Η Λήθη, αδερφή του Ύπνου και του Θανάτου για τους αρχαίους, υπήρξε πάντα επίκαιρη στην ποίηση για μουσική μέχρι και τον 18ο αιώνα. Επίσης, σχετιζόταν αδιάκοπα με την ερωτική θεματολογία αλλά και με τον ονειρικό κόσμο.
Με αυτούς τους κεντρικούς θεματικούς άξονες, ξεδιπλώνεται ένα πλούσιο ρεπερτόριο γνωστών αλλά και σπάνιων συνθέσεων από τον όψιμο Μεσαίωνα μέχρι το Μπαρόκ.
H «Λήθη» μάς μεταφέρει στον σκοτεινό κόσμο του Μασώ καθώς και στην ιδιωματική γαλλική παράδοση της αυλικής air de cour με αποκορύφωμα την αγγλική μουσική του 17ου αιώνα. (Έργα Guillaume de Machaut, John Dowland, Christoph Ballard, Henry Purcell).
σχόλια