Κάθε χρόνο στη μέση της ερήμου Black Rock Desert στη Νεβάδα 70.000 περίπου άτομα στήνουν μια ολόκληρη πολιτεία για μία μόνο εβδομάδα, στο τέλος της οποίας καίνε συμβολικά το τεράστιο ξύλινο ομοίωμα ενός ανθρώπου, αφήνοντας πίσω τους το άνυδρο τοπίο της ερήμου αναλλοίωτο. Όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο του φεστιβάλ Burning Man, ενός από τα σπουδαιότερα καλλιτεχνικά δρώμενα παγκοσμίως, στο οποίο συμμετέχουν ερμηνευτές, καλλιτέχνες και λάτρεις της περιπέτειας με σκοπό άλλοι να εκφραστούν και άλλοι να απολαύσουν το θέαμα. Το φεστιβάλ θα μπορούσε να είναι ένα είδος κοινωνιολογικού πειράματος για την έννοια της κοινότητας και της τέχνης. Οι συμμετέχοντες φέρνουν μαζί τους μόνο τα απαραίτητα σε φαγητό και νερό, αφήνουν για λίγες μέρες τα κινητά τους και δημιουργούν μία εναλλακτική αυτόνομη κοινότητα που αποδέχεται άτυπα τις "10 Αρχές" του φεστιβάλ (συμμετοχή, προσφορά, αυτοδυναμία, αυτοέκφραση, αποδοχή του ξένου, κοινωνική ευθύνη, αμεσότητα, "μην αφήσετε ίχνη", κοινόχρηστη προσπάθεια και όχι στην εμπορευματοποίηση) που αντανακλούν το ήθος και το πνεύμα του. Στήνονται μεγάλες εικαστικές εγκαταστάσεις, τεράστια γλυπτά, παραστάσεις, αλλά και έργα που εμπνέονται από την κεντρική θεματική που κάθε χρόνο επιλέγουν οι διοργανωτές. Και όλα αυτά υπό τους ήχους διαφόρων ειδών ηλεκτρονικής μουσικής.
Το συμβάν οργανώθηκε πρώτη φορά το 1986 στη παραλία Baker Beach του Σαν Φρανσίσκο από τον Larry Harvey και την παρέα του. Από τότε καθιερώθηκε, και γίνεται κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου μέχρι και τη πρώτη Δευτέρα του Σεπτέμβρη. Στο φεστιβάλ του 2015 συμμετείχαν η Βραζιλιάνα φωτογράφος Nithah και ο Ελβετός σύζυγός της Michael Stöcklin, οι οποίοι μας μίλησαν για την εμπειρία τους:
»Η επιθυμία να επισκεφθούμε το φεστιβάλ υπήρχε μέσα μας χρόνια, ώσπου τελικά αποφασίσαμε να πάμε το 2015. Πήραμε όσο περισσότερες πληροφορίες μπορούσαμε από το διαδίκτυο, αλλά και από φίλους που είχαν ήδη πάει. Δυστυχώς, όμως, την ημέρα της πώλησης των εισιτηρίων δεν καταφέραμε να βρούμε. Ένα μήνα πριν το φεστιβάλ και ενώ ετοιμαζόμασταν να ακυρώσουμε τα αεροπορικά μας εισιτήρια ένας φίλος μας ενημέρωσε ότι ένα ζευγάρι επίσης από την Ελβετία, είχε εισιτήρια αλλά δεν μπορούσε να πάει. Όπως καταλαβαίνετε πήραμε τα εισιτήρια τους και ήμασταν πολύ χαρούμενοι. Προσπαθήσαμε να προετοιμαστούμε όσο καλύτερα μπορούσαμε, γιατί εκεί είσαι υπεύθυνος για την επιβίωσή σου.
»Όταν φτάσαμε και για τις πρώτες δύο μέρες τα συναισθήματά μας ήταν ανάμεικτα. Από την μία νιώθαμε απόλυτη ευτυχία που ήμασταν εκεί και απολαμβάναμε την τέχνη και τα όμορφα ηλιοβασιλέματα και από την άλλη αναρωτιόμασταν τι ακριβώς κάνουμε. Δεν ήταν αυτό που περιμέναμε. Υποτιμήσαμε εντελώς τη δύναμη του φυσικού περιβάλλοντος και το κλίμα. Δεν υπήρχε καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Ευτυχώς από την τρίτη μέρα αρχίσαμε να μπαίνουμε στο κλίμα του φεστιβάλ. Γνωρίσαμε πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους, είχαμε πολύ καλές συζητήσεις και κάναμε καλούς φίλους. Η μουσική και τα ρέιβ πάρτι μας ξετρέλαναν, ειδικά το πρωί με την ανατολή του ήλιου. Επίσης ήρθαμε σε επαφή και με πνευματικές θεραπείες οι οποίες ήταν καταπληκτικές και τόσο καλές για τη ψυχή μας.
»Εκτός από τις δέκα αρχές του Burning Man υπήρχαν δύο γεγονότα τα οποία ακόμα μας εντυπωσιάζουν. Το ένα ήταν το "Μην αφήσετε ίχνη". 70.000 άνθρωποι δεν πέταξαν ούτε ένα κομμάτι χαρτιού. Ολόκληρη η περιοχή του Black Rock City ήταν πεντακάθαρη όλη την εβδομάδα. Σκεφτείτε μόνο σε άλλα φεστιβάλ με λιγότερο κόσμο πώς μοιάζει ο χώρος όταν τελειώνουν. Το δεύτερο ήταν ότι δεν υπήρχαν καυγάδες και φωνές. Παρόλο το αλκοόλ και τα ναρκωτικά δεν έβλεπες τίποτε άσχημο. Ήταν μία εβδομάδα με ένα ειρηνικό πλήθος ανθρώπων».
Η Nithah και ο Michael Stöcklin απαθανάτισαν την μοναδική αυτή εμπειρία τους με εξαιρετικές εικόνες που παρουσιάζονται αυτές τις μέρες στη γκαλερί a.antonopoulou.art. Την έκθεση, που έχει τίτλο Spiritual Desert επιμελήθηκε ο εικαστικός και κινηματογραφικός επιμελητής Paulo S. Rufino Henrique. Περισσότερες πληροφορίες για τη Spiritual Desert εδώ.
σχόλια