Στις 19 Ιουνίου 2009, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, ο συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου θα παρουσιάσει στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού μία μοναδική παράσταση, βασισμένη στο μουσικό έργο του «Στο όνομα της Ελένης». Πρόκειται για μια συναυλία με έντονο θεαματικό χαρακτήρα, τον οποίο θα τονίζουν απαγγελίες γνωστών ηθοποιών, ξεχωριστές χορογραφίες και προβολές multimedia. Βασική ερμηνεύτρια των έργων του Δημήτρη Παπαδημητρίου είναι η Φωτεινή Δάρρα, μαζί με τους σταθερούς συνεργάτες τους Ειρήνη Καράγιαννη, Γιώργο Φλωράκη, Νικόλα Στυλιανού.
Τη σκηνοθεσία της πολυδιάστατης αυτής παράστασης υπογράφει ο γνωστός σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συναυλία-θέαμα «Όσο υπάρχουν Αχαιοί» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό και μάλιστα την παραμονή των εγκαινίων του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, στο αρχαίο Ωδείο που βρίσκεται στις ρίζες του ιερού βράχου. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο εγχείρημα μιας ομάδας καλλιτεχνών που μοιράζονται το ίδιο όραμα, ένα όραμα που συναντάται στον στίχο του Ελύτη: «Όσο υπάρχουν Αχαιοί, θα υπάρχει μία ωραία Ελένη, κι ας είναι αλλού το χέρι, κι αλλού ο λαιμός».
Μιλήστε μου για το έργο σας «Όσο Υπάρχουν Αχαιοί». Τι ακριβώς είναι;
Πρόκειται για ένα έργο «σύνθεσης των τεχνών». Δηλαδή μια multimedia μετεξέλιξη μιας ιδέας που πρωτοεμπνεύστηκε ο Βάγκνερ. Ξεκινάμε από ένα μουσικό έργο που είναι βασισμένο σε κείμενα που γράφτηκαν ανά τους αιώνες για την Ωραία Ελένη, τραγουδισμένα από τη Φωτεινή Δάρρα, τον Γιώργο Φλωράκη και την Ειρήνη Καράγιαννη. Ο Γιάννης Κακλέας συνθέτει τις χορογραφίες του Κυριάκου Κοσμίδη, τη video art του Πίνδαρου Ανδριόπουλου, τα αντικείμενα τέχνης της Βασιλικής Θεοδωρακίδη, τις θεατρικές παρεμβάσεις από τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, την Ιφιγένεια Αστεριάδη και τον Θοδωρή Μπουζικάκο και το light show από τον Γιώργο Τέλλο, δημιουργώντας ένα ενιαίο μουσικό θέαμα. Πρόκειται σαφώς για μια πρωτοποριακή πρόταση για τον συναυλιακό χώρο.
Πείτε μου για τα μελοποιημένα ποιήματα του δεύτερου μέρους.
Το πρώτο μέρος είναι, τρόπον τινά, αφιερωμένο στην εποποιία της αρχαιότητας. Αφορμή η συγκυρία των εγκαινίων του Μουσείου της Ακρόπολης.
Στο δεύτερο όμως μέρος έχουμε έναν «έπαινο» στην νεότερη Ελλάδα, που και αυτή είναι κατά τη γνώμη μου -τηρουμένων των χρονικών αναλογιών-, αντάξια του παρελθόντος, ειδικά στον τομέα της ποίησης. Καβάφης, Ελύτης, Σεφέρης και πιο σύγχρονοι ποιητές μού έδωσαν την ευκαιρία να γράψω τραγούδια που πέρασαν ευρύτερα στον κόσμο. Αυτό είναι μια σπάνια ιδιαιτερότητα μιας εξόχως ευαίσθητης στην ποίηση κοινωνίας, όπως είναι αυτή της νεότερης Ελλάδας.
Πώς συνδέεται η βραδιά της 19ης Ιουνίου με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης;
Πρόκειται απλώς για μια συγκυρία χρόνου και τόπου που δεν με αφήνει ασυγκίνητο, όπως κανέναν μας, πιστεύω. Δεν είναι με κανένα τρόπο συνδεδεμένη η εκδήλωση με τις επίσημες γιορτές. Απλώς προσφέρω τη σκέψη μου επάνω στο γεγονός. Η εποποιία της αρχαιότητας και η συντήρησή της είναι ιερό χρέος. Όμως ακόμα ιερότερο είναι η συνέχισή της με έργο αντάξιο. Εύχομαι ωστόσο το κράτος να προσφέρει και στον νεότερο πολιτισμό τα ανάλογα, έτσι ώστε να δημιουργηθούν και σύγχρονα έργα που θα επανδρώσουν τα μουσεία του μέλλοντος. Η εικόνα του Έλληνα που φυλάσσει απλώς τα αρχαιολογικά μουσεία ή μόνο ξεναγεί σε αρχαιολογικούς τόπους δεν με ενδιαφέρει και τόσο, αν και είναι και αυτό μέρος του καθήκοντός του. Όμως μέρος. Όχι το όλον.
σχόλια