Γεννημένος την 3η Ιουλίου και αναγεννημένος μετά την εκκωφαντική επιτυχία του Maverick, ο Τομ Κρουζ δεν έχει διανύσει τις τέσσερις δεκαετίες της θρυλικής του καριέρας πάντα ανέφελα. Αυτές είναι οι δέκα πιο αξιομνημόνευτες στιγμές, προσωπικές και κινηματογραφικές, που τον εκτόξευσαν, τον καταβαράθρωσαν και τον έφεραν σε ένα στρατοσφαιρικό επίπεδο φήμης, αποδοχής και ελέγχου, που σπανίζει για ηθοποιό τόσο, κυριολεκτικά, μάχιμο.
10.
ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΕΣΩΡΟΥΧΟ
Το φιλόδοξο αγόρι με το προβληματικό χαμόγελο που είχαμε δει σε ελάχιστες σκηνές στο Taps, τους Outsiders του Κόπολα και την Ατελείωτη Αγάπη του Τζεφιρέλι, χρειάστηκε μόνο μια σκηνή, μόνος στο σπίτι, βράδυ, με τη συνοδεία του Μπομπ Σίγκερ και μοναδικά αξεσουάρ ένα κηροπήγιο αντί μικροφώνου, τις κάλτσες και το '80s εσώρουχό του, για να τα δώσει όλα στο γλιστερό πάτωμα του σαλονιού και στη συνέχεια να χτυπηθεί στον καναπέ. Έκτοτε έχει καταφέρει να διατηρήσει έστω ένα μικρό κομμάτι εκείνης της αυθάδικης εφηβικότητας.
9.
ΔΕΡΜΑΤΙΝΟ ΚΑΙ RAYBAN
Εντάξει, δεν ήταν μόνο η αεροναυτική περιβολή και η στολή «εξόδου», με το μπουφάν και τα γυαλιά ηλίου, που έκαναν το Top Gun ακαταμάχητο στα κρυφομιλιτέρ ένστικτα των θεατών. Το στόρι του ανένταχτου άσου που ράγιζε καρδιές και μάτωσε για τον κολλητό του, πηγαίνοντας κόντρα στους ανωτέρους του, με φόντο τα έντονα χρώματα του Τόνι Σκοτ και τους ήχους του Φαλτεμάγιερ, των Berlin και των κυλίνδρων, ταίριαξαν γάντι στο χαρακτηριστικά αταλάντευτο βλέμμα του και τις διακοπτόμενες φράσεις, τουλάχιστον στην πρώτη φάση της μεγάλης του φήμης.
8.
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Από τη στιγμή που, μετά τον πρώτο ατυχή γάμο του με την συνάδελφο και σαϊντεολόγο Μίμι Ρότζερς, η άγουρη ακόμη Νικόλ Κίντμαν μπήκε στη ζωή του, ο Τομ Κρουζ δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να δοκιμάσει τη φαντασία του κοινού του σε ένα crash test παράλληλων βίων. Το εγχείρημα δεν πήγε κατ’ ευχήν: οι δυο πρώτες τους ταινίες, οι πανάκριβες Μέρες Κεραυνού και ο πολύ φιλόδοξος, περίεργα ιρλανδικής προφοράς, Μακρινός Ορίζοντας απέτυχαν, παρά το υψηλό κόστος και την εκτεταμένη προώθηση, και το Μάτια Ερμητικά Κλειστά μοιάζει να τους αποτελείωσε.
Με την Πενέλοπε Κρουζ τα πράγματα κράτησαν όσο και το Vanilla Sky στη μνήμη μας, ενώ με την Κέιτι Χολμς δεν πρόλαβαν, ή δεν θέλησαν να παίξουν μαζί, παρά μόνο να ιππεύσουν την ψηλοκάβαλη μηχανή του για τις πρεμιέρες του Πολέμου των Κόσμων και τα αναμνηστικά ενσταντανέ. Έκτοτε, η όποια ερωτική του ζωή του ανήκει ολοκληρωτικά.
7.
Ο ΚΑΝΑΠΕΣ
Καλεσμένος της Όπρα Γουίνφρι, ο Κρουζ αναπήδησε εκτός προγράμματος, όπως σχολίασε ερωτηθείσα σχετικά η παρουσιάστρια, για να δείξει τη χαρά του όταν έκανε πρόταση γάμου στην Κέιτι Χολμς. Συνέχισε, κακαρίζοντας νευρικά και σφίγγοντας τις γροθιές από πλεονάζουσα αγαλλίαση, θέλοντας να δείξει όσο πιο εμφατικά γίνεται πως είναι τρελά ερωτευμένος – το τρελά εντυπώθηκε, ωστόσο.
Το κοινό δεν το είδε ακριβώς έτσι. Από εκεί κι έπειτα, η δημόσια εικόνα του επηρέασε τις επιδόσεις ρεκόρ που μέχρι τότε είχε στο διεθνές και ειδικά στο αμερικανικό box office. Έδωσε την εντύπωση του ανισόρροπου, και έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να κοπάσει η παράδοξη εντύπωση ενός ανθρώπου που επικοινώνησε ψεύτικα τα συναισθήματά του.
6.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Μιλώντας στον μεγαλοδημοσιογράφο Ματ Λάουερ και την εκπομπή Today του NBC, και πάλι κατά τη διάρκεια της χαοτικά εξωστρεφούς φάσης του γύρω στα μέσα των ‘00s, η κουβέντα ήρθε στη σαϊεντολογία, και ο Τομ Κρουζ τα έβαλε με την Μπρουκ Σιλντς, που μόλις είχε δηλώσει πως είχε λάβει αγωγή για να ξεπεράσει την επιλόχια κατάθλιψη, τα φάρμακα, την ψυχιατρική, που χαρακτήρισε ψευδοεπιστήμη, και τον ίδιο τον παρουσιαστή, που αποκάλεσε άσχετο στα μούτρα του, του κουνούσε το δάχτυλο, και η γλώσσα του σώματος έδειχνε έλλειψη ψυχραιμίας, επιθετικότητα και ξερολίστικο σνομπισμό – από τον συνήθως ταπεινό Κρουζ αυτό συνιστούσε καταστροφικές δημόσιες σχέσεις.
Η εκκλησία στην οποία έχει αφιερωθεί από τη δεκαετία του '90 πάσχισε αλλά δεν κατάφερε να μαζέψει από το διαδίκτυο άλλη μια συνέντευξη στην οποία ο Κρουζ εξηγούσε την ιδιαιτερότητα του καλού σαϊεντολόγου, έναντι των κοινών ανθρώπων, χρησιμοποιώντας ακαταλαβίστικη ορολογία και μπερδεμένα, αποτρεπτικά νοήματα.
Η εμπλοκή του με τη θρησκεία αυτή και η κρυφή χειροτόνησή του στις ανώτερες σφαίρες της μυστικοπαθούς οργάνωσης έπληξε το status του και σε άλλες χώρες, όπως η Γερμανία, που σχεδόν του απαγόρευσε τα γυρίσματα, άτυπα θεωρώντας τον επικίνδυνο για τις απόψεις του – οι σχέσεις έχουν πλέον πλήρως εξομαλυνθεί.
Γενικά μιλώντας, οι δημοσιογραφικές συνεντεύξεις ποτέ δεν ήταν το φόρτε του. Ή χαχάνιζε μανιακά με ιστορίες που δεν είχαν πάντα punchline ή στόχο (βλέπε Λέτερμαν) ή ένιωθε αμηχανία, λες και περίμενε κάτι κακό να συμβεί και να μην ξέρει πώς να ξεφύγει. Ίσως γι’ αυτό να τελειοποίησε τις διηπειρωτικές εμφανίσεις του στο κόκκινο χαλί, όπου επιδιδόταν σε πολύωρο interaction με τους θαυμαστές, αφιερώνοντας το πλατύ χαμόγελο και τον χρόνο του για άπειρες φωτoγραφίες και ζεστές κουβεντούλες, αντί να ιδρώνει στις καρέκλες των ξενοδοχείων για εν δυνάμει απειλητικά πεντάλεπτα με περίεργους ρεπόρτερ.
H συνέντευξη του Τομ Κρουζ στον Ματ Λάουερ (η κατάσταση ξεφεύγει μετά το 8ο λεπτό)
5.
Η «ΜΑΝΟΛΙΑ»
Η χιονοστιβάδα κακής δημοσιότητας έθεσε σε έκλειψη την πρόοδο ενός ηθοποιού που σταθερά είχε αποδείξει πως δεν ήταν απλά ένα σετ λαμπερών δοντιών και μια ατίθαση καστανόμαυρη τούφα στις διαταγές του Χόλιγουντ.
Το Γεννημένος την 4η Ιουλίου ήταν ένα ευχάριστο σοκ για όσους δεν πόνταραν παρά σε ένα Kοκτέιλ ή άλλο ένα Top Gun κάποια στιγμή στο μέλλον. Το Όσκαρ παραλίγο να καταλήξει σε εκείνον, αλλά η Ακαδημία προτίμησε τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις.
Στο Τζέρι Μαγκουάιαρ παρουσίασε το προφίλ ενός ρομαντικού παρτενέρ με ελαττώματα και χρυσή καρδιά, και άρπαξε το κοινό από το hello.
Στη Συνέντευξη με έναν Βρυκόλακα δεν είπε όχι σε ένα ρίσκο, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις της συγγραφέως Αν Ράις, μοιράζοντας το προσκήνιο με τον έτερο heartthrob σε πρώιμη υπέρβαση, Μπραντ Πιτ.
Η Μανόλια του Πολ Τόμας Άντερσον φώτισε τη σκοτεινή πλευρά του ηλιόλουστου Κρουζ, ο οποίος εκστόμιζε τις υπερ-μάτσο συμβουλές του Φρανκ Μακί, με το «cunt» σε περίοπτη θέση, σκανάροντας την αρσενική περσόνα που γυρόφερνε τόσα χρόνια, ώσπου η δημοσιογράφος, και πάλι, ξεσκέπασε τον χειρότερό του εφιάλτη, αυτή τη φορά για δραματικούς σκοπούς. Με μακριά μαλλιά, πέτσινο γιλέκο, αφύσικο κόρδωμα και περίσσευμα αυτοπεποίθησης, ο Κρουζ ήταν καταπληκτικός σε δεύτερο ρόλο, ένα σέξι αγρίμι με ορθάνοιχτες πληγές, πιστοποιώντας το ταλέντο που στα χέρια του κατάλληλου σκηνοθέτη απογειώνεται, αφοσιωμένο και απερίσπαστο, όπως και στον επόμενο ρόλο του ως, μίνιμαλ αυτή τη φορά, κακού, στο Collateral, υπό τον Μάικλ Μαν. Έχασε το Όσκαρ από τον Μάικλ Κέιν για το Cider House Rules (πφφ).
Κλείνοντας τον 20ό αιώνα, αδικήθηκε για το αριστοτεχνικό του reacting σε ό,τι τραβούσε η όρεξη του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, σε μια ειρωνική ματιά στον φροϊδισμό και τα ερωτικοθανατικά σενάρια που πραγματευόταν. Το Μάτια Ερμητικά Κλειστά σηματοδοτεί τη συμβολική άνω, ελπίζουμε, τελεία του Κρουζ στο φλερτ με το πραγματικό ρίσκο που εξαπέλυσε στο κρίσιμο βιράζ της πρώτης 20ετίας.
Τα εξωκαλλιτεχνικά ολισθήματά του επισκίασαν το γεγονός πως πολλές του ταινίες, όπως για παράδειγμα το Valkyrie, έκαναν εισιτήρια και δεν ήταν καθόλου κακές, κάτι που θεωρήθηκε δεδομένο για έναν σταρ συνηθισμένο σε εισπράξεις άνω του μέσου όρου.
4.
ΛΕΣ ΓΚΡΟΣΜΑΝ
Αγνώριστος στο κοστούμι πάχους και τη φαλάκρα του, ο Τομ Κρουζ ήταν εξαιρετικά διασκεδαστικός ως χολιγουντιανός μεγαλοπαραγωγός στην Τροπική Καταιγίδα του Μπεν Στίλερ. Μπορεί υποκριτικά την παράσταση να έκλεψε ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, αλλά ο Λες Γκρόσμαν, ένα συμπίλημα από πολλά καθάρματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας, έδωσε την ευκαιρία στον συνήθως σφιχτό και προσηλωμένο ηθοποιό να χαλαρώσει, πάντα στο πλαίσιο του χαρακτήρα.
Είναι ένας από τους fun μικρότερους ή ακόμη πιο cameo ρόλους του, όπως το πέρασμα του στην ταινία μέσα στον Austin Powers ή το Lions for Lambs του Ρόμπερτ Ρέντφορντ, που είδαν ελάχιστοι.
Ακόμη και ο σταρ Στέισι Τζαξ του Rock of Ages, ένα παρακμιακό κράμα από πολλούς καμένους ρόκερς, ένας Άξελ Ρόουζ που τραγουδάει σαν τον Τζον Μπον Τζόβι, είναι μέρος μιας στρατηγικής αποτοξίνωσης από την αδρεναλίνη της τεντωμένης δράσης, και καλά θα έκανε να έβρισκε χρόνο για να δει το θέμα ακόμη πιο ζεστά.
3.
Ο ΚΑΣΚΑΝΤΕΡ
Η αξέχαστη πτώση με σύρμα στο hi-tech εργαστήριο των πρώτων Επικίνδυνων Αποστολών ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για τον ατελείωτο έρωτα του Αμερικανού ηθοποιού με τις κασκάντες. «Είναι σα να ρωτάς τον Τζιν Κέλι αν θα χορέψει στις δικές του χορογραφίες», συνηθίζει να απαντά όταν τον ρωτούν γιατί επιμένει να ανάγει σε προσωπική υπόθεση τα πολυάριθμα, περίπλοκα stunts στις περιπέτειες που γυρίζει κατά κόρον την τελευταία 20ετία.
Στο Jack Reacher είναι παρών σε όλο το ξύλο, στον Τελευταίο Σαμουράι σούβλισε όποιον βρήκε μπροστά του και αψήφησε, λίγο τραγελαφικά είναι η αλήθεια, όλες τις σφαίρες που κατευθύνθηκαν προς το μέρος του, εξακολουθεί να τρέχει σαν τον Μπολτ και να απομακρύνεται μοναδικά από κάθε έκρηξη που αντιλαμβάνεται πως κοντοζυγώνει, αλλά τα Mission Impossible είναι αυτά που έχουν χαλυβδώσει τη θρυλική πίστη του στην άμεση, όσο το δυνατόν λιγότερο ψηφιακή, εμπλοκή του με τον κίνδυνο.
Από την αναρρίχηση σε βράχους και ουρανοξύστες, ως τον σπασμένο αστράγαλό του στη συνέχεια της σειράς, που ακόμη δεν έχει κυκλοφορήσει, ο Κρουζ είναι μέσα στις φάσεις, στη θέση του οδηγού σε όλα τα πιθανά και απίθανα (Minority Report) οχήματα από γης και αέρος. Στα ακατάβλητα 60 του υπόσχεται ακόμη μεγαλύτερα thrills, ειδικά με μια σκηνή ελικοπτέρων που σχεδίαζε επί δυο χρόνια με τον σταθερό σκηνοθέτη και σεναριογράφο του, Κρίστοφερ Μακοουόρι, τον Μακιού του, όπως τον αποκαλεί.
2.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Για να φτάσει στην απόφαση να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σε πιο απαιτητικές θεματικές, πέρασε από στρατιωτική ενηλικίωση δίπλα σε δάσκαλους της υποκριτικής, πάντα αφήνοντάς τους χώρο για να λάμψουν και, κυρίως, παραχωρώντας το εμπορικό του εκτόπισμα προς όφελος των μεγαλύτερων. Ο Πολ Νιούμαν και ο Ντάστιν Χόφμαν πήραν Όσκαρ στο Χρώμα του Χρήματος και τον Άνθρωπο της Βροχής αντίστοιχα, και πριν ο Τζακ Νίκολσον εκραγεί με το περίφημο «You can’t handle the truth» στο A Few Good Men, είχε προηγηθεί ο μαεστρικός δικηγορίστικος εκβιασμός του Τομ Κρουζ στο εδώλιο. Ο σεβασμός ανταμείβεται.
1.
CRUISE CONTROL
Ο υπερβολικός έλεγχος σε όλους τους τομείς μιας ταινίας, από το επίπεδο της παραγωγής, τη μουσική και το κάστινγκ ως και την παραμικρή τεχνική και κυρίως τεχνολογικο-μηχανική λεπτομέρεια, τελικά δεν κάνει και τόσο κακό όσο ακούγεται. Στον αντίποδα της λαμπρής νέας φάσης στην οποία εισέρχεται ορμητικά ο Κρουζ, με το sequel του Top Gun να προσελκύει τα πλήθη ανεξαρτήτως δημογραφικών και στατιστικών στόχων, και να συζητιέται μήνες μετά την πρεμιέρα του, και τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο για τον σχολαστικό και κολλημένο με τα brand names που έπλασε με μεράκι και ιδρώτα, ιθύνοντα νου αυτής της τεράστιας επιχείρησης να αφεθεί στη βούληση οποιουδήποτε άλλου, να αναμιχθεί με μια μικρή, καλλιτεχνικότερη ταινία και να μπει σε περιπέτειες που να μην έχουν μια τεράστια, αναγνωρίσιμη σημαία να ανεμίζει στη βιτρίνα. (Αυτή τη στιγμή, μόνο τα επόμενα δυο επεισόδια του Mission Impossible: Dead Reckoning έχουν αναγγελθεί στην επίσημη φιλμογραφία του Κρουζ).
Η ηλικία πάντως δεν αποτελεί πρόβλημα…
