Οι τηλεπωλητές, τα πελατάκια κι ο αδυσώπητος μεταξύ τους πόλεμος

Οι τηλεπωλητές, τα πελατάκια κι ο αδυσώπητος μεταξύ τους πόλεμος Facebook Twitter
Προσωπικά, έχω περάσει πολλές δύσκολες στιγμές με τηλεπωλητές, χωρίς να έχω υποκύψει ποτέ στις απίστευτες προσφορές τους. Illustration: David Biskup
8

Από τότε που ήρθε στη ζωή μας η κρίση, ήρθαν και διάφορα άλλα πράγματα, μεταξύ των οποίων κάποιες τρομερές προσφορές που δεν μπορείς να αρνηθείς, όπως έλεγε και ο Νονός στην ομότιτλη ταινία.

Καφές και τυρόπιτα στα 1,50 ευρώ, συσκευασίες απορρυπαντικών ή σαμπουάν 2 σε 1 και μερικές συγκλονιστικές προσφορές που συνήθως δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου, αλλά ακριβώς επειδή δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου πρέπει να μας προσφερθούν με τέτοιον τρόπο, που ξαφνικά θα νιώσουμε μια ακαταμάχητη λαχτάρα για ένα νέο τηλεφωνικό συμβόλαιο ή μια καινούργια ασφάλεια ζωής σε τιμή που δεν ξανάγινε.


Και για να νιώσουμε αυτήν τη λαχτάρα δημιουργήθηκε σιγά-σιγά μια νέα εξειδίκευση, αυτή του τηλεπωλητή, του ανθρώπου που σε παίρνει τηλέφωνο στο σπίτι ή στο κινητό, ό,τι ώρα του έρθει, γιατί, εξάλλου, όλες οι ώρες είναι καλές για να ψηθούμε να αλλάξουμε, ξέρω γω, τον πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας, και σας ευχαριστούμε που μας σκεφτήκατε και μας βάλατε κι εμάς στους πιθανούς νέους πελάτες σας, είστε πολύ εντάξει.

Και όπως λένε και στα συμβόλαια, και για να καταλαβαινόμαστε, εφεξής οι τηλεπωλητές θα αναφέρονται ως «τηλεπωλητές» και εμείς οι υπόλοιποι άνθρωποι ως «τα πελατάκια». Προχωράμε παρακάτω.

Σε αυτό τον κόσμο τον άδικο, τα πελατάκια, για κάποιον εντελώς αδιανόητο λόγο, αντιστέκονται σθεναρά σε απίστευτες προσφορούλες που προσφέρονται άλλες φορές με γλύκα και νάζι και άλλες με οργή και θυμό και αυτό είναι λογικό, αν σκεφτεί κανείς τι περνάνε οι τηλεπωλητές με εμάς τους παρανοημένους, που αρνούμαστε όλα αυτά τα τρομερά πακέτα.

Σε αυτό τον κόσμο τον άδικο, τα πελατάκια, για κάποιον εντελώς αδιανόητο λόγο, αντιστέκονται σθεναρά σε απίστευτες προσφορούλες που προσφέρονται άλλες φορές με γλύκα και νάζι και άλλες με οργή και θυμό και αυτό είναι λογικό, αν σκεφτεί κανείς τι περνάνε οι τηλεπωλητές με εμάς τους παρανοημένους, που αρνούμαστε όλα αυτά τα τρομερά πακέτα.

Τα τελευταία χρόνια, για την ακρίβεια, διεξάγεται ένας αδυσώπητος πόλεμος μεταξύ τηλεπωλητών και ημών. Οι τηλεπωλητές έχουν αναπτύξει απίστευτες τεχνικές στην προσπάθειά τους να επικρατήσουν σε αυτήν τη μάχη και να πουλήσουν το πράγμα τους κι εμείς, τα πελατάκια, έχουμε εξελίξει τις αμυντικές μας τεχνικές σε τέτοιον βαθμό, που η κάθε μάχη είναι ένα τρομερά αμφίρροπο ντέρμπι.

Μια φορά με πήρε μια κοπέλα από εταιρεία κινητής τηλεφωνίας και της είπα να μη μου πει καν την προσφορά γιατί με την εταιρεία της χωρίσαμε με πολύ άσχημο τρόπο και δεν μιλάμε πια και αυτή γέλασε και μου είπε «μην ανησυχείτε, θα σας διαγράψω από τη λίστα» και για δυο-τρία χρόνια δεν με ξαναπήραν και ελπίζω η κοπέλα αυτή να είναι καλά γιατί ήταν η μόνη περίπτωση που σκέφτηκα ότι στην άλλη μεριά της γραμμής βρίσκεται ένας πολύ συμπαθητικός άνθρωπος. Και κάπου εδώ κλείνει η παρένθεση με τα ευχάριστα παραδείγματα.

Προσωπικά, έχω περάσει πολλές δύσκολες στιγμές με τηλεπωλητές, χωρίς να έχω υποκύψει ποτέ στις απίστευτες προσφορές τους. Στα δύο τελευταία τηλεφωνήματα που δέχτηκα τα πράγματα δεν ήταν όπως με την κοπέλα από την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω καταλάβει ακόμα αν νίκησα ή αν έχασα παταγωδώς.

Η πρώτη κυρία με πήρε να μου πουλήσει κανάλια μιας γνωστής ψηφιακής πλατφόρμας και μου έκανε μια τρομερή προσφορά για να πάρω όλα τα κανάλια και της Παναγιάς τα μάτια και έπαιξε το σύστημα «χωρίς ανάσα», εγώ είπα «παρακαλώ» και αυτή ξεκίνησε την επίθεση και δεν σταμάτησε μέχρι να ολοκληρωθεί ο βομβαρδισμός.

Μια λέξη δική μου αρκούσε για περίπου 500 δικές της και μόλις τελείωσε μου είπε «τέτοια προσφορά πώς να την αρνηθείτε;», εγώ της είπα «δεν θέλω» και αυτή μου είπε «μα, πώς γίνεται, αφού θα βλέπετε τα πάντα» και κάπου εκεί ταράχτηκα κι έκλεισα το τηλέφωνο, σκεπτόμενος μήπως κλότσησα απίστευτη ευκαιρία να βλέπω τα πάντα.

Μια μέρα μετά χτύπησε το κινητό μου και είδα νούμερο από σταθερό Λονδίνου. Σκέφτηκα «τρομερό, θα είναι για δουλειά, ίσως ανοίγονται προοπτικές για διεθνή καριέρα» και είπα «ναι» και μου λέει ένας τηλεπωλητής «με λένε Άγγελο Αγγέλου, σας τηλεφωνώ από το Λονδίνο για να σας μιλήσω για το forex».

Εγώ μόλις είχα παρκάρει μετά από τη δουλειά και πήγαινα σπίτι κουβαλώντας διάφορα πράγματα και για έναν τρομερά περίεργο λόγο δεν είχα πολλή όρεξη να μιλήσω για το forex. Του λέω του Άγγελου Αγγέλου: «Άγγελε Αγγέλου, ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν με ενδιαφέρει το θέμα».

Μου λέει «το γνωρίζετε το forex;», του απαντώ «όχι» και τότε μου είπε κάτι ο κερατάς που με καταρράκωσε, μου είπε κατά λέξη κάπως θυμωμένος, «αφού δεν το γνωρίζετε, τότε πώς ξέρετε ότι δεν σας ενδιαφέρει;». Εκείνη τη στιγμή με έπιασαν φριχτά υπαρξιακά, ένιωσα ότι συνέχεια κλοτσάω την τύχη μου και μες στον πανικό μου έκλεισα το τηλέφωνο χωρίς να γνωρίσω τον μαγικό κόσμο του forex.

Άγγελε Αγγέλου, αν με διαβάζεις, μαλακία μου, το ξέρω, αλλά δεν αντέχω να γίνω φριχτά πλούσιος, θα με πιάσουν άγχη διαχείρισης περιουσίας και δεν είμαι για τέτοια.

Ίσως να είναι το ότι παραβιάζεται λίγο ο ιδιωτικός μας χώρος ή το ότι συνήθως μας προσφέρεται κάτι που δεν έχουμε ιδιαίτερη ανάγκη ή ότι οι τηλεπωλητές, κάνοντας μια πολύ δύσκολη και πιθανώς κακοπληρωμένη δουλειά, έχουν σπασμένα νεύρα, τα οποία προσπαθούν να κρύψουν μέχρι να ακούσουν την πρώτη άρνηση τύπου «άι στο διάολο κι εσύ τώρα, αγόρασε να τελειώνουμε, πάρε το πρόγραμμα με τα δωρεάν λεπτά και τα μηνύματα, πάρε κάτι να πάω σπίτι μου, να βγάλω τον μήνα, να πληρώσω την κωλοζωή μου, αγόρασε γαμώτο σου, αγόρασε...»!

Δύσκολη δουλειά, δύσκολη και εκνευριστική. Για εμάς, αλλά κυρίως γι' αυτούς.

Και για να κλείσουμε εντελώς θριαμβευτικά (εδώ μπαίνουν οι τρομπέτες), θα πω και τη φορά που ξέρω πολύ καλά ότι όχι απλώς ότι κέρδισα άλλα συνέτριψα τον μεγάλο αντίπαλο.

Με παίρνει μια μέρα μια κυρία και μου λέει ‒ευγενέστατα, είναι η αλήθεια‒ «γεια σας, κ. Λουκάκο, σας καλώ για ένα πρόγραμμα ασφάλισης για τα παιδάκια». Τα παιδιά έπαιζαν λίγο πιο πέρα.

Σκέφτηκα «μισή ντροπή δική μου, μισή δική της» και της είπα «δυστυχώς, κυρία μου, τελικά τα παιδάκια δεν είναι δικά μου». Παύση. Μεγάλη παύση. Τεράστια για τέτοιο τηλεφώνημα.

Σας ευχαριστώ πολύ μου είπε και από τότε δεν με ξαναενόχλησαν.

Αρχείο
8

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

6 σχόλια
Εποχές των ντοπαρισμένων στα αναβολικά αγελάδων, τότε που οι τράπεζες σε κυνηγούσαν ανηλεώς για να σου φορτώσουν δάνεια, κάρτες, κλπ (τώρα, με ύφος Μεγάλου Ιεροεξεταστή, κουνάνε το δάχτυλο στους ασυνεπείς διανειολήπτες που υπέκυψαν τότε στο μάρκετίνγκ τους και στις πιέσεις τους). Στο τηλέφωνο, μια ευγενέστατη και γλυκιά κοπέλα (αυτός είναι και ο λόγος που δεν την έκοψα ξερά και απότομα - δουλεύοντας σε σπίτι /γραφείο είχα δεχθεί έως και 20 τηλεφωνήματα σε μια μέρα από τηλεφωνικά κέντρα). Λόγω του ύφους της, την αφήνω να ολοκληρώσει το λογύδριό της και της εξηγώ ευγενικά ότι για λόγους αρχής δεν δανείζομαι ποτέ και πορεύομαι μονάχα με το διαθέσιμο εισόδημά μου (έχοντας επίσης την τύχη να βρω από τους γονείς μια αξιοπρεπή κατοικία). Μου απαντάει ψιθυριστά, μόλις που ακουγόταν: "Κύριέ μου, πολύ καλά κάνετε, δεν ξέρετε πόσο σας ζηλεύω!". Απόδειξη ότι μπορείς να κάνεις την πιο σκατένια δουλειά πουλώντας μονάχα την εργατική σου δύναμη, χωρίς να τους δώσεις ούτε ένα μόριο από την ψυχή σου!
Τέλειο άρθρο, πολύ γέλασα, δίνω την δική μου μάχη καθημερινά με νίκες, ήττες και ισοπαλίες. Όσοι δεν αντέχουν το άθλημα, μητρώο 11. https://www.cosmote.gr/cs/cosmote/gr/mhtrwo_11.html
Δυστυχώς πλέον έχουν "ξεψαρώσει" όλες αυτές οι εταιρείες και πλέον καλούν από συμβατικά κινητά τηλέφωνα οπότε μιας και δε βλέπεις κάποιον 4ψήφιο/5ψήφιο αριθμό (όπως ίσχυε μέχρι πρότινος με αυτά τα συστήματα),το σηκώνεις γιατί δεν ψυλλιάζεσαι ότι είναι από εταιρεία...Πλέον αν με καλούν στο κινητό,δεν το σηκώνω πριν γκουγκλάρω να δω αν είναι από εταιρεία ο αριθμός.Αν έχω δίκιο (στο 98% των περιπτώσεων δηλαδή) απλά μπλοκάρω το νούμερο. Ναι μεν τα άτομα που στρατολογούνται από τις εταιρείες αυτές κακοπληρώνονται για να κάνουν μια άκρως ενοχλητική δουλειά αλλά κι εμάς τα νεύρα μας δηλαδή...
Έχω υπάρξει τηλεπωλητής στο παρελθόν, μάλιστα σε περίοδο παχιών αγελάδων και (έστω επίπλαστης) οικονομικής ευμάρειας.Πρέπει να πω ότι οι τηλεπωλητές υφίστανται τρομερή πίεση από τους εργοδότες τους, λειτουργούν κάτω από ασφυκτικές, σχεδόν πνιγηρές συνθήκες εργασίας, υποαμείβονται ή αμοίβονται μόνο αν φέρουν «πελατάκια» (κάποιοι μπορεί να είναι ένα οκτάωρο και βάλε πίσω από ένα ακουστικό, αλλά χωρίς νέους πελάτες δεν παίρνουν ούτε δεκάρα!)Επίσης να πω ότι πλην λίγων σχετικά εξαιρέσεων, οι περισσότεροι τηλεπωλητές δεν ενθουσιάζονται καθόλου με την ιδέα ότι ασκούν αυτό το επάγγελμα. Πολύ ευχαρίστως θα άλλαζαν επάγγελμα, όμως...
Απαγορεύεται να μην πληρώνονται με τον κατώτατο μισθό για τις ώρες απασχόλησής τους, ακόμα κι αν πληρώνονται με το κομμάτι, ακόμα και αν δεν πούλησαν τίποτα. Αν ο εργοδότης δεν τους δίνει τον κατώτατο για τις ώρες που εργάστηκαν πραγματικά, επιθεώρηση εργασίας και αγωγή.
μιας και ασχολείστε και με την τεκμηρίωση, έχω να σας πω και δυο-τρία πραγματάκια που μάλλον δεν γνωρίζετε. Ο ορυμαγδός τηλεπωλήσεων της τελευταίας δεκαετίας έχει απολύτως να κάνει με την κρίση, όχι όμως με τον τρόπο που υπονοείται στο άρθρο σας περί ανάγκης ύπαρξης φοβερών προσφορών από τις εταιρείες μέσα στην κρίση, λόγω χαμηλής αγοραστικής δύναμης των "πελατακίων" και την συνακόλουθή επιθετική τους προώθηση.Είναι οι αλλαγές στο εργατικό δίκαιο, ελέω μνημονίων και εκσυγχρονισμού, που οδήγησαν στην εκτίναξη των τηλεφωνικών κέντρων: κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μείωση στα τάρταρα του βασικού μισθού και ελαστική απασχόληση. Έτσι, εκεί που κάποτε ένα τηλεφωνικό κέντρο θα στοίχιζε στον ιδιοκτήτη του 600 ανά κεφάλι, καθιστώντας λίγο πολύ ασύμφορη την όλη διαδικασία, τώρα στοιχίζει 300+, (στην τσέπη του εργαζόμενου μπαίνουν συνήθως 280...), ενώ εκείνος μπορεί πια να απομακρυνθεί με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να στοιχίσει "χρυσάφι" στον εργοδότη.Έτσι λοιπόν οι δείκτες επιχειρηματικότητας αυξήθηκαν, (άλλο 10 τηλεφωνικά κέντρα στην αγορά, άλλο 200), αλλά το πραγματικό βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και της αγοράς συνολικά διαλύθηκε -δουλεύουν μεν περισσότεροι, αλλά με non-living wages και φυσικά με λιγότερα χρήματα να μπαίνουν στα δημόσια ταμεία από τις ασφαλιστικές κρατήσεις τους. Ο δείκτης όμως είναι δείκτης, σου λέει αυξήθηκε η απασχόληση τα καταφέραμε...Δυστυχώς, όμως, αν σχολιάσεις το αυτονόητο, το πολύ-πολύ να σε πουν γραφικό ή Συριζαίο και να ξεμπερδέψουν μαζί σου. Το σίγουρο είναι ότι με τέτοια εργασιακή πραγματικότητα, έχετε να λάβετε πάρα μα πάρα τηλεφωνήματα ακόμα που θα σας πουλάνε υπηρεσίες που δεν θέλετε.
Άφραγκος φοιτητής πριν από δεκαπέντε χρόνια, είχα πιάσει δουλειά σε εταιρεία προώθησης προιόντων μέσω τηλεφώνου. Προσπαθουσα να πουλήσω πακέτα κινητής τηλεφωνίας/συνδρομητικής τηλεόρασης με το αυτί στο τηλέφωνο εννιά ώρες την ημέρα, μέσα σε ένα άθλιο υπερβρώμικο γραφείο πάνω από μία κινέζικη βιοτεχνία κάπου στον βαρδάρη στην Θεσ/νικη, για τριάντα ευρώ μεροκάματο τότε, την στιγμή που συμφοιτητές μου μέλη κομματικής νεολαίας πήγαιναν ταξιδάκια Μύκονο, Βαρκελώνη, Παρίσι, Στοκχόλμη, πληρωμένα από το κόμμα. Το τι μπινελικι είχα ακούσει δεν περιγράφεται. Άντεξα τρεις μήνες ως τηλεπωλητής. Μετά γράφτηκα στο κόμμα και με τα χρόνια έγινα και εγώ ένας από εκείνους που κλείνουν στα μούτρα το τηλέφωνο στους ενοχλητικούς πωλητές.
Για έντιμους και αξιοπρεπείς ανθρώπους, η προσχώρηση σε ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας εκείνης της περιόδου ισοδυναμεί με εξαιρετικά βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα. Μιλώντας εκ του ασφαλούς (μια δεν έχω βρεθεί ποτέ σε παρόμοια θέση) αντί για Μύκονο, κλπ υπό παρόμοιες συνθήκες, θα προτιμούσα να κάνω διακοπές χαλαρός μέσα στην μπανιέρα μου. Πως έλεγε κι ο Γερμανός; "Στη μπανιέρα δυό δυό", "θα 'μαι πλούσιος μ' ελάχιστα θαρρώ".