Η επιτυχία είναι υπέροχη. Αδυνατείς, όμως, να την εκτιμήσεις όταν σου λείπει το έτερο σκέλος της εξίσωσης, η αποτυχία.
Μερικές φορές έχω πλήρη επίγνωση του ότι δείχνω γελοίος. Όμως, όσο πιο γελοίος δείχνω, τόσο πιο σίγουρος για τον εαυτό μου νιώθω.
Δεν έχω αυλικούς. Έχω φίλους ανά πάσα στιγμή έτοιμους να μου αποδείξουν πότε γίνομαι κακός, αλαζόνας, ματαιόδοξος, εγωιστής – όλα αυτά στα οποία έχω κάποια έφεση.
Μου φαίνεται απόλυτα φυσικό να κλαις για κάποιον που ποτέ δεν γνώρισες. Κάτι τέτοιο δεν έγινε στη Βρετανία με τον θάνατο της Νταϊάνα; Αυτή η υπερεπάρκεια θλίψης έκανε καλό στη χώρα. Είναι τόσο σπάνιο να βλέπεις Εγγλέζο να κλαίει, και δη δημοσίως.
Ο πιο πολύς κόσμος δεν φοβάται τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Δεν τους τρομάζει η εμφάνιση ή η συμπεριφορά μας αλλά το τι κάνουμε τελικά στο κρεβάτι μας.
Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με το ότι είμαι γκέι. Ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι είναι κάτι επιλήψιμο. Ο τρόπος, όμως, που αντιμετώπιζαν οι άλλοι τη σεξουαλικότητά μου είχε μεγάλο αντίκτυπο στη ζωή μου. Ιδιαίτερα όταν ήμουν πιτσιρίκος. Στο σχολείο με απέκλειαν από τα πάντα.
Όταν κάποιος αποφασίζει να μιλήσει ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά του οφείλει να το κάνει για τον σωστό λόγο. Όχι υπό καθεστώς πίεσης.
Ακόμη και σήμερα οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι είναι γυναίκες. Ίσως αυτό να είναι μία από τις μεγαλύτερες ειρωνείες της γκέι κουλτούρας – όχι, βέβαια, ότι δεν υπάρχουν και μισογύνηδες γκέι. Εδώ και επτά χρόνια η πιο στενή μου φιλία είναι με γυναίκα. Θα μπορούσαμε να παντρευτούμε. Είμαστε σαν ζευγάρι, μόνο που δεν κοιμόμαστε μαζί.
Δεν αναπολώ τα '80s. Δεν με στοιχειώνει η εποχή που όλοι μιλούσαν για τους Culture Club. Είναι θλιβερό να ζεις στο παρελθόν.
Δεν θα υιοθετούσα παιδιά. Θεωρώ ότι δεν είμαι αρκετά υπεύθυνος για ν' αναλάβω τη φροντίδα ενός άλλου πλάσματος. Άλλωστε, έχω πολλά παιδιά στη ζωή μου – τέσσερα βαφτιστήρια, ανιψιές και ανιψιούς.
Υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ανεκτικότητα απέναντι στο γκέι lifestyle απ' ό,τι απέναντι στους ίδιους τους γκέι.
Κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, βλέπεις παντού αναφορές στην αντρική σεξουαλικότητα. Από τους μάτσο τύπους που κυκλοφορούν γύρω σου μέχρι εκείνα τα απίστευτα αγαλματίδια με τα όρθια πέη που συναντάς σε όλα τα μαγαζιά με τα τουριστικά είδη.
Η πιο προχωρημένη ερμηνεία που έχω ακούσει ποτέ για το «Do you really want to hurt me?» είναι ότι πρόκειται για ένα τραγούδι-ύμνο στον σαδομαζοχισμό. Ομολογώ ότι με διασκέδασε πολύ.
Σήμερα οι πάντες σε σέβονται όταν έχεις λεφτά. Ανεξαρτήτως του πώς τα βγάζεις.
Όλοι μας είμαστε επιζήσαντες.
Αυτό που αναμφίβολα έμαθα μεγαλώνοντας είναι ότι το σεξ μπορεί να αποδειχτεί ένας θαυμάσιος τρόπος για να αποφύγεις να έρθεις κοντά με τον άλλον.
Οι γυναίκες, στην πλειονότητά τους, έχουν πολύ μεγαλύτερο συναισθηματικό βάθος από τους άντρες. Ίσως γιατί από πολύ νωρίς η φύση τούς υπενθυμίζει τι και ποιες είναι. Από τη στιγμή που ένα κορίτσι έχει περίοδο γίνεται ενήλικη. Για τα αγόρια δεν υπάρχουν ανάλογα σημεία αναφοράς.
Οι γονείς μας είναι συχνά τα χειρότερα πρότυπα του πώς να κοντρολάρεις τη ζωή σου ή να χειρίζεσαι μια σχέση. Προφανώς επειδή και οι ίδιοι βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της εκμάθησης.
Κάποτε εντυπωσιαζόμουν πολύ εύκολα από οποιονδήποτε έδειχνε διαφορετικός, εξωτικός. Στην πορεία συνειδητοποίησα ότι πρέπει να μπαίνει κανείς στον κόπο να ρίχνει μια καλή ματιά και κάτω από το μέικ-απ.
Η συνέντευξη που δόθηκε στον δημοσιογράφο Γιώργο Ρουγγέρη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Symbol» τον Ιούλιο του 2000.
σχόλια