Ο Πρώτος Όροφος είναι μια καλλιτεχνική ομάδα από τη Θεσσαλονίκη, που διοργανώνει συναυλίες με ονόματα από τον χώρο της avant και πειραματικής ηλεκτρονικής. Η ομάδα ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2008 οργανώνοντας τα πρώτα live στον χώρο ενός γραφείου επί της οδού Ολυμπίου Διαμαντή (στη Θεσσαλονίκη). Σε ανάμνηση αυτών των γεγονότων ο Πρώτος Όροφος κυκλοφορεί, κάθε χρόνο, ένα CD-συλλογή με τους μουσικούς που εμφανίστηκαν στις εκδηλώσεις του την προηγούμενη χρονιά. Έως σήμερα έχουν τυπωθεί επτά τέτοιες συλλογές, όπως κι ένα προσωπικό άλμπουμ, εκείνο του PS Stamps Back. Για ορισμένες απ’ αυτές τις κυκλοφορίες θα πούμε τώρα λίγα λόγια…
Πρώτος Όροφος 4
[11/2012, 1000 αντίτυπα]
Ξεκινάμε με το τέταρτο CD της σειράς, που περιλαμβάνει εγγραφές από τον Οκτώβριο του ’11 έως τον Μάιο του ’12.
Το άλμπουμ ανοίγει με το υποβλητικό “Fire drone” των Nadja (Aidan Baker κιθάρες, φωνή, Leah Buckareff μπάσο), ένα track στηριγμένο στους βόμβους βασικά, οι οποίοι επέχουν ρόλο χαλιού – επί του οποίου (χαλιού) δεν εναποτίθεται απολύτως τίποτα. Η συνέχεια, όμως, είναι απείρως πιο εντυπωσιακή. Μιλάμε για το 11λεπτο “Live at Protos Orofos” των Frédéric D. Oberland, May Roosevelt και Μιχάλη Βρέττα, μια σύνθεση (;) για βιολί, κιθάρες και ηλεκτρονικά, πολύ κοντά σ’ ένα ύφος πειραματικού progressive. Πολύ δυνατό track! Σε drone-noise κατευθύνσεις κινείται το “Set you free” του Biomass, όπως και το “Varstatg arre” του Αθηναίου Ghone. Το “Shed” των Nylon Bug είναι ένα μονότονο, αν και όχι τόσο… μοτόρικο electro (όχι τόσο Neu!, δηλαδή). Το “41 Lupoj” του Ilios, όπως συχνά συμβαίνει με τις εγγραφές του πιονιέρου αυτού του abstract electro στην Ελλάδα, είναι ένας «κόσμος» από μόνο του, όπως το ίδιο ισχύει και για το πολύ καλό “A series of tragic events”του Inverz (πιο κοντά στο electro-prog αυτό). «Ντρονιά» ταξιδευτική το “Ice drone” του Καναδού Aidan Baker και εντελώς ιδιοσυγκρασιακό το “Baroque” του Νίκου Βελιώτη (με τα τύποις κρουστά να παραπέμπουν ακόμη και σε… δυτικοαφρική). Το “Aria for voice(s)” του Αλέξη Πορφυριάδη είναι ένα «σκληρό» βοκαλιστικό κομμάτι για γυναικεία φωνή/φωνές, που θα θυμίσει… σε όσους… τους δρόμους της Σαβίνας Γιαννάτου και της Fatima Miranda. Το “A hidden house in the mountains” του Γιώργου Καραμανωλάκη υποβάλλει μινιμαλιστικώς και… βομβοειδώς, με το “Market” των Good Luck Mr. Gorsky να καταγράφεται ως ένα καθαρό electro με πολύ ενδιαφέρουσες συνηχήσεις.
Πρώτος Όροφος 5
[10/2013, 500 αντίτυπα]
Εδώ έχουμε εγγραφές από τον Οκτώβριο του ’12 έως τον Ιούνιο του ’13. Το πρώτο track είναι το “Solo” του D’incise, ένα ηλεκτροστατικό κομμάτι με αργή ανάπτυξη, ενώ το “Pattern 02” του Phono στηρίζεται σε μια μονότονη, επαναλαμβανόμενη βάση που σταδιακώς εμπλουτίζεται (με το κομμάτι όσο κυλάει να γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρον). Το “Your soul is sold” των/του Emdy είναι ένα γρήγορο electro (πριν το techno), με αξιοπρόσεκτα «γεμίσματα» και ενδιαφέρουσα ανάπτυξη (από τα ωραιότερα tracks της συλλογής). Οι γνωστοί μας Οδός 55 με τη συγκεκριμένη εκδοχή τού «Για πάντα» δίνουν μια πολύ ώριμη… σαν-eighties electro-wave εγγραφή, που μπορεί να φέρνει στο νου κάτι ανάμεσα σε Κουμπότρυπες Α.Ε. και Χωρίς Περιδέραιο, αλλά είναι ό,τι καλύτερο δικό τους έχει φθάσει έως σήμερα στ’ αυτιά μου (εξαιρετικό!). Τώρα, τόσο το “Breaking point” από V.I.A., όσο και το “Solo”… ακορντεόν του Jonas Koher μάς προσγειώνουν σε πιο πειραματικές καταστάσεις, με το “Agave sticks” των Γάλλων Cankun (Vincent Caylet) να μας πηγαίνει προς το πιο γλαφυρό electro/ minimal/ wave. Πάλι αλλαγή σκηνικού μέσω του “Untitled #18” από Higgs Boson (με την… σαν ανεπαίσθητη ηλεκτροστατικότητα), αλλά και σωστή, ξανά, electro-punk-wave επαναφορά από τους Εμφιαλωμένους Εραστές και το “Secrets”. Το “Partial & strategic”των Denial of Service αγγίζει τα όρια του techno, ή του trip-hop αν θέλετε, με το έσχατο «Γουρούνια» από BeaTol and the Eagol να… ελεκτρομελωδεί σε απλή γραμμή.
Πρώτος Όροφος 6
[10/2014, 300 αντίτυπα]
Στον έκτο τόμο του Πρώτου Ορόφου αποτυπώνονται εγγραφές από τον Σεπτέμβριο του ’13 έως τον Μάιο του ’14. Το άλμπουμ ανοίγει με το “O.D. 20” του Σάββα Τσιλιγκιρίδη. Ας πούμε, ότι υπάρχουν, ανάμεσα σε άλλα, και κάποιες επιρροές από Vangelis εδώ, αν και… ελαφρές και δημιουργικές. Το 9λεπτο “CallForOrthros” του Δημήτρη Μπάκα που ακολουθεί είναι εξαιρετικό. Η μεγάλη διάρκεια δίνει στον συνθέτη τη δυνατότητα να αναπτύξει ωραία την ιδέα του, παρουσιάζοντας ένα περίεργο κράμα electro και… ελληνικότητας με υπαινιγμούς από Μιχάλη Αδάμη. Στο “5 min impro session” των 6daEXIt Improvisation Ensemble στήνεται ένα υποχθόνιο, υπαινικτικό electro σκηνικό και σε κάθε περίπτωση αυτόαναφορικό , ενώ το “Do a shepherd jam in a holy traffic” των Fun with Nuns ακούγεται σαν musique concrète, έχοντας μια κάποια «θριλερική» ανάπτυξη. Minimal electro-punk είναι το “La bête” των Daikiri, με το 9λεπτο “Front” των Σπύρου Εμμανουηλίδη/Σάββα Μεταξά να περιγράφει ένα σενάριο, μιαν ιστορία (δεν γνωρίζω τι ακριβώς) μέσα από ξεκομμένους θορύβους και ηλεκτροστατικά εφφέ. Δεκάλεπτης διάρκειας το “Live” των Medea Electronique / I.S.E. έχει κάποια krautjazz χροιά, ενώ το δίλεπτο “Webb” από Don Vito ανήκει στο χώρο του κιθαριστικού experimental rock. Ο έκτος τόμος θα κλείσει με το 7λεπτο “Live στον 1ο Όροφο track 12” των Nanophonic, που κινείται και αυτό στο χώρο του ηλεκτρονικού rock, διατηρώντας όμως και μια… ψυχεδελική αφήγηση.
Πρώτος Όροφος 7
[10/2015, 200 αντίτυπα]
Ο… έβδομος Πρώτος Όροφος ανοίγει με το “III” των Alberto Boccardi και Enrico Coniglio, μια σύνθεση που διατηρεί ένα space στοιχείο μονίμως στο background, το οποίο πλαισιώνεται «μπροστά» μέσω ποικίλων ειδών breaks. Το “Keraunothnetophobie” από C-drik στα μόλις δύο λεπτά που διαρκεί μοιάζει σαν να ακολουθεί αισθητικώς το προηγούμενο track (τυχαίο βεβαίως), με το “Verso” του Kostadis ν’ ακούγεται πιο απλωμένο, καθώς κυλάει μέσα σ’ ένα kraut ταξιδευτικό σκηνικό. Το “Blueze” των Mama Luma (Χρήστος Γερμένογλου ντραμς, κρουστά, Παύλος Παυλίδης άλτο σαξόφωνο, Χάρης Αγορίτσας ηλεκτρική κιθάρα, τενόρο σαξόφωνο) είναι αυτό που λέει η λέξη (ένα blues δηλαδή), αλλά εντελώς αποδιαρθρωμένο, καθώς κρέμεται στοιχειωδώς από τις κλασικές του βάσεις. Στο “It leaves, leaves, leaves, leaves, leaves, leaves, leaves, green, leeves” του i’d m thfft able (κατά κόσμον Scot Spear), ενός φουτουριστικού ρακοσυλλέκτη-ράπερ από το Portland του Maine, ανακατεύεται musique concrète, sound art και improv, μαζί με… τραυλίσματα, κεκεδίσματα και λοιπές γλωσσολαλιές (ενδιαφέρον). Ο σαξοφωνίστας Ιλάν Μανουάχ με τον ακορντεονίστα Jonas Kocher καταγράφονται στο “Extract from ‘Skeleton Drafts’” στην πιο improv-jazz στιγμή του «1ος Όροφος 7», ενώ το καναδικό ντούο AUN δίνει με το “An index of motels” ένα σκοτεινό όσο και υποβλητικό synth-track, με το έσχατο δεκάλεπτο «Live στον Πρώτο Όροφο» των PS Stamps Back να μας εισάγει κατά κάποιον τρόπο στο επόμενο άλμπουμ…
PS STAMPS BACK: Half Life
[1ος Όροφος, 2016]
PS Stamps Back είναι το σόλο project του Iason, του ανθρώπου που βρίσκεται πίσω από την εταιρεία 1000+1 TiLt, η οποία δραστηριοποιείται στο χώρο του πειραματικού/ ηλεκτρονικού ήχου από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 – ο Iason, ως PS Stamps Back, κυκλοφορεί, εξάλλου, εγγραφές από το 2002. Στο παρόν “Half Life”, που είναι ηχογραφημένο στον Πρώτο Όροφο την 19/6/2015, έχουμε μια σειρά ηλεκτρονικών περιπτύξεων, πνιγμένων ενίοτε στους θορύβους και τους βόμβους, μέσα από τις οποίες προβάλλεται ένα μουσικό «σώμα» με περιβαλλοντικές έως και techno αναφορές. Έτσι, στα πιο… γερά κομμάτια τού άλμπουμ, τα τέσσερα “Wood, woods and solitude”, ο PS Stamps Back κατορθώνει να δημιουργήσει ένα έξοχο space/ kraut σκηνικό, που, αν και ανακαλεί στη μνήμη μας πολλά και διάφορα από τις ιστορικές κορυφές τού είδους (του Klaus Schulze της Brain π.χ.), έχει σίγουρα προσωπική αύρα.
Αυτό λοιπόν το “Wood, woods and solitude”, που διαρκεί σχεδόν 30 λεπτά, είναι ό,τι σημαντικότερο από το χώρο του greek-electro έχει φθάσει στ’ αυτιά μου τον τελευταίο καιρό.
Ιnfo:
