ΔΙΕΘΝΗ
ΔΙΕΘΝΗ

«Αγαπήστε το σώμα σας μετά τη γέννα»: καμπάνια ενθαρρύνει τις γυναίκες να αποδεχθούν την αλήθεια του τοκετού

ΤΑ ΚΙΛΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ, ΟΙ ΟΥΛΕΣ, ΟΙ ΕΠΩΔΥΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΓΕΝΝΗΣΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ ΠΟΥ ΑΠΟΘΕΩΝΕΙ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΣΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΤΟΥ ΣΤΙΓΜΗ

LifO Newsroom
16

Οι περισσότερες γυναίκες που μόλις έγιναν μητέρες νιώθουν άβολα με το σώμα τους. Ακόμη κι αν δεν νιώθουν ανασφάλεια για την εξωτερική τους εμφάνιση, η κοινωνική πίεση -που ασκείται και μέσω των ΜΜΕ και των social media- είναι τεράστια. 

Η γυναίκα που μόλις έγινε μάνα θα επικριθεί για τα περιττά κιλά (πόσο σκληρό), τις ραγάδες και τις ουλές της καισαρικής ίσως, για το διογκωμένο στήθος και για την όρεξη της που έχει ανοίξει. Δεν έχουν σημασία οι αϋπνίες, οι ευθύνες, το γεγονός ότι θηλάζει, τα όσα πέρασε μέχρι να φτάσει στον τοκετό. 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

At Mothercare, we believe all mums are beautiful and should feel proud and confident about their bodies #BodyProudMums Louise, 29 weeks after giving birth: “I wanted to do this partly for my own self-confidence, to help with acceptance of my scars and new life. Also, I wanted to bring some attention to post-natal disease and complications. Giving birth caused me to go into sudden liver failure, due to a rare pregnancy related disease. I had to have an emergency liver transplant and spent the first month of my daughter’s life in hospital in London away from her. My shape has changed since giving birth, my scar causes my stomach to be a little disfigured and I lost most of my muscles from being in the hospital bed so long. Sometimes my scar reminds me of the surgery and the difficult recovery I had in my daughter’s early months. However, it’s also a wonderful reminder of how generous other people can be, because without someone’s decision to donate organs I would not have survived to be here with my family now.”

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Mothercare UK (@mothercareuk) στις

 

Η κοινωνία θέλει τη γυναίκα λεπτή και περιποιημένη ακόμη κι αν μόλις ισορρόπησε μεταξύ ζωής και θανάτου για να φέρει στη ζωή έναν καινούριο άνθρωπο. Όμως, το σώμα μετά τον τοκετό υπακούει στους δικούς του κανόνες και οι γυναίκες πρέπει να το αγαπήσουν ξανά, κλείνοντας τ' αυτιά στις πιέσεις. 

Αυτό είναι και το κεντρικό μήνυμα μεγάλης καμπάνιας βρεφικών ειδών προς τις γυναίκες όλου του κόσμου που ξέρουν πια ότι η μητρότητα εκτός από το πιο όμορφο είναι και το πιο δύσκολο πράγμα που απαιτεί την ψυχή, το μυαλό και το σώμα της μητέρας. 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

At Mothercare, we believe all mums are beautiful and should feel proud and confident about their bodies #BodyProudMums Nardy, 20 weeks after giving birth: “Being a Mum of six is a blessing and knowing how my body has changed in the last 7 years is really amazing in so many different ways. Hard work to grow a tiny human, and then going back to normal fulltime function deserves a celebration, and gratitude towards my body. So when I heard about the campaign I felt inspired to be a part of it, regardless! I don’t measure up to what society tells me should be the ideal. I feel people need to put less pressure on mums to go back to their previous bodies before the babies and worry about their overall health mentally, emotionally and physically, to live a fulfilling life in order to give love and care for the new life. I’m happy with my body, and only have an umbilical hernia that needs to be repaired due to my twin pregnancy, but other than that maybe I need to exercise when I get more time, as I need more energy to look after my six children. I don’t feel different after giving birth – I feel the same and feel happier even though I gained lots of weight afterwards. It’s rewarding to be able to produce fruits and look after them!”

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Mothercare UK (@mothercareuk) στις

 

Για τις ανάγκες αυτής της καμπάνιας φωτογραφήθηκαν με τα κιλά, τα σημάδια της γέννας, όλη την ταλαιπωρία που ο τοκετός σημαίνει για το γυναικείο σώμα, 10 γυναίκες μαζί με τα μωρά τους και λίγους μήνες αφότου γέννησαν. Όπως εξηγεί η ψυχολόγος Linda Papadopoulos, όλες εκείνες οι αψεγάδιαστες εικόνες γυναικών λίγους μήνες μετά τον τοκετό αφορούν πρακτικά μια μικρή μειονότητα. 

«Για τις περισσότερες από εμάς», λέει χαρακτηριστικά, «παίρνει αρκετό καιρό για να βρει ξανά το σώμα τους ρυθμούς του και έτσι πρέπει. Σου παίρνει καιρό για να δημιουργήσεις και να φέρεις στον κόσμο ένα παιδάκι». Άρα, πώς να μη χρειαστεί καιρός για να δημιουργήσεις ξανά το ίδιο σου το σώμα;

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

At Mothercare, we believe all mums are beautiful and should feel proud and confident about their bodies #BodyProudMums Kesia, 17 weeks after giving birth: “I always knew my body would be different after giving birth, however, I didn’t expect my mind to take so long to get used to seeing myself. I was never “skinny” but I put on more weight than I thought I would. A lot of friends had babies close to me and they post online about their bodies, and I do feel upset sometimes that I haven’t bounced back in the same way they have. I know every woman is different and I am not as hard on myself anymore. I wanted to take part to show people that it is normal to look like this after having a baby. I want to show the baby is more important than the marks!”

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Mothercare UK (@mothercareuk) στις

 

Για την 29χρονη Louise οι ουλές από την καισαρική τομή «θα είναι πάντα μια υπενθύμιση εκείνου του χειρουργείου και του πόσο κοντά έφτασα στον θάνατο. Θα είναι όμως, και μια υπενθύμιση του πόσο τυχερή υπήρξα». Φωτογραφίες αυτών των πανέμορφων γυναικών με τα μωρά τους στην αγκαλιά βρίσκονται ήδη παντού στο Ηνωμένο Βασίλειο και με στόχο να εμπνεύσουν κι άλλες γυναίκες να αγαπήσουν το σώμα τους μήνες μετά το θαύμα της γέννησης των παιδιών τους. 

Μάλιστα, από τις πρώτες μέρες της καμπάνιας στο hashtag #BodyProudMums έχουν υπάρξει πολλές ιστορίες γυναικών που αποφάσισαν να μιλήσουν για τη δική τους πάλη με τα κιλά, τα σημάδια στο σώμα από την εγκυμοσύνη και την απόφασή τους στο τέλος να ακολουθήσουν τους ρυθμούς που υπαγορεύει το ίδιο το σώμα και όχι οι κοινωνικές πιέσεις, για να απολαύσουν και να υπηρετήσουν σωστά τον νέο -και δια βίου- ρόλο τους... 

Διεθνή

Tags

16

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η επίδειξη της ΛΟΑΤΚΙ+ σημαίας στα ερείπια της Γάζας είναι προσβλητική για κάθε γκέι άνθρωπο στον πλανήτη»

Lgbtqi+ / «Η επίδειξη της ΛΟΑΤΚΙ+ σημαίας στα ερείπια της Γάζας είναι προσβλητική για κάθε γκέι άνθρωπο στον πλανήτη»

Προδοσία ή διαπόμπευση; Η σκηνοθέτρια Ντίμα Χαμντάν παρουσιάζει στη βραβευμένη ταινία της «Blood like Water» τον τρόπο με τον οποίο οι ισραηλινές υπηρεσίες εκβιάζουν τους γκέι Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη.
THE LIFO TEAM
Επιφυλακτικότητα για την κατάπαυση πυρός στον Λίβανο: Σαν το παραμύθι «ο Πέτρος κι ο λύκος», λέει αναλυτής

Διεθνή / Επιφυλακτικότητα για την κατάπαυση πυρός στον Λίβανο: Σαν το παραμύθι «ο Πέτρος κι ο λύκος», λέει αναλυτής

Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ είναι γεμάτη με «ναρκοπέδια» και ο κίνδυνος να καταρρεύσει είναι «υψηλός», δηλώνουν ειδικοί αναλυτές
LIFO NEWSROOM
Reuters: Η ομάδα του Τραμπ εξετάζει άμεσες συνομιλίες με τον Κιμ της Βόρειας Κορέας

Διεθνή / Reuters: Η ομάδα του Τραμπ εξετάζει άμεσες συνομιλίες με τον Κιμ της Βόρειας Κορέας

Ο Κιμ Γιονγκ Ουν, ενισχυμένος από την επέκταση του οπλοστασίου πυραύλων και τη στενότερη συνεργασία με τη Ρωσία, δήλωσε πρόσφατα ότι η Βόρεια Κορέα δεν έχει περιθώριο για περαιτέρω διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ
LIFO NEWSROOM
Ισραήλ: Η Σάρα Νετανιάχου θέλει να χαρακτηριστεί «θύμα τρομοκρατίας» επειδή τρεις άγνωστοι πέταξαν φωτοβολίδες στο σπίτι της

Διεθνή / Ισραήλ: Η Σάρα Νετανιάχου θέλει να χαρακτηριστεί «θύμα τρομοκρατίας» επειδή τρεις άγνωστοι πέταξαν φωτοβολίδες στο σπίτι της

Κανείς δεν τραυματίστηκε στο περιστατικό, δεν προκλήθηκαν ζημιές και ούτε ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, ούτε η Σάρα Νετανιάχου βρίσκονταν στο σπίτι εκείνη τη στιγμή
LIFO NEWSROOM

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
2 σχόλια
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα, όπως το λες.Στρίβειν διά του αρραβώνος, επίσης με ad hominem των βίπερ: ότι εσύ -δήθεν τάχα μου- είσαι άνθρωπος του συναισθήματος και της ενσυναίσθησης, του νοιαξίματος, της αληθούς γλώσσας και «ήσυχος», ενώ εγώ με τα στατιστικά και τα cold facts και το «δικαιωματικό λεξιλόγιο» όχι, επίσης «φωνασκώ».___________"Δεν απάντησα ποτέ για τους άνδρες και την τεκνοποιία διότι δεν κάνουν καριέρα κάποιοι "δημοσιογράφοι" χύνοντας λίτρα μελανιού προσπαθώντας να τους πείσουν ότι μάλλον δεν θέλουν να κάνουν παιδιά. Δεν φτάνουν οι άντρες 45 ετών και να γράφουν άρθρα "δεν ξέρω αν εγώ θέλω να κάνω παιδί ή με έχει πείσει η κοινωνία"".Ποιοι είναι αυτοί οι "δημοσιογράφοι" και ποια είναι αυτά τα κείμενα; Επίσης η σύγκρισή σου είναι, τουλάχιστον, έωλη.Τόνοι μελανιού (από επαγγελματίες, ειδικούς ή γυναίκες/μητέρες και άλλα άτομα) χύνονται αναφορικά με τα ζητήματα της εγκυμοσύνης, τοκετού, postnatal περιόδου, αλλά και με την ανατροφή των παίδων, με θέματα συμπεριφοριακά και χειρισμού, ψυχολογίας, και, τελοσπάντων, μ' όλα τα ζητήματα της γονεϊκότητας, γενικώς. Επίσης μ' αυτά ασχολούνται -στην συντριπτική τους πλειοψηφία- οι γυναίκες και όχι οι άντρες. Είναι απολύτως λογικό, λοιπόν, ανάμεσα σ’ αυτήν την τεράστιο όγκο κειμένων και σ' όλο αυτόν το διάλογο και την ανταλλαγή πληροφοριών, να έχουν μία κάποια φωνή οι γυναίκες που δεν επιθυμούν παιδιά (και γιατί). Δεν φτάνουν οι άνδρες 45 χρονών να γράφουν τέτοια άρθρα διότι οι άνδρες, κοινωνικώς, δεν θεωρούνται τόσο ατελείς ή ...υποδεέστερες, ως υπάρξεις, αν δεν κάνουν παιδιά. Επίσης οι άνδρες μπορούν να τεκνοποιήσουν και σε μεγαλύτερη ηλικία και στα 60 τους δύνανται να θεωρούνται "γοητευτικοί" ενώ οι γυναίκες, μάλλον "σπασμένες". Τέλος, ακριβώς, επειδή είναι το σώμα της γυναίκας που κυοφορεί και γεννά, είναι λογικό να υπάρχουν πολλές επιπλέον σκέψεις/προβληματισμοί σ' αυτές τις γυναίκες αναφορικά, που συμπεριλαμβάνουν το: αν υπάρχει η ανάγκη εξαρχής κι αν αυτή είναι «εγγενής», καθώς και το πόσο εγγενής είναι και το πόσο επίκτητη. ___________"Και πλέον στον δυτικό κόσμο, που τρέχει την ιατρική τα τελευταία 500 χρόνια, τα ποσοστά θνησιμότητας στη γέννα είναι ασύγκριτα μικρά."Ή δεν διαβάζεις ή δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις ή κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις τι διαβάσεις. Τα δεδομένα που εδόθησαν:1) Ο ανθρώπινος τοκετός είναι απ' τους δύσκολους στο ζωικό βασίλειο, πάντως μακράν πιο δύσκολος απ' τα υπόλοιπα πρωτεύοντα (...Και η Εξέλιξη" όπως φαίνεται να διαμορφώνεται "φυσικά"(undisturbed, θα λεγαμε) αλλά και με την ανθρώπινη παρέμβαση δεν φαίνεται να τα κάνει τα πράγματα πιο εύκολα για τον άνθρωπο στο μέλλον στον εν λόγω τομέα, για διάφορους λόγους που αναλύονται στα κείμενα).2) Ο ανθρώπινος τοκετός χρειάζεται σαφή βοήθεια από τρίτους με κάποια ειδίκευση και σε αρκετές περιπτώσεις ιατρικές παρεμβάσεις ήπιες ή extreme (βλ. και symphysiotomy).3) Όταν η γυναίκα δεν έχει στην διάθεσή της τέτοιου τύπου βοήθεια ρισκάρει τον θάνατο της ιδίας, του βρέφους ή σοβαρές επιπλοκές.4) Είναι προφανές (duh!) πως δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ της εκτέλεσης των τοκετών στο δυτικό κόσμο και στην υποσαχάρια Αφρική, κατά πόσο -όμως- η πολύ αναγκαία και δεδομένη για τον δυτικό κόσμο, τουλάχιστον, βοήθεια και ιατρική παρέμβαση άπτεται του ΦΥΣΙΚΟΥ, όπως τα τσισάκια (τι χαριτωμένη σύγκρισις, μα τον Μπέλενος), το αφήνω εις το φιλοθεάμον κοινο. (Την επόμενη φορά που θα ξαλαφρώσεις στο δάσος, ίσως θα έπρεπε να πάρεις έναν χειρουργό κι έναν αναισθησιολόγο μαζί σου).___________“Ταπεινό ελατήριο είναι στα 40 σου να προτιμάς να πίνεις ποταρες στο booze παρά να ξυπνάς αξημέρωτα να μαγειρέψεις ή να ετοιμάσεις για τον παιδικό κάνα-δυο κουτσουβελα. Να προτιμάς τα 1000 σου ευρώ να τα φας όλα για εσένα παρά για πάνες και γάλατα.”Χώνεψέ το καλά:H πλειονότητα των ανθρώπων που θέλουν να κάνουν παιδιά συνειδητά, που γουστάρουν τα παιδιά, που θέλουν να γίνουν διακαώς μανούλες και πατερούληδες, αυτούς που τους χτυπούν τα βιολογικά ρολόγια, αυτές και αυτοί που ενδεχομένως από παιδιά ακόμη φαντάζονταν πώς θα ήταν να έχουν παιδιά και φαντασιονόντουσαν πάνω σε αυτό, αλλά και αυτοί που δεν το φαντασιονόντουσαν μία ζωή αλλά αισθάνθηκαν υπέρ αυτού σαφώς, οι άνθρωποι που τρέχουν στις κλινικές και που υποβάλλουν εαυτόν (οι γυναίκες κυρίως) σε κοστοβόρες, χρονοβόρες, ψυχολογικά επίπονες και με κάποια επικινδυνότητα διαδικασίες (οι εξωσωματικές είναι τέτοιες διαδικασίες) δεν τα κάνουν θεωρώντας ότι: «ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΡΑ, ΚΟΜΜΕΝΕΣ ΟΙ ΠΟΤΑΡΕΣ ΣΤΟ BOOZE» (μπλιάξ διάολε, βρήκες το μαγαζί που μισώ απόλυτα εδώ και μία δεκαετία και είχα πάει να πλακωθώ σε κοινωνικοπολιτική αντιπαράθεση). Τα παιδιά είναι το «δημιούργημά» τους, είναι απολύτως «δικά τους», η αντανάκλαση τους κατά μια έννοια, η αποτίμηση μία αξίας σε ζωντανό πρόσωπο και -αν δεν είναι επί ξύλου κρεμάμενοι- λογικό δεν είναι να χαίρονται να ξοδεύουν λεφτά στα παιδιά τους; Χαίρονται τα παιδιά, χαίρονται και οι ίδιοι. (Τα παιδιά είναι και μία επένδυση στο μέλλον, άλλωστε). Καλά κάνουν, αλλά νομίζεις ότι η διαιώνιση των γονιδίων μας, οι μικροί γράφοντες, δεν ενέχουν αυτάρεσκα και εγωιστικά στοιχεία;Αν ναι, τότε είσαι είτε πολύ αφελής, είτε πολύ biased ή κάτι παίζει με εσένα, αναφορικά με το ζήτημα γυναίκα/σύντροφος και παιδιά.Οver and out
Γράφων
Ξέρεις πολύ καλά ποιοι είναι οι "δημοσιογραφοι" και ποια είναι τα κείμενα τους.Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο σχολείο αλτρουισμού από την τεκνοποιία. Όσες σοπενχαουρικές μπούρδες και να πούμε (σ.σ. τα παιδιά είναι η επέκταση του εγώ μας στο μελλον) η αλήθεια δεν αλλάζει.Και η αλήθεια είναι ότι οι κοινωνίες είναι σαν τα άτομα. Δύο ένστικτα έχουν: της αναπαραγωγής και της επιβίωσης. Το να χαθεί ένα από τα δύο δείχνει αρρώστια.Δεν είναι λογικό επειδή εσύ λες ότι ο ανθρώπινος τοκετός είναι δύσκολος να χαθούμε σαν είδος. Ξέρεις πόσα δύσκολα πράγματα υπάρχουν στη ζωή και κάποιοι τα κάνουν και χάρις σε αυτά ζεις; Ή ζεις με την ποιότητα ζωής που εχεις;Εσύ χωνέψέ το ότι η τεκνοποιία, η δημιουργία ζωής, ανέκαθεν εχει υπάρξει δυνατότερη από ιδεολογίες.Ήξερα ότι υπήρχε ασωματος κεφαλή. Ότι υπάρχει ακέφαλο σώμα, που προβαίνει σε πράξεις οι οποίες είναι αντανακλαστικές και στερούνται παντελώς οιασδήποτε σκέψης, διανοητικής προσθήκης, δεν το ήξερα.Μ'αρέσει να μαθαίνω ένα πράγματα.
Γράφων
"...ΠΟΥ ΑΠΟΘΕΩΝΕΙ ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΣΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΤΟΥ ΣΤΙΓΜΗ"Έχω τολμήσει να πω το ίδιο στο παρελθόν σε φεμινίστρια και με διαολόστελνε (ευσχήμως) για πάντα έκτοτε. Νομίζω εννοούσε ότι όποιος μιλάει έτσι εργαλειοποιεί τη γυναίκα αφαιρώντας τη το δικαίωμα να μην κάνει παιδιά αν δεν θέλει (δηλ. γυναίκα που δεν κάνει παιδιά δεν έχει τόσο μεγαλειώδεις στιγμές όσο η άλλη που έκανε;). Άσε που άρχισε να μου λέει κάτι ακαταλαβίστικα για τη γυναίκα Αγία και τη γυναίκα Πόρνη...Αν το ίδιο το γράφεις φεμινιστικά είσαι ΟΚ. Αν το λες έτσι, χωρίς να δηλώνεις φεμινιστής, είσαι ένα φαλλοκρατικό γουρούνι. Sorry, πατριαρχιστής το λένε τώρα, ή κάπως έτσι.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
«We are so delighted to be launching Body Proud Mums, our new campaign that celebrates the beauty of the post-birth body and represents a part of motherhood that is rarely portrayed in the media. As the runner-up in Transport for London’s Women We See competition, Body Proud Mums boldly seeks to normalise their experiences, spark a positive conversation and help mums feel confident and proud of their bodies. At the heart of the campaign is the belief that all mums are beautiful. After all, their bodies have just performed a miracle.Working with us on the campaign are ten beautiful mums, each with their own incredible story to share.Behind the campaign imagery is another amazing woman, photographer Sophie Mayanne, who pledged in 2017 to never digitally manipulate skin in her work. Sophie added: “The images depict the raw and incredibly emotional experience of childbirth. The aim is for mums of all shapes and sizes to be able to identify with these photos in one way or another, and to feel more confident with their imperfections.” https://www.mothercare.com/blog/news-and-events/body-proud-mums.htmlΑυτή, λοιπόν, είναι η ορίτζιναλ διατύπωση αγγλιστί.Ακόμη κι αν διαφωνεί, κανείς, με διατυπώσεις τύπου "miracle" κ.λπ. (βλ. «αγία»), ακόμη κι αν αναγνωρίζει ότι υπάρχει μία εταιρεία πίσω από αυτήν την καμπάνια, με σχετιζόμενο ενδιαφέρον σε σχέση με το target group της (δλδ εξαργυρώσιμη αξία)...εντούτοις το overall μήνυμα και η overall διάθεση αυτού που βλέπουμε έχει πρόσημο θετικό, και τι μας λέει; Ότι είναι απολύτως φυσιολογική η ύπαρξη σημαδιών, ραγάδων/ουλών ή χαλάρωσης του δέρματος ή αύξηση βάρους μετά την εγκυμοσύνη: "Ειδού, αν δεν το πιστεύετε, αλλά όχι στις φωτό των books πριν και μετά των πλαστικών και των ινστιτούτων, αλλά σαν διαφήμιση, όπως τα μοντέλα". All well.Τώρα, γιατί -ακριβώς- εξανίστασαι εσύ αγαπητέ σχολιαστή που εκτός των άλλων, έχεις -εμμέσως πλην σαφώς- δηλώσει ότι είναι «κοινωνική υποχρέωση της (κάθε) γυναίκας είναι να τεκνοποιεί, διότι όποια γυναίκα δεν τεκνοποιεί -κατ’ επιλογήν, είναι «παρτάκιας» ή «» και νοσεί από κουλτούρα «αυτολατρείας» και …στο κάτω κάτω της γραφής, ποιος θα πληρώνει τις συντάξεις;» ότι σε έχει παρεξηγημένα ο φεμινιστικός κόσμος, δεν το πολυαντιλαμβάνομαι (κάτι έχει να κάνει με την Λογική, πάντως. You know: τραπέζι-γελάδα-4 πόδια, μπουζούκι-όργανο-αστυνομικός κ.λπ.).
Γράφων
Α. Καλωσορίζω το δίδυμο που ξεσκονίζει τις αναρτήσεις μου για να διαφωνήσει. "Μ'αρέσουν οι παρατηρήσεις, διορθωνομαι".Β. Εσύ γιατί εξανίστασαι με το τι εγώ εξανίσταμαι;Γ. Όλα αυτά που λες είναι φουσκίτσες. Ήτοι λεκτικά πυροτεχνήματα. Το άρθρο λέει -σαφως- οτι η πιο μεγαλειωδης στιγμη του γυναικειου σωματος ταυτιζεται με τη διαδικασία του τοκετού. Συμφωνώ. Καμία ραγαδα δεν το αλλάζει αυτό.Σε χαλάει κατι; Απαντώ, ναι, σε χαλάει. Το γιατί βρες το εσυ.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Don't flatter yourself. Προσωπικά δεν ξεσκονίζω καμία σου σουσπασιόν, πάνω σου τυχαία πέφτω επειδή τείνεις να κάνεις μία "κατάληψη" σε κάθε τέτοιο άρθρο, δόξα τους Θεούς υπάρχει και η Π.Ε.ΦΙ.Π..Εξηγούσα, σε σχέση με αυτό:"Αν το λες έτσι, χωρίς να δηλώνεις φεμινιστής, είσαι ένα φαλλοκρατικό γουρούνι. Sorry, πατριαρχιστής το λένε τώρα, ή κάπως έτσι"....γιατί γίνεσαι αντιληπτός ως τέτοιος (απαντώ: ναι, γίνεσαι).Bon nuit!
Γράφων
@ βλαχάκι (το)Το να ψάχνεις τι έχω γράψει για να απαντήσεις does classify as ξεσκόνισμα. Ή "λύνω το ζωνάρι μου για καυγά" ή "σε παρακολουθώ" ή "Ι am stalking you". Κυρίως από έναν άνθρωπο που μέχρι πρότινος δεν ήθελε να του απευθύνω τον λόγο. Δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα (και ούτε κολακεύομαι). Απλά να είμαστε ειλικρινείς. Επί του θέματος τώρα. Το πώς γίνεται αντιληπτή η πραγματικότης υπό τινός υποκειμένου έχει δύο σκέλη. Το μεν πρώτον τι λέγει ή πως ενεργεί ο πομπός. Εσύ μένεις σε αυτό. Το δε δεύτερον τι αντιληπτικότητα έχει ο ίδιος ο δέκτης. Πχ ένας δέκτης συντονισμένος στα βραχαία δεν πιάνει τα μακρά και τούμπαλιν. Δεν ξέρω αν γίνομαι αντιληπτός. Έτσι, πάλι πχ, αν έχεις υποστεί πλύση εγκεφάλου (αυτόβουλη ή όχι δεν παίζει ρόλο) από διάφορους επαγγελματίες ινστρούχτορες η δυνατότητα αντίληψης συγκεκριμένων πραγμάτων μειώνεται. Εγώ λέω ότι εδώ είσαι. Μυαλό έχεις. Μόνο που είναι μονωμένο. Κλειστό. Πιο κλειστό από τους θεωρητικά "συντηρητικούς". Αυτά τα "εμμέσως πλην σαφώς λες..." πες τα εκεί που περνάνε, ω Cathy Newman. Ευθέως λέω ότι το να γεννάει η γυναίκα είναι κάτι τόσο φυσικό όσο και το να κάνει τσίσα της. Γιαυτό έχει μήτρα, ωοθήκες, σάλπιγγες. Προφανώς δεν είναι το ίδιο υποχρεωτικό. Αν δεν κάνεις τσίσα σου θα σκάσεις. Αλλά είναι εξίσου φυ-σι-κό. Μάλλον η κοινωνία φταίει αν η ίδια ΔΕΝ θέλει να γεννάει και όχι αν θέλει. Μάλλον η κοινωνία βάζει το δαχτυλάκι της στην άρνηση και όχι στην κατάφαση. Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσικό (και πιο όμορφο θα πω εγώ) από την αγάπη δύο ανθρώπων να γεννηθεί μία νέα ζωή. Σάρκα από την σάρκα. Είναι τόσο όμορφο που είναι σαν ιερό (αν σημαίνει κάτι αυτή η λέξη). Κατά τα λοιπά έχουμε 2019 και υπάρχει αντισύλληψη, η μεγαλύτερη φεμινιστική επανάσταση ever (σ.σ. όχι ότι αυτό μετράει σε κάτι αλλά το χάπι φτιάχτηκε από δύο άντρες Pincus & Rock). Και κάθε γυναίκα είναι αυτεξούσια. Δεν χρειάζεται ινστρούχτορες να της λένε τι πρέπει να θέλει. Και κυρίως όταν οι ινστρούχτορες τόχουν επάγγελμα να λένε στους άλλους πως να λειτουργούν και πως όχι. Έχεις αντιστρέψει το βάρος απόδειξης μεγάλε. Ας κάνει κάθε γυναίκα -και κάθε άνθρωπος δηλαδή- ό,τι θέλει. Ειλικρινά. Αν είναι να επηρεαστεί "από την κοινωνία" όμως σε κάτι προτιμώ να μην είναι ταπεινά τα ελατήρια. Να μπορεί να δει τη μεγαλύτερη εικόνα και όχι μόνο την ατομική ευζωία. Σε κάθε θέμα ισχύει το ίδιο. Όχι μόνο στην τεκνοποιία. Προτιμώ αυτόν που προτιμάει να κουραστεί για να ανακαλύψει φάρμακο για τον καρκίνο παρά εκείνον που τον παθαίνει καπνίζοντας πέντε πακέτα τη μέρα. Ελευθερία επιλογής έχουν και οι δύο. Δεν θα κάνουμε κακό σε κανέναν. Από τους δύο όμως προτιμώ τον πρώτο. Τον επαινώ. Μην πάμε τώρα στον Χριστιανόπουλο και στο μίσος για τον έπαινο.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
"Το να ψάχνεις τι έχω γράψει για να απαντήσεις does classify as ξεσκόνισμα. Ή "λύνω το ζωνάρι μου για καυγά" ή "σε παρακολουθώ" ή "Ι am stalking you"".Δεν ψάχνω τι έχεις γράψει, καλέ μου σχολιαστή, διότι ξέρω τι έχεις γράψει και ξέρω τι γράφεις, διότι μοιραζόμαστε τον ίδιο χώρο και κάθε φορά που ανοίγω lgbtqi+, φεμινιστικά κ.λπ. θέματα, εσύ έχεις πιάσει στασίδι πρώτος, πρώτος και κράζεις. Τι δεν καταλαβαίνεις ακριβώς; Όπως, επίσης, ξέρω ότι κάποια πράγματα τα παίζεις στην κασέτα και τα λες σε διάφορους: ότι π.χ. έχουν "υποστεί πλύση εγκεφάλου" από "ινστρούκτορες" ή κάτι για μια Κάθυ Νιούμαν, που δεν θυμάμαι/ξέρω, καν, ποια είναι αυτή κ.ά..----"Ταπεινό ελατήριο" είναι να κάνεις παιδιά μόνο και μόνο για να τα κάνεις ή επειδή δεν έχεις τι άλλο να κάνεις ή επειδή έκανε και η Μαρίτσα του γείτονα ή για να γεμίσεις το κενό της ύπαρξής σου ή για να δείξεις ότι είσαι καρπερός και το πουλί σου δουλεύει ή για να ευχαριστήσεις τους άλλους ή για να συνεχίσουν το όνομά σου ή για να συνεχίσουν την δουλειά σου ή γιατί βαρέθηκες τ@ν σύντροφό σου ή γιατί θα θέλεις να σου φέρουν "ένα ποτήρι νερό" όταν γεράσεις ή για να τα θεωρήσεις προέκταση του εαυτού σου ή για να έχεις κάποιον να ορίζεις και να καταδυναστεύεις και να του ρουφάς τη ζωή μια ζωή. Κι εγώ, λοιπόν, προτιμώ τους ανθρώπους που δεν έχουν "ταπεινά ελατήρια", αλλά -αφενός μεν- όλοι φαίνεται πως έχουμε κάποια τέτοια, αφετέρου -και όπως στο θέμα των δυστοπιών- το τι συνιστά "ταπεινό ελατήριο" στο μυαλό μου και στο μυαλό σου διαφέρει.Ποτέ δεν μας απάντησες, επίσης, αν θεωρείς ισάξια με των γυναικών "κοινωνική υποχρέωση" των ανδρών στην τεκνοποιία και την πλήρη ανάληψη των σχετικών ευθυνών, και αν ναι, γιατί δεν δείχνεις το ίδιο ζήλο να το επισημάνεις στους άνδρες και γιατί οι κεραίες μου δεν πιάνουν το σήμα πως, κατ' εσέ, οι childfree ή άτεκνοι ανδρες είναι lesser, ενώ οι γυναίκες είναι;Πάντως, μην ανησυχείς δεν είναι η, δήθεν τάχα μου, "παραπλάνηση" ή τα φεμινιστικά που κάνουν κάποιες γυναίκες να μην θέλουν παιδιά. Όταν κάποια δεν το αισθάνεται αυτό το πράγμα εγγενώς, δεν το αισθάνεται ρε παιδί μου. Κάτι δεν συνηγορεί προς το πάει εκεί το όλον στόρυ, δεν πα να 'χει λειτουργικές σάλπιγγες, τούμπες και κόρνα γαλλικά; Και ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις;Υγ. "το να γεννάει η γυναίκα είναι κάτι τόσο φυσικό όσο και το να κάνει τσίσα της. Γιαυτό έχει μήτρα, ωοθήκες, σάλπιγγες."Τσισάκια, ε; Αχ, αχ...Οι ερευνητές τα κεφαλάκια τους σπάνε βρε, γιατί -γενικώς- ο τοκετός του ανθρώπινου είδους είναι τόσο δύσκολος και χρειάζεται σχεδόν πάντοτε assistance (ή κάποιο medical intervention από ελαφρύ έως και πολύ σοβαρό medical intervention)."We're really bad at making babies"https://www.popsci.com/why-birth-is-so-hard-for-humans+"The obstetrical dilemma is a hypothesis to explain why humans often require assistance from other humans during childbirth to avoid complications, whereas most non-human primates give birth alone with relatively little difficulty."https://en.m.wikipedia.org/wiki/Obstetrical_dilemma+Αλλά έχουμε και πιθανά revision:"Of Evolution, Culture, and the Obstetrical DilemmaAnthropologists are revisiting long-held beliefs about human evolution and the difficulty of human childbirth"https://undark.org/article/obstetrical-dilemma-hips-risk-childbirth/+"Shouldn’t evolution keep humans from having dangerous childbirths?"https://www.google.com/amp/s/arstechnica.com/science/2016/12/why-have-humans-not-evolved-away-from-dangerous-childbirth/%3famp=1+"Obstructed labour, also known as labour dystocia, is when, even though the uterus is contracting normally, the baby does not exit the pelvis during childbirth due to being physically blocked"Treatment: Cesarean section, vacuum extraction with possible surgical opening of the symphysis pubis. Frequency:6.5 million (2015)https://en.m.wikipedia.org/wiki/Obstructed_labour+"Maternal death"(...) By 2017, the world maternal mortality rate had declined 44% since 1990, but still every day 830 women die from pregnancy or childbirth related causes. According to the United Nations Population Fund (UNFPA) 2017 report, this is equivalent to "about one woman every two minutes and for every woman who dies, 20 or 30 encounter complications with serious or long-lasting consequences (...)UNFPA estimated that 303,000 women died of pregnancy or childbirth related causes in 2015(...)https://en.m.wikipedia.org/wiki/Maternal_deathΆντε καλό μας ξημέρωμα.
Γράφων
Πλινθοι και κεραμοι ατάκτως ερριμμενοι...Αδερφέ από πού να το πιάσεις και που να τελειώσεις...Δεν απάντησα ποτέ για τους άνδρες και την τεκνοποιία διότι δεν κάνουν καριέρα κάποιοι "δημοσιογραφοι" χυνοντας λιτρα μελανιού προσπαθώντας να τους πείσουν ότι μάλλον δεν θέλουν να κάνουν παιδιά.Δεν φτάνουν οι άντρες 45 ετών και να γράφουν άρθρα "δεν ξέρω αν εγώ θέλω να κάνω παιδί ή με έχει πείσει η κοινωνια".Ναι, οι άντρες έχουν εξίσου μερίδιο ευθυνης στην τεκνοποιία. Αλλά δεν είναι αυτό το θεμα.Και οχι μονο εχουν ευθυνη για την τεκνοποιία αλλά έχουν ευθύνη και για την κυοφορουσα και μετά λεχώνα γυναίκα τους. Πρέπει να την κοιτάνε στα μάτια. Να την αγαπάνε και να την νοιαζονται. Αλλά ξέχασα, το νοιάξιμο δεν υπάρχει στο δικαιωματικό λεξιλόγιο. Άρα πως να το καταλάβει ένας φεμινιστης που καταλαβαίνει μόνο με όρους "δικαιωματων";Και ναι. Όσο το χάπι ήταν επανάσταση άλλο τόσο είναι και όλη η ιατρική. Και πλέον στον δυτικό κόσμο, που τρέχει την ιατρική τα τελευταία 500 χρόνια, τα ποσοστά θνησιμότητας στη γέννα είναι ασύγκριτα μικρά.Είναι υψηλά εκεί που ακόμα κοβουν κλειτοριδες και είναι ανέγγιχτοι από το ιμπεριαλιστικό άγγιγμα της Δύσης.Πραγματικά το να κάνεις copy paste κουμούτσες ολόκληρες δεν προάγει την κουβέντα. Και ούτε κρυβει το αυτονόητο.Και ό,τι λέω δεν είναι ούτε πρωτοπόρο ούτε καμία σοφία. Είναι αυτονόητα πράγματα χαμένα μες στον πολτό του new age post modernism.Είναι φυσικό ο άντρας και η γυναίκα να κάνουν παιδιά. Όσα θέλουν και όσα μπορούν να αναθρέψουν. Κι αν το σώμα της γυναίκας αλλάξει, διότι ναι αλλάζει μετά τη γέννα και τον θηλασμό, και δεν είναι τόσο σέξυ όσο ήταν πριν, ο άντρας της οφείλει να την αγαπά ακόμα περισσότερο.Διότι έκανε μια συνειδητή επιλογή για κάτι καλό (παιδι) θυσιάζοντας κομμάτι ή ένα είδος ομορφιάς από την ίδια (κερδίζοντας ένα άλλο είδος ομορφιάς, διότι δεν υπάρχει ωραιότερη εικόνα στον κόσμο όλον από μια μάνα που βυζαινει το παιδί της). Αλλά ούτε η ενσυνείδητη θυσία αποτιμάται δικαιωματικά...Άσε λοιπόν εμας που δεν είμαστε δικαιωματιστες να νοιαζόμαστε. Εσύ μέτρα στατιστικές και δικαιώματα. Αλλά λίγο πιο ήσυχα.
Γράφων
Ταπεινό ελατήριο είναι στα 40 σου να προτιμάς να πίνεις ποταρες στο booze παρά να ξυπνάς αξημέρωτα να μαγειρέψεις ή να ετοιμάσεις για τον παιδικό κάνα-δυο κουτσουβελα. Να προτιμάς τα 1000 σου ευρώ να τα φας όλα για εσένα παρά για πάνες και γάλατα.Οι σημερινοί γονείς δεν είναι, κατά πλειοψηφια, αυτοί που ήταν τη δεκαετία του 50 στη δώθε τραχανοπλαγιά.Δεν γυρνάει ο αλκοολικός άντρας σπίτι να κουτουπώσει με το ζόρι τη γυναίκα του για του κάνει γιο για να πάρει το βιος της φαμίλιας.Μιλάμε για δύο μ@λακες που στα 30+ τους μένουν σε 70-90 μ2 και λένε ΜΑΖΙ "δεν κάνουμε κι ένα παιδακι"; Και ΜΑΖΙ το μεγαλώνουν.Το χω πει και το ξαναλέω. Αν υπάρχει κάποιος που νοιάζεται για τη γυναίκα, μετά την ίδια, αυτός είναι ο σύντροφός της. Ούτε οι δικαιωματιστες ούτε οι ινστρούχτορές τους.
Ramon Ramone
@ βλαχάκι"Ταπεινό ελατήριο" είναι να κάνεις παιδιά μόνο και μόνο για να τα κάνεις ή επειδή δεν έχεις τι άλλο να κάνεις ή επειδή έκανε και η Μαρίτσα του γείτονα ή για να γεμίσεις το κενό της ύπαρξής σου ή για να δείξεις ότι είσαι καρπερός και το πουλί σου δουλεύει ή για να ευχαριστήσεις τους άλλους ή για να συνεχίσουν το όνομά σου ή για να συνεχίσουν την δουλειά σου ή γιατί βαρέθηκες τ@ν σύντροφό σου ή γιατί θα θέλεις να σου φέρουν "ένα ποτήρι νερό" όταν γεράσεις ή για να τα θεωρήσεις προέκταση του εαυτού σου ή για να έχεις κάποιον να ορίζεις και να καταδυναστεύεις και να του ρουφάς τη ζωή μια ζωή. Πηγή: www.lifo.grΑπαντώ: και το Έθνος; Η πατρίδα; Ε;Όταν κάποια δεν το αισθάνεται αυτό το πράγμα εγγενώς, δεν το αισθάνεται ρε παιδί μου. Κάτι δεν συνηγορεί προς το πάει εκεί το όλον στόρυ, δεν πα να 'χει λειτουργικές σάλπιγγες, τούμπες και κόρνα γαλλικά; Και ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις; Πηγή: www.lifo.grΑπαντώ: "Κι εσένα τι σε νοιάζει τι με νοιάζει; Ε;"Στον φίλο σχολιαστή που αυτοβαυκαλίζεται ειρωνευόμενοςΚαι κάθε γυναίκα είναι αυτεξούσια. Δεν χρειάζεται ινστρούχτορες να της λένε τι πρέπει να θέλει. Και κυρίως όταν οι ινστρούχτορες τόχουν επάγγελμα να λένε στους άλλους πως να λειτουργούν και πως όχι. Πηγή: www.lifo.grΗ αυτογνωσία είναι μεγάλο προτέρημα...ΥΓ: Verba volant, scripta manent
Γράφων
Αδερφέ έχεις καταλάβει ότι επιχειρηματολογεις υπέρ του να κάνουν παιδιά οι άντρες και όχι οι γυναίκες;Ο βαθμός παραλογισμού έχει χτυπήσει κόκκινο και λες εσύ σε εμένα για μπάτσους και μπουζουκια; Ξέρεις, δεν είναι όλα εργαλεία για το social engineering πούχουν στο μυαλό τους 5 νοματοι.Η ζωή είναι δύσκολη. Για άντρες και γυναίκες. Απόδειξη το. Δεν θα αυτοκτονήσουμε για να αποφύγουμε τις δυσκολίες. Ούτε θα τις φορτώσουμε σε φαντασιακά τέρατα. Εδώ είμαστε, άντρες και γυναίκες, για να τις παλέψουμε ΜΑΖΙ.
Ramon Ramone
Ταπεινό ελατήριο είναι στα 40 σου να προτιμάς να πίνεις ποταρες στο booze παρά να ξυπνάς αξημέρωτα να μαγειρέψεις ή να ετοιμάσεις για τον παιδικό κάνα-δυο κουτσουβελα. Να προτιμάς τα 1000 σου ευρώ να τα φας όλα για εσένα παρά για πάνες και γάλατα. Πηγή: www.lifo.grΦύγαμε απ' το Bios και το Guru (και την Βόρειο Ήπειρο) και πάμε Booze. Η δυστοπία δεν έρχεται απλά, είναι ήδη εδώ και μας ακολουθεί παρά πόδα για να δει τι πίνουμε. Μια σκιά με καπαρντίνα και πλατύγυρο καπέλο κρύφτηκε σε μια είσοδο πολυκατοικίας καθώς στρίβαμε στην Πραξιτέλους. Ανατριχίλα. Επιταχύνουμε. Ακούμε βήματα πίσω μας. Τα ίδια βήματα με πριν. Η Έλλη φοβάται. Την πιάνω απ' το χέρι κι αρχίζουμε να τρέχουμε προς Κάνιγγος. Το Key έχει κλείσει, δεν είναι τα κορίτσια εκεί να μας κρύψουν στην υπόγα. Χωνόμαστε σε μια εσοχή, σε μια γαλαρία. Η σκιά περνάει, κοιτάζει δεξιά - αριστερά, και σταματάει μπροστά στην στοά. Ρίχνει φακό. Κολλάμε στο τζάμι της πόρτας για να μη μας δει. Σβήνει το φακό, τον χώνει στην τσέπη της καπαρντίνας και φεύγει. Παρατηρώ ότι φοράει μαύρα δερμάτινα γάντια. Βαθιές αναπνοές. Αποφασίζουμε καλού κακού να επιστρέψουμε στο σπίτι. Η Έλλη κλείνει τα παράθυρα και βάζει φωνή. "Τί έγινε;" της λέω τρομαγμένος. Μου κάνει νόημα να σωπάσω και μου δείχνει στον δρόμο, τραβώντας ελαφρά την κουρτίνα. Η σκιά είναι από κάτω. Ακουμπάει στον στύλο φωτισμού κι ανάβει τσιγάρο. Πρόσωπο δεν φαίνεται. Όλα μοιάζουν ασπρόμαυρα...