Το βιβλιοπωλείο Hyper Hypo παρουσιάζει τη νέα του εκδοτική απόπειρα, το φωτογραφικό βιβλίο «Κέρκης» του Δημήτρη Ταΐρη.
Πρόκειται για προσωπικές φωτογραφίες καθημερινών στιγμών που μαζί με χειρόγραφες σημειώσεις αφηγούνται την ερωτική σχέση που ανέπτυξε ο φωτογράφος με έναν άλλο άνδρα το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2019 στους πρόποδες του όρους Κέρκης στη Σάμο.
Μια σχέση τρικυμιώδης, με εκφάνσεις ονειρικού, καλοκαιρινού έρωτα αλλά και σκοτεινής καταπίεσης.
Ο ίδιος ο φωτογράφος σχολιάζει: «Δύο πρωταγωνιστές, μια φωλιά και ένα βουνό. Ένα ταξίδι κυριολεκτικό και μεταφορικό, μια διαδρομή δύσκολη, τραχιά και όμορφη.
Δύο άντρες που παραμερίζουν ό,τι είχαν μέχρι τώρα για να χτίσουν κάτι καινούργιο μαζί. Ο ένας περισσότερο και ο άλλος λιγότερο, αλλά πάντα έτσι δεν γίνεται;
Μια άνοιξη που φθάνει στο φθινόπωρο. Όπως οι εποχές, έτσι και οι διαδρομές είναι ίδιες για όλους. Και η διαδρομή που ακολουθεί μια σχέση είναι η υπενθύμιση μιας λέξης που στην εποχή μας την ξεχνάμε. Ονομάζεται προσπάθεια και είναι σκληρή».
Μια σχέση τρικυμιώδης, με εκφάνσεις ονειρικού, καλοκαιρινού έρωτα αλλά και σκοτεινής καταπίεσης.
«Το “Κέρκης” είναι ένα φωτογραφικό βιβλίο, αποτελείται μόνο από εικόνες, φωτογραφίες, και έχει και κάποια χειρόγραφα σημειώματα της περιόδου εκείνης, το καλοκαίρι του 2019, που ουσιαστικά ακολούθησα τον σύντροφό μου μια σεζόν στο νησί του, στη Σάμο» λέει ο Δημήτρης. «Πήγε να κάνει ένα νέο εγχείρημα εκεί, κάτι επιχειρηματικό. Δεν ήταν διακοπές, πήγε εκεί να ζήσει και να δουλέψει για έξι μήνες. Είχαμε γνωριστεί δυο μήνες πριν φύγει, οπότε αυτός έφυγε και μετά από λίγο τον ακολούθησα κι εγώ.
Είναι το ημερολόγιο μιας περιόδου και ουσιαστικά, εννοιολογικά κάπως, είναι μια σεζόν, μία άνοιξη που φτάνει στο φθινόπωρο, ένας κύκλος, γι’ αυτό υπάρχουν στο βιβλίο διάφορες αναφορές που κάπως τονίζουν αυτό το πράγμα, όπως μία χελιδονοφωλιά που υπάρχει δύο φορές, η μία δείχνει την αρχή της, την εκκόλαψη των αυγών και η άλλη είναι λίγο πριν τα πουλιά φύγουν από τη φωλιά, και πιάνει πια το φθινόπωρο. Είναι ένα ταξίδι, κυριολεκτικό και μεταφορικό, το οποίο πάει στο νησί μέχρι που επιστρέφουμε στην Αθήνα. Το θέμα του βιβλίου για εμένα είναι η προσπάθεια, το πόσο δύσκολο είναι πρώτον να βγει κάποιος από τη βολή του, δηλαδή να πει “τα παρατάω όλα γιατί σε ερωτεύτηκα και δεν θέλω να σε χάσω, θέλω να είμαι δίπλα σου”. Είναι πολύ σκληρή αυτή η διαδρομή αλλά και σπάνια. Στην εποχή μας θεωρώ ότι ο έρωτας έρχεται σε δεύτερη μοίρα, πρώτα είναι η καριέρα και άλλα θέματα που ορίζει η εποχή εδώ τώρα, οπότε ένας απ' τους λόγους που ήθελα να κάνω αυτό το βιβλίο ήταν να μιλήσω για όλα αυτά που έκανα, που είναι κάτι που μου λείπει γύρω μου.
Είναι μια βαθιά προσωπική και συναισθηματική δουλειά, δεν έχω εκτεθεί περισσότερο από αυτό. Από ένα σημείο και μετά, από τη μέση του βιβλίου, αρχίζει και βαραίνει η αφήγηση, δεν θα έλεγα ότι είναι και πολύ ευχάριστο από ένα σημείο και μετά, κι ας ξεκινάει με χαρά. Το πρώτο πορτρέτο του πρώην φίλου μου είναι η φωτογραφία που του τράβηξα το πρώτο βράδυ που τον γνώρισα, δεν είχαμε δώσει καν το πρώτο μας φιλί. Ενώ εγώ τον είχα ερωτευτεί ήδη, είχα ερωτευτεί τη φιγούρα του, ήξερα ήδη ότι είναι κάτι σημαντικό για μένα, και ξεκίνησα να τον καταγράφω, γιατί ήξερα ότι θα φύγει σε δύο μήνες. Ήθελα να καταγράψω κάθε στιγμή μαζί του μέχρι να φύγει, μέχρι που πήρα την απόφαση και είπα “σε ακολουθώ, έρχομαι”.
Αυτή η σχέση εν τέλει δεν είχε καλή κατάληξη, αλλά νομίζω ότι το βιβλίο και η αφήγηση έχει χτιστεί με έναν τρόπο ώστε η κατάληξη να παραμένει ένα ερωτηματικό. Η κατάληξη θέλω να είναι για τον καθένα οποιαδήποτε ανάγνωση θέλει να έχει αυτός.
Στο νησί ήταν πολύ δύσκολα, ζορίστηκα πολύ και τον ζόρισα κι αυτόν πολύ, τον κατασπάραξα. Κάποια στιγμή μου έλειψε πολύ ο εαυτός μου, ήμουν κοντά στα 30, εκεί έγινα 30, και παράτησα τα πάντα. Ενώ είχα μια πολύ ενήλικη ζωή, είχα παρέες, φίλους χρόνων, δουλειές, οπότε ξαφνικά όλα αυτά είναι κάπου μακριά και είμαι κάπου μόνος μου, γιατί θεώρησα ότι κάποιος άνθρωπος είναι σημαντικός και δεν ήθελα να χαθεί. Ήταν δύσκολο και μοναχικό πολύ, δεν έχω υπάρξει πιο μόνος, παρότι ήμουν με τον φίλο μου.
Ήταν ωστόσο ένα διάστημα πολύ σημαντικό για μένα, κι αυτός ο άνθρωπος γενικά είχε μεγάλη σημασία, τον ερωτεύτηκα σε πέντε λεπτά, τα έπαθα, τρελάθηκα μαζί του».
Ο Δημήτρης Ταΐρης γεννήθηκε το 1989 στις Σέρρες. Το 2018 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή φωτογραφίας Stereosis στη Θεσσαλονίκη και πλέον ζει στην Αθήνα.
Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα με πιο σημαντική τη συμμετοχή του στο Inspire Project 2018 στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, ως ένας από τους 20 καλλιτέχνες που επιλέχθηκαν από τους Christopher Makos και Paul Solberg.
«Κάπου στο δεύτερο έτος κατάλαβα ότι αυτό που με ενδιαφέρει στη φωτογραφία είναι η αφήγηση, το πώς σε ένα σύγχρονο φωτογραφικό βιβλίο η εικόνα γίνεται γλώσσα γραφής» λέει. «Οπότε, από τότε και μετά μαθήτευσα δίπλα σε φωτογράφους-καλλιτέχνες οι οποίοι εξειδικεύονται σε αυτό το πράγμα, για να εξελιχθώ κι άλλο σε αυτό το αντικείμενο, αυτό είναι που αγαπώ στη φωτογραφία. Φυσικά δουλεύω και σαν φωτογράφος, έχω κάνει και commercial πράγματα, από e-shop, αρχιτεκτονικά, πορτρέτα, σχεδόν τα πάντα έχω κάνει από δουλειές φωτογραφικά, αλλά αυτό που πραγματικά αγαπώ στη φωτογραφία είναι αυτό που κάνω, η αφήγηση και το έντυπο. Βγάζω τώρα το δεύτερο βιβλίο μου και αυτό θα συνεχίσω να κάνω γιατί έχω σκοπό να βγάλω και τρίτο, το οποίο το δουλεύω ήδη».
Τo «Κέρκης» είναι το δεύτερο βιβλίο που εκδίδει, μετά το «The Urge» (2020).
Η παρουσίαση θα γίνει στα ελληνικά, στο project space του βιβλιοπωλείου Hyper Hypo (Βορέου 10, Αθήνα), την Πέμπτη 18 Ιανουαρίου στις 8 μ.μ.
