Παιδί Τραύμα: o μυστηριώδης μουσικός του πιο όμορφου πρόσφατου άλμπουμ ελληνικής ποπ

Παιδί Τραύμα: o μυστηριώδης μουσικός του πιο όμορφου πρόσφατου άλμπουμ ελληνικής ποπ Facebook Twitter
Το Παιδί Τραύμα εμφανίστηκε ξαφνικά λίγο πριν από το τέλος της χρονιάς με ένα άλμπουμ «μικρό» που έγινε talk of the town, χωρίς να έχει κανέναν να τον προωθήσει, χωρίς να έχει προϊστορία, χωρίς να είναι μέλος καμίας παρέας, μόνο και μόνο επειδή το ποπ άλμπουμ που έφτιαξε είναι εξαιρετικό. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

«Θα σ' το πω ψιθυριστά, όταν σ' έχω αγκαλιά/ πως η αγάπη προτιμά όσους σκέφτονται απλά/ Η σειρά σου είναι, λοιπόν, να πετάξεις τα ντεπόν/ και να δεις πια καθαρά πως κανείς δε σ' αγαπά» γράφει το Παιδί Τραύμα στο «Σαν Ιχθύς», ένα πολύ όμορφο κομμάτι (με τη φωνή της Κίκας) που είναι πολύ πιθανό να έχεις πετύχει στο ραδιόφωνο.


Τραγουδάει για όσα έχει ζήσει και μόνο γι' αυτά. «Δυστυχώς, είναι εντελώς αυτοβιογραφικά όσα γράφω» λέει απολογητικά. «Δεν μπορώ να γράψω για κάτι που δεν μου έχει συμβεί, γι' αυτό δεν μπορώ να γράψω κομμάτια κατά παραγγελία. Είναι λίγο αυτοαναφορικό αυτό, αλλά είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να λειτουργήσω».


Το Παιδί Τραύμα εμφανίστηκε ξαφνικά λίγο πριν από το τέλος της χρονιάς με ένα άλμπουμ «μικρό», που κυκλοφόρησε μόνος του με τη βοήθεια του Κτίρια τη Νύχτα, έγινε talk of the town, χωρίς να έχει κανέναν να τον προωθήσει, χωρίς να έχει προϊστορία, χωρίς να είναι μέλος καμίας παρέας, μόνο και μόνο επειδή το ποπ άλμπουμ που έφτιαξε είναι εξαιρετικό.

Η μουσική είναι σαν να υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Μου κατέβαιναν μελωδίες, λες και κάποιος μου τις ψιθύριζε. Αργότερα θυμάμαι να φτιάχνω ρυθμούς με τα πάντα: τον θόρυβο των αυτοκινήτων, τις καμπάνες της εκκλησίας και τον χτύπο της καρδιάς μου. Μάλλον η μουσική είναι απ' τις λίγες υγιείς πλευρές του εγκεφάλου μου.


Δεν είναι εύκολο να φτιάξεις ένα άλμπουμ που να αρέσει σε όλους και τα εννιά κομμάτια που συνθέτουν τις «Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις» δέχονται μόνο καλά, έως διθυραμβικά, σχόλια.

«Είναι περίεργο αυτό», λέει, «γιατί αφενός αισθάνομαι ότι είναι εγωιστικό, αλλά, από την άλλη, σκέφτομαι ότι καλά έκανα και το κυνήγησα και δεν το άφησα. Τα τελευταία τρία χρόνια ήμουν σε μια θυελλώδη φάση της ζωής μου. Η δουλειά μου δεν έχει καμία σχέση με τη μουσική και αναρωτιόμουν "τι κάνω"! Ήμουν σε αδιέξοδο, προσωπικό και συναισθηματικό, έτσι άρχισα να γράφω τραγούδια σε ψηφιακά ντέμο, μόνος μου, και να τα ανεβάζω στο YouTube για να τα βλέπουν οι φίλοι μου. Ψιλοπόπ, με περίεργο στίχο, όπως πάντα. Με τη μουσική ασχολούμαι από μικρός. Μου άρεσε να γράφω τραγούδια στην κιθάρα, αλλά, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, δεν ασχολήθηκα ποτέ σοβαρά».

Παιδί Τραύμα: o μυστηριώδης μουσικός του πιο όμορφου πρόσφατου άλμπουμ ελληνικής ποπ Facebook Twitter
Δεν θέλει να δείξει το πρόσωπό του στις φωτογραφίες, προτιμάει να είναι μυστηριώδης και ανώνυμος, να ασχολούνται όλοι με τη μουσική του και όχι τον ίδιο. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Είναι κοκκινομάλλης (όπως στο σχέδιο στο εξώφυλλο του δίσκου), μιλάει γρήγορα και με ενθουσιασμό και απαντάει στις ερωτήσεις σχεδόν με ποιητικό τρόπο, ακριβώς όπως όταν γράφει στίχους. Σχολιάζουμε την πολύ προσεγμένη και όμορφη έκδοση του άλμπουμ του πάνω σε σχέδια της Άννας Καρατζά με τις «μυστικές χορευτικές κινήσεις», μια χορογραφία που ισχυρίζεται ότι, αν εκτελεστεί σωστά, σου χαρίζει υπερφυσικές δυνάμεις. «Είναι μικρές, περίεργες κινήσεις που έκανα ως παιδί. Έτσι χόρευα και, βέβαια, οι υπερφυσικές δυνάμεις είναι κάτι συμβολικό.


Στο ένθετο με τους στίχους έχω γράψει τις σκέψεις μου ‒ όσα γράφω ισχύουν, είναι αυτά που έκανα όταν έγραφα το τραγούδι. Τη "Νεραντζιά" την έγραψα μια μέρα που περπάταγα στη Ζωοδόχου Πηγής και είχα πιει ρούμι. Ξαφνικά, μου έρχεται αυτός ο στίχος, "έξω έχουν βάλει φωτιά δυο εραστές που, πρώτα πέθαναν και ύστερα έκαναν παιδιά./ Έξω ο χρόνος είναι εχθρός, βράδυ γεννιέσαι, πρωί πηδιέσαι, το μεσημέρι είσαι νεκρός". Περπάταγα μαζί με μια κοπέλα, τη ρώτησα "τι είναι αυτό που μυρίζει" και μου είπε "η άνοιξη, η νεραντζιά". Τότε μου ήρθε ο στίχος και ήταν σαν να μου τον απήγγειλε κάποιος μέσα στο κεφάλι μου.

 

Παιδί Τραύμα - Νεραντζιά


Η μουσική είναι σαν να υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Μου κατέβαιναν μελωδίες, λες και κάποιος μου τις ψιθύριζε. Αργότερα θυμάμαι να φτιάχνω ρυθμούς με τα πάντα: τον θόρυβο των αυτοκινήτων, τις καμπάνες της εκκλησίας και τον χτύπο της καρδιάς μου. Μάλλον η μουσική είναι απ' τις λίγες υγιείς πλευρές του εγκεφάλου μου.

Εν τέλει, μέσω της μουσικής ικανοποιώ τον εγωισμό μου, μιλώντας γι' αυτό που πραγματικά μου συμβαίνει. Και με έχει αλλάξει, ευτυχώς, αρκετά. Είναι φορές που παίρνει από μπροστά μου οποιαδήποτε άλλη σκέψη και με κάνει χαρούμενο, σαν να αποσυμπιέζεται κάτι μέσα μου. Παράλληλα, με έχει κάνει και πολύ πιο προσγειωμένο, γιατί, αλληλεπιδρώντας με άλλους σπουδαίους μουσικούς, έμαθα να "φωνάζω" λιγότερο, να ακούω πραγματικά τη γνώμη των άλλων και να μη θεωρώ τον εαυτό μου τόσο ιδιαίτερο».

«Γιατί είσαι παιδί τραύμα;» «Ένας φίλος μου λέει ότι οι γονείς πρέπει να πεθαίνουν στη γέννα. Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι έχει δίκιο, κάποιες άλλες ότι αυτό είναι ένα τέλειο άλλοθι για να αποποιηθούμε την ευθύνη και να μην κουβαλήσουμε τα βάρη μας. Μάλλον προσπαθώ να ισορροπώ ανάμεσα στα δύο: όταν κοιτάω το παρελθόν γίνομαι παιδί κι όταν κοιτάω το μέλλον γίνομαι τραύμα. Ίσως και το αντίστροφο».


«Γράφεις στις σημειώσεις του "Τόσο απλά" ότι μπορείς να πεις χίλια ψέματα χωρίς να πληγωθεί κανείς. Γίνεται αυτό;» «Όχι, δεν γίνεται, γι' αυτό και στο artwork του δίσκου χαρακτηρίζω αυτή την ιδιότητα υπερφυσική δύναμη. Μπορείς να προσπαθήσεις να πεις ψέματα για να μην πληγώσεις κάποιον, αλλά ακόμα κι αν αυτός δεν καταλάβει ποτέ ότι του είπες ψέματα, στην πραγματικότητα τον έχεις πληγώσει περισσότερο απ' ό,τι φαντάζεσαι, γιατί έχεις βάλει μια μικρή μάσκα στην επαφή. Και οι άνθρωποι υπάρχουν απ' την επαφή. Η αλήθεια είναι λυτρωτική και απελευθερωτική, αλλά φοβάμαι ότι πολλές φορές διστάζω να τη χρησιμοποιήσω στην πραγματική ζωή και διαλέγω τη συμβολική ελευθερία των στίχων. Εκεί λέω πάντα την αλήθεια».

Παιδί Τραύμα: o μυστηριώδης μουσικός του πιο όμορφου πρόσφατου άλμπουμ ελληνικής ποπ Facebook Twitter
Η αλήθεια είναι λυτρωτική και απελευθερωτική, αλλά φοβάμαι ότι πολλές φορές διστάζω να τη χρησιμοποιήσω στην πραγματική ζωή και διαλέγω τη συμβολική ελευθερία των στίχων. Εκεί λέω πάντα την αλήθεια. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


«Πόσο δύσκολο είναι ζεις απλά;» «Είναι θέμα επιλογών, όσο κλισέ κι αν ακούγεται. Με άλλα λόγια, κάποιος που θέλει πραγματικά να ζήσει απλά δεν θα μπει καν στο δίλημμα. Δεν θα τον απασχολήσει καθόλου το ερώτημα. Θα ζήσει, θα χαρεί και θα αντλήσει ηδονή από την απλή καθημερινότητα και θα πεθάνει ξέγνοιαστος. Κάποιος όμως, που, καλή ώρα, θα αντλήσει ηδονή από τη ματαίωση της ηδονής ‒αυτός που γουστάρει να βασανίζεται δηλαδή, για να μην το παίζω πολύ ιντελεκτουέλ‒ θα αναγάγει σε μεγάλο διακύβευμα την απλότητα. Στην πραγματικότητα, όμως, απλώς επέλεξε να είναι μια drama queen».


«Η αγάπη προτιμά όσους σκέφτονται απλά;» «Αυτό το ερώτημα είναι αλληλένδετο με το προηγούμενο. Καμιά φορά ανάγουμε την αγάπη σε υπέρτατη φιλοσοφία. Άλλος τη λέει εκπλήρωση, άλλος καύλα κι γι' άλλον είναι το "να γεράσουμε μαζί". Στην πραγματικότητα, η αγάπη θα έπρεπε να είναι το πιο απλό πράγμα του κόσμου, να βλέπεις τους άλλους και να μη σκέφτεσαι τι είναι, απλώς να τους ζεις».


Τον ρωτάω πώς ορίζει την επιτυχία, ποια θα ήταν μια ιδανική συνέχεια για κάποιον που ξεκινάει την καριέρα του μετά τα 35. «Είναι κοινωνικά κατασκευασμένη έννοια» λέει. «Λίγο απόλυτο και βαρύγδουπο, το ξέρω, αλλά για μένα υπάρχει μόνο πάθος για να κάνεις τα πράγματα που σε γεμίζουν. Όταν πας να μετρήσεις το πάθος αυτό με οποιοδήποτε σύστημα για να το βαφτίσεις επιτυχημένο ή αποτυχημένο, τότε υπάρχει μια πιθανότητα να το αλλοιώσεις.

Το πρωτογενές όφελος σε ό,τι κι αν κάνουμε είναι πάντα η τροφή του εγώ μας. Οι καλλιτέχνες γυρεύουν συνήθως την αναγνώριση. Αλλά θα επιμείνω στην προσγείωση και στη συνειδητοποίηση που μου πρόσφερε η όλη φάση. Είναι άνθρωποι που με πλησιάζουν και μου λένε ότι παθιάζονται και ταυτίζονται με τα τραγούδια του δίσκου. Κι ενώ, λογικά, θα έπρεπε να την ψωνίσω, σκέφτομαι ότι θέλω να τους κάνω φίλους. Σαν να λέω στον εαυτό μου: "Άραξε, υπάρχουν κι άλλοι σαν εσένα, δεν είσαι και τίποτα ξεχωριστό"».

 

Παιδί Τραύμα - Γραμμικό


Δεν θέλει να δείξει το πρόσωπό του στις φωτογραφίες, προτιμάει να είναι μυστηριώδης και ανώνυμος, να ασχολούνται όλοι με τη μουσική του και όχι τον ίδιο.

«Μου αρέσει πολύ να περπατάω για ώρες μόνος το βράδυ στο κέντρο της Αθήνας, φορώντας ακουστικά. Να τρώω κουλουράκια το πρωί στο αμάξι, γεμίζοντάς το με άπειρο σουσάμι. Να κοιτάω το κινητό μου και να τρώω φέτες τυράκια από το ψυγείο. Μου αρέσει πολύ να χαζεύω τη θάλασσα τον χειμώνα και να πίνω ρούμι μετά τις 21:15. Μου αρέσει να κοιτάω κάθε βράδυ πότε θα πάει 21:15, γιατί είναι σαν να αλλάζει κάτι τότε. Μου αρέσει να φοράω μαύρα ρούχα και να καλύπτω ασυναίσθητα με την παλάμη τα μάτια μου. Μου αρέσει να γράφω λέξεις και μουσική γι' αυτά που νιώθω». Πιστεύει ότι δεν χρειάζεται να ξέρει περισσότερα κάποιος γι' αυτόν.

«Τι σε ενοχλεί πιο πολύ γύρω σου;» «Ο φασισμός. Επίσης, το ότι κάποιοι άνθρωποι κρίνουν τους άλλους όχι με βάση τις πράξεις τους αλλά με βάση το χρώμα τους, το πού γεννήθηκαν, τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους και το πόσα βγάζουν. Σίγουρα με ενοχλεί αφάνταστα και η τηλεόραση, σε σημείο που μου προκαλεί έναν μικρό πανικό αν τύχει να δω».


«Όλοι ψάχνουμε τα ίδια πράγματα, μικρές στιγμές ευτυχίας. Εσύ πού μπορείς να τη βρεις;» «Καμιά φορά είναι μέσα σου. Κάπου που δεν σκέφτηκες να κοιτάξεις ποτέ, γιατί δεν σ' άρεσε αυτό που έβλεπες εκεί. Κάποιος μου είπε πρόσφατα ότι η ευτυχία είναι η ασυνείδητη αναζήτηση της δυστυχίας...».


«Τα τραγούδια σου είναι πολύ ερωτικά. Ποια είναι η σχέση σου με τον έρωτα;» «Καταστροφική. Δεν έχω καταλάβει ακόμα ακριβώς τον μηχανισμό που επεξεργάζεται μέσα μου τον έρωτα, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Μ' αρέσει να με κυριεύει κι ύστερα να τον πολεμάω και να με εμπνέει και να με διαλύει και να με κατακλύζει. Σαν μια διαρκής επιστροφή. Είναι μια πολύ περίεργη φάση ο έρωτας και δεν μπορώ να τον αντιμετωπίσω και τόσο ψύχραιμα. Αν μπορούσα, δεν θα ήταν έρωτας μάλλον...».

 

Παιδί Τραύμα (ft. Κίκα) - Σαν ιχθύς

Info

https://paiditrauma.bandcamp.com/releases

http://paiditrauma.gr/

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ξανθιά φιλοδοξία της Sabrina Carpenter

Μουσική / Η Sabrina Carpenter ξέρει ακριβώς τι κάνει στην ποπ

Η πρώτη καλλιτέχνιδα που είχε ταυτόχρονα ένα νο1 άλμπουμ και τρία τραγούδια στην πεντάδα των UK Charts και τρια κομμάτια στην πεντάδα του Billboard Hot 100 –κάτι που είχε να συμβεί από την εποχή των Beatles– δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται. Στην πορεία, έχει σπάσει αρκετά στερεότυπα.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Ελάχιστοι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με την τέχνη άφησαν παρακαταθήκη»

Οι Αθηναίοι / «Αυτό που λέμε ευτυχισμένη ζωή δεν υπάρχει»

Ο Θέμης Ανδρεάδης γνώρισε τεράστια επιτυχία με το σατιρικό τραγούδι αλλά το ρίσκο να ασχοληθεί με το αγαπημένο του είδος, την μπαλάντα, τον άφησε εκτός μουσικής για σχεδόν είκοσι χρόνια. Η επιστροφή του με ένα δίσκο βινυλίου με συμμετοχές μουσικών από τις νεότερες γενιές ανοίγει ένα νέο, πιο φωτεινό κεφάλαιο στη ζωή του.
M. HULOT
Σοστακόβιτς: Ο συνθέτης που έγραψε το σάουντρακ της ρωσικής ιστορίας

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Σοστακόβιτς: Ο συνθέτης που έγραψε το σάουντρακ της ρωσικής ιστορίας

Μισός αιώνας συμπληρώνεται φέτος από τον θάνατο του Ντμίτρι Σοστακόβιτς και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών ερμηνεύει το Κοντσέρτο του για βιολί και ορχήστρα με σολίστα τον Βαντίμ Ρέπιν. Με αυτήν την αφορμή, η Ματούλα Κουστένη ξετυλίγει μια ιστορία ζωής και μουσικής που καθορίστηκε τόσο από την πολιτικές εξελίξεις και το πλαίσιο του σοβιετικού καθεστώτος, όσο και από τις προσωπικές επιλογές του μεγάλου Ρώσου συνθέτη.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Το αριστουργηματικό σετ των Pan Pot στην Αθήνα

Μουσική / Pan Pot: Πόσο καταπληκτική μουσική παίζει αυτό το δίδυμο;

Δεν είναι πλέον εικοσάρηδες, αλλά δεν καταφεύγουν μονάχα σε νοσταλγικούς ήχους. Συνεχίζουν να καθορίζουν ηχητικά το μέλλον της techno, κάτι που απέδειξαν και στο extended σετ τους στην Αθήνα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΟΥΡΛΑΚΟΣ
«Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Lifo Videos / «Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Η Marseaux, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της σύγχρονης ελληνικής ποπ σκηνής μιλά για την τυχαία της συνάντηση με το τραγούδι αλλά και για τις προσωπικές δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει και την έφεραν μέχρι το σήμερα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Το νέο ντοκιμαντέρ για τους Led Zeppelin αφήνει απ’ έξω την σκοτεινή πλευρά τους

Μουσική / Το νέο ντοκιμαντέρ για τους Led Zeppelin αφήνει απ’ έξω την σκοτεινή πλευρά τους

Το Becoming Led Zeppelin εξερευνά τις συνθήκες δημιουργίας του θρυλικού συγκροτήματος αγνοώντας την ακολουθία από σατανιστικές τελετουργίες, γκρούπις, ηρωίνη, όργια και κακοποιήσεις που σημάδεψαν την μετεωρική τους διαδρομή
THE LIFO TEAM
H ψευδαίσθηση της «ανακάλυψης» μουσικής στις επιμελημένες playlists του Spotify

Μουσική / Ανακαλύπτουμε πράγματι μουσική στο Spotify ή ζούμε μια ψευδαίσθηση;

Αρχικά, τις επιμελημένες playlists της δημοφιλούς πλατφόρμας τις έφτιαχναν επαγγελματίες, που προσλαμβάνονταν για το γούστο και την κρίση τους. Όμως, πια τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι. Και παρότι μας περιβάλλει ένας ωκεανός ήχων, το Spotify αρκείται στο να μας κρατά αποκλεισμένους στο νησί μας.
THE LIFO TEAM
Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840-1893)

Μουσική / Τσαϊκόφσκι: Πώς μπορεί ο κορυφαίος συνθέτης να ενοχλεί τη σημερινή Ρωσία;

Στη Ρωσία θεωρούν αδιανόητο το να φέρει η εθνική τους κληρονομιά ομοφυλοφιλική ταυτότητα, ακόμα κι αν πρόκειται για τον συνθέτη της «Λίμνης των κύκνων» και του «Καρυοθραύστη», καθώς και της «Παθητικής συμφωνίας», η οποία ίσως προμηνύει τη φημολογούμενη κρατική δολοφονία του. Με αφορμή την παράσταση που ανεβαίνει στην Εθνική Λυρική Σκηνή ανατρέχουμε στα νέα στοιχεία για τη ζωή του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Λουκιανός Κηλαηδόνης (1943-2017): Μια ζωή

Μουσική / Λουκιανός Κηλαηδόνης (1943-2017): Μια ζωή

Σαν σήμερα πεθαίνει ο «φτωχός και μόνος κάου-μπόυ», που την εποχή της επικράτησης του πολιτικού τραγουδιού στη χώρα μας πρότεινε την επανασύνδεση με τον Αττίκ και τον Κώστα Γιαννίδη, αλλά και την αμερικανική τζαζ, country και σουίνγκ μουσική.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Βασίλης Λούρας: «Η Κάλλας θα είναι πάντα ένα σύμβολο δύναμης για τους φοβισμένους»

Μουσική / «Η Κάλλας θα είναι πάντα ένα σύμβολο δύναμης για τους φοβισμένους»

Το ντοκιμαντέρ «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία: Tα άγνωστα ελληνικά χρόνια της Κάλλας» που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Βασίλης Λούρας -και θα κυκλοφορήσει σύντομα στους κινηματογράφους από το Cinobo- είναι μια συναρπαστική ταινία για την Κάλλας που αποκαθιστά την αλήθεια για τα χρόνια της στην Ελλάδα αλλά και για τη θυελλώδη σχέση της με τη χώρα που η μεγάλη ντίβα θεωρούσε πατρίδα.
M. HULOT