Αν το κοινό πιστέψει πως το πορτραίτο που απεικονίζει έναν τριαντάρη του 17ου αιώνα, με μαύρο καπέλο και λευκό κολλάρο, είναι αναμφισβήτητα έργο του Ρέμπραντ, τότε ο Μπας Κόρστεν θα είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Οι πραγματικοί δημιουργοί του πίνακα ωστόσο είναι οι αναλυτές δεδομένων και οι υπολογιστές.
Την Τρίτη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Άμστερνταμ ένα έργο τέχνης που αποκαλείται "Ο Επόμενος Ρέμπραντ".
Πρόκειται για το αποτέλεσμα ενός έργου διάρκειας 18 μηνών, το οποίο πραγματεύεται το κατά πόσον οι νέες τεχνολογίες και τα δεδομένα είναι σε θέση να επαναφέρουν στην ζωή έναν από τους σημαντικότερους και πιο καινοτόμους ζωγράφους όλων των εποχών.
Ο Κόρστεν, του οποίου το συγκεκριμένο έργο είναι το πνευματικό τέκνο, παραδέχεται ότι υπήρξαν πολλοί αμφισβητίες. "Η ιδέα αντιμετωπίσθηκε με δυσπιστία και σκεπτικισμό" είπε. "Επίσης το να συλλάβει κανείς την ιδέα είναι κάτι, αλλά το να την πραγματοποιήσει είναι κάτι άλλο."
Στο έργο συνεργάστηκαν επιστήμονες δεδομένων, προγραμματιστές, μηχανικοί και ιστορικοί της τέχνης που ανήκουν σε οργανισμούς όπως η Microsoft, το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Delft, το Mauritshuis στην Χάγη και το Μουσείο της Οικίας του Ρέμπραντ στο Άμστερνταμ.
Ο τελικός πίνακας ζωγραφικής τρισδιάστατης εκτύπωσης αποτελείται από περισσότερα από 148 εκατομμύρια πίξελ και βασίζεται σε 168,263 τμήματα πινάκων του Ρέμπραντ.
Κάποιες από τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν οι επικεφαλής του έργου είχαν να κάνουν με τον σχεδιασμό ενός λογισμικού το οποίο θα αντιλαμβανόταν τον Ρέμπραντ βάσει της χρήσης του στο πεδίο της γεωμετρίας, της σύνθεσης και τις χρωστικές ουσίες. Ένας αλγόριθμος αναγνώρισης προσώπων χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια για την αναγνώριση και την ταξινόμηση των πιο τυπικών γεωμετρικών σχεδίων πάνω στα οποία βασίζεται η ζωγραφική των ανθρώπινων χαρακτηριστικών.
Ο Κόρστεν τονίζει πως το έργο δεν είχε την πρόθεση να δημιουργήσει έναν νέο Ρέμπραντ. "Δημιουργούμε κάτι νέο δια του έργου του. Μόνο ο Ρέμπραντ θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν Ρέμπραντ."
Υπήρξαν, και θα ακολουθήσουν κι άλλοι, επικριτές του έργου, λέει ο Κόρστεν, άνθρωποι που ενίστανται στο να παίζει κάποιος με το ίνδαλμα τους.
Πολλοί άλλοι όμως "το έχουν υποδεχθεί ως μια μορφή του να γνωρίσουμε καλύτερα τον Ρέμπραντ, και τι έκανε τον Ρέμπραντ, Ρέμπραντ" δηλώνει. "Είναι ένας τρόπος να κρατήσουμε τον μεγάλο δάσκαλο ζωντανό."
Πολλοί ιστορικοί της τέχνης, συμπεριλαμβανομένων των διευθυντών του Mauritshuis και της οικίας του Ρέμπραντ, δήλωσαν συνοδοιπόροι και προσέφεραν σημαντική βοήθεια.
Ο ιστορικός τέχνης Γκάρυ Σβάρτς το αποκάλεσε "μια συναρπαστική άσκηση εμπειρογνωμοσύνης." Προσθέτει πως "Οι προγραμματιστές αξίζουν αναγνώρισης για την επιμονή τους να ταυτοποιήσουν τα χαρακτηριστικά που κάνουν έναν Ρέμπραντ, Ρέμπραντ."
"Παρότι κανείς δεν θα ισχυρισθεί πως ο Ρέμπραντ μπορεί να περιοριστεί σε έναν αλγόριθμο, η τεχνική αυτή αποτελεί μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε τις απόψεις μας σχετικά με τους πίνακες του με απτό, οπτικό τρόπο."
Ο καθηγητής Γιόρις Ντικ, ο οποίος ηγείται της ομάδας του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Delft είπε: "Υπάρχουν πολλά διαθέσιμα στοιχεία για τον Ρέμπραντ, υπάρχει ένας θεόρατος όγκος τεχνικών στοιχείων από όλους τους πίνακες που φιλοξενούνται σε διάφορες συλλογές. Μπορούμε όμως να δημιουργήσουμε κάτι που να μοιάζει με Ρέμπραντ; Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση."
Η ιδέα αναπτύχθηκε από την διαφημιστική J Walter Thompson στο Άμστερνταμ για έναν πελάτη της, την τράπεζα ING. "Ήθελαν να συνδέσουμε την καινοτομία στον τραπεζικό τομέα με την τέχνη και τον πολιτισμό." λέει ο Κόρστεν, ο οποίος είναι και ο επικεφαλής του δημιουργικού της εταιρείας.
Ελπίζει πως το έργο αυτό θα αποτελέσει την αρχή ενός διαλόγου σχετικά με την τέχνη και τους αλγόριθμους. "Αν εξετάσουμε πως η μουσική έχει συνδεθεί με τους υπολογιστές, γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις εικαστικές τέχνες;"
"Απαιτείται επιμονή. Υπήρξαν στιγμές που σκεφθήκαμε πως δεν θα τα καταφέρουμε...είναι υπερβολικά δύσκολο, υπάρουν πολλές πληροφορίες, πολλά δεδομένα. Ωστόσο νομίζω πως το αποτέλεσμα μας είναι κάτι αξιοπρεπές που θα κριθεί από το κοινό."
Στοιχεία από την Guardian
σχόλια