Ο Yung Lean έγινε διάσημος στα 16 του από το youtube. Ανέβασε ένα βίντεο με τους κολλητούς του που έγινε ένα απροσδόκητο viral. Κι όμως όλη αυτή η επιτυχία του στέρησε την ψυχική του υγεία, ίσως για πάντα.
Μεγάλωσε σαν παρίας στα προάστια της Στοκχόλμης μαζί με τους κολλητούς του Yung Gud και Yung Sherman. Δεν τα πήγαιναν και τόσο καλά στο σχολείο και συχνά είχαν προβλήματα με την αστυνομία επειδή έκαναν γκραφίτι ή κάπνιζαν χόρτο. Ήταν όμως πολύ δημιουργική παρέα. Έφτιαξαν μια κολεκτίβα που την ονόμαζαν Sad Boys και έγραφαν χιπ χοπ κομμάτια που ανέβαζαν στην σελίδα τους στο soundcloud. Ο Lean χρησιμοποιούσε το εργαστήριο πληροφορικής για να ηχογραφήσει αυτά τα κομμάτια και κάπως έτσι γεννήθηκε το πρώτο του mixtape Unknown Death 2002.
Παράτησε το σχολείο το 2013 και έπιασε δουλειά στα McDonald’s για να βγάζει τα προς το ζην.To mixtape που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά έγινε αμέσως επιτυχία ιδιαίτερα στην Αμερική. Είναι άξιο απορίας πως ένα λευκό παιδί με baby face από την άλλη άκρη του ατλαντικού με παράξενη προφορά και με ένα παράξενο βαριεστημένο flow που ράπαρε για ναρκωτικά, κατάθλιψη και άσχετες αναφορές στην ποπ κουλτούρα είχε τόσο πέραση. Το κομμάτι του ‘Ginseng Strip 2002’ χτύπησε πάνω από 10.000.000 views στο youtube με στίχους τόσο απλοϊκούς που άνετα κάποιος θα χαρακτήριζε γελοίους. Κι όμως απέκτησε φανατικό κοινό και άρχισε να γεμίζει μεγάλα club στην Αμερική κατά την διάρκεια της πρώτης περιοδείας του, εκεί.
Ο Lean σίγουρα μαγεύτηκε από την ζωή στην Αμερική. «Ερχόμαστε από ένα πολύ διαφορετικό μη-υλιστικό τρόπο ζωής», λέει, «Σε αγχώνει. Στα 21 οι νέοι στην Σουηδία είναι του στυλ, 'η ζωή μου τελείωσε και θα πρέπει να δουλεύω μέχρι να πεθάνω'. Έτσι όταν πας στην Αμερική και κάποιος σε συναντάει, σου δίνει λεφτά και ναρκωτικά, τότε ξεμυαλίζεσαι για τα καλά»
Ο Yung Lean ήταν ένας outsider στην μουσική όπως και στην χώρα του. Δεν είχε καμιά σχέση με τις ρίζες του χιπ χοπ. Δεν γεννήθηκε στα γκέτο και δεν προερχόταν από μια μαύρη ή ισπανόφωνη οικογένεια. Ο Lean φαινόταν προνομιούχος σε σχέση με τους σύγχρονους του ράπερ, γεννημένος σε μια άλλη κοινωνία που δεν είχε καμιά σχέση με τον Αμερικάνικό τρόπο ζωής. Το πραγματικό του όνομα είναι Jonatan Aron Leandoer Håstad. Γεννήθηκε στην Λευκορωσία πριν μετακομίσουν οι γονείς στου στην Στοκχόλμη. Ο πατέρας του είναι συγγραφέας, ποιητής και μεταφραστής και η μητέρα του δουλεύει για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς έκανε τότε τόσο μεγάλη επιτυχία σε μια χώρα που δεν τον καταλάβαινε; Κανείς δεν μπορούσε να το εξηγήσει.
Οι New York Times και το New Yorker τον αντιμετώπιζαν σαν ένα μεγάλο αίνιγμα. Έκανα αναλύσεις για το αν η μουσική του ήταν όντως κακή ή επίτηδες φτιαγμένη έτσι για να σατιρίσει το είδος και να ασκήσει κριτική στον καταναλωτισμό των ΗΠΑ. Εμφανίστηκε όπως γράφει το Fader σε μια μεταβατική φάση για τον τρόπο που η μουσική γίνεται γνωστή διαδικτυακά.
Ο ίδιος βέβαια δήλωνε ότι απλά εκφράζεται έτσι και δεν κρύβεται τίποτα από πίσω. «Απλά φτιάχνω βίντεο και διάφορα και δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω σε αυτό...Αν ζούσα στην δεκαετία του ΄40, θα έπαιζα πανκ. Απλά γεννήθηκα μέσα στο χιπ χοπ» δήλωσε σε μια μεγάλη συνέντευξη του πρόσφατα.
Ο Lean όμως πλήρωσε ακριβά για την πρόσκαιρη δόξα που απέκτησε. Η ζωή του κατά την διάρκεια της περιοδείας του στην Αμερική πήρε μια απροσδόκητη στροφή.
Στην Αμερική τον έφερε ο 27χρονος Barron Machat. Ο Barron ήταν μια από τις πιο αξιοσέβαστες φιγούρες την ανεξάρτητης σκηνής της Αμερικής και ιδρυτής της δισκογραφικής ‘Hippos in Tanks’ του οργάνωσε την περιοδεία. Ήταν γιος του Steven Machat ενός από τους πιο γνωστούς δικηγόρους διασημοτήτων όπως ο Ozzy Osborne και ο Bobby Brown που πρόσφατα μάλιστα έχει βάλει υποψηφιότητα για το Αμερικάνικό κοινοβούλιο.
Παρά την επιμονή των φίλων του να γυρίσει πίσω μαζί τους, ο Lean έμεινε στο Μαϊάμι μαζί με έναν κολλητό του, τον Blandee σε ένα διαμέρισμα που τους είχε νοικιάσει ο Barron. Ήταν τόσο εξαρτημένος από τα ναρκωτικά εκείνη την περίοδο που είχε καταντήσει δυσλειτουργικός. Έπαιρνε μεγάλες ποσότητες xanax, κοκαΐνης και κάπνιζε μαριχουάνα επί καθημερινής βάσεως. Σιγά, σιγά άρχισε να χάνει την επαφή με την πραγματικότητα. Ντύνονταν σαν νοσοκόμα συχνά και άρχισε να κουβαλάει μαζί του ένα μαχαίρι όπου κι αν πήγαινε. Περνούσε την ώρα του γράφοντας ένα βιβλίο στο κινητό του για έναν εφιάλτη που είχε όταν ήταν μικρός όπου οι άνθρωποι μεταμορφωνόντουσαν σε ποντίκια. Ήταν τόσο σκοτεινό που σόκαρε τον Bachat που του ζήτησε να σταματήσει να το γράφει.
Δεν άργησε να γίνει το μοιραίο. Στις 7 Απριλίου το 2015, o Lean άρχισε να αιμορραγεί ξαφνικά από τη μύτη. Είδε στο snapchat ότι το ίδιο συνέβαινε στην κοπέλα του και τα έχασε. Άρχισε να καταστρέφει τα πάντα στο σπίτι και να πετάει έπιπλα και να σπάει γυαλιά. Ο Bladee τηλεφώνησε αμέσως στα Επείγοντα. Στο νοσοκομείο η κατάσταση του χειροτέρεψε. Άγγιξε τα όρια της παράνοιας επειδή δεν είχε μαζί του τον σκληρό δίσκο με την μουσική του. Ο Barron έσπευσε να του τα πάει και ενώ ήταν ένα καθαρό ανοιξιάτικο βράδυ, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και μπήκε στο αντίθετο ρεύμα με αποτέλεσμα να τρακάρει. Βρήκε φρικτό θάνατο εγκλωβισμένος μέσα στο φλεγόμενο αμάξι.
Στο μεταξύ ο πατέρας του Lean ήρθε επειγόντως από την Σουηδία για να τον πάρει πίσω. Ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση που σχεδόν δεν τον αναγνώρισε. Ο πατέρας του ανέλαβε να τον φροντίζει για δύο μήνες όταν γύρισαν πίσω. Μέχρι σήμερα ο Lean πρέπει να παίρνει ισχυρά φάρμακα για να τα βγάλει πέρα.
Η ζωή συνεχίστηκε. Όταν κατάφερε να ορθοποδήσει κάπως μαζί με την βοήθεια του Yung Gud κατάφερε να ολοκληρώσει το άλμπουμ του. Η ομάδα ανακοίνωσε ότι θα κυκλοφορήσει το 'Warlord' τον Φεβρουάριο και μάλιστα κυκλοφόρησαν το πρώτο single. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν όπως τα περίμεναν. Πέντε μέρες μετά από την ανακοίνωση της κυκλοφορίας του Warlord εμφανίστηκε στο spotify μια διαφορετική βερσιόν του. Οι φαν του που άκουσαν το άλμπουμ είπαν ότι τα κομμάτια έμοιαζαν μισοτελειωμένα και δεν καταλάβαιναν ποιος το είχε κυκλοφορήσει μιας και είχε βγει από την εταιρεία ενός ανθρώπου που είχε πεθάνει, την Hippos in Tanks. Τελικά ο άνθρωπος που είχε ανεβάσει το άλμπουμ ήταν ο πατέρας του Barron Machat. Ο Steven Machat δήλωσε ότι είχε τα δικαιώματα να κυκλοφορήσει τα ντέμο επειδή βοήθησε στην χρηματοδότηση της δημιουργίας τους. «Ήθελα να υπάρχει ένα άλμπουμ για την μνήμη του Barron», είπε. Εξέφρασε επίσης την απογοήτευση του που ο Lean έφυγε πριν ακόμη θάψουν τον γιο του. Φυσικά η ομάδα του Lean δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένη με αυτή την κατάληξη. «Τρελάθηκαν. ‘Πώς μπόρεσες να το κυκλοφορήσεις;’, μου είπαν», ανέφερε ο Machat, «Και τους είπα να πάνε στο διάολο αλλά μετά άκουσα τον θεό να μου λέει: ‘Steven αυτοί οι άνθρωποι είναι σατανικοί, αν πετάξεις το κακό από πάνω σου, θα επιζήσεις. Ανέλυσα την μουσική και συνειδητοποίησα τι κάνουν, έτσι το κατέβασα. Δεν υπάρχει τίποτα καλό πάνω στον Lean. Ο Yung Lean λατρεύει το σκότος», προσθέτει.
Ο Lean σίγουρα μαγεύτηκε από την ζωή στην Αμερική. «Ερχόμαστε από ένα πολύ διαφορετικό μη-υλιστικό τρόπο ζωής», λέει, «Σε αγχώνει. Στα 21 οι νέοι στην Σουηδία είναι του στυλ, ‘η ζωή μου τελείωσε και θα πρέπει να δουλεύω μέχρι να πεθάνω’. Έτσι όταν πας στην Αμερική και κάποιος σε συναντάει, σου δίνει λεφτά και ναρκωτικά, τότε ξεμυαλίζεσαι για τα καλά»
Σήμερα αισθάνεται ευλογημένος που είναι ακόμη ζωντανός «Θα είχα πεθάνει σίγουρα αν έμενα εκει», αναφέρει. Άρχισε να δουλεύει σε ένα εργοστάσιο που κατασκευάζει σαμπουάν μαζί με τους φίλους του για να ισορροπήσουν τις ζωές τους. Ετοιμάζει μάλιστα και ένα νέο δίσκο, πολύ διαφορετικό σε ύφος, που δεν έχει καμιά σχέση με το χιπ χοπ ενώ ανάμεσα στους συνεργάτες του πλέον συγκαταλέγονται μέλη από τους θρυλικούς Tough Alliance και τους JJ. Πιο πολύ θα μοιάζει με την δουλειά ενός άλλου ιδιοσυγκρασιακού καλλιτέχνη του Daniel Johnston που παλεύει εδώ και χρόνια με την σχιζοφρένεια. Δεν νοιώθει άνετα να μιλάει για τα παλιά. Αποκαλεί τον φίλο του Bladee έναν άγγελο που τον βοήθησε όταν πήρε υπερβολική δόση και εξομολογείται ότι αγαπούσε πολύ τον Baron, «έναν από τους πιο ταλαντούχους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ». Υπάρχει όμως κενό στην μνήμη του σχετικά με το τι έγινε. «Κατέληξα σε μια ψυχιατρική κλινική. Μόνο αυτό έχω να πω. Δεν θέλω να αναφέρω τίποτα άλλο».
Παρά την κριτική που δέχεται αυτό το διάστημα στην Αμερική σαν απλά ένα τρεντ της εποχής που πέρασε, στα 19 του πλέον έχει ήδη αποκτήσει φανατικό κοινό στην χώρα του και έξω από αυτή.
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το στόρι που δημοσιεύτηκε στο Fader.
σχόλια