Η Zola Jesus είναι πολύ ενθουσιασμένη που θα έρθει στην Ελλάδα. «Είμαι πολύ χαρούμενη. Προσπαθώ να έρθω στην Αθήνα και στην Ελλάδα εδώ και πέντε χρόνια. Δεν το πιστεύω ότι τελικά θα συμβεί», λέει.
Είναι ενδιαφέρον να την ακούς να μιλάει. Δεν ακούγεται καθόλου σαν το καμένο τζανκι που οι φήμες ήθελαν να έχει χαθεί από τα ναρκωτικά και να μην ξέρει τι της γίνεται. Όπως δεν ακούγεται καθόλου σαν την γκοθ ντίβα της ανεξάρτητης Αμερικάνικης μουσικής σκηνής. Η φωνή της είναι γλυκιά και απαλή. Δεν κρύβει τίποτα από την επική χροιά που την έχει κάνει να ξεχωρίσει. Γελάει αρκετά συχνά και είναι αρκετά προσγειωμένη. Η συνομιλία μας γίνεται μέσω skype. Βρίσκεται στο Σιάτλ όπου μετακόμισε τα τελευταία χρόνια. Το πραγματικό της όνομα είναι Nika Roza Danilova και κατάγεται από την Ρωσία και την Σλοβενία.
Πάντοτε ονειρευόμουν να γίνω μουσικός. Η μουσική υπάρχει από πάντα στην ζωή μου. Δεν περίμενα όμως ότι θα πετύχω.
«Μεγάλωσα στο βόρειο Wisconsin. Δεν ξέρω αν το ξέρεις αλλά είναι από αυτές τις πολιτείες που είναι ακριβώς στην μέση των ΗΠΑ. Είναι πιο κοντά στον Καναδά. Έτσι μεγάλωσα στην εξοχή με τις απέραντες εκτάσεις. Εκεί πέρασα τα παιδικά μου χρόνια», λέει.
Η Zola συχνά μιλάει για την παιδική της ηλικία και για το πώς τα χρόνια που πέρασε εκεί επηρέασαν τον τρόπο που γράφει μουσική. «Ο πατέρας μου δουλεύει με αμάξια και είναι και ξυλουργός. Χτίζει πράγματα με ξύλο και έχει αυτό το τεράστιο μαγαζί που όταν ήμουν μικρή πήγαινα και άκουγα τα ηλεκτρικά εργαλεία και πράγματα σαν και αυτά και ενθουσιαζόμουν. Γι’ αυτό μου αρέσει η industrial μουσική επειδή μου αρέσει ο ήχος των εργαλείων. Υπάρχουν πάντοτε τέτοια πράγματα που δεν καταλαβαίνεις παρά μόνο πολύ αργότερα ότι σε έχουν επηρεάσει. Η αρχιτεκτονική π.χ. Όταν βλέπω ένα κτίριο. Μου αρέσουν τα κτίρια και το γεγονός ότι αντιπροσωπεύουν ένα σεμνό ιδεώδες των αρχιτεκτόνων που προσπαθούν να χτίσουν το τέλειο λειτουργικό κτίριο. Είναι σπουδαία δουλειά η στέγαση της ανθρώπινης φυλής. Όποτε βλέπω ένα κτίριο, φαντάζομαι τους ήχους που συμβαίνουν σε αυτό τον συγκεκριμένο χώρο. Το να είμαι έξω στην φύση είναι επίσης συναρπαστικό και εκεί που νοιώθω μεγαλύτερη ηρεμία αλλά και μέσα στην κοινωνία. Όταν περπατάω τους δρόμους μιας μεγάλης πόλης, αισθάνομαι καταβεβλημένη από τις υποδομές που έχουμε φτιάξει για τους εαυτούς μας. Γενικά με εμπνέουν πιο γενικά πράγματα από το να διαβάσω ένα βιβλίο π.χ. ή να ακούσω έναν ήχο».
Στα 7 της την τράβηξε η όπερα και έβαλε με το ζόρι τους γονείς της, να την βάλουν να κάνει μαθήματα φωνητικής. «Πάντοτε ονειρευόμουν να γίνω μουσικός. Η μουσική υπάρχει από πάντα στην ζωή μου. Δεν περίμενα όμως ότι θα πετύχω».
Έγραψε το πρώτο της άλμπουμ ‘The Spoils’ όταν ήταν 20 χρονών το 2009, μόνη της στο δωμάτιο της όταν σπούδαζε φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο του Wisconsin. Σήμερα το Spoils ακούγεται το ίδιο τρομακτικό όπως τότε. Ένα κατάμαυρο lo-fi αριστούργημα που δεν έμοιαζε με τίποτα από τις κυκλοφορίες της εποχής. Και η Zola ήταν μια από τους μουσικούς που καθόρισαν το μουσικό ρεύμα που ακολούθησε μετέπειτα. Γιατί κάνει τόσο σκοτεινή μουσική;
«Με ενδιαφέρει να εξερευνώ και να προκαλώ τις καταστάσεις γενικά και άσχετα με την μουσική αλλά και μουσικά. Η ιδέα της εξερεύνησης και του να εκθέτεις τον εαυτό σου σε πράγματα που γενικά ο κόσμος δεν θα ήθελε να εκτεθεί, νομίζω ότι σε βοηθάει να ωριμάσεις λίγο. Κάπως μπαίνει στο δέρμα σου και μου αρέσει αυτό. Μουσικά το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και το να δημιουργώ αφηγηματικούς κόσμους είναι κάτι που κάνω από τον πρώτο μου δίσκο. Δημιουργώ μια παλέτα και αφήνω ελεύθερους όλους τους ήχους που ζουν μέσα σε αυτή την παλέτα. Δεν ξέρω είναι κάτι που δεν μπορώ στ’ αλήθεια να εξηγήσω».
Στο τελευταίο της άλμπουμ Taiga που κυκλοφόρησε πέρσι δοκιμάζει τις δυνάμεις της σε ένα πιο καθαρό ηλεκτρονικό ήχο και όχι τόσο ψυχοβγαλτικό «Μου πήρε αρκετό καιρό να το γράψω. Και δεν είχα μέχρι τότε κάνει τόσο μεγάλη προσπάθεια, ούτε είχα πιστέψει σε κάτι τόσο πολύ. Ήταν μια τεράστια διαδικασία και αγαπάω τον κόσμο του. Είναι ακόμη δύσκολο να προχωρήσω στο επόμενο πρότζεκτ. Είμαι μεταξύ άλμπουμ. Αν κάνω κάτι τώρα θα είναι εντελώς αντίθετο με το Taiga. Πιο σκοτεινό».
Η αλλαγή όμως στον ήχο της και σε πιο προσιτά μουσικά μονοπάτια είναι μια φυσική στροφή. «Η mainstream μουσική αλλάζει αλλά είναι επίσης πολύ περιορισμένη έτσι όπως την έχω ζήσει. Όλοι οι φίλοι μου κάνουν πειραματικά πρότζεκτ ή είναι σε μέταλ ή πανκ συγκροτήματα. Αυτές είναι οι φιλίες μου και η σκηνή που παρακολουθώ σαν φαν. Αισθάνομαι όμως ότι βγαίνει λιγότερο ενδιαφέρον μουσική τελευταία. Ειδικά στην μεγαλύτερη mainstream μουσική σκηνή. Υπάρχει όλο και λιγότερη ανομοιογένεια μεταξύ των καλλιτεχνών και νιώθω ότι γινόμαστε όλοι το ίδιο πράγμα. Η ποπ γίνεται περισσότερο πειραματική και η πειραματική μουσική γίνεται περισσότερο ποπ και κάπως ακούγονται και οι δύο το ίδιο. Είναι κάπως συναρπαστικό και χαίρομαι αλλά αυτό επίσης εμποδίζει κάθε ποικιλομορφία στην μουσική».
Πώς φαντάζεται την Αθήνα; «Είναι αστείο αλλά ο κόσμος πάντοτε χαίρεται που του δίνεται η δυνατότητα να εξερευνήσει τα αρχαία. Και μένα μου αρέσει αλλά είμαι τεράστια φαν της Μαρίας Κάλλας και για μένα ο ερχομός μου στην Αθήνα είναι αξιομνημόνευτος μόνο γι’ αυτό το λόγο. Έμαθα ότι υπάρχει ένα μουσείο αφιερωμένο σε αυτήν. Δεν ξέρω αν ισχύει αλλά σίγουρα θέλω να πάω εκεί. Δεν έχω όμως μια εικόνα για την Αθήνα πέρα από αυτή που σου δείχνουν στα βιβλία. Στην Αμερική είναι διάσημη για την ιστορία της αλλά προσωπικά εκτός από αυτό δεν ξέρω τι να περιμένω. Παρακολουθώ τι συμβαίνει τελευταία και με ενδιαφέρει να δω τι γίνεται από κοντά. Αν μπορείς να το καταλάβεις. Όταν συμβαίνουν τέτοια προβλήματα στην Αμερική, κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα ενός ταξιδιού. Τόσοι πολλοί άνθρωποι θα σου σχολιάσουν για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα αλλά κανείς δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει πραγματικά εκεί παρά μόνο εσείς που περνάτε αυτήν την πολύ δύσκολη κατάσταση».
Η Zola Jesus θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στην Αθήνα την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου στο Fuzz Club [Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος] με είσοδο 20-28 ευρώ.
σχόλια