Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ο Eugene Kitsios μόλις έχει κερδίσει το τρίτο βραβείο για την Ολλανδία στην κατηγορία National Awards στα Sony World Photography Awards 2017 του μεγαλύτερου διαγωνισμού φωτογραφίας στον κόσμο. Πρόκειται για την φωτογραφία «Hunting Dolphins» που έχει τραβηχτεί στις Μπαχάμες. Το έργο του θα συμπεριληφθεί στη σχετική έκθεση «Sony World Photography Awards & Martin Parr – 2017 Exhibition» με τις υπόλοιπες βραβευμένες φωτογραφίες αλλά και όσες περιλήφθηκαν στις αντίστοιχες βραχείες λίστες, που θα διοργανωθεί στο Λονδίνο από τις 21 Απριλίου μέχρι τις 7 Μαΐου, καθώς και στην έκδοση με τους ετήσιους νικητές. Άλλες δυο φωτογραφίες του είχαν διακριθεί στον διαγωνισμό ανάμεσα τους και η επιβλητική φωτογραφία με το θαλασσοπούλι από τους γκρεμούς της Σκωτίας.
Ο 25χρονος φωτογράφος που έχει στενή σχέση με την Ελλάδα, ο πατέρας του είναι Κύπριος, μίλησε στο LIFO.gr λίγες μέρες πριν τα τελικά αποτελέσματα του διαγωνισμού. Τον ακούμε.
—Πες μας λίγα πράγματα για εσένα και την οικογένεια σου
Είμαι ένας φωτογράφος 25 χρονών, κατάγομαι από την Ολλανδία, όμως ο πατέρας μου είναι Κύπριος σε αυτό οφείλεται και το Ελληνικό μου όνομα. Ξεκίνησα την φωτογραφία όταν ήμουν 16. Σε αυτή την ηλικία αγόρασα μια φωτογραφική μηχανή και ξεκίνησα να τραβάω φωτογραφίες από το φυσικό περιβάλλον που υπήρχε γύρω μου. Αυτό γρήγορα μετατράπηκε σε πάθος και το πάθος με τον καιρό μεγάλωνε. Όταν τελείωσα το Bachelor στην Οικολογία και στην Βιολογία των Θαλασσών στην Ολλανδία και το Μάστερ στην επιστήμη της αλιείας στην Νορβηγία, αποφάσισα να ακολουθήσω το όνειρο μου να γίνω αναγνωρισμένος φωτογράφος Άγριας Ζωής.
—Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχεις από την παιδική σου ηλικία;
Όταν εγώ και η αδερφή μου ήμασταν νεώτεροι, οι γονείς μου μας έπαιρναν μαζί τους στην Κύπρο κάθε χρόνο, για να περάσουμε τις καλοκαιρινές διακοπές. Ο πατέρας μου συνήθιζε να μας παίρνει μαζί του στις καταδύσεις που έκανε στην Μεσόγειο θάλασσα. Μου άρεσε να βλέπω όλα τα ψάρια και την θαλάσσια ζωή. Πιστεύω ότι ήταν από τις εμπειρίες που ανέπτυξαν την αγάπη μου για τον ωκεανό.
—Γιατί έγινες φωτογράφος Άγριας Ζωής;
Αποφάσισα να ακολουθήσω το όνειρο μου επειδή ήθελα να παρουσιάσω στον κόσμο την ομορφιά του πλανήτη μας. Με όλα αυτά τα ζητήματα που υπάρχουν από την κλιματική αλλαγή μέχρι την καταστροφή του περιβάλλοντος, ελπίζω οι άνθρωποι όταν κοιτάζουν τις φωτογραφίες μου να αισθάνονται την σύνδεση τους με τον φυσικό κόσμο. Με αυτό τον τρόπο ελπίζω οι φωτογραφίες μου να εμπνεύσουν τους ανθρώπους να νοιάζονται περισσότερο για την Μητέρα Γη και τους κατοίκους της.
—Με ποιο τρόπο η μόρφωση σου σε βοήθησε στην φωτογραφία;
Σε ποιο οικοσύστημα θα βρεις το ζώο που σε ενδιαφέρει; Γιατί αυτό το ζώο βρίσκεται εδώ- ποιος είναι ο περιβαλλοντικός του ρόλος; Ποιοι είναι οι καλύτεροι μήνες μέσα στο χρόνο για να συναντήσεις ένα ζώο; Πότε κατά την διάρκεια της ημέρας ένα ζώο είναι δραστήριο; Αυτές και παρόμοιες ερωτήσεις δημιουργούνται όταν σχεδιάζω μια φωτογράφιση. Έχοντας ένα επιστημονικό υπόβαθρο και ένα ενδιαφέρον για την συμπεριφορά των ζώων καθώς και γνώση του περιβάλλοντος, με βοηθάει πάρα πολύ στην έρευνα μου πριν την φωτογράφιση.
—Με ποιο τρόπο βελτιώνεις τις φωτογραφικές σου δεξιότητες;
Ερευνώντας την δουλειά άλλων φωτογράφων παρόμοιας θεματολογίας. Πιστεύω ότι αυτό μου ανοίγει έναν ορίζοντα διαφορετικών προοπτικών και με κάνει να θέλω να δοκιμάσω νέες τεχνικές και συνθέσεις στην φωτογραφία.
—Πες μας περισσότερα για την επιτυχημένη φωτογραφία σου “Eye to Eye” και για την συμμετοχή σου στον φετινό διαγωνισμό της SONY;
Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε στις κορυφές των γκρεμών της Σκωτίας. Κατά την διάρκεια του χειμώνα τα θαλασσοπούλια του Βορρά επιστρέφουν στους γκρεμούς της Σκωτίας για να οριοθετήσουν της περιοχές τους και να ζευγαρώσουν. Είχα σχεδιάσει να τα φωτογραφήσω στην αρχή της σεζόν – όπου ήταν λιγότερα πουλιά τριγύρω και λιγότεροι άνθρωποι. Μετά από κάποια ώρα που περίμενα υπήρξα αρκετά τυχερός όταν ένα θαλασσοπούλι κοίταξε ευθεία προς το μέρος μου. Τράβηξα την φωτογραφία, την έκοψα και ολοκλήρωσα το πορτραίτο αυτού του επιβλητικού πουλιού.
—Ένα top5 με τους αγαπημένους σου φωτογράφους και ένα σύντομο σχόλιο για τον καθένα;
1.
Paul Nicklen
Η δουλειά του Paul Nicklen σε αγγίζει κατευθείαν στην ψυχή. Η ικανότητα του να λέει μια ιστορία μέσω της φωτογραφίας τον κατατάσσει κατά την γνώμη μου στους καλύτερους. Θαυμάζω το αποτέλεσμα της δουλειάς του. Για κάθε φιλόδοξο φωτογράφο άγριας ζωής θα πρότεινα να διαβάσει το βιβλίο του 'Photographing Wild'. Περιέχει τόνους όμορφης φωτογραφίας καθώς και τις τεχνικές και την ροή εργασιών του Nicklen.
2.
Vincent Munier
O Vincent Munier είναι ένας εξωπραγματικός φωτογράφος. Η ικανότητα να συλλαμβάνει τον πνεύμα των ζώων είναι μοναδική και για να είμαι ειλικρινής σε κάνει να μένεις με το στόμα ανοιχτό. Θα πρότεινα να δείτε την δουλειά του, ιδιαίτερα τις φωτογραφίες του από την Αρκτική και ιδιαίτερα τους λύκους της Αρκτικής είναι κατά την γνώμη μου εξαιρετική και πραγματικά πηγή έμπνευσης.
3.
David Yarrow
Ο David Yarrow είναι ένας θαυμάσιος καλλιτεχνικός φωτογράφος. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες είναι γεμάτες συναίσθημα. Η δουλειά του Yarrow χαρακτηρίζεται από τα κοντινά πλάνα με τις γωνίες. Ο θεατής μέσα από την δουλειά του «αισθάνεται πραγματικά» τα ζώα που φωτογραφίζει
4.
Art Wolfe
Από την φωτογραφία φύσης στην πολιτισμική φωτογραφία, ο Wolfe συλλαμβάνει την ομορφιά του πλανήτη μας. Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι και οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από αυτούς ήταν ο λόγος που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για εμένα.
5.
Marsel van Oosten
Ο Marsel van Oosten θεωρεί ότι « Η απλότητα είναι η απόλυτη πολυπλοκότητα» και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Οι συνθέσεις του και οι προοπτικές του πάνω στην άγρια ζωή είναι στο κορυφαίο σκαλί. Ιδιαίτερα θαυμάζω τις φωτογραφίες του από την άγρια ζωή της Αφρικής. Δείτε έναν ελέφαντα δίπλα στους καταρράκτες Βικτώρια και θα μείνετε με ανοιχτό το στόμα.
—Ποια είναι η πιο επικίνδυνη κατάσταση που έχεις βρεθεί ως φωτογράφος άγριας ζωής μέχρι σήμερα;
Κάποτε στην Νορβηγία φωτογραφίζοντας ένα μοσχοβόδι. Μετά από μια απίθανη συνάντηση και φωτογραφίζοντας ένα κοπάδι μοσχοβόδια που ξεκουραζόταν, πέρασα δίπλα από έναν ενήλικο ταύρο ο οποίος βρισκόταν 20-30 μέτρα μακριά από εμένα και ξεκίνησα να τον φωτογραφίζω. Ο ταύρος με αντιλήφθηκε και μετά από αυτό ξεκίνησε να βόσκει κοντά σε εμένα. Κάποια στιγμή με κοίταξε επίμονα. Έκατσα στην θέση μου, τέντωσα το κορμί μου και με μπάσα φωνή φώναξα «Όχι» αρκετές φορές. Πλησίασε δύο μέτρα από εμένα και ξεκίνησε να παρουσιάζει επιθετικά σημάδια(κουνούσε το κεφάλι του και ξεκίνησε να κουνάει τα πόδια του στο έδαφος). Αργά ξεκίνησα να περπατώ προς τα πίσω μέχρι που ήμουν ξανά ασφαλής.
—Τα μελλοντικά σου σχέδια;
Στοχεύω να συνεχίσω να ακολουθώ το ονειρό μου- να συνεχίσω να φωτογραφίζω την άγρια ζωή και ελπίζω να κερδίζω διαγωνισμούς και αναγνώριση. Μόνο ο χρόνος θα δείξει εάν θα καταφέρω να ολοκληρώσω το όνειρο μου.
Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν απο τον φωτογράφο για αποκλειστική χρήση απο το LIFO.gr.Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση τους χωρίς την άδεια του.
Info:
