«Καμιά καριέρα στην ποπ μουσική δεν πρέπει να έχει ως αποκορύφωμα μια τρομοκρατική επίθεση»: με αυτά τα λόγια ξεκινούσε την κριτική του ο Jon Pareles στους New York Times για το Sweetener, το άλμπουμ της επιστροφής της Αριάνα Γκράντε στην ενεργό δράση και τα τσαρτ.
Το 2017 η καριέρα της σημαδεύτηκε ανεπανόρθωτα από την βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας σε συναυλία της στο Μάντσεστερ κατά τη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκαν 23 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του τρομοκράτη, και τραυματίστηκαν πάνω από 100, ανάμεσα στα οποία έφηβοι και παιδιά. Ήταν μια από τις πιο φρικτές και ανείπωτες στιγμές στην ιστορία της ποπ μουσικής και συνέβη μόλις δύο χρόνια μετά την τραγωδία στο Bataclan.
Οι followers της στο Twitter πλέον φτάνουν τα 60 εκατομμύρια και ξεπερνούν σε μέγεθος πληθυσμό χωρών όπως η Ιταλία από όπου κατάγεται.
Το όνομα της εκτινάχτηκε μετά από αυτό χωρίς να κυκλοφορήσει καινούργια μουσική. Μέχρι πρότινος, την αντιμετώπιζαν σαν μια κακομαθημένη νεαρή σταρ μια που απασχολούσε κυρίως κουτσομπολίστικα μπλογκ. Συνέκριναν το εύρος της φωνής με αυτό της Μαράια Κάρεϊ και πολύ συχνά στην αρχή της μουσικής της καριέρας, η έντονη ερμηνεία της επισκίαζε τα κομμάτια και ήταν ένας λόγος που ποτέ δεν είχε καθολική αποδοχή από ένα ευρύτερο δημογραφικό κοινό, πέρα από το εφηβικό γυναικείο, όπως π.χ. η Τέιλορ Σουίφτ. Δεν είχε φτάσει στα μεγέθη της, εκτός Αμερικής.
Γεννημένη με το χάρισμα μιας χρυσής φωνής και με ρίζες από την Ιταλία, μεγάλωσε στη Φλόριντα. Οι γονείς της χώρισαν γύρω στα 8 της, πράγμα που την έκανε να αρχίσει ψυχοθεραπεία από πολύ μικρή. Σε ένα σοβαροαστείο tweet, έγραψε ότι της έσωσε την ζωή. Έχει ακόμη έναν αδερφό από τον πρώτο γάμο της μητέρας της. Παιδί-θαύμα, έγινε γνωστή παίζοντας σε παιδικά μιούζικαλ και εφηβικές τηλεοπτικές σειρές.
Το χειρότερο παράπτωμά της ήταν όταν σε ηλικία 21 χρονών μαζί με τον τότε φίλο της άρχισαν να κάνουν πλάκα και να γλείφουν διάφορα ντόνατ σε ένα μαγαζί στην Καλιφόρνια, καθώς περίμεναν έναν υπάλληλο να τους εξυπηρετήσει. Σε κάποια φάση, όταν είδε ένα ντόνατ που δεν της άρεσε, ξεστόμισε τις λέξεις ότι μισεί τους Αμερικάνους και την Αμερική. Το «donutgate» όπως βαφτίστηκε ειρωνικά αυτό το χαζό και αφελές γεγονός, της στοίχισε μια επίσκεψη στο Λευκό Οίκο για να τραγουδήσει μπροστά στην οικογένεια Ομπάμα.
Μπούρδες, κοινώς, αλλά στο μεγάλο άρθρο που της αφιέρωσαν πριν κλείσει το 2018 στην Guardian το θεωρούν κάτι σαν προμπομπό της παράνοιας των μίντια που βλέπουμε να συμβαίνει τελευταία σε σχέση με τους σταρ. Οι followers της στο Twitter πλέον φτάνουν τα 60 εκατομμύρια και ξεπερνούν σε μέγεθος πληθυσμό χωρών όπως η Ιταλία από όπου κατάγεται, σχολίαζε η Elle Hunt.
To βίντεο από το «donutgate», όπως βαφτίστηκε ειρωνικά αυτό το χαζό και αφελές γεγονός
Πώς αντιμετωπίζεις έναν καλλιτέχνη που έχει ζήσει μια ανάλογη κατάσταση και πώς πρέπει να συμπεριφερθεί ο ίδιος; Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση. Γιατί όμως κάποιοι απορρίπτουν τη στάση της Γκράντε ως μη ειλικρινή, κάπως με ξεπερνάει. Δυστυχώς έχουμε ως παράδειγμα και την περίπτωση των Eagles of Death Metal όπου τα μέλη του γκρουπ προτίμησαν να ασπαστούν το σκοτάδι με ακραίες και αμφιλεγόμενες δηλώσεις μετά το Μπατακλάν. Όχι ότι εκπλήσσουν κανέναν οι συγκεκριμένοι. Αντίθετα, η Γκράντε αποφάσισε να διεκδικήσει το δικαίωμα της στην ευτυχία, επιβιώνοντας από μετατραυματικό στρες και το σοκ μιας τέτοιας εμπειρίας. (Η μητέρα της ήταν ανάμεσα στους θεατές στη συγκεκριμένη συναυλία και έψαχνε απεγνωσμένα να μάθει αν η κόρη της ήταν καλά).
Αυτό αποτυπώθηκε μοναδικά στο εναρκτήριο σινγκλ του δίσκου, «Νο Tears Left to Cry», που παρεμπιπτόντως είναι το κομμάτι που ακούστηκε περισσότερο στην Ελλάδα στο Spotify το 2018 από σόλο γυναίκα.
Ξεκινάει δίνοντας σου την αίσθηση ότι θα ακούσεις μια ψυχαναγκαστική μπαλάντα-θρήνο, γρήγορα όμως ο ρυθμός αλλάζει και το τραγούδι μετατρέπεται σε dance anthem με τον κορυφαίο στίχο «Ι'm picking it up, I'm loving, I'm living, I'm picking it up». Μοιάζει σαν η Γκράντε να απαιτεί από τους ακροατές να αγκαλιάσουν την ελπίδα, έναν άλλο, πιο αισιόδοξο τρόπο σκέψης μπροστά στη θλίψη και την καταστροφή, να προτιμήσουν την ζωή.
«Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα είναι τους φαν μου να βλέπουν να συμβαίνει κάτι τέτοιο και να πιστεύουν ότι κέρδισε», δήλωνε τότε σε μια συνέντευξη της στο περιοδικό Time. Σύμφωνα με την Guardian δεν προσποιήθηκε ότι ήταν μια εύκολη διαδικασία και κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες η ερμηνεία της ωρίμασε. «Εδώ βρίσκεται η ματωμένη μου καρδιά και από πίσω της κρύβεται ένας trap ρυθμός» είχε πει χαρακτηριστικά για το συγκεκριμένο κομμάτι.
Νο Tears Left to Cry
Η ζωή όμως έχει ένα περίεργο τρόπο να σε χτυπάει από εκεί που δεν το περιμένεις.
Το 2018 είχε όλα τα συστατικά για να θεωρηθεί μια εξαιρετική χρονιά για τη μικροκαμωμένη σταρ. Έβγαλε το πιο πετυχημένο άλμπουμ της καριέρας της και η προσωπική της ζωή ήταν στα καλύτερα της. Χώρισε από μια τοξική αλλά ουσιαστική σχέση με τον ράπερ Mac Miller που κράτησε δυο χρόνια. Δεν άφησε να την καταβάλει ο χωρισμός και όχι μόνο βρήκε γρήγορα νέο αγαπημένο στο πρόσωπο του κωμικού Pete Davidson, τον αρραβωνιάστηκε κιόλας. Όλα έδειχναν να πηγαίνουν μια χαρά.
Μέχρι που ο Miller βρέθηκε νεκρός από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Ο εθισμός του τους είχε στοιχίσει την σχέση τους. Ο θάνατός του ήταν ένα σοκ στο μουσικό σύμπαν. Η συμπεριφορά της Γκράντε μετά τον θάνατό του φάνηκε προβληματική στην αρχή. Χώρισε με μάλλον άσχημο τρόπο από τον Davidson και πόσταρε συνέχεια στο Twitter τη θλίψη της για τον χαμό του έρωτα της ζωής της.
Κι όμως η Γκράντε κατάφερε να μαζέψει τα κομμάτια της και σε αυτή την περίσταση. Μετά από τον χωρισμό της κυκλοφόρησε το κομμάτι «Thank you, Next». Αρκετοί σκέφτηκαν ότι θα ήταν ένα diss κομμάτι για τον Davidson και τελικά έπεσαν μπροστά σε ένα τραγούδι που προμόταρε μια τελείως φρέσκια οπτική στις σχέσεις μέσα από την ποπ μουσική. Η Γκράντε ευχαριστούσε στους στίχους όλους τους πρώην της για όσα της πρόσφεραν, ακόμη κι αν η σχέση δεν κράτησε ή την απογοήτευσε.
Με το που έσκασε το βίντεο, το Ίντερνετ έπεσε. Έγινε διαδικτυακό φαινόμενο και κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε διάστημα ωρών.
Ariana Grande - Thank you, Next
Δεν υπάρχουν πολλοί μουσικοί που έχουν αλλάξει τόσο δραστικά την εικόνα τους τα τελευταία χρόνια και την άποψη του κόσμου γι' αυτούς. Στη Guardian γράφουν ότι η Γκράντε συμβολίζει την ανάγκη μας για αισιοδοξία και ίσως έχουν δίκιο.
Το σημείο όμως που προσωπικά μου έχει κάνει εντύπωση σε όσα γράφουν σε σχέση με την πορεία της, είναι η αμεσότητα της. Η Γκράντε δεν φοβάται να εκφράσει τα συναισθήματα της στα social media, να ζητήσει συγγνώμη αμέσως, αν δει ότι δεν έχει δίκιο σε κάτι. Είναι κάτι σπάνιο και εντελώς ανθρώπινο σε σύγκριση με σταρ όπως η Adele, η Beyonce και η Τέιλορ Σουίφτ που προτιμούν να σιωπούν τις περισσότερες φορές και γι' αυτό ίσως αυτή η 25χρονη πιτσιρίκα έχει κερδίσει την εκτίμηση τα τελευταία χρόνια περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, στα μάτια του κόσμου.
