Ο τριετής Κύκλος Μάνος Χατζιδάκις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συνεχίζεται με την παρουσίαση σπουδαίων πιανιστικών έργων του εμβληματικού Έλληνα συνθέτη στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Για πρώτη φορά θα παρουσιαστούν στο κοινό τα ανέκδοτα έργα Ρώμη 1970 και Πέντε αυτοσχεδιασμοί για πιάνο. Τα έργα θα ερμηνεύσουν δύο διακεκριμένοι πιανίστες της νέας γενιάς, ο Στέφανος Θωμόπουλος και ο Θοδωρής Τζοβανάκης. Μαζί τους ο βαθύφωνος Πέτρος Μαγουλάς.
Στα πιανιστικά έργα του ο Μάνος Χατζιδάκις αρθρώνει ένα προσωπικό μουσικό ιδίωμα, συνομιλώντας με την κλασική φόρμα μέσα από τις αναφορές του σε κλασικούς συνθέτες, αλλά και την ελληνική λαϊκή και ρεμπέτικη μουσική.
Στις 2 Δεκεμβρίου 2017, θα παρουσιαστούν τα έργα: Ιονική σουίτα, Ρώμη 1970, Για μια μικρή λευκή αχιβάδα, Ερημιά, Το καταραμένο φίδι. Στις 3 Δεκεμβρίου 2017, θα παρουσιαστούν τα έργα: Για μια μικρή λευκή αχιβάδα, Πέντε αυτοσχεδιασμοί για πιάνο, Ρυθμολογία, Έξι λαϊκές ζωγραφιές, Το καταραμένο φίδι.
Λίγα λόγια για τα έργα
Ρώμη 1970 / Πέντε αυτοσχεδιασμοί για πιάνο
Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για τα ανέκδοτα Ρώμη 1970 και Πέντε αυτοσχεδιασμοί για πιάνο, στα οποία ο συνθέτης φέρεται να ακολουθεί με συνέπεια τη λογική μιας ιδιόμορφης σουίτας που αναπτύσσεται σε ένα μουσικό συνεχές, και να ξετυλίγει τις μεγάλες του αρετές στον αυτοσχεδιασμό.
Ιονική Σουίτα
Η παρτιτούρα του έργου βρέθηκε λίγο πριν τον θάνατο του συνθέτη. Πιθανολογείται ότι γράφτηκε για τους μεγάλους Ιόνιους ποιητές , τον Ανδρέα Κάλβο και τον Διονύσιο Σολωμό. Το έργο ανέβηκε και με την μορφή μπαλέτου από το Ελληνικό Χορόδραμα το 1960, σε χορογραφία Ρένας Καμπαλλάδου-Ανδρέα Πέρη και κοστούμια Νίκου Νικολάου.
Για μια μικρή λευκή αχιβάδα
Η αχιβάδα είναι ένα αντιρομαντικό, τουλάχιστον με την έννοια που ‘δίναν στη λέξη ο Copland και ο Prokofiev μέσ' απ΄ τη μουσική τους. Κάθε ερμηνευτική υπερβολή και ρυθμική αυθαιρεσία, γελοιοποιεί τον ερμηνευτή και εξαφανίζει τη μουσική ουσία του έργου. - Μ.Χ.
Έξι λαϊκές ζωγραφιές
Οι Έξι λαϊκές ζωγραφιές είναι έξι χοροί που βασίζονται πάνω σε έξι γνωστά λαϊκά τραγούδια. Αν χρειάζεται κάποιο νόημα στη σειρά που παρουσιάζονται αυτά τα τραγούδια, μπορεί κανείς να πει ότι όλα εκφράζουν μια βαθύτερη θλίψη – ίσως τον καημό ενός ανικανοποίητου έρωτα, ίσως τη νοσταλγία μιας ιδανικής ομορφιάς χαμένης από τη ζωή μας για πάντα.
Το καταραμένο φίδι
Το έργο αυτό είναι προσπάθεια χορευτικής ερμηνείας μια γνωστής ιστορίας από το Θέατρο του Καραγκιόζη. Ανέβηκε για πρώτη φορά από το Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου το Μάρτιο του 1953 στο θέατρο Ρεξ.
Ερημιά
Στην Ερημιά υπάρχει ένας ήρωας κι έχει μέσα του συγκεντρωμένη όλη εκείνη τη σκληρή πολλές φορές κι απρόσιτη ευαισθησία ενός νεαρού παιδιού. Το θέμα ολοκληρώνεται μέσ' απ’ τη χωριστή προσπάθεια τριών προσώπων να τον πλησιάσουν, της μάνας του, του κοριτσιού του και του φίλου του. Ο ήρωάς μου δεν κατέχεται από ένα απροσδιόριστο καημό. Έχει κάθε φορά την τραγική διαπίστωση της Ερημιάς του. - Μ. X.
Ρυθμολογία
Η Ρυθμολογία είναι ένα παιχνίδι τρόπων και ρυθμών. Και η αναφορά μου στους αστερισμούς κι αυτό παιχνίδι, χωρίς συμβολισμό ή επιρροή απ’ την αστρολογική τους σημασία. Κι όσο προχωρούσα στο σχεδίασμα του έργου, σκεφτόμουν τον ποιητή Σεφέρη (…) Μα η Ρυθμολογία δε γράφτηκε για να τον θρηνήσει. Γράφτηκε για ένα ζωντανό Σεφέρη που εξακολουθεί να ζει μαζί μας. Για τον ποιητή Σεφέρη που είχε τη δύναμη να μιλά, όταν μιλούσε, απλά, βαθιά κι ελληνικά. - Μ.Χ. (Νέα Υόρκη, Δεκέμβριος 1971)
σχόλια