Η ιδέα πίσω από το «Adolf»
Πώς προέκυψε η ιδέα της συγγραφής ενός μονολόγου για τον Χίτλερ;
Δεν έχω ιδέα (γέλια).
Δεν έχετε ιδέα;
Νομίζω ότι ήταν πολλά εκείνα που συνέργησαν στο να γραφτεί το Adolf. Καταρχάς, συνειδητοποίησα πως για να μπω στον χώρο έπρεπε να γράψω έναν μονόλογο. Ήμουνα ένας ερασιτέχνης ηθοποιός χωρίς προηγούμενη παιδεία, χωρίς βιογραφικό, χωρίς σχετικό υπόβαθρο. Κανείς δεν θα μου πρότεινε δουλειά. Ο μόνος τρόπος να υπάρξει μια θέση για μένα ήταν να τη δημιουργήσω εγώ ο ίδιος. Να γράψω, δηλαδή, μόνος μου το έργο που θα έπαιζα. Αυτό ήταν το ένα. Το άλλο ήταν πως πάντα ήθελα να γράψω ένα πολιτικό κομμάτι το οποίο να θίγει το θέμα της μη ανεκτικότητας, της μισαλλοδοξίας και των προκαταλήψεων.
Γιατί θέλατε να γράψετε ένα πολιτικό κομμάτι με το συγκεκριμένο περιεχόμενο;
Έχω δύο παιδιά, δύο υπέροχα αγόρια, τα οποία θέλω να μεγαλώσουν έχοντας επίγνωση ότι γύρω τους υπάρχουν προκαταλήψεις και μισαλλοδοξία, ώστε να είναι υποψιασμένα όταν πολλοί θα προσπαθήσουν να τους τροφοδοτήσουν με αυτές τις προκαταλήψεις. Ήθελα, δηλαδή, να τους κληροδοτήσω αυτό το παράδειγμα. Ο πατέρας μου πολέμησε στον Δεύτερο Παγκόσμιο και αυτό ήταν το παράδειγμα που μου άφησε. Η δική μου γενιά το μόνο που έκανε ήταν να προσπαθεί να βγάλει περισσότερα χρήματα. Δεν έχει δημιουργήσει κανένα άλλο πρότυπο για την επόμενη γενιά.
#quote#
Γιατί όμως διαλέξατε τον Χίτλερ για να γράψετε αυτό το πολιτικό κομμάτι;
Από τη στιγμή που ήθελα να θίξω το θέμα της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού, γιατί να μη χρησιμοποιούσα την ιστορία αυτού του εγωιστή μπάσταρδου που έγινε διάσημος ακριβώς λόγω της μισαλλοδοξίας και της ικανότητάς του να χειραγωγεί τον κόσμο προς αυτή την κατεύθυνση;
Ήταν, ωστόσο, ένα επικίνδυνο θέμα. Παίρνατε ρίσκο…
Δεν είχα συνείδηση του ρίσκου που έπαιρνα. Ούτε είχα σκεφτεί πως κανένας άλλος δεν είχε τολμήσει να υποδυθεί τον Χίτλερ επί σκηνής. Όσο έγραφα, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν πέρασε από το μυαλό μου.
Αρχίσατε, λοιπόν, να διαβάζετε τα πάντα για κείνον και να ερευνάτε τη ζωή του;
Διάβασα ό,τι ήταν δυνατόν να διαβάσω. Έχουν γραφτεί χιλιάδες βιβλία για τον Χίτλερ. Η ιστορία του εξακολουθεί να συναρπάζει τον κόσμο. Εξακολουθεί να διερωτάται πώς κατάφερε αυτός ο άνθρωπος να πείσει ένα ολόκληρο έθνος ότι πρέπει να εξοντώσει ένα άλλο.
Εσείς έχετε απάντηση σε αυτό το ερώτημα;
Ο Χίτλερ στο μυαλό όλων μας είναι η προσωποποίηση του κακού. Βλέπεις το πρόσωπό του και το μόνο που σκέφτεσαι είναι το ολοκαύτωμα και ο Δεύτερος Παγκόσμιος. Ξεχνάμε ότι ήταν άνθρωπος ο οποίος είχε φίλους, ενδεχομένως ήταν και ευάλωτος ή παρίστανε τον ευάλωτο, προκειμένου να ασκήσει γοητεία στους άλλους και να χειραγωγήσει τον τρόπο σκέψης τους για να τον εμπιστευτούν και να τον ακολουθήσουν. Ήταν ένας εξαίρετος ηθοποιός. Έκανε πρόβες τις ομιλίες του μπροστά σε έναν καθρέφτη και ήξερε ακριβώς σε ποιο σημείο θα έκανε την τάδε ή δείνα χειρονομία.
Ποιος ήταν ο βαθύτερος λόγος που τα έκανε όλα αυτά;
Ξέρω ότι θα ακουστεί κάπως παλιομοδίτικο αυτό που θα σας πω, αλλά πιστεύω πως ο πραγματικός λόγος είναι γιατί ήταν ένας κακός άνθρωπος. Πιστεύω ότι όλοι έχουμε μέσα μας το καλό και το κακό. Στον Χίτλερ υπερίσχυε το κακό. Είναι πολύ εύκολη λύση να ανατρέξει κανείς στον τρόπο που μεγάλωσε, να πει ότι πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια και πόσο φτωχός ήταν και πως τελικά αυτό ευθύνεται για την κατάληξή του.
Δεν συμμερίζεστε, υποθέτω, αυτού του είδους την προσέγγιση.
Καθόλου. Είναι χιλιάδες οι άνθρωποι που μεγαλώνουν κάτω από άθλιες συνθήκες, ωστόσο κανένας τους δεν έγινε Χίτλερ. Ο Χίτλερ ήταν ένας κακός άνθρωπος που οι συνθήκες τον ευνόησαν να καλλιεργήσει το διαβολικό στοιχείο που είχε μέσα του. Η Ευρώπη εκείνη την εποχή ήταν στην πλειονότητά της εναντίον των Εβραίων Η Γερμανία είχε πληγεί ως κράτος. Εσείς π.χ. τι θα κάνατε αν είχατε τρία παιδιά, αν ο σύζυγός σας ήταν άνεργος, αν δεν είχατε να φάτε και ξαφνικά ερχόταν αυτός ο άνθρωπος και σας έλεγε πως ο λόγος που δεν έχετε να φάτε είναι εκείνος ο χοντρός κι απαίσιος Εβραίος που δουλεύει στον φούρνο και βγάζει λεφτά εις βάρος σας; Τι θα κάνατε αν σας προέτρεπε να πάτε να ξεφορτωθείτε αυτόν και όλη του την οικογένεια, να αναλάβετε εσείς τον φούρνο, και όλα αυτά χωρίς να τιμωρηθείτε; Κι έτσι να έχετε και δουλειά και ψωμί για τα παιδιά σας; Τι θα κάνατε; Οι άνθρωποι, ξέρετε, ανακαλύπτουν έναν μεσσία μόνο όταν ψάχνουν για έναν. Ο Χίτλερ κατάφερε να κάνει τότε τους Γερμανούς να αισθάνονται περήφανοι ως έθνος. Μέσα σε μια νύχτα έγιναν ξανά πλούσιοι, βρήκαν δουλειές, τους έχτισε δρόμους… Καταλαβαίνετε, λοιπόν, γιατί κατάφερε να παρασύρει τα πλήθη.
Γράφοντας αυτό το κείμενο και μελετώντας τη ζωή του, υπήρξε κάποια στιγμή που να αισθανθήκατε ότι θα μπορούσε και να σας γοητεύσει;
Όχι. Κατηγορηματικά όχι. Καμία στιγμή. Ποτέ, ποτέ, ποτέ. Μπορώ να δω ποια ήταν η λογική πίσω από τις πράξει του, αλλά αυτή η λογική για μένα είναι διαβολική. Είναι πολύ εύκολο να ρίξεις το φταίξιμο κάπου αλλού, όταν η χώρα σου δεν είναι σε καλή κατάσταση, είτε αυτό το αλλού αφορά τους μετανάστες, είτε τη θρησκεία, είτε οτιδήποτε άλλο…
Ο φόβοςκαι οι δαίμονές μας
Σήμερα, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, βλέπετε να υπάρχουν ακόμα μικροί Χίτλερ ανάμεσά μας;
Ναι. Βλέπω τις μεθόδους του να χρησιμοποιούνται από πολλούς πολιτικούς ηγέτες οι οποίοι προσπαθούν να χειραγωγήσουν τον κόσμο και να τον τροφοδοτήσουν με την προκατάληψη και τη μισαλλοδοξία.
Έχω την εντύπωση ότι υποβόσκει ξανά ένας επικίνδυνος ρατσισμός στον πλανήτη.
Ο ρατσισμός πυροδοτείται σε πολλές χώρες της Ευρώπης και καλλιεργείται και πάλι μέσα από τον φόβο των ανθρώπων. Ο φόβος, επίσης, πως το Ισλάμ είναι η καινούργια απειλή, πως ό,τι ήταν τότε οι Εβραίοι είναι σήμερα το Ισλάμ. Εξακολουθούμε, δηλαδή, να φτιάχνουμε δαίμονες οι οποίοι καλλιεργούν τον φόβο μας και ο φόβος μας τροφοδοτεί την προκατάληψη. Ωστόσο, πιστεύω ότι μια πολύ σημαντική διαφορά σήμερα είναι η νέα επικοινωνία των ανθρώπων που αναπτύσσεται μέσω του ίντερνετ. Το ίντερνετ αποδυναμώνει την προπαγάνδα των μίντια και δημιουργεί τον χώρο να επικοινωνήσουν απευθείας οι άνθρωποι από τη μία γωνιά του πλανήτη στην άλλη. Με αυτό τον τρόπο ο καθένας μπορεί να σχηματίσει πλέον τη δική του άποψη και να μην επιτρέψει στον εαυτό του να γίνει υποχείριο.
Εσείς τι επιδιώκετε να προκαλέσετε στον θεατή με το «Adolf»;
Εγώ δεν έχω απαντήσεις για τίποτα. Εκείνο που επιδιώκω είναι να προκαλέσω καινούργια ερωτήματα στο θεατή.
Γιατί προτιμάτε να το κάνετε αυτό πάντα μέσα από μονολόγους;
Γιατί το one man show είναι κάτι πολύ ξεχωριστό. Σου προσφέρει ένα ανεκτίμητο δώρο: ότι μπορείς να κοιτάξεις τον θεατή στα μάτια και να του μιλήσεις ευθέως.
Σκοπεύετε να κάνετε θέατρο μέχρι να γεράσετε;
Ναι, αυτό είναι το όνειρό μου. Να ταξιδεύω στον κόσμο και να κάνω θέατρο. Να επικοινωνήσω με όσο περισσότερα μάτια μπορώ. Και όταν θα είμαι 95 χρόνων, σε αναπηρική καρέκλα, τότε θα γράψω ένα έργο για έναν άνθρωπο που είναι 95 χρόνων, σε αναπηρική καρέκλα.
σχόλια