τόσα χρόνια, πολλά χρόνια, υπερβολικά πολλά χρόνια, χρόοονια και χρόνια που δεν θα πάρεις πίσω. Αραδιάζεις την μια δικαιολογία μετά την άλλη, και είναι όλες σαθρές. Δεν τα χαλάσατε στα 17 επειδή ήσασταν αρχάριοι. Υπάρχουν παραδείγματα ζευγαριών που έμειναν μαζί από έφηβοι. Αυτοί δεν ήταν αρχάριοι; Και αν ήσασταν, τι σας εμπόδισε να τα ξαναφτιάξετε, εδώ και τόοοοσα χρόνια; Η 'ντροπαλοσύνη'; Οι ντροπαλοί δεν κάνουν ολοκληρωμένες, ισότιμες σχέσεις, λες; Και γιατί δεν βρήκες 'καλύτερο'; Καλύτερο από τι; Αυτόν τον γνώρισες σύντομα στα 17, τώρα δεν ξέρεις πώς θα ήσασταν μαζί, μόνο υποθέσεις κάνεις, και έχεις εξιδανικεύσει τόσο πολύ την φαντασίωση, που αποφεύγεις την πραγματικότητα, δυστυχώς με τεράστια επιτυχία. Λες να εξηγεί αυτή η δέσμευση την αδυναμία να βρεις άλλον; Δεν βλέπεις πώς ακόμα και παντρεμένοι βρίσκουν δεύτερες, ενίοτε και τρίτες, σχέσεις; Αυτοί πώς το κάνουν; Η απάντηση είναι ότι θέλουν να το κάνουν. Εσύ δεν θέλεις. Δεν θέλεις να βρεις άλλον. Δεν θέλεις να προχωρήσεις.


Τουλάχιστον, μέχρι τώρα. Ελπίζω ολόψυχα να εννοείς όσα λες στο τέλος. Πρέπει να ξεκόψεις, και να ξεκινήσεις ένα νέο κεφάλαιο. Ναι, θα χάσεις ένα κομμάτι της ζωής σου, αλλά πρέπει να το χάσεις, και όταν γίνει αυτό, να είσαι προετοιμασμένη να περάσεις ακόμα πιο δύσκολα, γιατί θα ζοριστείς να δεχτείς αυτό που έκανες στον εαυτό σου τόσα χρόνια. Σου προτείνω να πας σε ψυχολόγο. Θα το περάσεις πιο ανώδυνα και με απείρως μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας. Ευτυχώς έχεις ακόμα χρόνο, αλλά μην επαναπαύεσαι σε αυτό. Όσος και να είναι, θα τελειώσει.

51

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
alitra
alitra
4.Είσαι μόλις 23, οπότε σε καταλαβαίνω. Θα σου πω το εξής, κι άμα θες κράτα το, άμα θες πέτα το: είσαι αυτή που είσαι, όλο το πακέτο, κι αν κάποιος σε απορρίπτει για μέρος αυτού που είσαι, δεν αξίζει να τον θέλεις στη ζωή σου. Να το πεις στον φίλο σου, να του εξηγήσεις και γιατί δεν του το έχεις ήδη πει, το πιθανότερο είναι να σε κράξει που νόμιζες ότι θα σε απορρίψει για κάτι τέτοιο, αλλά αν όντως σε απορρίψει επειδή κατάγεσαι από την Αλβανία, απλά δεν είναι αρκετά καλός για εσένα. Δεν είναι μομφή η Αλβανία. Μια χώρα είναι, με ανθρώπους ίδιους όπως παντού, δεν έχουν ουρά, κέρατα και πηρούνα. Άνθρωποι σαν τους γονείς σου (από την Αλβανία αλλά και από αλλού) ήρθαν σε ξένο για αυτούς τόπο, δούλεψαν, έκαναν προκοπή με τον κόπο τους, και μεγάλωσαν σωστά παιδιά όπως εσύ. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άξιοι, και πρέπει να είναι περήφανοι που τα κατάφεραν, και πρέπει και εσύ να είσαι περήφανη για αυτούς. Κι αν κάποιος τους υποτιμήσει επειδή είναι Αλβανοί, ή απορρίψει εσένα επειδή είσαι παιδί Αλβανών, δεν αξίζει ούτε τον χρόνο σου, ούτε την καλημέρα σου.
πόντια international
πόντια international
Καλό μου Μαράκι.Πριν 23 περίπου χρόνια, η τότε κολλητή μου τα έφτιαξε με τον σημερινό άντρα της. Μια μέρα στις αρχές της σχέσης τους, μου εκμυστηρεύθηκε κλαίγοντας, πως φοβάται ότι η μέλλουσα πεθερά της δε θα τη θέλει για νύφη, όταν μάθει για τη μαμά της. Η φίλη μου είχε την ατυχία να τη γεννήσει μια ομολογουμένως πανηλίθια γυναίκα, που έκανε μονίμως πανηλίθιες επιλογές, που πλήρωνε η αξιολάτρευτη φίλη μου. Θύμωσα με τη μάνα της και πόνεσα τόσο για τη φίλη μου, που σκεφτόταν έτσι, που αδικούσε τόσο πολύ τον εαυτό της. Της είπα πως η ίδια έχει ένα σωρό καλά που δεν κρύβονται και γι'αυτό είναι μαζί της ο Χ. και πως αν η πεθερά την κρίνει από τις επιλογές της μαμάς της, δικό της πρόβλημα. Ο καθένας τον εαυτό του εκπροσωπεί. Της είπα να σκεφτεί τι έκανε η μαμά της, γιατί τα έκανε, πού έφταιξε και πού δεν έφταιξε. Τη ρώτησα αν η ίδια θα έκανε ό,τι έχει κάνει η μαμά της, για να δει ότι δεν μοιάζουν σε τίποτα. Προσπάθησα τόσο πολύ να της δείξω ότι δεν πρέπει να ντρέπεται για κάτι που δεν έκανε αυτή.Δυστυχώς, την ανακούφισα μόνο για όση ώρα ήμουν εκεί και σε όλα τα χρόνια που ήμασταν φίλες δεν κατάφερα να τη βοηθήσω όσο θα ήθελα, γιατί η ίδια δεν κατάλαβε ποτέ, παρόλο που είναι από τους εξυπνότερους ανθρώπους που γνωρίζω, ότι το ποια ήταν, ήταν ολόδικο της δημιούργημα και είχε κάθε λόγο να είναι περήφανη για τον εαυτό της. Δυστυχώς δεν έχει να κάνει με την εξυπνάδα, αλλά με την αυτοεκτίμηση.Επειδή δεν ήταν περήφανη για τον εαυτό της, κατάδεχτηκε να παντρευτεί τον Χ. και κατέληξε να τον υπακούει, γιατί του ήταν ευγνώμων που γύρισε και την κοίταξε, παρόλο που λόγω της μαμά της θα μπορούσε να μην της είχε δώσει σημασία.Αν ήταν περήφανη για τον εαυτό της, θα του είχε ρίξει ένα ξεγυρισμένο φτύσιμο όταν της είπε ότι φυσικά και δε θα πάει για σπουδές. Ή όταν της είπε ότι φυσικά και δε θα ξαναπιάσει δουλειά αφού γεννήσει και ότι είναι μάνα τώρα δε γίνεται να βγαίνει. Ή όταν δεν τραβήχτηκε παρόλο που του είχε πει επανειλλημένως ότι δε θέλει άλλο παιδί *τώρα*. Ή όταν χρειάστηκε θεραπεία επειδή δεν έτρωγε και αυτός της είπε "ε γιατί δεν τρως". Ευτυχώς να λέμε δηλαδή που δεν τη δέρνει και που δεν της φωνάζει.Είσαι Αλβανίδα, δεν είσαι όλοι οι Αλβανοί. Είσαι εσύ και φρόντισε να είσαι περήφανη για σένα. Και να σου βρεις εκείνον που θα είναι περήφανος για σένα. <3(Εύχομαι να καταλαβαίνεις πόσο τυχερή είσαι που μπορείς να λες ότι είσαι περήφανη για τους γονείς σου!)
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
#2 Λες: "Δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι εκείνα τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά που κάνουν καποι@ να αισθάνεται γυναίκα ή άντρας."...Συνεπώς δεν έχεις αναρωτηθεί για τα "ψυχολογικά χαρακτηριστικά" που κάνουν *εσένα* να αισθάνεσαι γυναίκα και ειδικά γυναίκα σε αρμονία με το βιολογικό της φύλο (cisgender), ούτε το τι σε κάνει να έχεις την *αίσθηση* ότι είσαι γυναίκα [εκτός από τον 46xx female καρυότυπο (...υπάρχει και η ανάλογη 46xx male intersex βερσιόν)]. Θεωρείς τον εαυτό σου γυναίκα, μόνο βιολογικά προσδιοριζόμενη, η αίσθηση του φύλου σου νοείται αυτόματη, όπως (μοιάζει) να είναι αυτόματα προγραμματισμένη η αναπνοή …και αν αύριο το πρωί ξύπναγες σε ένα (τυπικά) "αρσενικό" σώμα, δεν θα σου έμενε τίποτε άλλο από το να αισθανθείς και άνδρας, επειδή μοιάζεις με τέτοιον. Χμμ…Διάβασες *μία* συνέντευξη και μεταφέρεις (απομονωμένη απ' όλο το υπόλοιπο κείμενο) *μία* προσπάθεια εξήγησης/εκλογίκευσης που *ενα* συγκεκριμένο trans άτομο είχε να πει και βρήκες ότι αυτή η *μία* επεξήγηση "δένει" με την αφήγηση που θέλει τους έμφυλους ρόλους segregated …και ποιό είναι το –υποτιθέμενο- ρεζουμέ της εν λόγω ιστορίας; Ότι η «κακόμοιρη» τρανς γυναίκα προέβηκε σε επαναπροσδιορισμό του φύλου, επειδή δεν μπορούσε να αποδεχτεί ότι οι άνδρες είναι ικανοί να επιδεικνύουν "στοργικότητα" …μα, τι χαζούλα που πρέπει να είναι, ω Θεοί! Στην πραγματικότητα η πολυπλοκότητα της αίσθησης του φύλου, που φέρει ο καθείς εντός, ξεπερνά αυτά τα πράγματα."it’s assumed that what makes a person transgender is that they hate themselves, hate the bodies they inhabit, and thus transition because they don’t like themselves.""Some trans people hate their bodies, and some don’t. Some trans people hate being trans, and some take pride in it. Some trans people wish they’d been born cis, but others are glad to be trans". (some transition and some don't, θα προσέθετα εγώ) . There is no right or wrong way to be trans – but it’s problematic to assume all trans people share the same narrative and experience”"Being transgender is not a self-esteem issue.This implies that if trans people saw a therapist and worked out their feelings, their gender would somehow change, and they would magically become cis".https://everydayfeminism.com/2017/05/quit-describing-trans-self-hating/
caravan
caravan
Εγώ πάλι -και sorry που υφαρπάζω το νήμα που περιέχει τεκμηριωμένα στοιχεία ως συνήθως- δεν μπορώ να καταλάβω πώς στο καλό ορίζεται/προσμετράται μια τόσο φλου έννοια όσο η θηλυκότητα ή η αρρενωπότητα (δεδομένου ότι μικρή σχέση έχουν με την καθεαυτό βιολογική υπόσταση στο κοινωνικό χωροσυνεχές). Και κατόπιν προβαίνουμε μάλιστα (όσοι τέλος πάντων το κάνουν) και σε βαρύγδουπες δηλώσεις "αποτίμησης" ανθρώπων όπως "το γνήσιο αρσενικό" (μπαρδόν;) ή "είναι γεμάτη θηλυκότητα" (δηλαδή;) κλπ. Πρόκειται για κοινωνικά κατασκευάσματα βάση των οποίων πορεύεται ένας ολόκληρος ντουνιάς εν είδει "λυσαρίου" αναύλωτων πόθων μου φαίνεται. WTF δηλαδή για ένα άτομο που τώρα διαμορφώνει την προσωπικότητά του όπως ένας έφηβος. Τι νόημα έχει όλο αυτό το subtext που σιωπηλά τους επιβάλλουμε; Οποιαδήποτε γυναίκα εξ ημών έχει γεννήσει ή γαλουχήσει (έχει δηλαδή βιώσει το απώτατο βίωμα της cis φύσης της υποτίθεται) νομίζω συμφωνεί ότι δεν ταυτιζόταν η "αύρα" της στιγμής σε αυτό που έχει επικρατήσει να λέμε "θηλυκότητα". Οποία ειρωνία! Πώς μετά να πάρει κανείς στα σοβαρά οτιδήποτε άλλο σχετικά; Κάθε άνθρωπος είναι μια μονάδα και κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί (για να παραφράσω και κάποιον). Και αναγνωρίζοντας την μοναδικότητα βλέπουμε μια ψηφίδα του σύμπαντος. Το όλον άλλωστε αποκλείεται να το ατενίσουμε ποτέ με τα ανθρώπινα μάτια.
Iris Prismatica
Iris Prismatica
Για να το πάρουμε πάντως και λιγότερο επιθετικά, ίσως την #2 να την διευκόλυνε να ακούσει μαρτυρίες κάποι@ που εξηγεί την εμεπιρία τ@ καλύτερα/αναλυτικότερα από την γυναίκα που ανέφερε. Δεν ξέρω αν συμφωνείς, αλλά θα αντλήσω από την εμπειρία μου με άτομο που του δημιουργούσε έντονο προβληματισμό και απορίες το θέμα της ταυτότηας φύλου, και η οπτική του άλλαξε άρδην μετά από συζητήσεις μαζί μου και κυρίως αφού ανακάλυψε το κανάλι ContraPoints στο YouTube. Έγινε μεγάλος φαν! https://www.youtube.com/watch?v=b_uEXzqW43c
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Δεν είναι, ακριβώς, επιθετικό να ρωτάς κάποιον να σου απαντήσει για τον εαυτό του, αυτό που αξιώνει απ' τους άλλους, είναι; Αν απαντήσει -πρωτίστως στον εαυτό του- ίσως να έχει και μία "πιο" "απάντηση". Μαζί σου συμφωνώ εννοείται [με την μασημένη τροφή δεν συμφωνώ, διότι έχω δει πολλούς ανθρώπους που όχι μόνο απαιτούν να πηγαίνεις αποκλειστικά εσύ στο σούπερ μάρκετ, να αγοράσεις την τροφή και να τους της παρέχεις μασημένη και στην ορθή θερμοκρασία, αλλά είναι και πολύ επιλεκτικοί στις γεύσεις, αδερφε! :-P]Πλακίτσα έχει το βιντεάκι, αλλά τι μανία, μα τον Τάρανις, κι αυτή με τους κολποδιαστολείς! Μπρρρ!
alitra
alitra
Νομίζω ότι η ερώτηση «Τι εννοείς ότι νιώθει κανείς άντρας/γυναίκα, πέραν των κοινωνικών ρόλων» ίσως είναι άκρως χαρακτηριστική για άτομα που ποτέ δεν αισθάνθηκαν δυσφορία ή σύγχυση σε σχέση με το φύλο τους. Είναι σα να είσαι στο μάτι του κυκλώνα - τι εννοείς φυσάει; Κρίνω από εμένα, οπότε μπορεί να είναι εντελώς υποκειμενική η άποψή μου. Κι εγώ δεν ξέρω να σου πω τι με ξεχωρίζει από έναν άντρα, πέραν των εξωτερικών χαρακτηριστικών και της όποιας κοινωνικής επιρροής. Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοούν τα trans άτομα - απλά το δέχομαι, ότι για να το λεν, είναι έτσι. Πιστεύω ότι ίσως για τα cis άτομα, αυτό το εγγενές που σε κάνει να νιώθεις άντρας ή γυναίκα είναι κάτι σαν τυφλό σημείο, κάτι τόσο δεδομένο μια και δεν μας προβλημάτισε ποτέ, που δεν το βλέπουμε και δεν το αντιλαμβανόμαστε.Η αλήθεια είναι ότι, τουλάχιστον η δική μου γενιά (γύρω στα 40) μεγάλωσε με τεράστια άγνοια σε θέματα που κάνουν τζιζ. Κι εγώ κάποτε πίστευα ότι πρόκειται για κάποια ψυχολογική πάθηση, τέλος πάντων για άτομα που θα μπορούσε να βοηθήσει ένας ψυχίατρος. Μου άνοιξαν πολύ τα μάτια όταν δύο άντρες που συμπαθούσα και εκτιμούσα για τον χαρακτήρα και το μυαλό τους έκαναν coming out ως τρανς γυναίκες. Απλά δεν γινόταν να τους δω στερεοτυπικά σαν ψυχασθενείς ή σαν καρικατούρες ή οτιδήποτε μπορεί να νόμιζα ως τότε. Ήταν και παρέμειναν εξαιρετικά λογικά, έξυπνα και γλυκά άτομα, και ψυχικά υγιείς. Κάπου εκεί μου έγινε σαφές ότι είναι πιθανότερο *εγώ* να μην αντιλαμβάνομαι κάτι, παρά αυτά τα δύο άτομα να κάνουν λάθος. Και είμαι ΟΚ με αυτό. Θα ήθελα να μπορώ να το καταλάβω, μπορεί αυτό να μην το καταφέρω ποτέ, αλλά είμαι ΟΚ με τη συνειδητοποίηση ότι το μικρό μου μυαλό δεν χωράει κάτι υπαρκτό, το οποίο δέχομαι. Και τέλος."και αν αύριο το πρωί ξύπναγες σε ένα (τυπικά) "αρσενικό" σώμα, δεν θα σου έμενε τίποτε άλλο από το να αισθανθείς και άνδρας, επειδή μοιάζεις με τέτοιον. Χμμ… Πηγή: www.lifo.gr"Τώρα το πάω για σεντόνι, αλλά ένιγουέι, αυτό που λες εδώ είναι εξαιρετικό point... όταν άρχισα να ψάχνω πηγές για να καταλάβω, έπεσα στο μπλογκ μιας τρανς γυναίκας, που είχε ζήσει τα πρώτα 40+ χρόνια της ζωής της ως άντρας. Δεν είχε προβληματισμούς για το φύλο του, είχε παντρευτεί και ήταν ερωτευμένος με τη γυναίκα του, και όλα καλά. Κάποια στιγμή αντιμετώπισε κάποια μυστηριώδη και ανεξήγητα προβλήματα υγείας που όμως απειλούσαν τη ζωή του, και με τα πολλά, οι γιατροί ανακάλυψαν ότι ήταν στην πραγματικότητα γυναίκα (εξηγούσε κάτι για χρωμοσώματα, που είμαι εντελώς αδαής για να θυμάμαι), και ότι αν δεν έκανε την μετάβαση θα πέθαινε. Και με αυτήν την ιστορία μπόρεσα να ταυτιστώ λίγο (φαντάσου να μου τύχαινε κάτι τέτοιο;!), και στην ιδέα ότι θα έπρεπε να μεταμορφωθώ σε άντρα αλλιώς θα πέθαινα; Είπα όχι, θα πέθαινα, αυτό δεν θα το έκανα. Γιατί όμως, αν δεν υπάρχει τίποτα που να με διαχωρίζει επί της ουσίας από έναν άντρα; Άρα απλά κάτι δεν βλέπω. Η κοπέλα της ερώτησης είναι κάπως σαν εμένα. Θέλει να καταλάβει, και το ψάχνει. Και στο μεταξύ το δέχεται.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
@ alitra Για να είμαι ειλικρινής και χωρίς να αμφισβητώ την εν λόγω ιστορία, το κομμάτι που αναφέρεις: "και ότι αν δεν έκανε την μετάβαση θα πέθαινε" μου φαίνεται λίγο περίεργο, από ιατρικής άποψης. Θα με ενδιέφερε να διαβάσω τις λεπτομέρειες, αν υπάρχει κάποιο link. Άσχετα με τα προηγούμενα, αυτό που γίνεται ευκόλως αντιληπτό είναι ότι μιλάς για άτομο μεσοφυλικό (intersex) κι όχι για άτομο που είναι στην "πραγματικότητα" γυναίκα π.χ οι γυναίκες με καρυότυπο 46,XY και με Androgen insensitivity syndrome (AIS), παρά το τυπικό ΧΥ δεν νοούνται ότι είναι (βιολογικά) άνδρες, αλλά γυναίκες (intersex). Η μεσοφυλικότητα μπορεί να προέρχεται από πλήθος, διαφορετικών βιολογικώς εδραζόμενων, καταστάσεων και είναι διακριτή από την διεμφυλικότητα (transgederism), χωρις -φυσικά- να αποκλείεται ένα μεσοφυλικό άτομο να προσδιορίζεται -ταυτόχρονα- και ως trans (αν και αυτό δεν είναι το πιο σύνηθες). Κάποια πράγματα, αναφορικά, είχα γράψει εδώ: http://www.lifo.gr/articles/lgbt_articles/153396?comment=1945925#1945925Για τα υπόλοιπα δεν διαφωνώ και η καλή προαίρεση είναι κάτι το πολύ σημαντικό. Πάντως, τα "τυφλά σημεία" δεν είναι μία έννοια τόσο άκαμπτη όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Και ίσως αυτό το "κάτι" που οι cis ψάχνονται και αδυνατούν να εξηγήσουν πάρα πολύ σαφώς αναφορικά με το φύλο (τους), να μην αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των cis, (κάποιο λόγο έχω που επιμένω πάνω σ' αυτό) _______Για όσες-ους ενδιαφέρονται: "Τρανς" κόμιξ με παιδάκια! (assigned male at birth) Αν όχι κάθε σελίδα, οι περισσότερες είναι "επιμορφωτικές" και άκρως διασκεδαστικές, το τερπνόν μετά του ωφελίμου δλδ:http://assignedmale.tumblr.com/post/98875387512/when-did-you-decide-to-be
idril
idril
Πολύ ωραία πηγή, Βλαχάκι. Ήθελα να επισημάνω, δεν είναι τυχαίο που σε τέτοιες ερωτήσεις οι καλύτερες πηγές που έχω δει να παρατίθενται είναι γραμμένες στα αγγλικά. Πιστεύω πως απλά δεν υπάρχουν ευρεία προσβάσιμες μαρτυρίες, δοκίμια και γενικά σοβαρό επιστημονικό υλικό στα Ελληνικά (ίσως υπάρχουν και δεν τυχαίνουν δημοσίευσης). Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά πιστεύω πως έχει να κάνει με τη (μη) αποδοχή της διαφυλικότητας από την Ελληνική κοινωνία, ως υπαρκτή πραγματικότητα που αφορά ένα μέρος του πληθυσμού και τους κοντινούς τους ανθρώπους. Θα ήθελα να συμβάλω στη συζήτηση παραθέτοντας μια έγκυρη πηγή, στα Ελληνικά, που αφορά τις νομικές δυσκολίες στην καθημερινή του ζωή που αντιμετωπίζει ένα διαφυλικό άτομο. Ακόμη και αν δεν καταλαβαίνει κανείς τι ωθεί κάποιον άνθρωπο να αισθάνεται το αντίθετο από το βιολογικό του φύλο, θεωρώ πως αν ήθελαν να αντιληφθούν τις δυσκολίες που παρουσιάζονται για πράγματα που μοιάζουν ασήμαντα στους υπόλοιπους, θα ήταν πολλοί περισσότεροι υπέρμαχοι της δυνατότητας αλλαγής ταυτότητας φύλου.Είναι σχεδόν 8 ετών κείμενο αλλά οι δυσκολίες δεν έχουν ξεπεραστεί παντού... δυστυχώς. http://elawyer.blogspot.com/2009/01/blog-post_3761.html
J.Brian
#2 Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Α μπα, στο ότι απλά δε χρειάζεται να καταλάβεις, μόνο να αποδεχθείς, ότι όλες αυτές οι, τελευταίας εσοδείας, διακρίσεις σχετικά με τα φύλα, είναι υπαρκτές και αφορούν ένα μέρος των συνανθρώπων μας.Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα όλα αυτά και υπάρχουν κάποιοι γύρω μας που τα ζουν στο πετσί τους και υποφέρουν. Αυτό αρκεί.Δεν χρειάζεται ούτε να συμφωνείς, ούτε να πεισθείς. Μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα και αυτά δεν μπαίνουν σε αμφισβήτηση, καθώς περνάνε αιώνες παρατήρησης και έρευνας, άνθρωποι έχουν θυσιάσει κυριολεκτικά τις ζωές τους, για να μπορούμε, κάποια στιγμή, να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα, που και αυτά στο μέλλον προφανώς θα αλλάξουν ή θα εμπλουτισθούν.Αν κάποιος έλεγε στους ανθρώπους πριν από δύο αιώνες και λιγότερο, ότι τα παιδιά έχουν θεσμοθετημένα δικαιώματα, στην πιο ελαφριά εκδοχή θα τον απομόνωναν ως προβοκάτορα της οικογενειακής ευτυχίας στη βαρύτερη θα τον φυλάκιζα ή κάτι τέτοιο!Επίσης λόγω της επικαιρότητας του θέματος, σχετικά με τις έμφυλες ταυτότητες, έχω, να επισημάνω, πως έχω ακούσει τις απίστευτες κοτσάνες, με νικήτρια κοτσάνα, ότι θα πηγαίνει ο καθένας και θα αλλάζει φύλο!!!Λες και το να αλλάξεις φύλο, είναι κάτι απλό, όπως αγοράζω μια τυρόπιτα ας πούμε......Μου δημιουργεί καχυποψία, η καλυμμένη άρνηση, να δεχθείς το αυτονόητο. Ότι δηλαδή δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος το πουλί μας, ούτε τόσο καθοριστικό για την ευτυχισμένη μας ζωή και ανάπτυξη.Μοιάζει με δήθεν δημοκρατικό, το ερώτημα σου, ότι δηλαδή προσπαθείς να καταλάβεις, πως αισθάνονται "αυτοί" ενώ από κάτω υποβόσκει τάση υπεροχής, απέναντι στο μπέρδεμα, το δικό τους συγκριτικά με το δικό σου σίγουρο και βέβαιο πουλί.
Κουταλίτσα
Ακριβώς το είδος και το ύφος των απαντήσεων που φοβόμουν... Λες και όποιος ρωτάει για να μάθει, λες και όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά να μπει στο πετσί του αλλου, το κανει γιατί έχει "ταση υπεροχής" ή "καλυμμένη αρνηση". Ανέφερες δύο φορές τη λέξη "πουλί" και εγώ καμία. Ο λόγος που δεν αναφέρθηκα σε γεννητικά όργανα ή πτηνά είναι γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η πνευματική και προσωπική μας ανάπτυξη είναι πέρα και ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, την ιθαγένεια, τη θρησκεία ή οποιοδήποτε αλλο κουτάκι σε βαζουν να συμπληρώνεις στα ερωτηματολόγια. Επί της ουσίας συμφωνούμε, η διαφορά μας είναι οτι με ενδιαφέρει αυτός ο πόνος των συνανθρώπων που και εσύ αναγνωρίζεις και το ψάχνω σε μεγάλο βάθος. Οχι οτι ειναι ευκολο οταν η πρώτη αντιδραση είναι "δεν χρειάζεται να καταλάβεις, μονο να αποδεχθείς".
φούστα κλαρωτή
φούστα κλαρωτή
#7 σου ζητώ συγνώμη για τα άσχημα νέα, αλλά με αυτόν τον άνθρωπο δεν πρόκειται να κάνετε σχέση. Ακόμα και να κάνετε όμως φοβάμαι ότι θα είναι για τελείως λάθος λόγους. Να είσαι σίγουρη ότι εκείνος γνωρίζει πολύ καλά ότι τον θέλεις και δεν τίθεται θέμα περι ντροπής ή αμηχανίας.Ολη αυτή η κατάσταση με τα τραγούδια και τα "μου είπε για ένα φίλο του αλλά νομίζω ότι για μας τα έλεγε" μου θυμίζει έντονα την εφηβεία μου. Μου δίνεις την εντύπωση ότι και οι δύο έχετε εγκλωβιστεί σε αυτή την ηλικία για τους δικούς σας λόγους. Η ζωή δεν είναι μυθιστόρημα, ούτε ρομαντική κομεντί και πρέπει να τη ζήσεις. Χαίρομαι που έχεις αρχίσει να σκέφτεσαι να το ξεκόψεις: πήγαινε σε ψυχολόγο και τράβα το τσιρότο επιτέλους.
acantholimon
#7.Το τι κουβαλάνε οι άλλοι στο κεφάλι τους ίσως να μην το μάθουμε και ποτέ.Το να τρώμε τον πολύτιμο χρόνο μας προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε συμπεριφορές και να γυρίζουμε γύρω γύρω απ'τα ίδια και τα ίδια δεν έχει νόημα.17 χρόνια η μεταξύ σας σχέση είναι ουσιαστικά στάσιμη.Καμιά ουσιαστική πρόοδος δεν έχει γίνει προς την κατεύθυνση,που επιθυμείς.Έχει σημασία να καταλάβεις το πώς και το γιατί;Απ'τη δική του πλευρά εννοώ.Από τη δική σου μεριά καλό είναι να το ψάξεις.Κυρίως όμως τρέξε να ζήσεις.
BabyDoll
BabyDoll
#7 Οταν είσαι ερωτευμένος με κάποιον είστε μαζί. Ειδικά οταν δεν υπάρχουν εμπόδια (δεν ειστε σε άλλη σχέση, ζείτε στην ίδια πόλη, βγαίνετε μαζί κλπ). Νομίζω οτι αυτός ο πλατωνικός έρωτας ήταν η δικαιολογία για τις αποτυχημένες σχέσεις σου. Και μετά από τοσα χρόνια τον έχεις εξιδανικεύσει, όχι ως φίλο αλλά ως σχέση. Είναι ένας ανεκπλήρωτος έρωτας και νομίζω οτι είσαι περισσότερο ερωτευμένη με την ιδέα του πως θα μπορούσε να είναι η σχέση σας και γι αυτό κανένας δεν είναι αρκετός. Αυτός δεν ξέρω γιατί συμπεριφέρεται έτσι, πάντως οι δικαιολογίες του στυλ είμαι ερωτευμένος αλλά σέβομαι την φιλία μας είναι βλακείες. Η σχέση θα ήταν μια εξέλιξη της φιλίας σας και θα είχατε πιο γερές βάσεις για να χτίσετε αυτή την σχέση.Απομακρύνσου οσο πιο γρήγορα μπορείς. Παραμένοντας σε μια μεταίωρη κατάσταση δε βοηθά την προσωπική σου ζωή. Οταν κάποια στιγμη τον ξεπεράσεις ίσως να μπορέσετε να κάνετε παρέα όμως τώρα δεν μπορείτε να είστε φίλοι χωρίς συνέπειες
BabyDoll
BabyDoll
#4 Κατανοώ μέχρι κάποιο σημείο το κόμπλεξ σου αν μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον που τα σχόλια για τους μετανάστες ήταν πολλά ή αν εσύ η ίδια ή κάποιοι συμμαθητές σου που ήταν μετανάστες είχαν δεχτεί πειράγματα ή σχόλια. Δυστυχώς τα παιδιά τείνουν να γίνονται πολύ σκληρά μερικές φορές και ακόμα χειρότερα οι καθηγητές και οι γονείς δεν τιμωρούν τέτοιες συμπεριφορές. Μια καλή μου φίλη έχει ζήσει παρομοια κατάσταση. Μονο που εκείνη ήρθε μικρή στην Ελλάδα και πηγαίνοντας στο σχολείο ξεχώριζε (πέραν της προφοράς το όνομα και η εμφάνισή της πρόδιδαν οτι δεν ήταν ελληνίδα) και τα υπόλοιπα παιδιά την απομόνωσαν και την κορόιδευαν. Η συγκεκριμένη κοπέλα μεγαλώνοντας έγινε πολύ ανασφαλής με την καταγωγή της. Στην δική της περίπτωση δεν μπορούσε να το αποκρύψει όμως πάντα οταν πχ κάποιος της άρεσε ή ήθελε να κάνει αίτηση για κάποια δουλειά το κύριο μελημά της ήταν το πως η καταγωγή της θα τους φανεί. Μεγαλώνοντας απέκτησε περισσότερη αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία. Μεγαλώνοντας και τελειώνοντας το σχολείο βέβαια κανείς δεν εστίαζε στην καταγωγή της γιατί είναι μια αξιαγάπητη και εργατική κοπέλα. Κι εσύ εκεί να εστιάσεις, στο πως είσαι σαν άνθρωπος κι όχι για το ποια είναι η καταγωγή σου. Γιατί στην τελική όλους μας κρίνουν για κάτι, αν κάποιος σε απορρίψει λόγω καταγωγής εξ' αρχής δε θα έπρεπε να είσαι κοντά σε έναν τέτοιο άνθρωπο.Πες το στον φίλο σου, χωρίς να κάνεις κάποιο πρόλογο ή να το κάνεις μεγάλο θέμα κι αν θυμώσει επειδή δεν του το είχες πει να είσαι ειλικρινής και να του πεις οτι αισθάνεσαι ανασφαλής για το συγκεκριμένο θέμα και γι αυτό δεν του το είπες. Πραγματικά θεωρώ οτι εκτός αν είναι ρατσιστής θα σε καταλάβει και δε θα θυμώσει για την καθυστέρηση της "αποκάλυψης"
Lisa_Simpson
Lisa_Simpson
#7: Συμφωνώ με τη Λένα, δεν υφίσταται θέμα ντροπαλοσύνης και η κατάσταση είναι σίγουρα αδιέξοδη... Αλλά σε κανένα σημείο της ερώτησης δεν μας λες αν εσύ του είπες εν τέλει ποτέ ξεκάθαρα ότι δεν τον βλέπεις φιλικά (?!).Δηλαδή, στα 17 είχατε μια ''πλατωνική'' περίοδο, μετά μας λες πριν κάποια χρόνια σου μίλησε για τα συναισθήματά του (εσύ τότε τι του απάντησες; Δε μας λες! Μήπως δεν του απάντησες τίποτα;) και μετά τα πήρε πίσω βάζοντας μπροστά το θέμα της φιλίας, και ενώ έχουν περάσει τόσα χρόνια ΥΠΟΘΕΤΕΙΣ ότι κάνει αναφορά στην περίπτωσή σας, αλλά ούτε εκεί του σχολιάζεις κάτι και μας λες ότι δε συζητάτε ποτέ ανοιχτά... Κάνετε δηλαδή τόση παρέα εδώ και 17 ολόκληρα χρόνια και δεν ξέρετε αν είστε σκέτοι φίλοι ή κάποιος από τους δύο τρέφει και ερωτικά συναισθήματα για τον άλλον; Γιατί δεν του το λες εσύ; Εγώ νομίζω ότι έχετε και οι 2 τον ίδιο δυσλειτουργικό ανώριμο τρόπο σκέψης όσον αφορά στις ερωτικές σχέσεις και έχετε εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο ''δε λέω τίποτα - μα αφού είμαστε φίλοι - θα παρεξηγηθεί - φοβάμαι - αν με θέλει θα μου το πει - για να μη λέει τίποτα, άρα δε με θέλει''...
caravan
caravan
Με προβλημάτισε το σχόλιό σου επειδή θέτει ένα καίριο ερώτημα. Aναρωτιέμαι ΠΩΣ εκδήλωσε τα συναισθήματά του εκείνος εφόσον μας λέει ότι "μου εκμυστηρεύτηκε τα συναισθήματά του, αλλά άμεσα τα αρνήθηκε στέλνοντας μου αυτό το κομμάτι" (i.e. το γειωτικό)Εννοεί ότι ΑΜΕΣΩΣ μετά τα αρνήθηκε (δηλαδή χρονικός κατραπακιασμός) ή με ΑΜΕΣΟ τρόπο (επομένως το εκμυστηρεύτηκε μπορεί να είναι τόσο σαφές όσο και μια μουσική αφιέρωση καψουροτράγουδου ας πούμε...)?Γιατί κάτι δεν κολλάει στην όλη διήγηση με τον τρόπο που έχει αναπτυχθεί μέχρι τούδε. ΥΓ. Απορία: γιατί ΠΑΝΤΑ η λέξη "συναισθήματα" σε αντίστοιχες ερωτήσεις/συζητήσεις ("τρέφω συναισθήματα/δεν μπορώ να κάνω σεξ χωρίς συναίσθημα/υπήρχαν εκατέρωθεν συναισθήματα" κλπ) εννοεί ΜΟΝΟ την καψούρα; Κάπου είχα διαβάσει ότι έχουμε περί τα 62 συναισθήματα...
Lisa_Simpson
Lisa_Simpson
Ναι, υπάρχουν πολλά κενά, κ μακάρι να μας έγραφε στα σχόλια η κοπέλα της ερώτησης, γιατί εγώ πραγματικά θα έβαζα στοίχημα ότι σε αντίθεση με όσα άλλα έχουμε διαβάσει εδώ, ο συγκεκριμένος δεν είναι ο "χειριστικός νάρκισσος" που έχουμε συνηθίσει, αλλά η αρσενική βερσιόν της #7.
Christine_
Αγαπητή Lisa, Κάπως ετσι συμβαίνει... ωστόσο το ειπε ευθέως, οχι τοςο για να γίνει κατι μεταξύ μας, αλλα για να το βγάλει απο μεσα του. Επισης του ειπα οτι νιωθω κ εγω το ίδιο κ οτι θα ήθελα να το συζητήσουμε κ τότε με εκανε λόγο για την περιβόητη "λεπτή γραμμή". Ωστοσο, ανέφερα οτι ειχε σχέση με μια κοινή μας φιλη... εμεις καναμε παρέα κ πριν κ κατα τη διάρκεια κ μετα απο αυτη τη σχέση. Ετσι οταν ήρθαμε παλι κοντα δεν το προχώρησαμε για να μην δώσουμε δικαιώματα. Ούτως η άλλως ήμασταν φίλοι και αυτο δε θέλαμε να αλλάξει. ύστερα απο αυτο εννοείται καναμε λιγότερη παρέα, μεχρι που πέρασε ο καιρός και έρχονταν περίοδοι που καναμε περισσότερη παρέα. Τωρα πια (ύστερα απο τόσα χρόνια) έχουμε πολύ καλή εικόνα ο ένας για τον αλλο και κανουμε πολύ ωραια παρέα. Δεν ειναι νάρκισσος, δεν ειναι χειριστικος. Αν ηταν κατι τετοιο Νομιζω δε θα μιλούσαμε τωρα! Απλά θεωρώ πως ειναι κατι παραπανω απο προσκολλημένος στις "πεποιθήσεις" του για Να τις παραβεί κι επιπλέον πολύ πιθανό να "του εχει περασει".Γνωρίζω πολύ καλα οτι μπορεί να εχω ωραιοποιήσει αυτο που θα μπορούσαμε να έχουμε. Οπως γνωρίζω -πλέον- οτι για να μην το έχουμε, προφανώς κατι θα πρέπει να μου λέει. Ο προβληματισμός μου ειναι στο γεγονός οτι πρέπει Να τον απομακρύνω για να προχωρήσω! Γιατι θεωρώ πως ίσως τον αδικώ με αυτόν τον τροπο. Ισως απομακρύνω έναν σημαντικό άνθρωπο που πέρασα κ περνώ πολλά μαζι του, εκτός απο ενα, το αμιγώς ερωτικο κομμάτι. Και ναι Ίσως να ΕΙναι η αντρική βερσιον μου..Υγ. Ολα αυτά δεν τα έγραψα στο κυρίως μήνυμα, οχι για να τα αποκρυψω, αλλα για να μην μακρηγορήσω!
Lisa_Simpson
Lisa_Simpson
Φίλη Christine, πραγματικά ευχαριστώ που μας απάντησες :)Η προσωπική μου άποψη είναι ότι θα βοηθούσε σίγουρα ένας ψυχολόγος για να δεις τα πράγματα πιο ξεκάθαρα, υπάρχουν ακόμα θολά πεδία, πχ γράφεις "ούτως ή άλλως ήμασταν φίλοι κ αυτό δε θέλαμε να αλλάξει". Μα στην πραγματικότητα δεν ισχύει, εφόσον τουλάχιστον εσύ ήσουν ερωτευμένη μαζί του.. Αν όντως θέλεις να τον έχεις στη ζωή σου κ τον εκτιμάς ως άνθρωπο, θα σου πρότεινα το εξής:1) Πες του ξεκάθαρα, αλλά χωρίς κακίες κ ειρωνίες, ότι εσύ από την δική σου την πλευρά έχεις κ ερωτικά συναισθήματα, κ γι'αυτό χρειάζεσαι να πάρεις τις αποστάσεις σου για κάποιο διάστημα.2) Κάντο πράξη κ κόψε επαφές για λίγο καιρό. Στο μεταξύ απευθύνσου σε ψυχολόγο για να εξακριβώσεις τι αισθάνεσαι κ να μπορέσεις να αποκτήσεις πάλι την ικανότητα να "ξεκολλήσεις" κ να είσαι ανοικτή σε νέες όμορφες εξελίξεις στη ζωή σου. Ταυτόχρονα θα δεις με καθαρή ματιά κ τα δικά του λάθη στην ιστορία.3) Όταν αισθανθείς κ πάλι ότι έχεις ισσοροπήσει κ δε σε ρίχνει η πιθανή επικοινωνία μαζί του, μπορείς να τον έχεις κ πάλι ως φίλο στη ζωή σου, αν το θες ακόμη κ στο βαθμό που δε σου δημιουργεί προβλήματα.Δυστυχώς δε μπορείς να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τη δική του συμπεριφορά, αλλά έτσι τουλάχιστον μπορείς να θέσεις τα δικά σου όρια κ να προχωρήσεις στη ζωή σου...Εύχομαι όλα να πάνε καλά!
miss_lego
miss_lego
Christine_, Έχω περάσει κι εγώ κάτι αντίστοιχο και πλέον είναι από τα πράγματα που μετανοιώνω πιο βαθιά στη ζωή μου, που με θλίβουν, ο χρόνος, ατελείωτος χρόνος που έχασα. Και τρελή ψυχική ενέργεια. Βγάλ'τον από τη ζωή σου και από το οπτικό σου πεδίο στα σόσιαλ τελείως και πήγαινε σε ψυχολόγο. Όταν έχεις περάσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ζώντας σε μια φαντασίωση, καλό είναι να έχεις βοήθεια στην προσγείωση. Μη χάσεις άλλο χρόνο.. Αξίζει με τα χίλια όλη σου η προσπάθεια.
miss_lego
miss_lego
Christine_, και κάτι ακόμη. χίλιες φορές να τον "αδικήσεις" στερώντας του τη "φιλία" σου (πολλά εισαγωγικά και δεν τα συνηθίζω αλλά ούτε τον αδικείς, ούτε φιλία είναι) παρά και άλλα χρόνια την ίδια κατάσταση. Έτσι αδικείς τη ζωή σου. Συγγνώμη για το πάθος αλλά ταυτίστηκα με παλιότερη φάση της ζωής μου και στεναχωρέθηκα.
bittergirl
#5: Λοιπόν, εγώ παντρεύτηκα έναν άνθρωπο που δεν μου μιλούσε από την αρχή της σχέσης μας. Προφανώς υπήρχαν άλλες θετικές πλευρές για να συμβεί αυτό, όμως όσα καλά και να έχει ένας άνθρωπος δεν μπορούν να αντισταθμίσουν το πιο βασικό: το να υπάρχει επικοινωνία. Όπως λες, να ρέει η κουβέντα για το κάθε τι, σημαντικό ή ασήμαντο. Υπάρχει η λεκτική επικοινωνία, υπάρχει και η σωματική (το σεξ). Όχι μόνο είναι και οι δυο απαραίτητες, αλλά και η μια προϋποθέτει σε βάρος χρόνου την άλλη. Και, πρακτικά, πόσο βαρετό το να μην μιλάς με τον φίλο σου, πόσο ψυχοπλακωτική η βουβαμάρα μέσα στο ίδιο σας το σπίτι, το να χρειάζεται να δεις άλλους ανθρώπους για να περάσεις καλά. Και, σε ένα πιο βαθύ επίπεδο, η έμμεση απόρριψη που με τον καιρό θα καταλάβεις ότι βιώνεις. Δεν σου μιλάει γιατί δεν έχει κάτι να σου πει, είτε γιατί δεν του το βγάζεις εσύ προσωπικά, είτε γιατί έχει θέμα με τις συντρόφους του και το πως βλέπει τις γυναίκες. Γενικά είναι πολύ λάθος, από όπου και να το πιάσεις. Για την ιστορία, χώρισα πρόσφατα με τον άντρα μου και θεωρώ την έλλειψη επικοινωνίας το μεγαλύτερο καμπανάκι, που πλέον γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν θα έπρεπε να είχα παραβλέψει.
Μίλτος Παπάρας
Μίλτος Παπάρας
Aγαπητό 7 ,φαινεται να πιάστηκες στην παγίδα που μόνη σου έφτιαξες.Εχεις αποδεχτει πολλες βολικές εικασίες όπως το οτι το μεταξύ σας δεν προχώρησε στα 17 λόγω απειρίας ή οτι κανείς δεν σου κάνει γιατι είναι γραφτό να ειστε μαζί.Αν στα 17 δεν προχώρησε το πραμα ,στα 30 εχετε κρατησει μόνο το ονοματεπώνυμο απο τότε ,καλλιστα θα μπορούσε να εχει συμβεί κάτι.Και πότε θα συμβεί δηλαδή κατι?34 εισαι .Στο γηροκομείο?Δεν εννοουνε αυτό,αυτοί που λένε οι ''στο τέλος θα είμαστε μαζι'' .Δεν εννοουν στο τέλος της ζωης τους.Θα σου τα αναλύσουν και οι άλλοι σχολιαστες φαντάζομαι τα λάθη και τα λογικά άλματα που έχεις κάνει σε αυτά τα χρόνια,για μενα ,ανοιξέ του την καρδιά σου και ή θα φάμε κουφέτα ή μην τον είδατε τον Κίτσο τον λεβέντη τον αρχιληστή.Η σχεση που έχεις με αυτον ,μπορει να είναι καλή και στενή και όλα τα ωραία αλλά ειναι κάτι αλλο απο αυτο που θες.Και όχι μόνο απο αυτό που θες αλλά απο αυτό που επιθυμείς διακαώς.Γιατι να περνάς ολη αυτή τη ματαίωση ξανά και ξανά?
Lisa_Simpson
Lisa_Simpson
#5 σε ένα παράλληλο σύμπαν:''Αγαπητή Α,μπα, έχω μια σχέση εδώ και δυο χρόνια με μια κοπέλα 25 ετών, εγώ είμαι 26. Ενώ τα πηγαίνουμε καλά και αγαπιόμαστε, υπάρχει ένα πρόβλημα στη σχέση μας... Μιλάει συνέχεια α,μπα μου, ακόμα και αν δεν έχει κάτι ουσιαστικό να πει! Είναι αδύνατον να κάτσουμε λίγα λεπτά ήσυχοι μέσα στην ημέρα όταν είμαστε παρέα, είναι ικανή να λέει σε άκυρες στιγμές για άσχετα πράγματα που δεν έχουν σημασία πχ για την πολιτική ή τον καιρό, μόνο και μόνο για να μην υπάρξει σιωπή στο δωμάτιο... Και φαντάσου έτσι είναι κ η φίλοι της και όλο της το σόι, μιλάνε όλη την ώρα σε σημείο που με πιάνει πονοκέφαλος όταν είμαστε παρέα...Έχω δοκιμάσει να μη μιλάω για λίγο, πχ την ώρα που ξυπνάμε να φάμε πρωινό γιατί είμαι αγουροξυπνημένος, αλλά εκείνη θα συνεχίσει να μιλάει μόνη της και αυτό μου προκαλεί εκνευρισμό. Της το έχω συζητήσει ότι με κουράζει να συζητάω μόνο και μόνο για να ακούγεται η φωνή μου, χωρίς να έχω κάτι να πω, αλλά εκείνη δεν το σέβεται και όλο γκρινιάζει ότι δεν επικοινωνούμε σαν ζευγάρι.Τι να κάνω λες; Υπάρχει περίπτωση βελτίωσης ή να το πάρω απόφαση και να χωρίσω;-Αφήστε με λίγο στην ησυχία μου-
Neverlander
Αν κι έχω χωρίσει με αγόρι που μου είπε ορθά κοφτά: ''Δεν μιλάω γιατί δεν σκέφτομαι τίποτα, οπότε δεν έχω κάτι να πω'' και αυτό με ξενέρωσε πάρα πάρα πολύ, με αφορμή το σχόλιο σου, θυμήθηκα κάτι πολύ πολύ αστείο: σε μικρό, ρομαντζέ ξενοδοχείο που έμεινα πέρυσι, ήρθε η ώρα του πρωινού. Μικρούλι γραφικό δωματιάκι του πρωινού, μόνο εμείς κι άλλο ένα ζευγάρι (γύρω στα 25-30) και η κόρη του ξενοδόχου, που έφτιαχνε τα σχετικά με συνοδεία χαμηλής μουσικής. Enter το συμπαθητικό ζευγάρι, πραγματικά, η κοπέλα συμπαθέστατη πριν ανοίξει το στόμα της [προσοχή, ακολουθεί μονόλογος με φωνή γατούλας και λες και μιλάει σε (χαζό) μπέμπη, ο τύπος δεν ανοίγει το στόμα του σε καμία στιγμή]: ''Καλέ, τι ωραία που είναι, α εδώ να κάτσουμε, αχ κοίτα τα δεντράκια, ουάου, τέλεια, χαχαχαχαχα, τι ωραία που περνάμε, αχ τέλεια, πάμε για πρωινούλι, να σου βάλω εγώ πρωινούλι; Α, τι ωραία, έχει τυροπιτούλα, καλέ πήρες αυγουλάκι, θα πάρω κι εγώ αυγουλάκι [την κοιτάει] ναι, μπορεί να μη μ'αρέσουν τ'αυγουλάκια αλλά θα φάμε το ίδιο πρωινούλι, καλέ τι ωραία, χααχαχαχα, τέλεια περνάμε, τρώμε κι οι δύο αυγουλάκια [χτυπάει τηλ] έλα, έλα μαμά, καλέ εδώ, παίρνουμε πρωινό, τι ωραία που είναι, δεν μπορείς να φανταστείς, καλέ η μαμά μου είναι, έφτιαξε σάμαλι, αχ τέλεια, σάμαλι!, χαιρετίσματα λέει, χαιρετίσματα, ναι, όλα ουάου, θα σε πάρω μετά, ναι ναι, φιλάκια, πίνεις την πορτοκαλαδίτσα σου; μπράβο! να σου βάλω μαρμελαδίτσα; [η ξενοδόχα ανεβάζει τη μουσική, μαλλον για να μην ακουγεται το νευρικό μας γέλιο που έχει φτάσει σε επιπεδα υστεριας] αχ τι ωραίο τραγουδι, εγωωωωω λα νταλιασοοοον νανανναναν να ναναναννα ντασον αχ τι ωραια που περναμε''. Απόγνωση στον δικό της. Αλλά την ευχαριστώ όπου κι αν είναι για ένα αξέχαστο πρωινό :)
Lisa_Simpson
Lisa_Simpson
Χαχαχαχαχα... Ρε συ Neverlander κ γω κάπως έτσι την έκανα εικόνα... :)Δε μιλάμε για άνθρωπο - αμίλητο που δε μοιράζεται τίποτα για τον εσωτερικό του κόσμο κ είναι ψυχρός, κ μένα μου χει τύχει, συμφωνώ μαζί σου κ γω τον χώρισα... Σε αυτήν την περίπτωση εμένα η κοπέλα μου δίνει την εντύπωση ότι δεν αντέχει να μην αλληλεπιδρά λεκτικά με όποιον είναι γύρω της κ μετρά την επικοινωνία σε μια σχέση ανάλογα με τον αριθμό των λέξεων!
caravan
caravan
Εν τω μεταξύ έχω να παρατηρήσω κάτι. Η απουσία "κουβέντας" στα πρώτα στάδια ενός ζευγαριού είναι που είναι όντως αμήχανη κι ενοχλεί (αμφισβητούμε τι κοινό έχουμε τέλος πάντων). Μετά από κάποια βαθύτερη γνωριμία ετών και σε εσωστρεφείς ανθρώπους μπορεί να είναι μια πολύ ανακουφιστική και ευχάριστη (άνετη!) σιωπή όπου η επικοινωνία γίνεται και εξωλεκτικά. Είναι κουραστικό το ανούσιο small talk για χάριν του small talk.
Σμαράγδα
#4 Φίλη μου, πρέπει να λύσεις το πρόβλημα μέσα σου όπως είπε η Λένα. Να προσθέσω ότι δεν πρέπει να είσαι με κάποιον που θα μπορούσε να σε κρίνει για την καταγωγή σου. Το να την κρατάς μυστική σε περίπτωση που σε κρίνει είναι τελείως παράλογο. Από τα συμφραζόμενα δεν νομίζω να έχεις πάρει ρατσιστικά δείγματα από αυτόν και το μόνο που σε κρατάει είναι η φοβία μέσα σου. Πιστεύω πρέπει να του το πεις όχι γιατί αλλάζει κάτι, αλλά επειδή κρατώντας το συντηρείς τη φοβία σου και ίσως τον υποτιμάς ενώ τον γνωρίζεις τόσο καιρό και δεν του έχεις εμπιστευτεί κάτι τόσο ανώδυνο από το φόβο σου μην είναι ρατσιστής. Το πιο πιθανό είναι ότι η μόνη αντίδραση θα σχετίζεται με το ότι δεν τον εμπιστεύθηκες εξαρχής.
rosa nera
Πολλαπλασιάζονται απείρως οι πιθανότητες για πάρα πολλά ,όχι και τόσο ευχάριστα.Αποκλείεται να είναι τυχαίο ότι σε αρκετές πόλεις του εξωτερικού,τα ταξί έχουν διαχωριστικά μεταξύ οδηγού και επιβατών(για αντίστοιχους λόγους).
Προσωρινώς ο Ποκοπίκος
Δεν εχω πετυχει ζωνη στα πισω καθισματα ή δεν τις εχω παρατηρησει. Rosa nera, κατανοω αυτο που λες αλλα πρεπει να παρεις σαν παραμετρο ότι ο διαχωρησμος οδηγου/επιβατη πχ. στην Αγγλία εχει ταξικο καταλοιπο και φοβο του οδηγου απο τον/την επιβατη(ληστειες κτλ), δηλαδη ο διαχωρισμος εχει γινει για την ασφαλεια του οδηγου και όχι των επιβατων ;)Δεν λεω ότι εχεις αδικο απο μερια σου, απλα όλα σε μετρο ακομα και ο φοβος (είτε επιβατη, είτε οδηγου) για να μην γίνει φοβία.
Προσωρινώς ο Ποκοπίκος
Αγαπητο 3, είσαι σοβαρη ενηλικη και η φιλη σου ανωριμη ανηλικη, η μαθηματικη ηλικια δεν εχει σημασία. Σε θελει για στοργικο γονιο, αμα δεν την θελεις για ανωριμο παιδι σου, χωριο δεν θα κανετε.Εγω προσωπικα εχω "υιοθετησει" τετοιο "παιδι".
Maggie
Maggie
7 Η άρνηση είναι μεγάλο πράγμα. Σου τα είπε όλα η Λένα, εγώ όμως έχω μια πορία.Τί είναι αυτό που ήθελες εδώ και 17 χρόνια (τα μισά από όσα ζεις!) να αποφύγεις και κρυβόσουν πίσω από αυτό το εφηβικό ρομάντζο; Είναι ανακουφιστικό να κρυβόμαστε πού και πού σε κάποιο κομμάτι της σκέψης μας όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, όμως εσύ μένεις μόνιμα εκεί, αυτή είναι η ζωή σου πια. Σκέψου να κάνετε σεξ και να ξενερώσεις τρελά. Γιατί το σεξ είναι μια πραγματικότητα. Όλα πάνε κι έρχονται, ένα δεν έρχεται πίσω: ο χαμένος χρόνος.
Πετρούκιο
Αγαπητή Α μπα. Στην ερώτηση #2, στο σημείο που αναφέρεσαι στην παραδοχή που πρέπει να κάνουμε, μήπως το "Εάν ναι" έπρεπε να γίνει "Εάν όχι";Επίσης θα ήθελα να προσθέσω ότι όλα αυτά τα "μητρικά" συναισθήματα που αναφέρονται στην ερώτηση #2, δεν είναι προνόμιο μόνο των γυναικών. Συμφωνώ με την Κουταλιτσα
granita lemoni
granita lemoni
#7 Φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς! Νομίζω έχω ξαναναφέρει σε αντίστοιχη ερώτηση την περίπτωση πρώην φίλης μου, οπότε ξέρω εκ των έσω τι παιζόταν από μέρους της (παραβιάζοντας εν γνώσει μου την αρχή Λενφου).Η κοπέλα κοντά στα 30, 4 χρόνια κολλημένη με έναν άντρα ο οποίος όχι μόνο δεν τη βλέπει ερωτικά, αλλά την έχει για "κολλητή", για να τρέχει να του κάνει εξυπηρετήσεις και την χρησιμοποιεί για να του γνωρίζει τις φίλες της. Αυτή περιμένει πότε θα γυρίσει να την κοιτάξει. Εννοείται δεν έχει κάνει αυτό το διάστημα σχέση. Εννοείται αν αυτός προσεγγίσει κάποια φίλη της δεν φταίει αυτός, "ελεύθερο παιδί είναι", αλλά η φίλη που δεν "σεβάστηκε τον έρωτα της φίλης της". Ένα μπάχαλο γενικώς και η κοπέλα ζει (από δική της επιλογή) εδώ και 4 χρόνια ζει τη μέρα της μαρμότας.Μήπως το 17 χρόνια κόλλημα έχει βαθύτερα αίτια; Μήπως φοβάσαι κι γι' αυτό χρησιμοποιείς τον άντρα αυτόν ως δικαιολογία που δεν προχωράς. Θα συμφωνήσω πάντως με τη Λένε: ένας ψυχολογός θα σε βοηθήσει πολυ.
φούστα κλαρωτή
φούστα κλαρωτή
κι εμένα η 7 μου θύμισε μια παλιά φίλη η οποία είχε φάει κόλλημα με έναν πρώην της. Με αυτόν τα είχε φτιάξει στο σχολείο και μετά από 2-3 χρόνια τη χώρισε για αδιευκρίνιστο λόγο χρυσώνοντάς της όμως το χάπι με δικαιολογίες "δε σου αξίζω, είσαι πολύ καλή για μένα". Παρεπιπτόντως, θα πρότεινα να ονομάσουμε αυτή την κατηγορία "absolute beginners". Η φίλη μου για την σχεδόν επόμενη δεκαετία ζούσε με την ελπίδα ότι θα είναι ξανά μαζί αν και δεν είχαν καν επαφές. Στη φαντασία της όλα ερχόντουσαν με κάποιο τρόπο μαγικό ώστε να τα ξαναφτιάξουν και ερμήνευε τα πάντα αναλόγως. Δε θα ξεχάσω που κάποια στιγμή με έπιασε κλαίγοντας και μου ανακοίνωσε "ο Π. με ψάχνει". Σε πήρε τηλέφωνο; τη ρώτησαΝαι, χτυπάει το τηλέφωνο και όταν το σηκώνω δε μιλάει κανείς, μου είπε συγκινημένηΜήπως είναι απλά λάθος ή κάποιος ανώμαλος;Οχι, είμαι σίγουρη οτι είναι ο Π. Θέλει να ακούει τη φωνή μου αλλά δεν έχει θάρρος να μου μιλήσει.ΟΚ, άβυσσος. Δεν άκουγε καν το να πάει σε ψυχολόγο. Η εμμονή πέρασε μετά από χρόνια και καιρούς, αλλά από ό,τι μαθαίνω (γιατί δεν κάνουμε πια παρέα) και με το νυν της έχει ακραία συμπεριφορά δυστυχώς.