Μερικές πλάτες είναι σαν τις Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι. Μπορείς να γράψεις το μήνυμά σου και να το δουν όλοι, πεζοί και εποχούμενοι. Τελείως τζάμπα, αρκεί να το θέλει η πλάτη σου.
Κάθεστε ένα ωραίο πρωί, αρχίζεις τις καλλιγραφίες και μετά ξεκινάτε τις βόλτες πάνω-κάτω στην κίνηση. Μ' ένα τιραντέ χειμώνα-καλοκαίρι, μ' ένα σεμνό εξώπλατο αντί κορνίζας.
Μπορείς να γράψεις σ'αγαπώ, σ'αγάπησα, θα σ'αγαπήσω. Μπορείς να γράψεις πού είσαι;, γιατί χάθηκες ;, πάρε ένα τηλέφωνο καμμιά φορά να τα πούμε. Μπορείς να γράψεις το Πασόκ ζει. Μπορείς να γράψεις ραντεβού στα γουναράδικα. Μπορείς να γράψεις είμαι η κόρη του Διονυσίου Σολωμού ή Μπαμπά μην τρέχεις.
Οι ανόητες και αφελείς, οι σαν τις μωρές παρθένες πλάτες, στέκονται στο σήμερα, στο σε πέντε μήνες, στο δέκα χρόνια μετά ραντεβού στην παραλία με το κυματάκι. Οι σοφές, οι έτοιμες, οι διαβασμένες παίζουν με τα βαθιά νερά, τα αιώνια ύδατα, τα άπατα. Σαν αυτή την κινητή Μεγάλη Εβδομάδα στη φωτογραφία:
Θεέ μου χάρισέ μου τη Γαλήνη για να δεχτώ τα πράγματα που δεν μπορώ ν'αλλάξω.
Χάρισέ μου τη Δύναμη ν'αλλάξω αυτά που μπορώ.
Και χάρισέ μου τη Σοφία να καταλάβω τη διαφορά.
Δυο τρία γαρυφαλλάκια στο ντεκόρ (προαιρετικά) κι είσαι έτοιμη -μια μικρή Αποστολία του αιώνα σου με μύρα και τατού.
σχόλια