Κι άλλα σημάδια της άνοιξης

Αν έχεις αλλεργίες, δεν υπάρχει χειρότερο από την Άνοιξη!

Hanami στα Ιαπωνικά θα πει «παρατήρηση λουλουδιών» και στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου αποτελεί ιστορική παράδοση. «Λουλούδι» στην περίπτωση αυτή σημαίνει σχεδόν πάντα το άνθος της κερασιάς. Από τέλη Μαρτίου μέχρι και νωρίς το Μάιο, οι κερασιές ανθίζουν σε όλη την Ιαπωνία, και το θέαμα είναι μαγευτικό. Όσοι σκοπεύουν να οργανώσουν hanami, που στη σύγχρονη Ιαπωνία αποτελεί μια μάζωξη δίπλα στις ανθισμένες κερασιές, πρέπει να παρακολουθήσουν προσεκτικά το ειδικό δελτίο άνθισης, αφού τα άνθη κρατάνε μόλις δύο βδομάδες.

Ο φωτογράφος των ασπρόμαυρων κάδρων, που κατέγραψε την Ελλάδα της κρίσης και το μεταναστευτικό ζήτημα της Ευρώπης, μιλά για τη δική του πορεία μετανάστευσης, για το πώς ο ερχομός του από τα Τίρανα στην Αθήνα ήταν μια «έκρηξη» μέσα στο κεφάλι του. Και είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας

Γνωστή ως μούσα του Πικάσο, η πρωτοπόρος φωτογράφος μέσα από τη δουλειά της άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι που ανακαλύπτεται τα τελευταία χρόνια.

Το φωτογραφικό πρότζεκτ «Summer Renaissance» όπου το θαλασσινό νερό αγκαλιάζει τα σώματα γυμνών κολυμβητών κάνει τον γύρο του κόσμου. Ο δημιουργός του περιγράφει στη LiFO πώς το εμπνεύστηκε.

Οι αδημοσίευτες φωτογραφίες του Σωκράτη Σωκράτους από τα παρασκήνια της προετοιμασίας της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Εκτροφή προβάτων, βρικόλακες στο σαλόνι, Αβορίγινες στη γη τους και στα σπίτια τους: Μια περιήγηση στην Αυστραλία μέσα από τις εικόνες των φιναλίστ του διαγωνισμού φωτογραφίας Australian Life 2024.

Στη χώρα της Άνδρου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, 150 φωτογραφίες και αρχειακό υλικό αναδεικνύουν τη δημιουργική πορεία μιας καλλιτέχνιδας που παραμένει ελάχιστα γνωστή σήμερα στη διεθνή κοινότητα ενώ το έργο της συχνά ταυτίζεται με αυτό του Καρτιέ-Μπρεσόν.

Μία διπλή έκθεση στο Μουσείο του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή αφιερωμένη στον κορυφαίο φωτογράφο του 20ού αιώνα.

Κατέγραψε την πραγματική Αμερική, έβρισκε τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες ανάμεσα στους λιγότερο προνομιούχους, κατάφερε να αλλάξει για πάντα την πορεία της φωτογραφίας και του κινηματογράφου.

Ο Χρήστος Σωτηρόπουλος δανείζεται τον τίτλο από το «Is that all there is» της Peggy Lee και κυκλοφορεί ένα φωτογραφικό βιβλίο με επίκεντρο το καλοκαίρι της ελληνικής επαρχίας, όπου έχουμε μάθει να επιστρέφουμε.

Ένας από τους πιο σημαντικούς Βρετανούς φωτογράφους θα εκθέσει έργα του στο Hyper Hypo και θα υπογράψει βιβλία και αναμνηστικά που θα είναι διαθέσιμα για όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Η πρώτη έκθεση στην Ελλάδα με φωτογραφικά έργα της διάσημης Αμερικανίδας καλλιτέχνιδας μάς πηγαίνει πίσω, στην αρχή της καλλιτεχνικής της πρακτικής.

Οι αλλόκοτα κινηματογραφικές πρώιμες αυτοπροσωπογραφίες της Σίντι Σέρμαν στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.

Έχει αφιερώσει πάνω από δύο δεκαετίες στην εξερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και το τοπίο και το πρωτοποριακό καλλιτεχνικό της έργο έχει χαράξει μια νέα πορεία στην αρχιτεκτονική φωτογραφία.

Απίστευτες λήψεις του Γαλαξία που τράβηξαν φωτογράφοι από όλο τον κόσμο για τον διαγωνισμό Milky Way photographer of the year 2024

Δύο Βρετανοί ιστορικοί τέχνης επιμελήθηκαν το «Photography – A Queer History», μια πολυεπίπεδη συλλογή αφιερωμένη στη φωτογραφία που προκαλεί τις κατεστημένες αντιλήψεις για τη σεξουαλικότητα, την ταυτότητα και την έκφραση φύλου.

Ήταν 1968 όταν ο Αντώνης Σκλαβούνος οραματίστηκε την κατασκευή και δημιουργία ενός κινηματογράφου στο νησί.

Τα «πειρατικά» του πορτρέτα, τα στιγμιότυπα τεμπέλικης ανεμελιάς στις ετοιμόρροπες προβλήτες του West Side αποτελούν μαρτυρία μιας εποχής και μιας κοινότητας.

Το φωτογραφικό πρότζεκτ της Καρολίνας Κακοταρίτη απαθανατίζει την ψυχή των πάρτι της Αθήνας και τους διάφορους πολύχρωμους θαμώνες τους.

Μια πρωτότυπη συλλογή DIY κατασκευών από «ανώνυμους» designers, από διάφορα σημεία της Ελλάδας, που δίνουν λύσεις σε καθημερινά προβλήματα και ανάγκες, «πατέντες» με τις οποίες συνυπάρχουμε εδώ και χρόνια χωρίς απαραίτητα να το συνειδητοποιούμε.

Ο Asha Schechter περιγράφει στο Paris Review τον τρόπο που δουλεύει κι εκμεταλλεύεται σεξουαλικά τα μοντέλα του ο Βruce Weber, αρχιτέκτων του υπαινικτικού ομοερωτισμού.