Με λες και βέρα Αθηναία. Ο παππούς μου κατάγεται από Καλαμάτα, αλλά οι γονείς μου έζησαν όλη τους τη ζωή εδώ. Εγώ μεγάλωσα στην εξοχική Γλυφάδα και τα τελευταία τρία χρόνια ζω στο Πεδίον του Άρεως. Δεν ήταν τότε τα Νότια Προάστια όπως είναι τώρα, στη γειτονιά μου περνούσαν πρόβατα. Όταν ο πατέρας μου πήρε το οικόπεδο μάς, τον κορόιδευαν, του έλεγαν "εκεί πάνω θα πας να χτίσεις;". Ως παιδάκι, έπαιζα πάρα πολύ στη γειτονιά. Λες και υπήρχε μια περίεργη σύμβαση, το κάθε σπίτι είχε κι από ένα παιδάκι σχεδόν στην ηλικία μου και παίζαμε όλοι μαζί. Το σπίτι μας ήταν η γειτονιά. Ο κιτς νεοπλουτισμός έγινε αργότερα σήμα κατατεθέν της Γλυφάδας.
Πιστεύω ότι οι άνθρωποι νιώθουν εμπιστοσύνη σε κάποιον όταν δεν είναι υπερβολικός. Με ενδιαφέρει η εμπιστοσύνη του κοινού. Δεν θέλω να πιέσω καταστάσεις, να κανονίσω πολλά live... Σιγά σιγά θα επικοινωνήσει μόνο του το άλμπουμ.
Στο σχολείο δεν ήμουν ιδιαίτερα καλή μαθήτρια. Μάλλον μια μέτρια κατάσταση, να περνάω απλώς τα μαθήματα. Μουσικό background δεν υπήρχε στην οικογένεια, ωστόσο εγώ από μικρή ζητούσα για δώρα διάφορα μουσικά όργανα. Κάποια στιγμή μου πήραν πιάνο. Ξεκίνησα μαθήματα αλλά δεν μου άρεσαν. Ήμουν αντίθετη στον "ακαδημαϊκό" τρόπο εκμάθησης ενός οργάνου. Κορόιδευα, κάπως, τη μέθοδο της γλυκύτατης δασκάλας μου, της κυρίας Βαρβάρας. Βαριόμουν να παίζω σκόρπιες νότες, προτιμούσα να ακούω ολοκληρωμένες μελωδίες και κομμάτια και να τα "τσιμπάω". Έκανα πιάνο μέχρι τα 11, μετά άρχισα να σκέφτομαι άλλα όργανα όπως η κιθάρα και το μπουζούκι. Μη σου φαίνεται περίεργο. Μου αρέσει ο φολκλόρ ήχος του μπουζουκιού, και αν παρατηρήσεις έχω κάποια "ντιριντάχτα" στοιχεία σε μερικά κομμάτια μου. Απλώς δεν είναι απολύτως εμφανή. Κι αυτά που παίζω στην κιθάρα δεν είναι ποτέ καθαρά ακόρντα, έχουν "θέμα", είναι λίγο "μπουζουκωτά". Στα 14 ξεκίνησα κιθάρα με έναν φοβερό δάσκαλο που αποτέλεσε για μένα ξεχωριστή πηγή έμπνευσης. Μέσα σε δυο μαθήματα μπορούσα κι έπαιζα κανονικά και με είχε τρελάνει αυτό. Συνέχισα για δυο χρόνια. Έχω ασχοληθεί με πολλά όργανα, τουμπερλέκια, τρομπέτες...
Δεν με αφοσούσε καθόλου να μάθω κάποιο σε βάθος. Εκτιμώ την ικανότητα και την τεχνική που μπορεί να έχει ένας μουσικός, αλλά δεν ήταν για μένα. Κανένα όργανο δεν παίζω καλά, όμως κάνω μουσική. Ας πούμε, με εκνεύρισε απίστευτα η ταινία Whiplash, είμαι πολύ αντίθετη στις μεθόδους που απεικόνιζε. Δηλαδή, αν δεν πίεζε ο δάσκαλος τον πιτσιρικά, δεν θα γινόταν καλός μουσικός, δεν θα ξεχώριζε; Δεν πιστεύω ότι η ανάδειξη ενός ταλέντου έχει να κάνει τελικά με το skill. Περισσότερο είναι τύχη, ποιους θα συναντήσεις, ποιος θα σε βοηθήσει. Έχω κάνει και φωνητική για τρία χρόνια, αλλά επίσης δεν νομίζω ότι κέρδισα κάτι από αυτό. Η φωνή μου ίδια ήταν και πριν. Γι' αυτό μου τη σπάνε τα ωδεία. Προσπαθούν να σε βάλουν σε ένα "καλούπι" και στο τέλος μόνο μουσικός δεν βγαίνεις. Πήγαινα στις εξετάσεις και έβλεπα τα άλλα παιδιά να παίρνουν εκείνες τις περίεργες εκφράσεις προσπαθώντας να ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη μέθοδο. Ακουγόταν awkward και μου κλώτσαγε. Φωνητική τοποθέτηση και ιστορίες... Αν πρέπει να κάτσω να το σκέφτομαι τόσο πολύ, άσ' το καλύτερα. Δεν θέλω να το ακυρώνω φυσικά, μπορεί σε άλλους να ταιριάζει, απλά σε εμένα δεν κάνει.
Το είχα κάψει με Nirvana στην εφηβεία. Με είχε συνεπάρει το κύμα του grunge. Την έβρισκα και με Guns N' Roses, Smashing Pumpkins, Radiohead. Είχα περάσει και φάση με πιο παλιά ακούσματα, αμερικανικά των 60s και 70s - Supremes, Doors. Θυμάμαι ένα καλοκαίρι που έλιωσα με αυτά. Κατά λάθος τα είχα ανακαλύψει, δεν είναι ότι το έψαχνα συνειδητά. Μου είχε φέρει ένας φίλος κάποιες κασέτες των γονιών του, και για κάποιο λόγο κόλλησα. Με την ελληνική μουσική σκηνή δεν είχα ιδιαίτερες επαφές. Λίγο Χατζηδάκι, λίγο ρεμπέτικα, μελωδίες που είχαν ως στοιχείο το μπουζούκι και μου άρεσαν πολύ! Όλα από λίγο.
Όταν ήμουν 16, είχα γράψει κάποια κομμάτια στα ελληνικά αλλά ήταν πολύ cheesy. Ζούσε μαζί μας στο σπίτι μια Καναδή οικογενειακή φίλη που τη φιλοξενούσαμε. Την είχα σαν μεγάλη αδερφή. Μου έμαθε αγγλικά, πήγα και σε αγγλικό σχολείο, οπότε η αγγλική είναι σαν μητρική μου γλώσσα. Μπορεί να έχω επηρεαστεί και από την έκρηξη του MTV που έζησε η γενιά μου, αλλά πιστεύω ότι αν δεν είχα τη συνθήκη με την Καναδή μέσα στο σπίτι, μπορεί να τραγουδούσα λαϊκά αυτή τη στιγμή ή να έκανα κάτι άλλο. Όλη η ποπ κουλτούρα, όλες οι ταινίες, μου έρχονταν απολύτως φυσικά, ενώ είχα και φίλες Ελληνοαμερικανίδες. Θα ήθελα πάντως κάποια στιγμή να πω ελληνικό στίχο. Όταν τραγουδώ ελληνικά συγκινούμαι, σχεδόν βουρκώνω. Είναι η γλώσσα μου, όπως και να το κάνουμε, νιώθω ότι "γεμίζω" αλλιώς.
Μουσική σχολή δεν υπήρχε τότε, οπότε αποφάσισα να δώσω στην Καλών Τεχνών. Πέρασα με τη δεύτερη. Εξειδικεύτηκα στον τομέα της ζωγραφικής. Πέτυχα και τον Μυταρά για τρία χρόνια πριν πάρει σύνταξη, ήμουν στο εργαστήριό του. Πολύ δυνατός δάσκαλος, αυτό που έλεγε ήταν πάντα πολύ σημαντικό, κι ας μην το καταλάβαινες με την πρώτη. Όλες τα ρεύματα της τέχνης με ιντρίγκαραν. Όταν άρχισα να κάνω λάδι, τρελαινόμουν με τον Βαν Γκογκ και τους ιμπρεσιονιστές. Μετά το ξεπέρασα, μεταπήδησα σε φάση Γουόρχολ, μετά αλλού. Γενικά ενθουσιάζομαι πάρα πολύ εύκολα. Οι φίλοι μου το έχουν πάρει χαμπάρι και με δουλεύουν, ότι κάθε φορά τους λέω τα ίδια πράγματα με απόλυτο ενθουσιασμό για οτιδήποτε καινούριο. Δεν ξενερώνω ακριβώς μετά, απλά προχωρώ παρακάτω.
Ξεκίνησα να δουλεύω σε περιοδικά, στον Κωστόπουλο και στον Λαμπράκη. Κυρίως έκανα επιμέλεια φωτογραφίσεων, στάιλινγκ για ρούχα, για γκάτζετ, για τάπερ, ό, τι μπορείς να φανταστείς. Έχω κάνει τα πάντα, μέχρι και πίθηκος έχω ντυθεί για μια φωτογράφιση. Τα τελευταία που δούλεψα ήταν το ΒΗΜΑmen και το FREE. Λίγο πριν σκάσει η κρίση και ξεφουσκώσει όλο το σύστημα, είχα ζητήσει να δουλεύω part-time, γιατί ήθελα να ασχοληθώ με τα μουσικά πιο επαγγελματικά. Τότε είχα γράψει το πρώτο κομμάτι μου με τον Sillyboy, τον μπασίστα των Expert Medicine, και τραγουδούσα στα live τους. Με αποσπούσαν αυτά γιατί από μικρή αγαπούσα τη μουσική.
Ήταν όμορφη η πορεία μέχρι σήμερα που κυκλοφορεί το πρώτο μου προσωπικό άλμπουμ. Το γεγονός ότι ακούστηκαν τα κομμάτια στα οποία έχω συνεργαστεί με τους Expert Medicine, με τους My Wet Calvin, με τον Coti K, ότι μπήκαν σε συλλογές, είναι υπέροχο! Από το 2011 κι έπειτα έγραφα πολύ. Σαν να είχα ξαφνικά πάρα πολλά να πω. Δεν προγραμματίζω ποτέ ένα κομμάτι. Κάθομαι στο μπάσο, σκαρφίζομαι μια μελωδία, κάπου εκεί θα μου έρθει και ο στίχος - όλα μαζί. Όταν άρχιζα να ανεβάζω τραγούδια μόνη μου στο soundcloud, το "Detox", το "Keep Me Naked", κύλησε μόνη της η μπάλα. Έφτιαξα τη δική μπάντα, αρχίσαμε τα live, έστειλα demo στην Inner Ear, με είχαν δει και ενδιαφέρθηκαν να το προσωρήσουμε. Το αποτέλεσμα είναι συμπαραγωγή δική μου και του Nteibint. Συναισθηματικά πάντως, πέρσι που ηχογραφούσα τα τραγούδια του άλμπουμ, δεν ήμουν σε καθόλου καλή φάση. Δεν νιώθω ότι ισχύει το κλισέ πακέτο, ότι όταν δεν είσαι καλά αυξάνεται η δημιουργικότητά σου, αλλά τότε περνούσα δύσκολα.
Έχουν υπάρξει εμφανίσεις μου στις οποίες ήμουν με πλερέζα, κανονικά, και δεν προσπάθησα καν να το κρύψω. Εγώ σκεφτόμουν ότι ήταν ντροπή που βγήκα έτσι και στο τέλος μου είπαν ότι τους άρεσε που ήμουν μελαγχολική! Απλά δεν το ευχαριστιέμαι σε αυτές τις περιπτώσεις, που είναι για μένα το πιο σημαντικό. Στα live συναντιέμαι με τον εαυτό μου και θέλω να το ζω έτσι.
Δεν θέλω να κάνω πράγματα που κρίνω ότι δεν είναι απαραίτητα. Με αφορμή το άλμπουμ πρέπει να μιλήσω στα μέσα, φυσικά και θέλω να το επικοινωνήσω - δεν μένω στο κλουβί μου. Απλώς θέλω να έχω ένα όριο για να νιώθω ότι δεν με έχει κυριεύσει κάτι και ξαφνικά θα τρελαθώ επειδή έβγαλα ένα άλμπουμ. Θα βγάλω κι άλλα, ελπίζω! Δεν είναι σημαντική η φάτσα μου, με ενδιαφέρει αυτό που έφτιαξα να το ακούσει ο κόσμος, να αρέσει, να χαιρόμαστε όλοι μαζί. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι νιώθουν εμπιστοσύνη σε κάποιον όταν δεν είναι υπερβολικός. Με ενδιαφέρει η εμπιστοσύνη του κοινού. Δεν θέλω να πιέσω καταστάσεις, να κανονίσω πολλά live... Σιγά σιγά θα επικοινωνήσει μόνο του το άλμπουμ.
Το αγαπημένο μου live, αυτό που θυμάμαι ως πιο ζεστό και συγκινητικό από τα δύο χρόνια που τραγουδώ ζωντανά, ήταν στο Ανάμεσα στον Βοτανικό, έναν χώρο που δεν υπάρχει πλέον και χωρούσε το μέγιστο διακόσια άτομα. Ήταν ένα βράδυ που έβρεχε πολύ αλλά ήρθε κόσμος. Στα πιο "μεγάλα" live, ξέρεις περίπου πώς θα είναι, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι ένα μεγάλο φεστιβάλ δεν μπορεί να απογειωθεί. Εγώ δυστυχώς λειτουργώ πολύ συναισθηματικά σε αυτά, και πρέπει να το αλλάξω - το ξέρω. Αν κάτι με χαλάσει, είτε είναι σε μεγάλη διοργάνωση είτε σε μικρή, μπορεί να πάει στράφι όλο το live. Μπορεί να μην πρόκειται καν για κάτι ουσιώδες, αλλά να λειτουργήσει κάπως μες στο κεφάλι μου, σε συνάρτηση με τη δική μου περίεργη ψυχολογία, και να μην μπορώ να βγάλω αυτό που επιθυμώ. Είμαι control freak. Δεν μπορείς να έχεις ποτέ τον απόλυτο έλεγχο, αλλά θέλω να τον προσεγγίζω τουλάχιστον. Έχουν υπάρξει εμφανίσεις μου στις οποίες ήμουν με πλερέζα, κανονικά, και δεν προσπάθησα καν να το κρύψω. Εγώ σκεφτόμουν ότι ήταν ντροπή που βγήκα έτσι και στο τέλος μου είπαν ότι τους άρεσε που ήμουν μελαγχολική! Απλά δεν το ευχαριστιέμαι σε αυτές τις περιπτώσεις, που είναι για μένα το πιο σημαντικό. Στα live συναντιέμαι με τον εαυτό μου και θέλω να το ζω έτσι.
Info
Το ομώνυμο πρώτο άλμπουμ της Σtella κυκλοφορεί σήμερα από την Inner Ear, σε CD, βινύλιο και digital download. Θα εμφανιστεί ζωντανά στην Πάτρα, στις 15 Μαρτίου, και έπονται live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που θα ανακοινωθούν σύντομα.
σχόλια